My (boy)friend เพื่อนสนิทคิดเกินคำว่า..เพื่อน..

     "คุณหนูฟีฟ่าพาใครมาด้วยค่ะคุณนายขา.."มีเสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้น ในขณะที่ฉันกำลังลงจากรถของฟีฟ่า ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าใคร จนกระทั่งมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เเต่งกายดูดี อายุประมาณ30 ได้มั้ง
"หนูพรีมโรสเหรอลูก..?"ผู้หญิงคนนั้นทักฉัน
"ค่ะ เเล้วคุณน้าคือ..เเม่ของฟีฟ่าเหรอคะ?"
"เอ๋...ลืมน้าไปได้ไงเนี่ยย"
"ใช่จริงๆด้วย คุณน้ากรรณิการ์!"ฉันกระโดดกอดคุณน้าด้วยความรู้สึกคิดถึง เเละ ผูกพันธ์ ใช่! คุณน้าเปรียบเสมือนคุณเเม่คนที่2ของฉันเเละมันกำลังซึ้งๆอยู่เลยถ้าถ้าไม่มีไอ้ปีศาจมาขัดจังหวะอ้ะนะ
"โห้ยยย ไม่ไปเป้นเเม่ลูกกันเลยล้ะคับนั่น-3-"ฟีฟ่าทำหน้ามุ่ย
"พูดบ้าอะไรของนายนะ= ="
"ไม่ได้บ้าเเค่พูดความจริง"
"ยังจะเถียง..!! หยุดเถียงเลยนะ..!"ฉันขึ้นเสียงใส่หมอนี่ ก็ฟีฟ่าน่ะ ถ้าเล่นด้วย มันจะกวนตีนสุดๆเลย เเตกต่างจากเฟรมส์ที่ทั้งสุภาพ สุภาพบุรุษ สุดท้ายก็เป็นซาตานทั้งคู่-..-
"ก็จะเถียง เธอมีปัญหาอะไรป้ะหล่ะ"
"ตา..!"
"พอๆ หยุดทั้ง2คนเลย ทั้งลูกทั้งหนูพรีมโรสเลยนะ เข้าบ้านๆ"
คุณน้ากรรณิการ์พูดตัดรอน ก่อนที่จะเกิดสงครามเกิดขึ้น
"เเม่อ้ะ ชอบหยุดผมเหมือนเฟรมส์เลยนะคับ ผมก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะคับ"ฟีฟ่าอ้อนคุณน้า"ยังกับนายจะหยุดงั้นเเหละ"ฉันเเขวะหมอนั้นกลับ
"หยุดเลยนะทั้ง2คน พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ฟีฟ่าช่วยพาหนูพรีมโรสไปซื้อของด้วยนะลูก"
"ขอบคุณค่ะคุณน้า พรุ่งนี้หนูจะได้ใช้ให้เต็มที่"
"หนูพรีมเต็มที่เลยนะลูกปีนี้เกรด12เเล้ว เเล้วก็ฝากควบคุมตาลูกคนนี้ด้วยนะลูก เดี๋ยวน้าจะคุยกับเเม่หนูให้"
"ขอบคุณมากๆค่าา"
ฉันลั้ลลาต่อ โดยที่ไม่รู้ว่าอีกคนนั้นกำลังเครียดอยู่เพราะรู้ว่าถ้าพรีมโรสไม่อนุญาติก่อนเขาก็จะไม่มีสิทธิที่จะไปไหนเพราะเขารู้ดีว่าเเม่จะต้องจับตาอยู่อย่างเเน่นอน..!