Say love!!! พูดว่ารัก หน่อยสิ นายจอมป๊อด

อ้ากกกกกก กว่าจะได้กลับบ้าน มีประกาศเรื่องงานกีฬาสีในอีก2เดือนอะไรนี่แหละ จะมีการเตรียมตัวสร้างสนามแข่งตรงเขตนู้นเขตนี้อย่าไปใกล้ๆ แล้วก็เนื่องจากฉันเป็นนักเลงที่วิ่งไว4×100 ทำให้ได้รับเลือกให้เป็นนักกีฬาวิ่งประจำสีแดง สีของฉัน แล้ววันกีฬาสีแทนที่ฉันจะแอบโดดงานไปเซนเตอร์นู่นนี่นั่น แล้วก็ห้างพรีเมียมเซนพาร์คที่พ่อฉันเป็นเจ้าของ กลับต้องมาทำอะไรแบบนี้เนี่ยนะ!!!คารุรูกะ มากิโตะคนนี้รับไม่ได้สุดๆ!!! 'ปึก!' "เห้ย ใครวะ วิ่งดูทางด้วยเดะ"
นั่นคือเสียงฉันเอง เนื่องจากมีใครไม่รู้วิ่งมาชนฉัน โอ๊ะ น่าจะเป็นผู้ชายด้วยแหะ "ข...ขอโทษครับ ที่ผมวิ่งไม่ดูทางTT"
ฉันก้มลงไปเพื่อจะดูหน้า โอ๊ะ จัดว่าหล่อแหะ แต่ดูป๊อดๆ ไม่ใช่สเป๊กว่ะ "ชื่อไรน่ะเรา" "ใครๆถามใคร ถามผมหรอครับหรือถามใคร!?" อีหมอนี่ นี่-_-^^^"ก็เอ่อสิ แล้วฉันจะถามใคร" โอ๊ะๆ เงยหน้าแล้ว เอ่อหล่อว่ะ"ชื่อ ซ...ซึกิมาตะ เรอิจิ เรย์ครับ!! อยู่5/4ครับ!!!" อยู่ห้องต้นๆด้วยแหะ ฉันอยู่ห้อง7(นี่เป็นรร.มัธยม)"ฉันชื่อคารุรูกะ มากิโตะนะ ส่วนชื่อย่อๆฉันให้แค่เพื่อนที่สนิทๆเรียกเท่านั้น เข้าใจนะ?" หมอนั่นทำหน้าเลิกลั่ก นี่รร.นี้มีคนที่โครตป๊อดขนาดนี้อยู่ด้วยหรอฟ่ะ หน้าโมโหโครตๆ"ครับๆ คารุรูกะซัง"ไม่ขึ้นสรรพนามที่ถูกต้องด้วย!!!"เรียกดีๆ แบบว่า'คุณคารุรูกะ'" อาจจะดูว่าฉันเยอะนะ แต่นี้มันสไตล์ลูกมาเฟียเว้ยยย"ครับ!!คุณคารุรูกะ"ฉัน'แสยะ'ยิ้ม "ดีมาก!! อ้าว!กลับบ้านไปสิ ยังๆ ยังหน้าเหวออยู่อีก เดี๋ยวปั๊ดๆ!-o-^^^" หมอนั่นไม่พูดอะไรแล้ววิ่งออกนอกรั้วรร.ไป "เห้ย มากิ ปล่อยวางๆมั้งดิ เข้าใจนะว่าเป็นลูกมาเฟีย แต่ใจร่มๆบ้าง"แหนะๆ"อีตาเคมี!!! แกไม่เข้าใจฉันหรอกว่ะ มันยับยั้งอารมณ์ไม่ได้ว้อยย ต้องไปคิดแผนว่าจะวิ่งแบบไหนให้เร็วล่ะ ไปล่ะ" ฉันวิ่งออกมาจากอีตาเคมี เพื่อนสนิทสุดหล่อ โห้ยยยย ทำไงกับชีวิตดีวะ?รู้สึกอยากขอโทษ ไอ้หน้าหล่อเรอิจิว่ะะะะะะ!!!