[The Hunter] - ยัยนักล่าจอมมารท้าทายใจนายเจ้าเล่ห์

ในเมื่อฉันผ่านการทดสอบมาหลายขั้นตอนเเล้ววันนี้...เป็นวันที่2ฉันต้องเข้าเรียนเเละเเนะนำตัวเพื่อทำความรู้จักเพื่อนในห้อง ฉันยืนหน้าประตูเพื่อให้ครูพูดจบ

"ครูจะมีเพื่อนมาให้พวกเธอรู้จัก...เดินเข้ามาได้เลยจ้ะ ^O^"

ฉันเดินก้มหน้าเเต่ฉันยังใส่หมวกฮุดอยู่เลยไม่มีใครเห็นใบหน้าของฉัน ทุกคนต่างจ้องมอง

เด็กใหม่อย่างฉันเพื่อลุ้นใบหน้าว่าฉันน่ารักไหมอะไรประมาณนี้ -*-

"ฉัน ไอริส บลาเตอร์เอมฟ์ ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจฝากร่างกายไปชำเเระ ไม่ใช่ล่ะ"

ฉันเงยหน้าขึ้นมาเเล้วถอดหมวกเสื้อฮุดออกเพื่อเผยใบหน้าของฉันทุกคนก็เบิกตาขึ้นเเบ

บอึ่งๆเเล้วกระซิบต่างๆนาๆฉันยืนมองทุกคนในห้องเรียนเเล้วมีเก้าอี้มุมข้างขวาติดหน้าต่าง

มันเหมาะกับฉันมากฉันเดินไปโดยไม่ต้องให้ครูออกคำสั่งว่านั่งโน้นเลยจ้า -0- ฉันไปนั่งเอง

ได้ เเต่พวกนักเรียนใหม่ยังคงหันมามองฉันด้วยความไม่อยากเชื่อเพราะเรื่องพลังฉันเมื่อวานใช่ไหม -*- เลยตกเป็นข่าวลือในห้องดีไม่ไดีอาจจะตกเป็นข่าวทั่วโรงเรียน

"อะเเฮ่ม!~ ไปนินทาเพื่อนใหม่ทำไมจ้ะใครข้องใจอะไรถามครูได้เลยจ้า ^^"

"ผมครับ คือไอรีสนี้...ไม่น่าจะเหมาะห้องนี้เลยครับ =A=" มีเด็กนักเรียนใส่เเว่นหนาเตอะยกมือถามตรงๆ โดยไม่สนว่าฉันนั่งฟังอยู่ -*-

"เอ๊ะ ? ทำไมกันละจ๊ะ = =" 

"เพราะรู้สึกว่ายัยนี่มันมีพลังเกินกว่าจะอยู่ห้องนี้สิครับ ผมสัมผัสได้" ใอ้เเว่นหนาเตอะพูดต่อเเล้วหันมาชี้หน้าฉัน ฉันจำเป็นต้องเอาฮุดคลุมหัว

"เเต่พลังของยัยห้าวๆนั้นไม่ได้ครึ่งเท่าฉันหรอกย่ะฉันไม่ได้สัมผั-- กริ๊ดดด"

ฉันทำนิ้วเเบบปืนเเล้วรวบรวมพลังคริสตันมารวมตัวเป็นก้อนขนาดเท่าลูกอมโครี่ป๊อปเเล้ว

ยิงไปที่เป้าหมายของยัยหัวม่วงอวดเก่งนั้นทำให้ดาบหลายเล่มปรากฎทั่วตัวของยัยนั้นเเละ

สามารถจะเเทงตัวทั้งตัวของอีกฝ่ายตอนไหนก็ได้เเต่ฉันยั้งไว้เพื่อเป็นการขู่เล็กๆน้อยๆ

"อย่างนั้นเองหรอ? พลังของฉันไม่ได้ครึ่งเท่าเธอหรอเเล้วดาวที่ติดตรงปกเสื้อฉันล่ะ? ไม่ให้เกรียติกันเลยหรอ ? หื้ม ? ทำไมต้องเอาฉันที่เป็นเด็กนักเรียนใหม่มาเปรียบเทียบกับคนขี้อวดอย่างเธอด้วยล่ะ หื้ม ??"

"กะ...ฉะ...ๆ.." ยัยหัวม่วงนิ่งจนตัวสั่นเเถมเธอทำเสียงตะกุกตะกะด้วยเพราะเธอกลัวฉันจะเเทงเธอละมั้งน่าเบื่อเเละเซ็งมากเลยที่โดนเพื่อนใหม่นิสัยไม่ดีมาดูถูกฉันโดยไม่รู้อะไร

ส่วนเพื่อนๆในห้องก็ต่างทำหน้าช็อกสุดขีดบางคนยังตัวสั่นเเละนิ่งไม่กล้ามองหน้าฉัน

"อะ..ไอริสเธอใจเย็นเเล้วหยุดพลังเธอไว้เถอะน่า..เดี้ยวไม่มีใครคบกับเธอเป็นเพื่อนได้หรอกนะ" คุณครูเกลี้ยกล่อมฉัน ฉันนั่งกอดเเล้วจ้องมองยัยหัวม่วงที่โดนดาบหลายเล่ม

ของฉันที่เล็งตัวเธอใว้ เฮ้อ..ในเมื่อครูขอเเล้วฉันก็จะไว้ชีวิตเธอก็เเล้วกันนะยัยหัวม่วงฉันดีด

นิ้วทำให้ดาบหลายเล่มเเละวงเวทย์คริสตันเเตกตัวเเละสลายกลายเป็นเพชรเเละก็จางหาย

ไปจนยัยหัวม่วงที่ขี้อวดเก่งนั่งลงเเบบตัวสั่น

"ก่อนที่จะพูดจาโอ้อวดเเบบนั้นมาท้าประลองกับฉันก่อนเถอะนะพูดจาพลอยๆเเบบนี้สักวันเธออาจจะโดนเพื่อนเธอเกลียดขี้หน้า..โอ๊ะโอ..! เพื่อนเธอคงไม่กล้าหรอกเน้อเพราะเขากลัวเธอจะเล่นงานเอา" ฉันพูดโดยไม่คิดว่ามันจะเเทงใจดำอีกฝ่ายเเต่มันก็เป็นความจริง

เพราะหล่อนเล่นงานฉัน ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาเปรียบเทียบเปรียบเปรยกับใครหรอกนะ

เเบบนั้นมันทุเรศเพราะค่าของคนมันไม่เหมือนกันฉันนะ..น่าเวทน่ากับยัยหัวม่วงซะจริงเลย

"ไอริสเธอเย็นลงยังจ๊ะ? จะย้ายไปห้องของฮันเตอร์มูนรวมอายุหรือป่าว ?" ครูผู้ใจดียิ้มให้ฉันเเล้วเปิดหนังสือเวทย์ทำให้วงเวทย์สีฟ้าปรากฎขึ้นมากลางอากาศบนหนังสือที่ครูเปิดไว้

"ย้ายค่ะ ถ้ารวมอายุ พี่น้องพ้องเพื่อนเเบบนั้น หนูยินดีที่จะย้ายค่ะ ^^" ฉันยิ้มเเล้วเหร่ตามองยัยหัวม่วงเเละใอ้เเว่นหนาเตอะ 2 คนนั้นยังคงตัวสั่นเหมือนกัน ส่วนเพื่อนทุกคนกลับมาปกติ

[ห้องพิเศษฮันเตอร์มูนรูปเเบบรวมอายุ 16-18 ปี]

ฉันยืนข้างๆคุณครูเดียร์ครูคนนี้ใจดีจริงๆก่อนที่ฉันจะย้ายห้องครูเขาทำโทษยัยหัวม่วงโดยการโดนมัดเชือกไฟฟ้า 1 ชั่วโมงฉันละสะใจยัยนี่จังเลยเเต่เเอบน่าสงสาร เเล้วครูเดียร์ก็เดินออกไป

"วันนี้มีเพื่อนใหม่เเละพี่ใหม่เเละน้องใหม่ นะ.. เดี้ยวนะ หล่อนมา1คนนะไม่ใช่ 3คน  =A=" ครูคนใหม่พูด

ฉันยังใส่หมวกฮุดอยู่เเล้วเดินเข้าห้องด้วยความเขินอายเพราะมันมีห้องพิเศษ พี่น้องเพื่อน

ทั้งหมด 14 คนร่วมกับฉันเป็น 15 คนเเต่ช่างเถอะฉันยืนโค้งตัวนิดๆเเล้วเริ่มเเนะนำตัว

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ไอริส บลาเตอร์เอมฟ์ อายุ 17 ปี นะค่ะ"

ฉันยิ้มเเล้วถอดหมวกฮุดออกพร้มกับเงยหน้ามาจ้องมองทุกคนด้วยท่าทางร่างเริงเเละอารมดี เเล้วยืนยิ้มเหมือนคนบ้า

"เห้ยย..!! ยัยขี้ขโมยนี่ 0A0)/" สะ..เสียงนี้มัน...ฉันละสายตามงหน้าเจ้าของเสียง

นั้นไงหัวดำๆที่ชี้ฉัน..ตาหน้าเเตกคนเมื่อวานตอนเช้าสินะ..ฉันว่าฉันโชคดีเเล้วนะที่หลุดจาก

คนห้องนั้นเเล้วมาเจอตานี้ในห้องพิเศษ อีก..

"อีตาหน้าเเตกสินะ -0-"ฉันถอนหายใจเเล้วทำหน้าไม่รู้เรื่องไรเลยพร้อมกับเดินมานั่งมุม

ห้องติดหน้าต่างด้านขวาเป็นมันซ้ำกับห้องที่ฉันมีเรื่องกับยัยหัวม่วงเมื่อ 50 นาทีที่เล้ว

เเล้วดันมีตานี้มานั่งข้างๆซ้ายด้วยสิเอาวะอดทนละกันฉันเหนื่ยกับวันนี้มาก เรียนก็ไม่ได้

เรียนดันมามีเรื่องกับพวกคนใหม่อีก

"พี่ไอริส *-* หนูชื่อ โจดี้นะ เมื่อวานพลังพี่สวยมากเลยหนูชอบ" โจดี้มองฉันเเบบตาเป็นประกายสงสัยเขาชอบพลังของฉันจริงเเล้วอีตาหน้าเเตกนั้นก็ทำหน้างง ว่าพลังของฉันมันคืออะไร

"พลังของยัยนี่มันคืออะไรหรอ ? =[]=" อีตาหน้าเเตกตีหน้าเบื่อๆไว้เเล้วหันมามองโจดี้

"เมื่อวานพี่เคนโตะไม่ได้ไปมุงดูหรอตอนที่เขาให้นักเรียนใหม่เเสดงพลังอ่ะ"

"ไม่น่ะ ก็พี่ร่ายรำเพลงดาบที่หลังร.รในป่านะ"หมอนั้นยังตีหน้าเบื่อโลกเเล้วเหร่ตามองฉัน

"พลังของพี่ไอริสเป็นคริสตันเสกทั้งดาบใหญ่เเละดาบเเปลกๆด้วยเเถมยังมีดาบเเบบพี่เคนโตะนะ *-*" โจดี้ยังทำตาเป็นประกายอย่างไม่หยุดไม่หย่อนส่วนเคนโตะก็พยักหน้า

ราวกับรับรู้เเต่ความจริงหมอนี่มันไม่ค่อยรู้เรื่องของฉันเพราะมันพยักหน้าเป็นการเข้าใจไว้

ก่อนบทของฉันจะเด่นก็เด่นจะไม่เด่นก็ดับลงเพราะ 2 คนนี้มันคุยโดยไม่ให้ฉันได้พูดมั้ง

[พักเที่ยง]

โอ้ยยย...ปวดหลังเหลือเกินฉันเรียนจนจะหลับเเต่ก็หลับจนได้ตอนนี้ฉันเดินทั่วโรงเรียนไปชมโน่นนี้กินเเค่เเซนวิสเเละนมฉันก็อิ่มจะตายอยู่เเล้ว

"ไง เเม่สาวคริสตัน ^^" เสียงนุ่มนวลดังขึ้นจากด้านหลังของฉัน 

"สวัสดีค่ะ รุ่นพี่ ?" ฉันยักคิ้วเเล้วมองหน้าอันหล่อๆของคณะกรรมการนักเรียนเเบบไม่ละลายตา

"ผมชื่อ เเครี่ เรียกว่า เเครท ก็ได้นะเป็นกันเอง" เขายิ้มเเล้วมองหน้าฉัน

"ฉันชื่อ ไอริสค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ รุ่นพี่เเครท" ฉันโค้งตัวนิดๆเเล้วดูดกล่องนมต่อ

"พลังคริสตันมันสวยงามจริงๆนะครับสืบทอดจากตระกลู บลาเตอร์เอมฟ์หรอครับ ?"

พรวดดด!!! 

ฉันสำลักนมเล็กน้อย (ไม่ค่อยเล็กน้อยเลย-*-)เเล้วหันมามองรุ่นพี่เเครทเเบบนัยๆว่าเขารู้มาจากไหน ส่วนอีกฝ่ายได้เเค่ยิ้มอ่อนๆเเล้วมองหน้าฉัน

"ก็...ผมไปสืบระวัติคุณมานะเป็นตระกลูที่โด่งดังจริงๆ" เขายังยิ้มเเล้วก็เดินออกไปอย่างดื้อๆเเถมให้ฉันยืนอึ้งเเทบไม่ทัน ที่เขารู้จักก็ไม่เเปลกหรอกนะเพราะตระกลูของฉันมันโด่งดังจริงนั้นล่ะนะเเต่มันก็เหม่งๆนะ รุ่งนพี่เเครทคนนั้น...ยังไงก็ช่างเหอะ..