[The Hunter] - ยัยนักล่าจอมมารท้าทายใจนายเจ้าเล่ห์
ขอบตาดำ
1) เข้าโรงเรียนนักล่าจอมมารปีศาจครั้งเเรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความร่างสาวน้อยผู้เกรงขามด้วยท่าทางห้าวๆไม่กลัวสิ่งใดเธอเดินมุ่งหน้าไปที่รถไฟลอยไฟ
เพราะเทคโนโลยีปะปนเวทมนตร์เเต่ก่อนที่เธอจะมุ่งหน้าไปนั้นท้องของเธอร้องขึ้นทำให้เธต้อง
เเวะไปกินข้าวก่อนเข้าคิวขึ้นรถไฟไปโรงเรียนนักล่าจอมมารหรือโรงเรียนเดอะฮันเตอร์
เซนต์เดย์มันเป็นโรงเรียนที่รับพวกนักเรียนมีพลังติดตัวมาตั้งเเต่เด็กหรือตั้งเเต่เกิด ไอริ
สหันฝ่ามือด้านขวาเเล้วเปล่งวงเวทย์ที่มีรูปคริสตันปรากฎออกมาเเล้วมีเลขเวลาบอกไว้ ขณะนี้ 07:01นาที มีเวลาอีกเยอะที่เธอจะเดินทางไปโรงเรียนนั้นเเต่ก่อนอื่นเธอต้องไปกินข้าวเเก้หิว
"ป้าค่ะ ขอโจ๊กพิเศษเนื้อหมูเยอะๆเลยนะค่ะ ^^" ฉันยิ้มให้ป้าเเล้วเดินไปนั่งรอ
ฉันใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบาๆเพื่อทำจังหวะเป็นเพลงเเล้วมองสิ่งรอบข้างไปพาลๆเพื่อฆ่าเวลาเเต่
ฉันเห็นยายกำลังข้ามถนน หว๊าาา! ฉันต้องรีบพายายเเกข้ามถนน>O< ฉันลุกขึ้นเเล้ววิ่งด้วยความเร็วพร้อมตะโกนออกไป
"ยายค่าาา!! เดี้ยวหนูพาข้ามถนนเองค่ะ ^^" ฉันถอดหมวกฮุดเสื้อเเล้วเท้าของฉันมัน
เหยียบเปลือกกล้วยทำให้ฉันลื่นเเล้วเเขนฉันเข้ากับกระเป๋าของยาย
"หนะ...หนูลูก!!!" ยายหันมาเเล้วโบกมือตอนฉันลื่นเเต่กระเป๋าของยายฉันสะพายอยู่
"เห้ยย! เธอขโมยกระเป๋าคนเเก่ 0A0)" มีผู้ชายที่สูงโปร่งใบหน้าหล่อเอาการวิ่งมาทางฉัน
ฉันใช้พลัง pause ทำให้วงเวทย์คริสตันปรากฎรอบตัวฉันเเล้วทำให้ฉันหยุดลื่นเเละ
ลอยตัวเบาๆมันเป็นพลังสตั้นอีกฝ่ายนะเเต่นี้มาสตั้นตัวเองเเล้วผู้ชายคนนั้นลากยายมาด้วย
เขาชี้หน้ามาต่อว่าฉัน
"เธอเอากระเป๋ายายคืนมา ยัยขี้ขโมยรู้ไหมยายเเกลำบากขนาดไหนอายุเเกก็ปาไป70เเล้วเธอไม่มียางอายมั้งหรือไง ? ใครใช้ให้เธอมาใช้เวทย์มนตร์ที่นี่มันผิดกฎหมายเข้าใจไหม @#$%%%$$^&%$"
เขาต่อว่าเเละบ่นๆๆเเถมพูดมากปากมากทำให้ฉันตอบโต้เขาไม่ได้
"เฮ้อ...."
ฉันถอนหายใจนิดๆดีนะที่ไม่มีคนยืนเข้าเเถวตรงนี้เพราะรถไฟสายอื่นเขาเคลื่อนที่ไปเเล้ว
ฉันยื่นมือมาเเล้วเปล่งเวทย์ใส่ชื่อเวทย์ pause ทำให้เขาหยุดชะงักหรือหยุดพูดชั่วขณะ
"พ่อหนุ่มเอ้ย...เเม่สาวคนนี้จะช่วยยายข้ามถนนลูกเเต่เธอไปลื่นเปลือกกล้วยทำให้เขาลื่นนะลูกอย่าเข้าใจผิดเลย"
ยายเคลียร์ให้ส่วนฉันดีดนิ้วดังเปาะเพื่อถอดเวทย์ให้ฉันเเละเขากลับมาเป็นปกติ
"อะ..เอ่อ..." ตานี้เงียบไปเเล้วก้มหน้าเพราะตานี้มันหน้าเเตก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ >O<
"เข้าใจที่ยายพูดยังอีตาปากจัด -*-" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เบื่อหน่ายมาก
ฉันจูงมือยายเบาๆเเล้วพาข้ามถนนส่วนตานั้นมองฉันเเบบเคืองๆเพราะอะไรไม่รู้เเต่ที่รู้ๆฉันต้องรีบไปโรงเรียนใหม่เนี้ยล่ะ -*-เสียเวลากับคนปากมาก
[ณ โรงเรียนเดอะฮันเตอร์เซนต์เดย์]
ฉันยืนต่อเเถวหน้าห้องตรวจการเพื่อตรวจจับผิดว่าใครเป็นจอมมารที่เเฝงเข้ามา รู้สึกหิว
ข้าวชะมัดเพราะตอนเช้าฉันไม่ได้กินโจ๊กมัวเเต่เสียเวลามาโดนคนเเปลกหน้าเเต่โคตรหล่อ
ต่อว่าเเละด่าฉันว่าฉันนะเป็นยัยขี้ขโมย หัวขโมย บลาๆ เมื่อถึงคิวฉันฉันเดินมาเเล้วมีคณะ
กรรมการหน้าตาหล่อมาก โอ๊ยยยยฉันไม่กล้าสบตาวุ้ยย
"ถอดหมวกฮุดออกสิครับ" เสียงนุ่มนวลจากปากกรรมการทำให้ฉันถอดออกก่อนที่เขาจะ
พูดเพราะกลัวเข้าใจผิดว่าฉันเป็นจอมมารหรือปีศาจ เขาจับมือฉันข้างขวาเเล้วเขาเอา
เครื่องสเเกนนิ้วเครื่องจิ๋วมาเเนบกับนิ้วโป้งของฉัน มันกำลังสเเกนนิ้วเเล้วลามมาถึงตัวของฉัน
"ผ่านครับ เเล้วก็ขอดูรูปเเบบพลังหน่อยสิครับ"คณะกรรมการหน้าหล่อคนนั้นยิ้มไม่หุบ
ไม่ปวดกรามบ้างหรอ -*-
ฉันถอยหลังไปยืนที่เขาใช้ซ็อกขาวขีดเป็นวงกลมเพื่อเเสดงพลัง
ทุกคนมองฉันเป็นจุดเดียว อายชะมัดฉันใส่ฮุดเหมืนเดิมเเล้วยืนกางขาออกนิดๆ
"Chris Houston" ฉันพูดเสียงราวกระซิบเเล้วมีเเสงโผล่มาที่เท้าของฉันเป็นวงกลมใหญ่
พอประมาณเเล้วมีเพชรซึ่งเป็นคริสตันประดับกายที่รอบตัวฉันเเละมีวงเวทย์ที่เท้าฉัน ฉัน
ยกเเขนขวาขึ้นเเล้วมีดาบหลายเล่มหลายตำนานโผล่ขึ้นจากวงเวทย์ซึ่งมันมีมาปรากฎรอบ
ตัวฉันเพียง4เซนติเมตรเเต่มันก็ไม่ห่างมากเมื่อดาบปรากฎออกมาฉันหลับตาลงเพื่อดีดนิ้ว
เป็นการหยุดร่ายเวทย์
ทำให้พวกวงเวทย์เเละดาบที่ฉันสร้างขึ้นมาสลายตัวกลายเป็นรูปเพชรคริสตันเเละมันก็สลายหายไปในที่สุดเมื่อจบพิธี
"โห้ววววว/ว้าวววว" เสียงนักเรียนใหม่ต่างร้องกันออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ
"ค่าพลังของเธอสูงพอที่จะเป็นนักล่าจอมมารเเละปีศาจ เเข็งเเกร่งจริงๆนะครับ^^"
คณะกรรมการพูดเเล้วปรบมือ
"ฉันประทับใจเธอมากตรงที่พวกดาบเเละวงเวทย์ที่เท้าเธอสลายตัวเป็นเม็ดเพชรเล็กๆ ครูขอเอาไปขายได้ไหม ?"
"ฮ่าๆๆๆ" เสียงหัวเราะของนักเรียนเพราะครูคนนี้เป็นนักตลกในโรงเรียนสินะดูหน้ากากสิ
"เเหม่ๆ...ครูค่ะถ้ามันขายได้หนูคงมีตังเอาไปกินขนมเเล้วค่ะ -0-" ฉันพูดเเล้วยิ้มไปด้วย
วันนี้ฉันทดสอบโชว์พลังให้ทุกคนจนผ่านเเล้วเห้อ...ดาวที่ติดตรงปกเสื้อคือดาวฮันเตอร์มูน
เเสดงว่าฉันได้อยู่ห้องฮันเตอร์มูนเป็นห้องพวกที่มีค่าพลังเยอะสินะ เย๊!!!!
พ่อกับเเม่ฉันต้องดีใจเเน่ๆเลย >O< ฉันเนี้ยยเก่งชะมัด (อย่างนั้นเองหรอ -*-)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
