fic naruto[SASUSAKU]ขอเลื่อนขั้นจากเพื่อนมาเป็นรัก
-
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
'นี่น่ะหรอนินจาสาวในคำทำนาย'
'ได้เป็นถึงศิษย์รักของโฮคาเงะรุ่นห้า แต่จับตัวมาง่ายชิบหายไม่สมกับคำล่ำลือจริงๆเลย'
'หึ ลงมือได้!!'
อะ อะไรกัน? ที่นี่คือที่ไหนกัน? มืดไปหมด รู้สึกอึดอัด อ๊ะ?!!นั่นมันตัวฉันนิ่ ฉันตอนที่ยังเป็นเกะนิน เธอเดินจากชั้นไป ซาสึเกะคุง ตอนนี้ฉันควรหาทางออกจากที่นี่ ใช่ต้องออกไป
"นี่"
"เอ๋ เรียกฉันงั้นหรอ"
"ใช่ เธอคงเห็นสินะเหตุการณ์เมื่อกี้นี้น่ะ"
"อืม ใช่จ๊ะ"
"..."
ตัวฉันตอนเกะนินเงียบไปซักพักใหญ่ บรรยากาศค่อนข้างเริ่มอึดอัดฉันจึงทำลายความเงียบนั้นลง
"เอ่อ นี่พอจะรู้ไหมว่าทางออกจากที่นี่ไปทา.."
"แล้วก็คงรู้สินะว่าเพราะใครกันที่ทำห้เขาต้องไป!!"
"อ๊ะ!!นี่หยุดนะ!!"
ตัวฉันตอนเกะนินหยิบคุไนออกมาเล่มนึงก่อนพุ่งเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว แต่ไม่นานนักตัวฉันตอนเกะนินก็หยุดลงแล้วปล่อยคุไนลงพื้นไป
เปล๊ง
"ฮึก แล้วคงจะรู้สินะว่าใครที่ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้ ฮึก"
ฉันชะงักไปเล็กน้อยเมื่อนึกถึงตอนที่เขาจะออกจากหมู่บ้าน ตอนที่ฉันไปรั้งเขา ตอนที่เขาทำให้ฉันสลบ ก็อดเก็บน้ำตาไม่ได้ ฉันย่อตัวลงไปเพื่ออยู่ในระดับเดียวกันกับตัวฉันตอนเกะนิน
"ฉันพอจะเข้าใจแล้วนะ สิ่งที่เธอพูดก็ฉันเองนี่แหละที่ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้ ฮึก"
"..."
ไม่มีเสียงพูดหรือตอบรับใดๆ ก็เข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง และเมื่อฉันเริ่มโอเคขึ้นจึงลืมตาขึ้นมา แต่ภาพที่เห็นกลับไม่ช่ตัวฉันตอนเกะนิน แต่กลับเป็นซาสึเกะคุง ซาสึเกะคุงเต็มไปหมด
'เธอนี่มันน่ารำคาญ'
'เธอนี่ยังน่ารำคาญไม่เปลี่ยนเลยนะซากุระ'
'เธอนี่มันน่ารำคาญจริงๆเลย'
เสียงซาสึเกะคุงปนเปประสานเสียงกันไปมา และสิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวดใจที่สุดคือเห็นภาพที่เขาทั้งบีบคอหวังที่จะฆ่า ทำร้ายจิตใจฉันหลายต่อหลายครั้ง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!"
'นี่น่ะหรอนินจาสาวในคำทำนาย'
'ได้เป็นถึงศิษย์รักของโฮคาเงะรุ่นห้า แต่จับตัวมาง่ายชิบหายไม่สมกับคำล่ำลือจริงๆเลย'
'หึ ลงมือได้!!'
อะ อะไรกัน? ที่นี่คือที่ไหนกัน? มืดไปหมด รู้สึกอึดอัด อ๊ะ?!!นั่นมันตัวฉันนิ่ ฉันตอนที่ยังเป็นเกะนิน เธอเดินจากชั้นไป ซาสึเกะคุง ตอนนี้ฉันควรหาทางออกจากที่นี่ ใช่ต้องออกไป
"นี่"
"เอ๋ เรียกฉันงั้นหรอ"
"ใช่ เธอคงเห็นสินะเหตุการณ์เมื่อกี้นี้น่ะ"
"อืม ใช่จ๊ะ"
"..."
ตัวฉันตอนเกะนินเงียบไปซักพักใหญ่ บรรยากาศค่อนข้างเริ่มอึดอัดฉันจึงทำลายความเงียบนั้นลง
"เอ่อ นี่พอจะรู้ไหมว่าทางออกจากที่นี่ไปทา.."
"แล้วก็คงรู้สินะว่าเพราะใครกันที่ทำห้เขาต้องไป!!"
"อ๊ะ!!นี่หยุดนะ!!"
ตัวฉันตอนเกะนินหยิบคุไนออกมาเล่มนึงก่อนพุ่งเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว แต่ไม่นานนักตัวฉันตอนเกะนินก็หยุดลงแล้วปล่อยคุไนลงพื้นไป
เปล๊ง
"ฮึก แล้วคงจะรู้สินะว่าใครที่ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้ ฮึก"
ฉันชะงักไปเล็กน้อยเมื่อนึกถึงตอนที่เขาจะออกจากหมู่บ้าน ตอนที่ฉันไปรั้งเขา ตอนที่เขาทำให้ฉันสลบ ก็อดเก็บน้ำตาไม่ได้ ฉันย่อตัวลงไปเพื่ออยู่ในระดับเดียวกันกับตัวฉันตอนเกะนิน
"ฉันพอจะเข้าใจแล้วนะ สิ่งที่เธอพูดก็ฉันเองนี่แหละที่ไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้ ฮึก"
"..."
ไม่มีเสียงพูดหรือตอบรับใดๆ ก็เข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง และเมื่อฉันเริ่มโอเคขึ้นจึงลืมตาขึ้นมา แต่ภาพที่เห็นกลับไม่ช่ตัวฉันตอนเกะนิน แต่กลับเป็นซาสึเกะคุง ซาสึเกะคุงเต็มไปหมด
'เธอนี่มันน่ารำคาญ'
'เธอนี่ยังน่ารำคาญไม่เปลี่ยนเลยนะซากุระ'
'เธอนี่มันน่ารำคาญจริงๆเลย'
เสียงซาสึเกะคุงปนเปประสานเสียงกันไปมา และสิ่งที่ทำให้ฉันเจ็บปวดใจที่สุดคือเห็นภาพที่เขาทั้งบีบคอหวังที่จะฆ่า ทำร้ายจิตใจฉันหลายต่อหลายครั้ง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ