รักวุ่นวายของยัยsตัวแม่

“ฮ่าๆๆๆ”

“กรี๊ด!!”
เสียงของเหยื่อเอ๊ยเพื่อนร่วมชั้นที่ยังพยายามจะดิ้นหนีเอาตัวรอดจากมือมารของฉันนั้นยังคงดังอย่างต่อเนื่อง จนหูน้อยๆของฉันดูท่าว่ามันคงจะไม่ได้ยินเสียงอีกเปิ็นเดือนเป็นแน่แท้

“โอ๊ย!เงียบๆหน่อยเป็นมั๊ยเดี๋ยวแม่ก็ฆ่าซะหรอก”ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะแต่จุดประสงค์ที่จับยัยแปดหลอดนี่มาก็เพราะจะเจี๋ยนทิ้งนี่หละนะ ทำไมหนะหรอเพราะว่าฉันตั้งแต่เจ็ดขวบก็ดันเป็นโรคประหลาดที่ว่าถ้าไม่ฆ่าคนทุกๆวันก็จะเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย ถึงจะไม่รู้เหตุผลก็เถอะแต่ฉันก็รู้สึกว่าการทรมานคนจนตายเนี่ยเป็นอะไรที่ฟินสุดๆเลยหละฮ่าๆๆ

“ชั้นไม่เชื่อแกหรอกย่ะคิดว่าชั้นโง่นักรึไงปล่อยชั้นไปนะ!!” โอ๊ะๆยัยนี่มาแปลกแฮะปกติถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลแล้วนะเนี่ยสงสัยคงต้องขอทรมานนานๆหน่อยละกันเนอะของหายากอย่างนี้ต้องถนอมหุๆ
แต่จะเริ่มจากตรงไหนดีหละเนี่ย ถึงจะเป็นตึกร้างก็เถอะแต่ว่าถ้าเริ่มเจี๋ยน ยัยแปดหลอดนี่คงต้องแหกปากเรียกชาวบ้านให้แห่มารุมทึ้งชั้นแน่ๆ

“หุบปากไปเลยนะยัยหน้าวอกนั่งเงียบๆทำใจให้ชั้นเจี๋อนดีกว่าน่า”ดูจากสภาพเจ้าหล่อนที่อุส่าโบ๊ะหน้ามาซะหนาขนาดนี้คงจะไปหาตัวผู้แถวนี้สินะ

“ว่าใครหน้าวอกยะ!!”หมาแถวนี้มั้งก็รู้ๆกันอยู่หน้าวอกไม่พอสมองยังกลวงอีกสวยไร้สมองจริงๆยัยนี่(ถึงฉันจะสวยกว่าก็เถอะ)

“เฮ้อพอทีมาเริ่มเกมกันดีกว่า”ฉันถอนหายใจปลงๆก่อนจะหยิบบรรดาเครื่องมือสารพัดออกจากกระเป๋านักเรียน ซึ่งแต่ละชิ้นนี่หนักเอาเรื่องเลยหละเล่นต้องให้ชั้นแบกสารพัดเครื่องมือเป็นอีบ้าหอบฟางอย่างนี้ทุกวันชั้นคงได้เป็นโรคกล้ามเนื้ออักเสบก่อนอายุสี่สิบแหงแซะ คงต้องหัดเอามาน้อยๆหน่อยแล้วสิเพราะตอนเอาไปซ่อนก่อนตำรวจจะค้นนี่ยากเอาเรื่องเลย ถึงชั้นจะบ่นซะยืดยาวขนาดนี้แต่มือที่กำลังกระซวกร่างกายของยัยนี่ก็ไม่ได้หยุดหรอกนะ ตอนนี้คัตเตอร์ด้ามจิ๋วที่ชั้นอุส่าตะไบมาทั้งคืนกำลังกรีดอยู่ที่ใบหน้าที่มีแต่เครื่องสำอางของยัยแปดหลอดเป็นทางยาวตั้งแต่ทางขวาลากผ่านจมูกไปถึงใบหูซ้าย เลือดสีแดงสดไหลเป็นทางยาวตามรอยกรีดอ๊าสวยจังน้าอย่างนี้ชั้นคงไม่ได้นอนแน่ๆ

“กรี๊ด!!!”

เช้าวันต่อมาที่แสนสดใสชั้นมาโรงเรียนเหมือนปกติ พลางตีหน้าซื่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเวลาตำรวจมาถามเรื่องคดีก็ทำหน้าโง่ๆเข้าไว้ เฮ้อแต่เมื่อวานนี่ก็เหนื่อยแทบแย่ เพราะว่ายัยแปดหลอดนั่นดิ้นไม่ยอมหยุดนั่นแหละทำให้ผมขาวๆของฉันเปื้อนเลือดไปหมด กว่าจะสระออกหมดก็แทบแย่เหมือนกันรู้งี้น่าจะเอาที่ครอบผมมา
แต่จะว่าไปรอบนี้หาเหยื่อโรงเรียนอื่นบ้างดีกว่า ขืนเจี๋ยนแต่ในโรงเรียนเดี๋ยวจะถูกสงสัยเปล่าๆ จะว่าไปช่วงนี้ไม่มีเด็กใหม่เข้ามาหน่อยรึไงน้านานๆทีก็อยากจะเจอคนหน้าใหม่ๆบ้าง

“นี่ราตรีดูสิน่ากลัวเนอะคราวนี้เพื่อนร่วมชั้นโดนฆ่าหละขืนมีคนตายทุกวันอย่างนี้ใครที่ไหนจะมาเข้าโรงเรียนหละเนี่ย”ยัยอีฟเพื่อน(เกือบ)สนิทของชั้นที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆชั้นหนะรู้เรื่องของยัยนี่หมด แต่ดูท่าเจ้าตัวคงจะรู้เรื่องของชั้นแค่ที่เม็คไว้หละมั้ง ก็ไม่เคยทำตัวมีพิรุทเลยนี่นาโง่ๆอย่างยัยนี่จับไม่ได้หรอก

“นั่นสินะคะคงต้องกลับบ้านไวหน่อยแล้วหละค่ะ”บอกแล้วว่าชั้นเม็คนอกจากพ่อที่รับมือพฤติกรรมสุดโต่งของชั้นไม่ไหวจนต้องหนีไปอเมริกาแล้วก็ไม่มีใครรู้นิสัยจริงๆของชั้นเลยซักคน(เพราะตายหมดแล้ว)

จะว่าไปเมื่อคืนมัวแต่ตบตีกับยัยแปดหลอกอยู่เลยลืมแนะนำตัวไปสินะ ชั้นชื่อ เกศรา นามสกุล ความลับ(ไม่ใช่นามสกุลความรับนะเฟ้ยแต่ชั้นแค่ไม่อยากบอก/ความจริงคนเขียนคิดไม่ออก) แต่ส่วนมากเพื่อนๆจะเรียกชื่อเล่นของชั้นกันหละนะ เรียกว่าราตรีละกันคงไม่เถียงเนอะ

เสียงออดดังขึ้นก่อนที่ฉันจะโดนอีฟลากขึ้นมาบนห้อง คุณครูถือรูปยัยหน้าวอกพลางสั่งขี้มูกไปฟืดใหญ่อย่างหลุดมาด

“ฟืด นักเรียนคะเราจะมาร่วมไว้อาลัยให้กับชะเอมกันนะคะเดี๋ยวช่่วยส่งจิตอธิฐานเพื่อให้ชะเอมไปสู่สุคติ...”คุณครูพูดไปสั่งน้ำมูกไปจนไม่เหลือภาพพจน์ครูผู้น่าเกรงขาม(ปกติดุมาก) แต่จะว่าไปยัยหน้าวอกนั่นชื่อชะเอมหรอเนี่ยเพิ่งรู้แหะ ปกติไม่ค่อยจะสนใจพวกใส่นอยู่แล้วซะด้วย ถ้าชั้นจะแผ่เมตาให้ยัยนั่นมันก็ยังไงอยู่นะแต่ถือว่าอุส่าช่วยเป็นของเล่นให้ชั้นหนึ่งคืนเดี๋ยวจะสงเคราะห์ให้ละกัน
คาบโฮมรูมหมดไปอย่างรวดเร็วก่อนจะตามมาด้วยชั่วโมงพละที่แสนจะน่าเบื่อ ทำไมโรงเรียนเราถึงไม่มีโดมกันนะรู้มั๊ยว่าผิวคนเผือกอย่างชั้นมันไวต่อแดดแค่ไหน แล้วดูสภาพกึ่งมัมมี่ของชั้นตอนนี้สิ(เอาเสื้อกันหนาวมาใส่่่่กับหาผ้ามาพันหน้าแล้วก็ใส่หมวกปิดผมอีกที)คุณครูคงไม่ใจร้ายปล่อยให้ชั้นไปวิ่งกลางแดดหรอกนะให้ตายเถอะ

“อ้าวราตรีวันนี้ก็ไม่ไปวิ่งหรอ”อีฟเดินเข้ามาถามในสภาพเหงื่อโทรมกาย

“ค่ะวันนี้ดูท่าว่าก็ไม่ไหวอีกนั่นแหละขืนออกไปวิ่งแล้วเป็นลมไปจะลำบากคนอื่นเปล่าๆ”ชั้นแอตติ้งเก่งมั๊ยหละตามจริงก็แค่ไม่อยากออกไปวิ่งตากแดดท้ามะเร็งเฉยๆนั่นแหละไม่ได้กลัวคนอื่นลำบากกันหรอก

“อืมงั้นหรอเป็นเธอนี่คงจะลำบากเนอะทำอะไรก็ไม่ค่อยจะได้แต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ชอบสีผมกับสีตาของเธอมากๆเลยหละ”อีฟยิ้มร่าพลางทำหน้าเข้าอกเข้าใจ แต่ถึงจะบอกว่าชอบสีผมของชั้นก็เถอะแต่ชั้นก็ไม่ได้ชอบมันหรอกนะ
ไอ้ผมที่ขาวเหมือนกับคนแก่นี่หนะไม่เคยทำให้ชั้นภูมิใจเลยซักครั้งเดียว แถมสีตาก็ยังประหลาดอีกถ้าเลือกเกิดได้ชั้นขอเป็นคนธรรมดาๆดีกว่า

“ไงยัยเผือกมานั่งทำอะไรในร่มคนเดียวอย่างนี้หละฮึนึกว่าตัวเองสุขภาพไม่ดีแล้วจะมาขี้โกงได้รึไง”ออกมาแล้วหัวหน้าแก๊งบ้าบอเรนเจอร์(ชั้นตั้งเองแหละ)เห็นอยู่คนเดียวปุบก็เข้ามากัดเลยนะยัยหมาบ้า ชั้นจะมานั่งพักรับลมชิวๆหน่อยมันหนักหัวแกรึไง

“ไม่ใช่นะคะชั้นแค่ไม่อยากทำตัวเป็นภาระคนอื่นแค่นั้นเองค่ะ”ทำหน้าเหรอหราเข้าไว้แค่นี้ยัยโง่นี่ก็เชื่อแล้วว่าชั้นอ่อนแอตามที่มันคิดทีนี้การที่ชั้นจะเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตรกรรมก็จะลดน้อยลงไปอีก แถมหลักฐานก็ไม่มีซะด้วยถึงโคนันจะมาสืบก็จับชั้นไม่ได้หรอกย่ะโฮะๆๆ

“เหยัยนี่ทำหน้าอย่างนี้จะหาเรื่องกันรึไง”อ่าวยัยบ้านี่ทำหน้าโง่ก็บอกว่าหาเรื่องแล้วจะให้ชั้นทำไงยะ จะว่าไปหล่อนไม่ไปเรียนห้องหล่อนรึไงถึงได้มาป้วนเปี้ยนกวนประสาทถึงนี่

“ข..ขอโทษค่ะชั้นไม่ได้...”บีบน้ำตาซักนิดเหอะๆดูหน้ายัยโง่นี่สิดูจะสะใจซะไม่มี ชั้นนี่มันน่าแกล้งขนาดนั้นเชียวอย่างนี้คงต้องขอแสดงละครอีกหน่อย(เริ่มติดลม)ดูสิว่าจะเป็นยังไงต่อชั้นนางเอกซะอย่างฮ่าๆๆ

“นี่เธอทำอะไรราตรีหน่ะ”โอ้วมีเจ้าชายขี่ม้าหมุนมาช่วยแล้วแฮะ(อีฟนั่นแหละ)แต่จะสู้ยัยถึกนี่ไหวเรอะตัวกะเปี๊ยกอย่างเธอเนี่ย(ถึงชั้นจะเตี้ยกว่าก็เถอะนะ)

“มีอะไรยัยเตี้ยถอยไปหน่าถ้าไม่อยากจะโดนจับมุดดิน” ใจเย็นๆทั้งสองคนชั้นรักทุกคนนั่นหละอย่าแย่งกัน(มโนได้อีก)

“ราตรีไม่เป็นไรนะ”อีฟหันมามองด้วยสายตาเป็นห่วง

“อืม”ยังคงทำหน้าคิขุต่อไปฮ่าๆๆจะมีแมวมองเอาฉันไปเล่นหนังมั๊ยเนี่ยอุวะฮ่าๆฉันน่าจะไปด้านนี้รุ่งแฮะ

“ท่านมีีนคะเราไปกันเถอะค่ะทุกคนมองกันหมดแล้ว”โอ้วลิ่วล้อของยัยนั่นลากไปแล้วแฮะ อย่างนี้ก็หมดสนุกกันพอดีน่าจะมีให้ตบกันซักช็อตสองช็อต แต่ดูท่าว่ายัยโง่นี่จะเริ่มรู้ตัวแล้วนะดูทำหน้าเข้าฮ่าๆๆตลกชะมัด

อ๊ะ!อีฟหันมาแล้วคงต้องแกล้งแสดงอีกหน่อยแล้วแหะเพื่อความสมจริง เหอะๆเอาความรู้สึกเป็นห่วงมาเล่นแบบนี้ชั่วได้ใจจริงเลยชั้น

“เป็นอะไรมากมั๊ยดูสิตัวสั่นไปหมดแล้ว”ฉันสั่นเพราะสะใจต่างหากแต่ก็ช่างเถอะไหลไปตามน้ำก่อนละกัน

“ม..ไม่เป็นไรค่ะอีฟไปเถอะ”

“ไม่อ่ะฉันจะดูเธอตรงนี้แหละ”ดูทำหน้าเข้าเป็นห่วงเกินฐานะไปรึเปล่ายัยนี่

และแล้วคาบแรกของวันนี้จึงผ้านพ้นไปด้วยดีเพราะอีฟตามประกปชั้นทุกที่ จนบางครั้งก็รู้สึกรำคาญเลยหล่ะ(แต่ไม่ออกนอกหน้าเดี๋ยวเสียภาพพจน์นางเอกหมด)แต่ก็สบายอยู่นะเพราะยัยนี่ทำให้ฉันทุกอย่างเลยหล่ะ ทำทุกอย่างจนแทบจะเคี้ยวข้าวให้อยู่แล้วเนี่ยเหอะๆ

“ขอบคุณอีฟมากๆเลยนะฉันดีขึ้นแล้วหละขอบคุณมากๆเลย”จะดีมากถ้าเธอจะมาเป็นเบ้ฉันอย่างนี้ทุกวัน

“ไม่เป็นไรหรอกถ้ายัยพวกนั้นมาอีกเรียกฉันได้เลยนะ”

“อือ”

เมื่อชั่วโมงคณิตศาสตร์มาถึงขณะที่ทุกคนกำลังนอนฉันจึงใช้เวลาอันแสนมีค่าคิดแผนล่อเหยื่ออย่างใจเย็น

ตึกๆๆๆ

ครืด!

“ข..ขอโทษค่ะ”ประตูถูกเลื่อนเปิดออกเผยให้เห็นสาวผมทองที่กำลังหอบแหกๆเหมือนเพิ่งไปวิ่งมาราธอนมา

“อ้าวเธอนักเรียนแลกเปลี่ยนที่จะเริ่มเรียนตั้งแต่วันนี้สินะ”คุณครูคณิตศาสตร์เอ่ยยิ้มๆ แต่เดี๋ยวนะนักเรียนแลกเปลี่ยนไหงพูดไทยคร่องปร๋อขนาดนี้หละเนี่ย แถมหน้ายัยนี่ยังดูคุ้นๆอีกคงจะไม่ใช่ญาติคนที่ฉันฆ่าไปหรอกนะ

“ฉันชื่อ เกรซ โฮป ฮาเซล จะมาเรียนอยู่ที่นี่เป็นเวลาสามปีจากนี้ไปก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

พักเที่ยง

“นี่ๆทำไมถึงพูดไทยคล่องจังเลยหละ”

“อ๋อพอดีว่าฉันชอบประเทศนี้มากๆเลยพยายามเรียนด้วยตัวเองผ่านอินเทอร์เนตหนะค่ะ”เกรซยิ้ม

“เหเก่งจังน้าแล้วมีที่พักหรือยังคะ”คนที่ล้อมวงอยู่อีกคนถาม

“อืมฉันกะจะเลือกภายในวันนี้แหละค่ะ”

“งั้นมาอยู่บ้านฉันมั๊ย”พวกใส่นอนี่แสดงตัวทันทีเลยแฮะ

“ไม่เป็นไรค่ะเพราะตอนนี้ฉันพอจะเลือกไว้แล้ว”เธอคนนั้นยิ้มอีกครั้งอ๊าอิจฉาผมนั่นชะมัดสวยเป็นบ้า

“เอ๋ใครอ่ะ”หลังจากที่ยัยนั่นพูดจบเธอก็ส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาทางฉันที่จ้องอยู่ห่างๆ

“คุณราตรีคะจะเป็นอะไรมั๊ยถ้าสามปีนี้ฉันจะไปขออาศัยอยู่ที่บ้านคุณ พ่ออยู่ที่อเมริกาเลยอยู่คนเดียวใช่มั๊ยหละ”เกรซยิ้มร่าแต่เดี๋ยวนะฉันบอกชื่อให้ยัยนี่ฟังแล้วหรอจำไม่เห็นจะได้เลย แถมยังรู้เรื่องทางบ้านฉันอีกต่างหากหรือว่าจะเป็นสโต็กเกอร์!!

“เอ๊ะคุณเป็นใครหรอคะทำไมถึง...”ตอนนี้ต้องเบี่ยงประเด็นก่อนขืนยัยนี่อยู่แล้วเราจะมาเจี๋ยนคนยังไงหละเนี่ยหรือยัยนี่เป็นสปายของตำรวจไม่จริงหน่านึกว่าทำหน้าโง่ๆตบตาตำรวจได้แล้วเชียว

“ใจร้ายจังนะจำฉันไม่ได้จริงๆหรอ”ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลคู่นั้นจับจ้องมาที่ฉันไม่วางตา
เอ๊ะสีดวงตาอย่างนี้เคยเห็นที่ไหนกันนะ...

“เฮ้อช่างเถอะเพื่อเป็นการลงโทษฉันจะขออยู่บ้านของเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปห้ามปฎิเสธด้วยค่ะเพราะฉันส่งใบไปที่ห้องธุรการแล้ว”ย..ยัยนี่ร้ายชะมัด

“นี่เธอหน่ะดูสิราตรีเขากลัวหมดแล้วออกมาเดี๋ยวนี้นะ”โอ้วอีฟฉันไม่เคยอยากจะขอบคุณแกเท่าวันนี้เลย

“อะไรกันไม่เห็นรึไงว่าฉันกำลังคุยอยู่อย่าสอดได้มั้ย”
เหอะๆทำไมฉันถึงรู้สึกว่าตัวเองหลุดไปอยู่ในการ์ตูนญี่ปุ่นยังไงยังงั้นเลยแหะทุกคนกำลังแย่งตัวฉันอยู่สินะสงสัยคงต้องเลิกนิสัยปักธงไปทั่วนี่ซะแล้วสิ คนเสน่ห์แรงนี่มันลำบากจริงจริ๊ง(มันเพ้อละ)

“รู้จักหรอ?”อีฟหันมาถามด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง ฉันจะไปรู้เรอะมาถึงยัยนี่ก็ร่ายมาเป็นชุดว่าจะเก็บข้าวเก็บของมาอยู่บ้านฉัน

“ไม่รู้จักสินะ”

“ใจร้ายจังทัั้งๆที่เคยสัญญากันไว้แท้ๆนะ”เกรซพูดจีบปากจีบคอเหอะๆน่ารักตายหละแต่ฉันเคยไปสัญญาอะไรไว้กับเธอด้วยเรอะจำไม่ไ่ด้วุ้ย

“สัญญาอะไรของเธอ”อีฟถามด้วยน้ำเสียงเคืองๆเอิ่มจะว่าไปเธอนี่โกรธออกนอกหน้าไปมั๊ย

“เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยซะหน่อย”

“หึ!!”

เวลาผ่านไปเพียงชั่วอึดใจเหล่าพวกสอดรู้ทั้งหลายจึงเริ่มทยอยเข้ามาล้อมวงมวยช้าๆ เกรซที่เห็นดังนั้นจึงได้แต่ถอนหายใจและล่าถอยไปแต่โดยดี

“เฮ้อถ้าฉันต้องมาสู้กับเธอคนนั้นจริงๆฉันคงแพ้ยับตั้งแต่ยกแรกเล่นสูงปรีดอย่างนั้นนี่เนอะแฮะๆ”อีฟหัวเราะแห้งเอาตรงๆฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเธอสู้กับยัยหัวทองนั่นเธอจะใช้วิธีไหนเตะก้านคอ คงไม่ลากไปแถวสนามเด็กเล่นแล้วใช้ที่โหนบาช่วยหรอกนะถ้าเป็นงั้นจริงคงจะอุบาทว์ตาหน้าดู

ช่วงพักเที่ยงหมดไปเข้าสู่เวลาเรียนโดยที่ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยซักคำเพราะยัยหัวทองนั่นแท้ๆโอ๊ยหิวโว้ย
แต่จะว่าไปช่วงหลังจากที่ทะเลาะกันยัยนี่ก็เอาแต่จ้องฉันมาเกินครึ่งชั่วโมงแล้วนะ นี่กะจะเอาให้ท้องกันเลยรึไงให้ตายสิไม่มีสมาธิร่างแผนล่อเหยื่อเลยหวังว่ายัยนี่คงไม่พังแผนฉันหลอกนะ

ไม่สิๆก่อนอื่นต้องหาทางล่อยัยฝรั่งดองนี่ไปให้ไกลๆก่อนแต่ว่าจะทำยังไงหละเนี่ย...

ช่วงเปลี่ยนคาบ

“นี่ๆคุณเกรซคะคือ...”

“ไม่ต้องเรียกแบบทางการก็ได้เรียกเกรซก็พอ’หึยตีสนิทเลยนะยััยนี่ม่อเก่งชะมัด

“ฉันมีธุระละหว่างทางเดี๋ยวคุณช่วยรอที่โรงเรียนก่อนได้มั๊ยคะถ้าเสร็จธุระแล้วเดี๋ยวจะมารับกลับ”

“อือได้สิ”

“เห~อะไรกันไม่ยักรู้ว่าเธอเนี่ยจะเป็นพวกหน้าม่อขนาดนี้นะเนี่ยมีอีฟยังไม่พอยังจะจีบยัยฝรั่งนี่อีกรึไง”ไอคำพูดกระแนะกระแหนอย่างนี้มันยัยขิงรองหัวหน้าแก๊งบ้าบอเรนเจอร์นี่นาให้ตายสิจะไม่มารบกวนฉันซักวันมันจะตายรึไงยัยพวกนี้

“อ..เอ๊ะฉันไม่...”อิจฉาหละสิวะฮ่าๆตัวประกอบอย่างเธอริอาจจะมาเทียบนางเอกอย่างฉันได้อย่างไรยังไงฉันก็สวยกว่าย่ะ

“ขิงหลบไปก่อน”

“ท..ท่านมีน”ให้ตายเถอะเพิ่งจะเจอหน้ายัยนี่เมื่อเช้านี้เองนะแกอยู่ห้องข้างๆไม่ใช่เรอะแล้วมารู้ความเป็นไปห้องฉันได้ไงเนี่ยไสหัวกลับไปซะไป๊

“อะไรกันคนพวกนี้”เกรซหน้านิ่ว เหอะๆยัยนี่มันตัวซวยรึไงเนี่ยทำไมวันนี้ฉันเจอแต่เรื่องฟะ

“หืมเธอคือนักเรียนใหม่สินะแต่ขอบอกแกไว้ก่อนเลยนะว่ายัยเปี๊ยกนี่ของชั้นโว้ย”เมื่อมีน(หัวหน้าแก๊งบ้าบอเรนเจอร์)พูดจบทั้งห้องก็เกิดเสียงดังเซ่งแซ่ขึ้น

“โหยยัยหงอกห้องเรานี่ป๊อปขนาดนี้เชียวเห็นหงิมๆไม่นึกเลยว่าจะเสน่ห์แรงขนาดนี้”ว่าใครหงอกยะ

“นั่นสิ”ได้ยินนะเฟ้ย

“...”อึ้งสิคะฉันนี่ใบ้กินไปหลายนาทีเลยแล้วดูยัยมีนทำลากฉันเข้าไปกอดอีกแหน่ะปล่อยนะโว้ยยัยกอริร่าปล่อยเซ่หายใจไม่ออกแค้กๆ

“เดี๋ยวก่อนนี่อะไรกันเนี่ยยัยโคถึกปล่อยราตรีเดี๋ยวนี้เลยนะ”โอ๊ยอีฟช่วยฉันทีโอ๊ปไป๊ยัยนี่มันทำเอาฉันจะขาดใจตายอยู่แล้วอ็อก!

“อะไรของหล่อนอยากตายรึไง”

“หึย!!”อีฟกัดฟันกรอด เฮ้ยยัยเกรซอย่ามัวแต่ยืนมองช่วยฉันหน่อยสิยะอนาคตของคนที่ให้ที่ซุกหัวนอนอยู่ในมือเธอนะ

“เอ่อปล่อยราตรีได้ไหมคะ”เกรซยิ้มเย็น ดีมากจัดการมันเลยฆ่่ามันๆ

“ทำไมแกจะทำอะไรฉันรึ ง..ว..เหวอ!!”มีนโดนเกรซจับทุ่มลงพื้นโดยที่ฉันพอรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในอ้อมกอดของเธอแล้ว

“ไม่เป็นไรแล้วนะ”เกรซยิ้ม หึยยัยนี่อยู่มุมนี้แล้วหล่อชะมัดเอ๊ะไม่ใช่สิ!!

“ข..ขอบคุณค่ะ”

“ช..ชั้นก็ไม่ได้กะจะช่วยเธอหรอกนะแต่แค่เห็นมันน่ารำคาญเฉยๆ”เกรซพูดไปม้วนผมสีทองของเธอไปจนเป็นเกลียว

“อะไรของยัยฝรั่งนั่นจับฉันทุ่มพื้นหน้าตาเฉย”มีนลุกขึ้นมาจับหัวตัวเองป้อยๆ ว้าโดนทุ่มกระแทกพื้นซะขนาดนั้นแต่ยังไม่มีเลือดซักหยดเธอนี่มันถึกดีแท้

“ว้ายท่านมีนคะ!!”ขิงรีบเข้ามาดูอาการอย่างรวดเร็วเกินหน้าเกินตาลิ่วล้อสุดๆ ที่ฉันโดนยัยขิงนี่เขม่นบ่อยๆก็เพราะยัยกอริร่านี่สินะ

“หึยฝากไว้ก่อนเถอะ”มาแล้วคำพูดยอดฮิตของพวกตัวโกง มีนพูดก่อนจะเดินหน้านิ่วออกไปอีฟที่อึ้งอยู่นานได้แต่มองตามฉันที่โดนเกรซลากออกมาจากห้องตาละห้อย

“คนพวกนั้นใครกัน”เกรซถามพลางกดฉันให้ติดอยู่กับผนัง ใจเย็นๆก่อนอย่าเพิ่งนี่มันที่โรงเรียนน้าถึงจะเป็นฉันก็อายเป็นนะ(ยังไม่เลิกมโน)

“ค..คนรู้จัก”

“แล้วยัยคนที่บอกว่าเธอเป็นของมันนั่นแฟนเธอหรอ”เกรซทำเสียงดุ เหอะๆกลัวตายหละอะไรของยัยนี่เนี่ย
ฉันที่ได้แต่งง(ตามจริงไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี)จึงได้แต่จ้องหน้าของเกรซตาไม่กระพริบเกรซหน้าแดงก่อนจะเสมองไปทางอื่น

“ก..ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะฉันก็แค่อยากรู้เฉยๆนั่นแหละนับตั้งแต่วันนี้้ฉันก็จะอยู่บ้านเดียกับเธอใช่ไหมหละก็แค่อยากจะรู้เรื่่องของเธอให้มากขึ้นแค่นั้นเอง”เกรซม้วนผมของเธอไปมาขณะที่ใบหน้าขาวๆนั้นเริ่มขึ้นสีขึ้นเรื่อยๆ

“...”(ฉัน)จ้องๆๆๆๆ

“ข..เข้าห้องเรียนกันเถอะ!!!”เกรซดันหลังฉันให้เข้าไปในห้องเรียนซึ่งตอนนี้ทุกคนต่างเตรียมหนังสือวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ไม่นานนักคุณครูก็เดินเข้ามา ก่อนจะเริ่มการบรรยายชวนหาวในหัวฉันตอนนี้รู้สึกแค่ว่าอยากจะให้ชั่วโมงนี้มันจบไปเร็วๆซักที

ออดเลิกเรียนดังขึ้นปลุกให้เหล่านักเรียนทั้งหลายตื่นจากกองหนังสือ(สื่อถึงความขยันของนักเรียนไทยจริงๆ)อีฟเดินเข้ามาสะกิดไหล่ฉันก่อนจะทำหน้าสลด

“ฉันขอโทษนะที่ช่วยเธอไม่ได้เลย”

“ไม่เป็นไรหรอกแค่ออกมาช่วยฉันก็ซึ้งใจมากแล้วค่ะ”เพราะงั้นพรุ่งนี้ก็ช่วยเป็นเบ้ชดใช้หนึ่งวันนะคะ(อ่าว)

“ขอบคุณนะ”

“เอาหละค่ะราตรีจะไปธุระไม่ใช่หรอไปสิ”เกรซเดินมาตบโต๊ะพลางส่งสายตาจิกกัดไปทางอีฟ

“อืมงั้นฉันไปก่อนนะคะ”อยู่กันดีๆนะเฟ้ยไม่ใช่ฉันกลับมาเพื่อนฉันเละไปแล้วนะ
เฮ้อแต่จะว่าไปวันนี้เหนื่อยชะมัดเลยแฮะรีบๆหาเหยื่อแล้วรีบกลับบ้านดีกว่า
ฉันคิดพลางค่อยๆพับกระโปรงนักเรียนของฉันขึ้นให้สั้นเหนือเขา ก่อนจะจัดแจงปล่อยผมที่เกล้าไว้ทั้งสองข้างให้สยายลงมาถึงกลางหลัง ต่อจากนั้นก็หาเอาเสื้อกันหนาวมาผูกไว้ที่ช่วงเอว และแกะกระดุมเสื้อออกเม็ดนึงพื่อเพิ่มความเซ็กซี่เหอะๆถึงจะไม่ค่อยชอบเจี๋ยนตัวผู้ซักเท่าไหร่แต่ถ้าล่อตัวผู้มันง่ายกว่าเยอะนี่เนอะ

“ไงน้องสาวมาทำอะไรอยู่ตรงซอยเปลี่ยวๆตรงนี้คนเดียวจ๊ะ”วันนี้ดวงดีจังแหะแปปเดียวเหยื่อก็ติดเลยแต่ดูทำหน้าเข้าขยะแขยงชะมัด

“เอ่อพอดีหลงทางหน่ะค่ะ”

“งั้นตามพี่มาสิจ๊ะเดี๋ยวจะพาไปที่ดีๆ”

“เอ๋ที่ไหนหรอคะ”อ่อยมันเข้าไปเหอะๆไหนๆก็จะตายแล้วเอาให้มันตายใจหน่อยดีกว่า

“ทางนี้ตามมาสิ”ไอ้หื่นพูดก่อนจะลากฉันเข้าไปในที่ๆเปลี่ยวกว่าเดิม อืมถ้าเป็นตรงนี้ถึงจะแหกปากร้องยังไงคงไม่มีคนได้ยินแล้วหละเลือกที่ดีนี่หว่า
ขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นเองไอ้หื่นนั่นก็กระชากมือฉันเข้าไปหามันก่อนจะทำหน้าหื่นสุดๆฉันที่เริ่มหงุดๆจึงจัดการใช้มีดที่ซ่อนไว้ที่กระเป๋ากระโปรงแทงไปที่ขาของไอ้บ้านั่นจนมิดด้าม

“อ๊าก!!อีบ้าทำไรของแกวะ”

“หึๆๆอ้าวก็จะฆ่าพี่ทิ้งไงคะ”อุส่าล่อมาที่ดีๆซะด้วยแหมกะจะจัดการให้เสร็จรวดเดียวแต่คราวนี้ขอนานๆหน่อยละกันเนอะ

“อีบ้าออกไปนะเว้ย”โถอีตอนลากฉันเข้ามาไม่คิดทีตอนนี้นะกลัวตายขึ้นมาเชียว

ขณะที่ไอ้หื่นมันกำลังตะโกนด่าทอฉันอยู่นั้น ฉันจึงใช้เวลานี้ในการปักบรรดามีดทำครัวที่ฉันภูมิใจไปตามร่างกายอย่างสนุกสนาน
เริ่มจากขาอีกข้าง ก่อนจะเป็นมือแล้วตามด้วยท้อง ใบหน้าของไอ้หื่นตอนนี้บิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดเหมือนจะตายซะให้ได้แต่อย่าเพิ่งสิฉันยังไม่ทันได้ควักเครื่องในแกออกมาวางเลยนะถ้าทำตอนตายแล้วมันก็หมดสนุกกันพอดี

“อ๊ากๆๆๆ”เสียงตะโกนที่ดังอย่างต่อเนื่องนั้นฉันไม่ได้สนใจมันเลยแม้แต่น้อยเพราะตอนนี้สิ่งที่ฉันสนใจมากที่สุดก็คือเหยื่อตรงหน้านี่ต่างหาก

“ปล่อยนะเว้ยปล่อยกูอ..อ๊าก!!”น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มเลือดพรั่งพรูออกจากปากที่ตอนนี้ฉันกำลังใช้กรรไกรที่พกมาตัดลิ้นไอ้หื่นนี่ช้าๆ

อะฮ่าๆๆๆๆดูสิๆเลือดออกมาเยอะตั้งขนาดนี้แหน่ะไม่ไหวแล้วฆ่าเลยได้มั๊ยนะอยากฆ่าแล้วนะเนี่ย

แป๊ก! เสียงเหยียบเศษลังเก่าดังขึ้นจนทำให้ฉันต้องหันไปหาต้นเสียง

“เกรซ!!!”

....................................................................................................................

ติดตามเรื่องอื่นๆหรือตอนที่ไวกว่าได้ที่เพจได้เลยค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ

https://www.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4QwQ-%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%AD%E0%B8%B0-127421940992898/