You Hate Me (คุณเกลียดฉัน)

ลมเย็นๆ ป่าไม้ ใบไม้ปลิวพัดเย็นสบาย
อากาศข้างนอกน่านอนมากมาย
มีเสียงนกเสียงกาเป็นใจร้องจิ้บๆจั้บๆ
 
ตายละ!
พรุ่งนี้เปิดเทอม โอ้วม่าย
_________________________________________________________Previously on You Hate Me
ชายหนุ่มถูกจับในคดีฆาตรกรรมฆ่าภรรยา (จริงหรือไม่ใครฆ่าไม่รู้) ตัวเองแต่ไม่พูดไม่จาตีน่าซื่อก็เลยถูกส่งไปยังโรงพยาบาลเพื่อตรวจหาดูอาการว่าเป็นโรคทางประสาทรึเปล่าแต่ดันเจอกับแฟนเก่าที่เนื้อเรื่องไม่ได้บอกไว้ แต่กุใส่เพิ่มเอง แต่แฟนเก่าก็ขัดขืนตนเองจนฝ่ายพระเอกถูกมีดแทงมีบาดแผลนิดหน่อย สักพักแฟนของฝ่ายหญิง (แฟนเก่า) ก็เข้ามาซึ่งก็เป็นเพื่อนกับฝ่ายชาย แต่ในใจอยากให้ฝ่ายชายตายๆไปซะ จะได้จบๆ แต่ไม่ใช่ยังงั้นฝ่ายชายวิ่งหนีออกมาได้ และก็ไปโผล่ในป่าซึ่ง (มิงวาร์ปมาชิมิ) ก็ต้องมีการตามล่าต่อไป
 
ขอโทษที่หายไปหลายวัน หลายเดือน มัวเล่นเกมจะเปิดละเอาให้จบๆหน่อย55
ปล.เรื่องทะแม่งๆออกแนวมั่วขออภัย__________________________________________________________
You
HATE
ME
 
 
โรงเรียนของเราน่าบูด
คุณครูใจดีซุกซน
นอนกันเล่นกันทุกคน
พวกเราสุขล้นเล่น Pokemon Go
เล่นกันๆในโรงเรียน
เล่นกันๆในโรงเรียน
 
เฮ้อ!เพลงอะไรเนี่ย (จิ๊วเก็บสมอท็อก)
เขานั่งอยู่ตรงริมน้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งน่าจะลึกสุดที่เขาห่างไกลมาจากผู้คนแล้วเพราะเขาหนีจากคู่รักที่ดูเหมือนจะอาฆาตอะไรสักอย่าง เพื่อมาหาความสุข
 
เขาทิ้งคนรัก เขาทิ้งทุกสิ่ง...
 
แล้วหวนคืนสู่ป่า
 
 
...
ปอก ปอก แปะ จ๊อม!
ยังคงมีเสียงก้อนหินกะทบกับน้ำที่ใสกริ๊ง มองเห็นปลาแหวกว่ายกันจากในน้ำ
 
จิ๊วนั่งเหมือนหมดอารมกับชีวิตตัวเองที่มันเกิดเรื่องต่างๆขึ้น แล้วเขาก็ลูบเบาๆไปที่แผลที่มีเลือดไหล แต่ตอนนี้มันหยุดไหลไปแล้ว
 
ใช่!มันหยุดไหลไปแล้ว
 
.
.
.
...
 
แต่เสียงเลือดมันยังไม่หยุดไหล
 
ในกลางคืนชายหนุ่มส่องแสงไฟเพื่อที่จะออกไปหาอะไรกินด้วยคความหิวโหย
ในป่ามีทั้งเสียงนก เสียงใบไม่ เสียงหมี เสียงสัตว์ป่าต่างๆนาๆ
 
เขาเดินไปด้วยความมืดมิดและความกลัว
 
ชายหนุ่มส่องแสงไฟฉายสว่างในยามค่ำคืนแล้วเดินต่อไปโดยที่ไม่รู้ว่าร้านสะดวกซื้ออยู่ที่ไหนหรือของกินอยู่ที่ไหน
 
ทางเดินมืดสลัวเขามองไปพบกับชายคนหนึ่งในป่า
"ชายคนนั้นกำลังขุดหลุม"
 
เขาเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วเรียกชายคนนั้น "นาย"
ชายคนที่กำลังขุดดินหันมาด้วยความตกใจ จึงวิ่งหนีไป!
ใช่แล้ว!
ตรงนั้นมีศพคนตายนอนอยู่
เป็นหญิงสาวใส่ชุดคลุมหนาราคาค่อนข้างแพงสีชมพู
เธอหน้าตาดีแต่เธอกลายเป็นศพไปแล้ว
 
แต่ด้วยความมืดและสัญญาณโทรศัพก็ดันไม่มีเขาจึงไม่สามารถโทรหาใครให้มาช่วยเธอได้ เขาจึงล้วงกระเป๋าของหญิงสาวผู้ตายเพื่อหาของกินด้วยความหิวแล้วจึงเอามันไป
 
แต่พอกำลังเดินจากไปเขาหันหลังกลับไปปุ้บหญิงสาวที่นอนจมกองเลือดก็หายไปแล้ว เหลือเพียงกระดาษแผ่นหนึ่ง ในมือก็ถือขนมอยู่ก็เลยลองไปอ่าน
ด้านในกระดาษมีเพียง 3 คำคือ "You Hate Me"
ใจความไม่มีอะไรมีเพียง3คำอธิบายความรู้สึก
 
แต่ช่างมันเถอะ (ฝ่ายชายคิดในใจ) แล้วก็เดินจากไปพร้อมขนม
 
ดึกแล้วเวลาประมาณ 4ทุ่ม
เขาเดินหาที่นอน ที่พัก หรืออะไรที่ทำให้เขาหลับได้ลง
 
โอ๊ะ!ขอโทษนะพ่อหนุ่ม
(ชายแก่คนหนึ่งเดินมาชนกับเขาระหว่างทางเดินสวนกันในกระเป๋าของชายแก่มียาอะไรสักอย่างอยู่เต็มไปหมดคล้ายๆวัคซีนแต่ด้วยความรีบร้อนชายแก่วิ่งหายไปด้วยความเร็ว)
 
จิ๊วยังคงกินต่อไปด้วยความมึนงง
แต่ในป่าเริ่มมืดสลัวขึ้น
 
เขาเดินสวนกับชายแก่คนเมื่อตะกี้ที่เดินชนมา
แต่พอเขาหันหลังมา "หญิงสาวใส่ชุดคลุมหนาราคาค่อนข้างแพงสีชมพู"
ที่ตายไปถูกแขวนเป็นศพเต็มต้นไม้ในป่า
 
เขาตกใจมากและจึงรีบวิ่งหนีไปเพื่อที่จะหลุดพ้นทั้งขนมที่ตกพื้นหรืออะไรทั้งสิ้น
 
เขาตกใจมาก!
 
รีบวิ่งๆไปในป่าด้วยความรวดเร็ว
แต่มิวายสักพักเขาก็พบบ้านหลังหนึ่ง (อีกละ)
บ้านเก่าๆยักใหญ่เต็มไปหมด
 
เห้อๆๆ (จิ๊วแสดงอาการด้วยความเหนื่อย)
ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยครับ
 
...
 
ขอเข้าไปเลยนะครับบ
และเขาก็นอน....โดยไม่รู้ในห้องของชายกลางซึ่งฆ่าตัวตายโดยผูกเชือกกับพัดลมอยู่
 
แต่เขาก็นอน
...
 
"ช่วยด้วย"
"หลานเอาตะเกียงไปข้างนอกด้วยนะ"
"ยุงเยอะ"
"นี่ยังไม่หายเกลียดฉันอีกหรอพ่อหนุ่ม"
"ไอ้คนร้าย"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ทำไมถึงไม่รักฉัน"
"ฮ่าๆๆๆปล่อยให้มันตายๆไป"
"รู้จักมั้ยปากกาลูกลื่น"
"หรือจะเอาปากกาลูกตีน"
"หญิงสาวใส่ชุดคลุมหนาราคาค่อนข้างแพงสีชมพู"
"โง่จังคะ"
"ปากอะมีไว้ให้พูดไม่ได้มีไว้ให้แดก"
"โคเค่นอะรู้จักปะง่าว"
"ง่าวแต้บ่านิ"
"กะต้ากๆ"
"ทำไมถึงตอบโจทข้อนี้ไม่ได้หรอลูก"
"มันง่าวครับครู"
"ปิดแผลด้วยปาสเตอร์ให้น้า"
"ฮ่าๆๆๆ"
"อ่อยสาวบะตุ๊ด"
"You Hate Me"
(เสียงนินทาก็ดังขึ้นมาในหัว)
 
.
.
.
 
...พอได้แล้ว!!!
 
 
นกร้องในรุ่งเช้า จิ๊วตื่นขึ้นมาในป่าแห่งหนึ่งมีเสียงน้ำ เสียงนก เสียงไม้และเสียงปลา
"เขาฝันไปทั้งหมดในตอนนี้"
 
ปล.อ่าวแล้วนี่กุอ่านอะไรแวะ55
ปล2.ตอนต่อไปจะเป็นยังไงภาษานักเขียนเริ่มงงๆแล้ว
ปล3.โปรดติดตามตอนต่อไป