RIcipie

       ณ เมืองหลวงแห่งหนึ่ง สายลมที่พัดพาความเย็นสบายและก้อนเมฆที่อึมครึมจำนวนหนึ่งเข้ามาในเมืองแห่งนี้ ซึ่งอยู่ในช่วงเดือนของฤดูฝน ดังนั้นชาวเมืองที่ทำไร่นาและเกษตรจึงต้องยินดีกับฤดูนี้มากเป็นพิเศษคงเป็นเพราะพืช ผัก ผลไม้ ที่เขาปลูกนั้นต่างจะเจริญเติบโตได้ดีแน่นอน ก้อนเมฆที่เริ่มต่ำลงและมืดครึมลงเรื่อยๆก็เริ่มมีน้ำใสๆตกลงมาจากก้อนเมฆเหล่านั้น
ฝนตกนั่นเอง
สายลมที่พัดฝนเข้ามาพร้อมๆกันนั้นทำให้ได้กลิ่นไอของหญ้าที่ลอยมาตามลม และหญิงสาวที่อยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจีซึ่งตอนนี้ฝนกำลังตกและด้วยลมที่พัดมาแรงนั้นทำให้ผมที่ยาวสลวยได้พริ้วไหวไปกับสายลม
ในมือของเธอกำลังถือสร้อยคอสัญลักษณ์บางอย่างอยู่ ใบหน้าของเธอที่เรียบนิ่งจ้องมองมายังทะเลสาปที่อยู่ตรงด้านหน้าทุ่งหญ้าเขียวขจี
“...จะให้เกิดโศกนาฏกรรมเหมือนเมื่อ4,000ปีก่อนไม่ได้...”
เธอพูดขึ้นมาก่อนจะกำสร้อยในมือแน่น แต่ความรู้สึกของเธอนั้นช่างมุ่งมั่น เพียงแต่ความมุ่งมั่นของเธอจะอยู่ไปถึงเมื่อไหร่กันก็เท่านั้น
----------------------------------------------------------------------------------    คฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตะหง่านอยู่กลางป่ารกทึบที่ไม่มีแม้แต่แสงแดดส่องเข้าถึงในตัวคฤหาสน์เลยแม้แต่น้อย
ภายในห้องโถงขนาดใหญ่ของในตัวคฤหาสน์ โคมไฟที่ติดตามเสาทำให้เพิ่มความสว่างแก่ในบ้าน มันทำให้สถานที่สว่างขึ้นและสามารถมองเห็นอะไรหลายๆอย่างกว้างขึ้นเป็นอย่างมาก
ตึก ตึก
เสียงเท้าของคนคนหนึ่งเดินเข้ามายังในห้องโถงใหญ่แห่งนี้ ก่อนที่จะมีเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากที่เก้าอี้ตัวใหญ่สุดทางเดินของห้องโถงใหญ่แห่งนี้
“มาแล้วงั้นหรอ หาร่างที่กลับมาเกิดใหม่ของเซอุสเจอรึยังละ?”
“.....”
“เจ้าเงียบไปคงเป็นเพราะหาไม่เจองั้นรึ...” ใบหน้าของชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ค่อยๆเผยโฉมออกจากเงามืดเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินจากเก้าอี้ตัวใหญ่ลงมาหาร่างสูงที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เขาใช้มือขวาของเขาช้อนหน้าของชายร่างสูงที่อยู่กับพื้นขึ้นมาแล้วมองลงไปนิ่งๆ
“เจ้าคงจะรู้ดีนี่ หากว่าพวกเราไม่เจอตัวร่างที่กลับชาติมาเกิดใหม่ของเซอุสจะเกิดอะไรขึ้นนะ..”
“ ข ข้าทราบดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่ว่าข้ายังไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ว่าร่างที่เซอุสกลับมาเกิดใหม่จะเป็นใคร เพราะข้า...”
“ไม่ได้กลิ่นของเขาเลยแม้แต่น้อย?”
เสียงพูดของชายหนุ่มผู้มีศักดิ์กว่าชายหนุ่มร่างสูงที่คุกเข่ากับพื้นพูดขึ้นพร้อมกันราวกับชายหนุ่มผู้มีศักดิ์นั้นจะรู้คำตอบของชายหนุ่มร่างสูงอยู่แก่ใจอยู่แล้ว ก่อนที่เขาจะหรี่ตามองชายหนุ่มร่างสูงนิ่งๆและมือขวาของเขาก็บีบหน้าของเขาจนแดงก่ำ
“เจ้าพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้วอาร์มันโด้”
“อึก..”
ชายหนุ่มที่ชื่อาร์มันโด้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้งแต่ครั้งนี้ความเจ็บปวดนั้นมันกลับทำให้เขาเริ่มทนไม่ไหวจนให้อาร์มันโด้ต้องกล่าวคำขอโทษซ้ำแล้วซ้ำอีกต่อหน้าชายผู้มีศักดิ์ด้านหน้า “ข้าขอโทษขอรับท่านดีออน ข้าขอโทษ ข้าขอโทษ!!”
ดีออนปล่อยมือลงจากใบหน้าของอาร์มันโด้ก่อนที่เขาจะกันหลังกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่สุดทางเดินของโถงใหญ่ต่อ
“แล้วเจ้าจะทำเช่นไร เจ้าคิดจะตามหาร่างที่กลับมาเกิดใหม่ของเซอุสได้อย่างไร?”
“ข้าคิดว่าร่างที่กลับมาเกิดใหม่ของเซอุสนั้น คงจะได้ไปเรียนยังโรงเรียนที่มีการแบ่งชนชั้นเป็นอย่างแน่”
“โรงเรียนที่...แบ่งชนชั้น?”
ดีออนทวนประโยคอีกครั้งก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเก้าอี้ตัวใหญ่ของเขาเลยแม้แต่น้อย
“โรงเรียนรีซิสยังไงละขอรับ..”
“โรงเรียนรีซิสงั้นรึ”
ดีออนมองหน้าอาร์มันโด้ก่อนที่จะนั้งเท้าคางบนเก้าอี้ตัวใหญ่แล้วครุ่นคิดอีกครั้งแม้ว่าครั้งนี้จะทำให้สมองของดีออนนั้นประมวลผลค่อนข้างจะช้าก็ตามที ก่อนที่เขาจะค่อยๆนึกภาพสถานที่นั้นในหัวออกแล้วพูดคำสั่งสั่งอาร์มันโด้ไป
“งั้นเจ้าก็ปลอมตัวเป็นหนึ่งในนักเรียนแล้วเข้าไปเรียนด้วยเลยก็แล้วกัน..”
“ข้าขอน้อมรับบรรชา”
อาร์มันโด้หลังจากที่คุกเข่านั่งกับพื้นมานานแสนนานก็ได้ยืนขึ้นมาเหมือนกับจะสลัดความเมื่อยขาจากการคุกเข่านั้นไปได้ ก่อนที่เขาจะโค้งตัวลงอย่างสุภาพต่อหน้าดีออนผู้เป็นนายของเขาและเดินออกจากห้องโถงใหญ่นั่นไป
อาร์มันโด้ที่ออกจากห้องโถงใหญ่ไปได้สักพักจนถึงตอนนี้ก็ยังก้าวเดินออกมายังหน้าคฤหาสน์แล้วมองไปยังรอบๆก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปยังป่าทึบที่ปกคลุมรอบคฤหาสน์หลังนี้ก่อนที่ความคิดของอาร์มันโด้จะตีกันในหัวของเขา
‘ท่านดีออนต้องการร่างที่กลับมาเกิดใหม่ของเซอุสไปเพื่ออะไรกันแน่’
‘ทำไมท่าเซอุสถึงต้องร้อนรนขนาดนั้นเมื่อพูดถึงเรื่องการกลับมาเกิดใหม่ของเซอุส’
‘เซอุสสำคัญกับท่านดีออนมากขนาดนั้นเลยงั้นรึ..’
ความคิดต่างๆของเขายังคงตีกันอยู่แบบนั้นจนเขาเดินออกจากป่ารกทึบไปยังเมืองที่อยู่ตรงหน้า เมืองที่ผู้คนต่างเดินไปเดินมากัน และที่สถานที่ที่อยู่ตรงกลางสุดของเมืองแห่งนี้
‘โรงเรียนรีซิส’