รุ่นพี่ Session My passion is

          23:00 ฉันได้เดินเข้าบ้านอย่างเหนื่อยล้า 

     "สงสัยทุกคนจะนอนกันหมดเเล้ว" ฉันค่อยๆเดินย่องๆขึ้นบันได โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาหนึ่งเเอบมองฉันอยู่ 

     "ใครมาส่ง!"ฉันรู้ได้เลยว่านั่นคือเสียงพี่ชายของฉัน ฉันไม่กล้าหันหลังไปข้างน่าคือห้องของฉันฉันคิดว่าจะหันหลังรึวิ่งเข้าห้องเเล้วล็อกประตูดี ก็พี่เอิร์ธหนะสิสั่งเเล้วสั่งอีกว่าอย่ายุ่งกับพี่ต๊อด ฉันเลือกที่จะวิ่งเข้าห้องซิ่งหนีไป เเต่เเล้วก็ไม่ทันพี่เอิร์ธวิ่งมาคว้ามือฉันไว้ 

     "ใครมาส่ง!" พร้อมทวนคำถามอีกครั้งเวลาพี่เอิร์ธโกรธฉันไม่อยากจะพูดเลยน่ากลัวกว่าผีอีกก

     "พี่ต๊อดค่ะ พี่เอิร์ธนัสขอโทษที่ไม่เชื่อฟังพี่นัสขอโทษพี่ต๊อดเค้าเเค่มาส่งนะคะเค้าไม่ได้ทำไรนัสเลยนะคะมันดึกเเล้วเค้าเป็นห่วงนัสเฉยๆนะคะพี่เอิร์ธต้องเชื้อนัสน้า "ฉันดราม่าใส่พี่เอิร์ธที่กำลังโมโหอยู่ อยู่พี่เอิร์ธก็เข้ามากอดฉัน 

     "แล้วทำไมไม่ให้พี่ไปรับ ละคะ"พี่เอิร์ธถามพร้อมเอามือลูกหัวฉัน

     "มันดึกเเล้วนัสนึกว่าพี่ต๊อดจะนอนเเล้วอะค่ะ"ฉันนั่งก้มน่า(มือพี่ต๊อดยังลูกผมฉันอยู่)

     "ดึกเเค่ใหนพี่ก็ไปรับน้องสาวพี่ได้ ทีหลังนัสก็อย่ายุ่งกับมันอีกโอเครมั้ย"พี่ต๊อดบอกพร้อมปล่อยมืออกจากผมฉัน ∼ตึ้อออ ตึ้อออ ตื้ออ∼∼เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อุ้ยยพี่ต๊อดโทรมา พี่เอิร์ธได้เอามือถือฉันไปกอรับสาย

     "ฮัลโหล"พี่ต๊อดพูดในมือถือ

     "สวัสดีครับใครเอ่ย"พี่ต๊อดทำน้ำเสียงร่าเริง

     "เลิกยุ่งกับน้องกูซะ ไม่งั้นมึงได้เห็นดีกับกูเเน่"พี่เอิร์ธวางสายแล้วเอาโทรศัพท์ฉันวางไว้ที่โต๊ะโกรธฉันเเล้วเดินเข้าห้องไป ฉันไม่รู้ที่จะทำยั่งใงเลยไปอาบน้ำเเต่งชุดนอน ฉันคิดว่าจะไปง้อรึเอาไว้ก่อนเเต่ครั้งที่นี้พี่เอิร์ธโกรธมากจริงๆ เเล้วฉันก็อยู่น่าห้องเเล้ว 

         ก๊อก∼ก๊อก∼ก๊อก∼ก๊อก∼ ฉันเปิดประตูเข้าไปพี่ต๊อดกำลังนั่งเครียดเพราะเป็นห่วงฉัน 

      "พี่เอิร์ธนัสขอโทษได้ไหมคะ ขอโทษอีกครั้ง" ฉันได้เข้าไปนั่งข้างๆพี่เอิร์ธเเล้วกอดพี่เอิร์ธ ฉันเชื่อผช.คนนี้เขาไม่มีทางเกลียดฉันโกรธฉันเพราะฉันเชื่อว่าเขารักฉันมาก "วันนี้พี่ต๊อดเขาขอเริ่มต้นใหม่กับนัสค่ะ เค้าจะเปลี่ยนตัวเองเค้าลืมนัสไม่ได้จริงๆ เเต่ฉันยังไม่ได้ตอบอะไร นัสเลยจะมาถามพี่เอิร์ธค่ะ" ฉันเล่าให้พี่เอิร์ธฟังพี่เอิร์ธเงียบเหมือนคิดไรอยู่ 

      "เลิกยุ่งกับมันซะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"พี่เอิร์ธเหวี่ยงใส่ฉันเเล้วให้ฉันออกไป ฉันตกใจมากเเล้วฉันไม่คิดเลยว่าพี่เอิร์ธจะโกรธฉันขนาดนี้ 

      7:30 ฉันโทรหาพลอยให้มารับฉันไปโรงเรียน ฉันออกจากห้องมาเจอพี่เอิร์ธนั่งกินข้าวอยู่ ฉันไม่มองน่าพี่เอิร์ธเลยเเม้เเต่น้อย

    "วีนัสมากินข้าวลูก"แม่เรียกฉันให้ไปกินข้าวฉันไม่พูดอะไรสักอย่างเเล้วเดินออกจากบ้านไปพลอยมาพอดี ฉันเลยซ้อนมอไซร์พลอย

    "พลอย ไปส่งกูร้านเหล้านะ" 

    "วันนี้มึงเป็นไรป่าว ทะเลาะกับพี่เอิร์ธหรอ"พลอยถามพร้อมหยุดรถ หันมามองน่าฉันพลอยเห็นฉันร้องไห้มันตกใจมากเพราะฉันจะไม่ค่อยร้องไห้กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องรึฉันเป็นคนร้องไห้ยากนั่นเอง "นัสมึงเป็นไรบอกกูสิ นัสมึงบอกกู "ฉันไม่พูดอะไรฉันเอื้อมมือไปกอดจากข้าวหลังพลอย ร้องไห้อย่างหนักพลอยไม่พูดอะไร พลอยลูบหัวฉันเบาๆ พลอยได้พาฉันมาที่หอของมันพามาเปลี่ยนชุด เพราะวันนี้เราจะไม่ไปเรียนกัน เราจะไปร้านเหล้า ฉันใส่ชุดกระโปรงสีดำสั้นมาก พลอยใส่ชุดสีน้ำเงินสั้นกว่าฉันอีก เพราะที่ฉันใส่เเบบนี้นี้เพราะมันมีเเต่ชุดเเบบนี้ในตู้มันหนะสิ พลอยไม่เคยใส่เสื้อผ้าที่เลยหัวเข่าหรอก 5555555 ระหว่างที่รอร้านเหล้าแพราพาฉันไปดูหนังกับเเฟนมันหนะสิเห็นเเบบนี้มีเเฟนหล่อนะจ้ะ เเฟนมันชื่อปอนด์เป็นนักร้องวงดังในโรงเรียน นั่นนสิฉันควรอิฉาดีไหมน้อออ 5555555เเต่ฉันก็มีเยอะนะจ้ะ วันนี้พี่พี่เอิร์ธโทรมา1290 สายฉันตัดสายทิ้งเบอร์แปลกอีก500 สาย หึทำไรกับฉันไว้ ฉันปิดโทรศัพท์หนี

       22:00 เราได้มาถึงร้านเหล้ามี พลอยมีพี่ปอนด์เเฟนพลอยเเละมีเพื่อนๆที่ไม่สนิทมากก็ขอมาเเจมด้วยกัน เรากินด้วยเต้นด้วย พูดได้เลยว่าทั้งกลุ่มเมากันหมดเเล้วเหลือเเค่แค่ฉันที่ ยังรู้ตัวอยู่คนอื่นเเทบสลบคาโต๊ะนี่ก็ตี1แล้ว พลอยกับเเฟนมันทิ้งฉันไว้ที่ร้านเเล้วมันก็ออกไปต่อ ข้างนอกกับเเฟนมันสองคน เถอะเพื่อนร้ากกกกก อยู่ก็มีผู้ชายที่ใหนไม่รู้มานั่งข้างๆฉันเขาเหมือนพยายามจะจับนมฉัน ฉันพยายามขัดขืน อยู่ก็มีผู้ชายที่ใหนไม่รู้มาต่อยไอบ้ากามนั่นเเล้วอุ้มฉันขึ้นมอไซร์ เขาถามฉันไหวไหมฉันบอกว่าไหวสิ้ อยุ่ๆมือของฉันก็ไปกออดเอวผู้ชายคนนั้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร 

     "ทำไมถึงไม่ไปรร." เขาได้ถามฉัน

     "ไม่อยากเจอน่าพี่"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงสะอึ้น

     "เเล้วนัสไปยุ้งกับไอต๊อดนั่นทำไม เเล้ววันนี้อีกถ้าพี่ไม่มาทันนัสโดนจับนมไปแล้ว" เขาถามฉันเสียงเเข็ง

     "พี่ต๊อดเขามาขอนัสเริ่มต้นใหม่เเต่นัสก็ไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะนัสยังไม่รู้หัวใจตัวเอง ฉันชอบพี่คนนึงเเต่เขามีเเฟนเเล้ว นัสไม่อยากเสียใจฉันไม่รู้จะทำยังใจ" ฉันพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย 

        อะอะะ อ้วกกกกกกกกกกกกก ฉันอ้วกใส่หลังเขาเต็มๆ เเล้วหลับไปตอนใหนไม่รู้ มารู้ตัวอีก 

ก็เช้าเเล้ว ฉันตื่นขึ้นมามึนหัวมาก ฉันตกใจนี่ไม่ใช่ห้องฉันนิ่ ฉันมองดูเสื้อตัวเองนี่ฉันใส่เสื้อผช.ได้ใงฉันมองไปรอบๆห้องเจอผู้ชายคนนึงได้นอนอยู่บนโซฟา นั่นนนนนนนนนนน

     "พี่เจมส์ เจมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!" ฉันเอาหมอนเหวี่ยงไปที่ท้องของเขาเต็มๆ

     "โอ๊ยยยยยย อะไรเนี่ยยย55555ตื่นเเล้วหรอเด็กน้อยมอนิ่ง "เเล้วพี่เจมส์ก็นอนลงไปต่อ ฉันลุกเดินออกจากเตียงมาหาพี่เจมส์ที่โซฟา 

      "นี่ไม่ใช่ห้องนัสอะ ห้องซกมกมากเลยอะ "ฉันพูดไปด้วยเเล้วเดินสำรวจทำน่าตาหยากแหยง 

     "ทำอย่างห้องตัวเองสะอาดตายอะ ไม่สวยยังปากไม่ดีอีก รู้อย่างงี้ไม่น่าช่วยเลยน่าจะปล่อยให้โดนไอโรคจิตนั่นจับนมซะ หึ" พี่เจมพูดในขณะที่หลับตาอยู่ ฉันมองทั่วเรือนล่างของเขา หน้าท้องของเขามีรอยเเดงช้ำใน ต้องเป็นเมื่อคืนเเน่ๆเลยเขาช่วยฉันไว้เค้าได้อัดไอน่าโรคจิตนั่นไปหลายที ส่วนไอนั่นก็ไม่ธรรมดา เหมือนกันอัดพี่เจมส์ซะเละ ฉันเดินไปเอากล่องยาเเล้วมานั่งข้างๆเขา ฉันได้เอายามาทาบนแผ่นท้องให้พี่เจมส์

     "โอะะะโอ๊ยยย จะทำไรคะน้องนัส"

     "ว่าจะเอามีดเเทงซะหน่อย 55555555555555 กูเห็นอยู่ว่าจะทายายาให้ อยู่นิ่งๆละกัน"ฉันพูดแล้วหายาในกล่องยาอยู่ โดยไม่รู้เลยว่าพี่เจมส์กำลังมองหน้าฉันแล้วยิ้ม

      "โอ๊ยยยยยยยย พี่กลัวอะจะเจ็บไม๊อะพี่กลัวอะน้องนัสพี่กลัวจังเลยค่ะ "พี่เจมส์ทำหน้าอ้อน เเล้วเอาเเขนเขามากอดเเขนฉัน 

      "เยอะไปละๆ"ฉันพูดแล้วเอามือพี่เจมส์ออกจากเเขนฉัน เมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เราก็นั่งคุยกัน 

             9:30 ~><

      "ตกลงวันนี้ไม่ไปโรงเรียนนะคะ"ฉันถามพี่เจมส์เเล้วทำหน้าอ้อน

      "โอเคร ไปเที่ยวใหนกันดี"พี่เจมส์ถามฉันแล้วหันหน้ามายิ้มหวาน

       "ไปกินติมกัน อยากกินมาก เลี้ยงดั๊ว " ฉันพูดเเล้วทำหน้าอ้อนใส่

 กิ๋ง˜˜กิ๊ง˜˜˜ กิ๋งงงงงงงงงง 0-0 ''อะอะไอเอิร์ท "พี่เจมส์ทำหน้าตกใจ

        "ไม่รับได้มั้ยคะ" ฉันพูด

        "พี่ต้องรับรชน้องนัส ตอนนี้ไอเจมส์ห่วงน้องนัสจนจะเป็นบ้าตายอยู่เเล้ว " พี่เจมส์พูดพร้อมกดรับสาย " ฮัลโหลเจมส์กูเจอน้องมึงงละนะอยู่ ร้านเหล้าเเถว บางโพ จะคุยกับน้อมมึงมั้ย"เจมส์พูดพร้อมยื่นมือถือมาให้ฉัน ฉันไม่รับอะไรพร้อมส่ายหน้า

      "บอกพี่เอิร์ธไปนะคะ ว่าวันนี้นัสจะไปเที่ยวกับพี่เจมส์ตอนเย็นจะกลับถ้ายังมากวน นัสก็จะกลับบ้านเลยคอยดู" เเต่ฉันพูดซะดังขนาดนี้ พี่เอิร์ทคงได้ยินเเหละ 

       "โอเครได้ๆ" พี่เจมส์กลัวฉันไม่กลับบ้าน

         หน้าโรงหนัง หว่างรอฉันได้เจอกับชายคนนึง คนที่เขาบอกกับฉันว่าเค้าจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อนฉันเค้าจะไม่เจ้าชู้เขาจะทำทุกอย่างเพื่อฉัน เขาขอโอกาสอีกซักครั้ง เเต่วันนี้ทำไมเขามากับใคร เขาทำที่พูดไม่ไได้เลย เขาทำกับฉันเเบบนี้ได้ยั่งใง ฉันยืนมองเขา2คนที่กำลังยิ้มมีความสุข ทำไมใจฉันมันสั่นๆเจ็บๆปวดๆยั่งใงไม่รู้ น้ำตาฉันคลอเเละเเล้วมันก็ไหลอาบเเก้ม 

     "น้องนัสเป็นอะไรคะ"พี่เจมส์ถามฉันส่ายน่า ฉันเเล้วก้มน่าามองฉันเขาใช้มือเช็ดน้ำตาให้ฉัน  เเล้วฉันก็ยังมองเขาสองคนที่ตอนนี้เขามีความสุขกันมาก และเเล้วเขาคนนั้นคือพี่ต๊อดผู้ชายคนนี่ฉันจะมั่นใจอยู่เเล้วว่าเขาจะทำอย่างที่เขาพูดเเต่ ส่วนผู้หญิงคนนั้นเขาชื่อฟิว ฟิวเเละฉันเราไม่ถูกกันมากเลยเเหละ เจอน่ากันต้องมีเรื่องให้ทะเลาะตั้งเเต่ใหนเเต่ไรละ เราสองคนเกียดกันมากกว่าขี้อีก เเต่ถ้าให้ฉันมองขี้ ยังดีกว่ามองน่ายัยนี่ เถอะ

      เเล้วอยู่ๆพี่ต๊อดก็หันน่ามาสบตาฉันเขาจะจะ ฉันน้ำตาคลออีกครั้ง พี่เจมส์เห็นฉันมองน่าพี่ต๊อด พอดี พี่เจมส์กำลังไปต๋อยพี่ต๊อดเเต่ฉันคว้าเเขนไว้ทัน 

       "อย่าไปยุ่งกับคนไม่มี สัจจะเลยค่ะ"ฉันพูดพร้อม จับมือพี่เจมส์เดินออกมาจากโรงหนัง แล้วขึ้นมานั่งในรถของพี่เจมส์

      "นัสห้ามพี่ทำไมอะ ดูสิมันมากับใครก็ไม่รู้  พี่เตือนนัสเเล้วใงคะว่าเลิกยุ่ง"พี่เจมส์เวี่ยงใส่ฉัน

      "............... ฉันนั่งก้มหน้าเเบบผิดหวังเเล้วร้องไห้ปล่อยโฮ ออกมาหมดพี่เจมส์ตกใจมาก รีบหันมามองหน้าฉัน

      "ถ้ามีอะไรระบายออกมา ให้พี่ฟังได้นะถึงเเม้พี่จะช่วยไรไม่ได้เลยเเต่พี่พร้อมรับฟังเสมอ ระบายออกมาเถอะนะ" พี่เจมส์พูดเเล้วจับมือฉันไว้ อยู่ๆฉันก็สอมกอดพี่เจมส์ อย่างไม่พูดไรเลยเเล้วก็ร้องไห้ปล่อยโฮออกมา พี่เจมส์็กอดฉันกลับเเล้วใช้มือลูบหัวฉัน "ร้องออกมาเถอะ ร้องออกมาให้หมดให้คิดว่าเรื่องร้ายๆจะออกจากหัวนะ มันจะต้องผ่านไปได้ดี "พี่เจมส์ยังรูปหัวฉันเลื่อยๆ

     "นัสพยายามจะเชื่อใจเค้า นัสจะให้โอกาสเค้าเเต่ เค้าทำกับนัสเเบบนี้ทำไมเค้าทำไมทำไมมม"TTฮื้ออออฉันร้องไห้นักกว่เดิมพี่เจมส์ก็กอดฉันเเน่นขึ้น ผ่านมาได้สักชั่วโมงกว่าได้ อยู่ๆฉันก็อยู่ในห้องพี่เจมส์ โดยที่ฉันร้องไห้อยู่ในรถหลับไปตอนใหนไม่รู้ 

     "อ้าวตื่นเเล้วหรอ คิดว่าเมื่อกลางวันคือฝันร้ายนะคะ" พี่เจมส์ที่อยู่ข้างๆฉันเเล้วพูด สายตาของเขาก็ทุกข์ไม่น้อยกว่าฉันเลย 

     "ตื่นเเล้วค่ะ " ฉันพูดเเล้วมองน่าเขา เราได้เงียบไปซักพักพี่เจมส์ได้ พลิกตัวมามองหน้าฉัน เเล้วใช้มือของเขาจับมือของเขา   เราสบตากัน

    "น้องนัส ให้พี่ดูเเลหัวใจน้องนัสได้มั้ย พี่สัญญาพี่จะไม่ทำให้นัสเสียใจ เเต่ถ้าน้องนัสจะขอเวลาก็ได้้นะคะ พี่รอน้องนัสได้พี่ไม่อยากเห็นน้องนัสเป็นเเบบนี้" ฉันไม่ได้ตอบอะไรพี่เจมส์ไปเเต่เรายังจับมือกันอยู่ฉัน ได้จับมือเขาเเน่นกว่าาเราจับมอกันจนหลับไปอีกครั้ง <3