Once Upon a time.

8.0

เขียนโดย Purple_Heart

วันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 03.34 น.

  2 ตอน
  51 วิจารณ์
  4,643 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2559 06.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) โอกาส

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
                                        
 
 
                         กรี๊งงงงงงงๆๆๆๆๆๆๆๆ...........เสียงสัญญาณให้นักเรียนทุกคนมาเข้าแถวเพื่อทำกิจกรรม หน้าเสาธงก่อนเข้าเรียนดังขึ้นในเวลาเดิม 08.00น.เหมือนเช่นเคยทุกวัน ไวโอเล็ต นักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1เป็นเด็กขยันเรียนดีที่สุดในสายชั้นมัธยมปลาย ซึ่งเป็นที่รักและเอ็นดูของอาจารย์ทุกคน อีกทั้งเธอมีรูปร่าง น่าตาน่ารัก ผิวพรรณดีเพราะเธอเป็นลูกครึ่งฝรั่งเศษพ่อเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก แต่ว่าฐานะทางบ้านของเธอค่อนข้างยากจน มีแม่เป็นแม่ค้าขายข้าวแกงธรรมดา มีพ่อเลี้ยงติดเหล้าตกงานแต่เพราะความขยันและอดทนของเธอทำให้ได้รับเลือกเป็นนักเรียนทุนเข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัยต่อ ไวโอเล็ต มีเพื่อนสนิทที่สุดอยู่สองคน...คนแรกชื่อ ยัยเอมิลี่ย์ นางเป็นลูกคุณหนูขี้วีนนนนนที่สุดแต่เรื่องความใส่ใจในการเรียนเนี่ยนางไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ มีแม่เป็นประธานผู้ปกครอง ส่วนเพื่อนสนิทคนที่สองเขาชื่อเจสันต์ เป็นเด็กกำพร้าแม่ตั้งแต่เด็กๆด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ มีพ่อเป็นช่างซ้อมรถยนต์ คือที่บ้านเปิดอู่ซ้อมประมาณนั้น เรื่องใช้สมองนางไม่ค่อยถนัดแต่ถ้าใช้ความรุนแรงล่ะก็ไม่ต้องพูดถึงเพราะนางมีนิสัยใจร้อน มีเรื่องชกต่อย ให้เจ็บตัวไม่เว้นแต่ล่ะวัน เดินเข้าออกห้องปกครองเป็นว่าเล่นเลยทีเดียวแต่.....กระนั้นเราทั้งสามคนก็ยังมาเป็นเพื่อนรักกันได้คบกันมาตั้งแต่ ม.ต้นจนจะจบ ม.ปลายอยู่แล้วซึ่งนิสัยแต่ล่ะคนไม่น่าจะเข้ากันได้เลยว่าม่ะ5555555+++
                         เห้ยยยยยๆๆๆๆๆ เอมิลี่ย์พูดขึ้น.....นี่ก็เทอมสุดท้ายแล้วนะที่เราจะจบ ม.ปลายคิดแล้วเศร้าว่ะ ฮื้ออออออๆๆๆๆ จะจากกันแล้ว.....โอ้ยยยๆๆๆๆยัยบ๊องนี่เธอจะร้องไห้ฟูมฟายทำไมไม่ทราบครับเนี่ย??เจสันต์พูด..ก็อีกไม่กี่เดือนเราสามคนก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อที่ใหม่แล้วนิน่า ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันบ่อยๆแบบนี้มั้ยอ่ะ เห้ยยยยหึหึ โธ่เอ้ยยยมันต้องได้เจอกันสิคร๊าบบบ...คุณผู้หญิง  ฮื้อออออออออย่าลืมกันนะๆๆๆๆๆT_T""เอ้อออออแล้วแกล่ะ ไว..หาที่เรียนได้รึยังอ่ะ??เรียนเก่งอย่างแกคงหาที่เรียนไม่ยากหรอกมั้งใช่ป่ะ เพื่อนช้านนนนสวยและฉลาดมว๊ากกก!!เอมิลี่ย์พูด ไวโอเล็ตนั่งเงียบยังไม่ตอบอะไร เฮ้ๆๆๆส่วนฉันนะอยากเรียนต่อวิศวะล่ะมันต้องเท่ห์มากๆแน่เลย5555++ที่สำคัญจะต้องมีสาวๆกรี๊ดด้วยแน่นอน เจสันต์พูด อืมมมม....ฉันว่าจะไม่เรียนต่ออ่ะแก ค่าเทอมค่าใช้จ่ายคงสูงน่าดูเลย ฉันสงสารแม่ว่ะ!!ยิ่งตอนนี้ท่านทำงานอยู่คนเดียวท่านก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้วฉันว่าจบม.ปลายแล้วฉันจะช่วยแม่ทำงานหาเงินดีกว่า.....!!
                         โถ้ๆๆๆๆๆน่าสงสารจังแม่นางซิลเดอร์เรล่าเพื่อนรักของฉัน แกไม่เสียดายโอกาสและความสามารถแกหรอว่ะ??ทำไงได้ล่ะก็บ้านฉันจน มันคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วล่ะ อย่างน้อยฉันทำงานก็ได้อยู่ใกล้ๆคอยช่วยแม่ทำงานท่านจะได้เหนื่อยน้องลง แต่ว่า.....หยุดเลยไม่ต้องพูด ฉันตัดสินใจดีแล้ว!! เอมิลี่ย์ และ เจสันต์ ได้แต่นั้งมองเพื่อนรักอย่างน่าสงสารและเสียดายโอกาสที่เธอจะได้รับโควต้าเข้าเรียนต่อ ที่มหาวิทลัยต่อ!!!
                         กรี๊งงงงงงงงงงๆๆๆเสียงสัญญาณได้เวลาเลิกเรียนล๊าวววววๆๆ นักเรียนต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน เราสามคนก็เช่นกัน บ๊าย บาย พรึ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ ไปล่ะ.......เจอกัน ในขณะที่เด็กๆคนอื่นๆใช้เวลาหลังเลิกเรียนเพื่อติวหนังสือบ้าง เล่นเกมส์หรือไม่ก็เล่นกีฬา แต่ ไวโอเล็ต กลับต้องใช้เวลาหลังเลิกเรียนเพื่อทำงานParttimeเพื่อหาเงินใช้จะได้แบ่งเบาภาระของแม่ได้บ้างไม่มากก็น้อย เธอทำงานอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้า(แผนกชุดสูทท่านสุภาพบุรุษ) ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง อืมมมมเธอๆๆนี่เธอ  ว้าวววนั่นเสียงนักธุระกิจหนุ่มไฟแรง เขาชื่อว่าอดัม วอพท์ อายุเพียงแค่ 27ปีเท่านั้น หล่อ เท่ห์ ดูดี สมาร์ทและที่สำคัญร่ำรวยมหาศาลติดอันดับประเทศเลยทีเดียว....ไวโอเล็ตหันหลังกลับไปมองตามเสียงที่เหมือนจะเรียกเธอมั้ง???นี่เธอฉันเรียกไม่ได้ยินรึไง ไม่ตอบเป็นใบ้รึป่าวครับคุณพนักงาน?? อ่อ..ค่ะฉันได้ยินค่ะแต่ไม่แน่ใจว่าคุณเรียกใคร??เครๆช่างเถอะ คือผมอยากให้คุณจัดชุดสูทที่ดีที่สุดให้สัก สองสามชุดจะได้รึป่าวครับ?
                         อ่อ...ได้ค่ะ แต่คงต้องเป็นพรุ่งนี้นะค่ะเพราะตอนนี้ร้านเราปิดแล้วค่ะ สี่ทุ่มครึ่งคือเวลาเลิกงานของ ไวโอเล็ต ไม่ได้ผมต้องการวันนี้ เดี๋ยวนี้ถ้าคุณกลัวเสียเวลา ผมจ่ายค่าเสียเวลาให้คุณเพิ่มก็ได้นะ ว่าไง??เท่าไหร่ครับ ค่าเสียเวลา.....!!ขอโทษนะค่ะคุณมหาเศรษฐี คุณคงเคยชินกับการใช้เงินฟาดหัวสินะค่ะ!!ฉันคงช่วยคุณไม่ได้หรอกค่ะ นี่เวลาเลิกงานฉันแล้ว ขอตัวนะค่ะฉันรีบ!!โธ่เอ้ยยยยยัยๆๆๆๆ ล่ะนั่นเองทำให้ อดัม โกรธมากๆเพราะไม่เคยมีใครกล้าที่จะปฏิเสธเค้าเลย.....!!
                         แม่จ๋า...หนูกลับมาแล้วจ้า กลับมาแล้วหรอลูก เหนื่อยมั้ยลูกแม่??ไม่เหนื่อยหรอกค่ะแม่แค่เนี้ย จิ๊บๆหนูทนได้ค่ะ!!แล้วแม่ล่ะค่ะเหนื่อยรึป่าว?? มาม่ะหนูจะนวดๆๆให้แม่จะได้สบายตัวไงค่ะ ไวโอเล็ตลูก...ค่ะแม่ เรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยว่าไง หนูดูที่เรียนไว้รึยังล่ะลูก....ไวโอเล็ต นั่งเงียบไปสักพักเพราะว่าเธอมีคำตอบอยู่แล้วว่าจะไม่เรียนต่อ แต่ถ้าบอกให้แม่รู้ตอนนี้แม่คงไม่ยอมให้เลิกเรียนแน่ๆ ว่าไงล่ะลูกแม่จะได้เตรียมค่าใช้จ่ายให้หนู ลำบากแค่ไหนแม่ก็ต้องหาให้หนูเรียนต่อให้ได้...อ๋อค่ะแม่คือ...อ๋อหาได้แน่นอนค่ะแม่ไม่ต้องห่วงนะ ลูกสาวแม่เก่งอยู่แล้ววววค่ะ!!ไวโอเล็ตจำเป็นต้องโกหกแม่พร้อมกับพูดขอโทษแม่อยู่ในใจ...T_T!!!
                          
 
                         
                              
                                        

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา