Time set (ห่วงเวลาของพ่อ)

"บีม!นี้ลูกจะตื่นได้รึยังห่ะ"
          "ครับๆเดี่ยวผมกำลังลงไปครับ"
เด็กหนุ่มที่สูงประมาณ 170 ตะโกนบอกแม่ของเขา  บีมลงไปอาบน้ำไม่ถึง15นาทีก็ออกมาจากห้องน้ำ
          "นี้ลูกจบ ม. ไหนแล้วน่ะ"
พอเขาออกจากห้องน้ำมาก็โดนแม่ถามคำถามทันใด
          "ม.3ครับ"
พอบีมถามจบทุกคนก็เงียบในห้องนั้นเงียบสุดต่างคนก็ต่างกินข้าว   พอบีมกินข้าวเสร็จก็เดินไปหารูปพ่อของเขา
         "ผมไปเรียนก่อนน่ะครับพ่อ"
          "เออ!บีมลูกจะไปห้อง 027 ไหม"
พอแม่พูดจบสถานการก็ตึงเครียดขึ้นมาทันใด
         "เดี่ยวผมมาเก็บของครับ"
        "งั้นเดี่ยวแม่ไปทำความสะอาดให้น่ะ"
          "ไม่เป็นไรครับ!ผมทำเองได้"
พอบีมพูดจบบีมจึงออกไปโรงเรียนเลยในวันนี้โรงเรียนเขาจัดงานจบปีการศึกษาเขาทำอะไรกันบีมก็ไม่ไปร่วมงานกับเขาด้วยบีมเอาแต่อ่าน หนังสือจักกล ในกระเป๋ามีแต่หนังสือจักกลเต็มไปหมด  
พองานจบเขาจึงรีบกลับบ้านย้ายข้าวของไปห้อง 027 ในเวลาที่เขาย้ายแม่เขาถือกระเป๋าใบหนึ่งมาหา
         "แม่คิดว่าลูกต้องใช้มันในไม่กี่สัปดาห์นี้แน่ๆ"
บีมก็ไม่พูดอะไรมากหยิบกระเป๋าใบนั้นมามันเป็นกระเป๋าที่หนักอึ่งและเขาก็ทำเหมือนเดิมนำกระไปเก็บในห้อง 027 
พอเขาเก็บอะไรต่ออะไรเสร็จ
         "จีฟ!เปิดไฟและเก็บของให้ที"
          "รับทราบค่ะ"
จีฟ เป็นหุ่นยนต์ที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อนใช้งานในห้อง 027 ซึ่งในห้องนี้เต็มไปด้วยจักกลเครื่องจักรต่างๆ บนชั้นวางหนังสือของเขามีแต่ร่างวัลต่างๆ เช่น รางวัลหุนยนต์ชนะเลิศ   รางวัลจักกลดีเด่น   และรางวัลอื่นๆอีกมากมาย
บีมไปนั่งที่เก้าอี้หน้าคอม
          "เปิดคอมเครื่อง01"
          "ทำการดาวโหลดคอม01"
เขาแค่พูดสั่งคำสั่งเท่านั้นทุกอย่างก็ทำตามที่เขาบอกทันใด
          "คอม01พร้อมใช้งานแล้วค่ะ!"
ปิ้ง ป้อง ! เสีงประตูจากหน้าห้องของเขา
          "โอนรูปมาให้ที"
          "กำลังโอนรูปไปค่ะ"
พอรูปมาถึงคอมของบีมเป็นรูปชายหนุ่มคนหนึ่งยื่นอยู่หน้าประตูห้อง
          "เปิดประตูให้เขาเข้ามา"
พอประตูเริ่มเปิดออกก็เห็นภาพผู้ชายคนนั้นชัดขึ้น เขาสูงราวๆ 180 ได้
         "ไง!บีมยินดีด้วยที่นายจบม.3แล้ว"
         "นายเหมือนกันและเวฟ"
เวฟ เพื่อนสนิทของบีมเป็นคนร่าเริงผิดกับบีมไปเลย
        "เปิดคอม02ที"
       "ทำการเปิดคอม02"
บีมจึงมานั่งหน้าคอมเหมือนกันเขาเคลียพื้นที่หน้าคอมตอนรอคอมดาวโหลด
         "คอมพร้อมใช้งานแล้วค่ะ"
          "เวฟ เมื่อกี้ตอนนี้นายเข้ามาฉันเจอข้อความหนึ่ง"
           "ไหนดูดิ!"
บีมส่งข้อมูลไปเครื่อง 02 มันพิมว่า
     'ถ้าพวกพี่ๆทำสิ่งที่ซ้ำกันนานๆพี่อาจจะได้เข้าไปในห่วงเวลาก็ได้น่ะ
                                                                                        ลงชื่อ
                                                                                นักท่องเวลา'
ในห้องนั้นเงีบเป็นปิดทิ้งได้ยินเสียงแค่การเก็บของๆจีฟและการพิมของบีม
         "นายคิดว่าเป็นใครบีม"
          "ฉันไม่รู้"
          "นี้นายกำลังทำอะไรอยู่"
บีมไม่ตอบคำถามนี้ของเวฟๆจึงวิ่งไปเครื่อง 01 ที่บีมอยู่ และ จับมือเขาไว้มันพิมไว้ว่า
'บีม : ถ้าพวกผมทำตามที่คุณบอกพวกผมจะเจอคุณไหม
 นักท่องเวลา : ได้เจอแน่ๆ
 บีม : ในนั้นีอะไรพอจะบอกผมได้ไหม
 นักท่องเวลา : เป็นสิ่งที่พวกคุณอยากจะเจอตั้งนานแล้ว
 บีม : มันคืออะไร
 นักท่องเวลา : พ่อของคุณและฉันไง'
เวฟถึงกับอึ้งและไปนั่งที่คอม 02 ของเขาเหมือนเดิมบีมก็พิมไปเรื่อยๆและทำการเชื่อมต่อกันบีมกับเวฟถามสิ่งที่เขาอยากจะรู้เกี่ยวกับ นักท่องเวลา 
'นักท่องเวลา : ฉันจะบอกให้ก็ได้น่ะแค่ 5 ข้อเท่านั้นน่ะ
1.ฉันเป็นผู้หญิง
2.แห็ครหัสพี่ได้ง่ายๆอยู่แล้ว
3.อายุน้อยกว่าพวกพี่3ปี
4.ชื่อแบม
5.พวกพี่มีอยู่แล้วกุญแจน่ะแม่ให้มาแล้วนิ'
พอบีมกับเวฟได้ข้อความจึงไปหาแม่บีมทันใด
         "แม่ให้บีมไปแล้วไม่ใช้หรอ"
บีมกับเวฟจึงกลับมาที่ห้องและได้พิมคุยต่อ
'เวฟ : ฉันไม่เห็นจะเจอ
 นักท่องเวลา : คอยดูที่จีฟล่ะกัน'
จากนั้นจีฟเดินมาหาบีมและเปิดที่หน้าท้องมันเป็นกระเป๋าที่แม่ให้บีมไว้นั้นเอง
           "นี้แม่ให้นายมาด้วยหรอ"
           "อืม!"
นักท่องเวลา วีดิโอคอลมาหาทั้งคู่ 
         "พี่บีมรองเปิดกล้องนั้นดูสิ"
เป็นเสียงที่แหลมและน่ารักมากแต่เขาปิดบังหน้าด้วยความมืด 
พอบีมเปิดกระเป๋าใบนั้นเขาก็เจอ จี้ห่อยนาฬิกาที่เข็มเดินถ่อยหลัง และ เทปเสียง บีมจึงไม่รอช้าเปิดเทปเสียงนั้นทันใด
เป็นเสียงชายแก่แต่เป็นเสียงที่บีมคุ้นเคยมากเขาพูดว่า
          "ตอนที่ลูกได้ฟังเทปนี้!ลูกคงอยู่ม.3และเป็นอัจฉริยะแล้ว ถ้าลูกอยากจะรู้ข้อมูลของพ่อจงไปกับน้องสาวและเพื่อนของลูกโดยมีน้องสาวเป็นคนนำทางล่ะกันน่ะพ่อรักลูกน่ะบีมไว้เจอกันหาพ่อให้เจอล่ะใน ห่วงเวลาของพ่อ"    
บีมก้มหน้าน้ำตาแทบจะไหลลงมาเพราะได้ยินเสียงพ่อของเขาที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นปีแล้วเพราะพ่อเขาเสียไป
บีมจึงแตะที่ตัวเข็มนาฬิกาเบาๆ
          "Time set"
บีมหายไปต่อหน้าเวฟกับนักท่องเวลา(แบม)
         "โถ่!พี่บีมควรจะรอกันบ้างพี่เวฟรีบจับเข็มนาฬิกาแล้วพูดว่า Time set เลย"
นักท่องเวลาหายไปต่อหน้าต่อตาเวฟอีกคนเวฟจึงรีบจับนาฬิกานั้นทันใด
         "Time set"
เวฟไปถึงห่วงแห่งเวลาเขาเห็นร่างของเขา บีม และ แบม พื้นเป็นสีขาว แต่ที่เขายืนอยู่เป็นสีดำเหมือนจักรวาลมีแสงเล็กๆแต่มี  ออกซิเจน เท่านั้นเอง
         "พี่เวฟรีบมาทางนี้เร็ว"
เขาเดินไปหาต้นเสียงต้นเสียงมาจากเด็กตัวเล็กๆน่ารักๆคนหนึ่งที่เสียงเหมือนแบบคนเก่าแบมดูเหมือนเด็กอายุประมาณ7-8ขวบ
        "ไม่ต้องตกใจหรอกน่ะตัวพี่ก็เหมือนเด็กอายุ 7-8 ขวบเหมือนกันนั้นและ"
       "แล้วนี้บีมหายไปไหนแล้ว"
         "เข้าไปในห้องพ่อแล้วรีบตามไปเหาะ"
ทั้งสองก็เดินไปที่ห้องๆหนึ่งสีขาวเหมือนที่ประดับร่างของพวกเขาไว้พอเข้าไปตัวเขาก็กลับมาเหมือนเดิม   ในห้องนั้นมีรูปบีมและแบมเต็มห้องและข้อมูลเครื่องจักรบนโต๊ะมีข้อมูลของพ่อบีมอยู่แล้วมีจดหมายเขียนไว้ว่า
          "ถ้าอยากเจอพ่อมาหาพ่อให้ได้สิในห่วงเวลาแห่งหนึ่ง"
บีมเงียบไปนานมากเหมือนเป็นชั่วโมงแต่ถ้าดูเวลาในนั้นแค่ 5 นาทีเท่านั้นและ
          "พี่จะตามหาพ่อไปด้วยกันไหมแบม"
          "อย่างหนูหรอจะพลาดพี่เวฟล่ะ"
          "ไปสิไม่ไปได้ไงมีเรื่องจะถามตั้งเยาะแยะ"
ทั้งหมดจึงเดินทางไปหาพ่อในแต่ล่ะวันและมาหาข้อมูลเพื่อหาพ่อมารวมๆกัน