(7'Prince)ขโมยหัวใจคุณชายเอาเเต่ใจ
-
เขียนโดย ณิชาณัฐณิชา
วันที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 18.12 น.
9 ตอน
0 วิจารณ์
11.45K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2559 14.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่นานพี่อันเดย์ก็มารับฉันตอนเเรกก็ว่าจะไปซื้อกระเป๋าเเต่รู้สึกตะงิดใจนิดหน่อยเพราะพอโทรหาพี่อันเดย์เสร็จฉันก็ลองโทรหาทุกคนในบ้านเเต่ก็ไม่มีใครรับก็เลยบอกให้พี่อันเดย์ไปส่งที่บ้านเลย
ประมาณ15นาทีก็ถึงบ้านเเต่ทำไมบ้านเงียบจังไม่เห็นมีใครเดินมาเปิดประตูบ้านเลย
"ซีให้พี่เข้าไปเป็นเพื่อนไมบ้านมันเงียบเเปลกๆน่ะ"พี่อันเดย์เรียกชื่อย่อของฉันว่าซีปกติถ้าใครสนิทกับฉันก็เรียกชื่อย่อทั้งนั้นเเหละ
"ไม่เป็นไรคะพี่อันเดย์ไปเถอะ"
"เเน่ใจนะ"
"อืม^^"
"งั้นพี่ไปเเล้วน่ะ บาย"
"บาย"
พอพี่อันเดย์พูดจบก็ขับรถออกไปฉันก็เลยลองเดินเข้าไปในบ้านเเต่ไม่มีใครอยู่เลยเเต่มีบอดี้กาดหน้าตาก็ไม่ค่อยคุ้นเท่าไรพอฉันเดินเข้าไปในบ้านไอ้บอดี้กาดนั้นก็เอามือมากันไม่ให้ฉันเข้า
"นี่คุณซีเวย์ใช่ไมครับ"
"ใช่"
"พ่อของคุณฝากบอกผมว่าถ้าคุณมาเเล้วให้ไปหาท่านที่ร้านอาหารประจำของท่านครับ"
"เเล้วทำไมนายไม่ให้ฉันเข้าบ้าน"
"คุณชายไม่ให้คนนอกเข้าบ้านครับ"
"คนนอกนายก็รู้นิว่าฉันเป็นลูกเจ้าของบ้าน"
"ไปที่ร้านอาหารเถอะครับ"บอดี้กาดนั่นเปลี่ยนเรื่อง
"ไม่!!!!!"
"ยังไงก็ต้องไปครับ"บอดี้กาดนั่นพูดกับฉันพลางหันไปบอกให้คนเอารถมารับฉันไปที่ร้านที่พ่อนัดฉันเอาไว้
"เชิญครับ"
"ฉันบอกว่าไม่ไป"
"ถ้าคุณไม่ยอมขึ้นไปดีๆผมคงต้องอุ้มนะครับ"บอดี้กาดนั่นพูดพลางจะทำท่าเข้ามาอุ้มฉัน
"ไม่ ไม่ ไม่ต้องฉันขึ้นเองได้"ฉันสะบัดหน้าเเล้วเดินขึ้นรถอย่างอารมณ์เสีย
ประมาณ15นาทีก็ถึงบ้านเเต่ทำไมบ้านเงียบจังไม่เห็นมีใครเดินมาเปิดประตูบ้านเลย
"ซีให้พี่เข้าไปเป็นเพื่อนไมบ้านมันเงียบเเปลกๆน่ะ"พี่อันเดย์เรียกชื่อย่อของฉันว่าซีปกติถ้าใครสนิทกับฉันก็เรียกชื่อย่อทั้งนั้นเเหละ
"ไม่เป็นไรคะพี่อันเดย์ไปเถอะ"
"เเน่ใจนะ"
"อืม^^"
"งั้นพี่ไปเเล้วน่ะ บาย"
"บาย"
พอพี่อันเดย์พูดจบก็ขับรถออกไปฉันก็เลยลองเดินเข้าไปในบ้านเเต่ไม่มีใครอยู่เลยเเต่มีบอดี้กาดหน้าตาก็ไม่ค่อยคุ้นเท่าไรพอฉันเดินเข้าไปในบ้านไอ้บอดี้กาดนั้นก็เอามือมากันไม่ให้ฉันเข้า
"นี่คุณซีเวย์ใช่ไมครับ"
"ใช่"
"พ่อของคุณฝากบอกผมว่าถ้าคุณมาเเล้วให้ไปหาท่านที่ร้านอาหารประจำของท่านครับ"
"เเล้วทำไมนายไม่ให้ฉันเข้าบ้าน"
"คุณชายไม่ให้คนนอกเข้าบ้านครับ"
"คนนอกนายก็รู้นิว่าฉันเป็นลูกเจ้าของบ้าน"
"ไปที่ร้านอาหารเถอะครับ"บอดี้กาดนั่นเปลี่ยนเรื่อง
"ไม่!!!!!"
"ยังไงก็ต้องไปครับ"บอดี้กาดนั่นพูดกับฉันพลางหันไปบอกให้คนเอารถมารับฉันไปที่ร้านที่พ่อนัดฉันเอาไว้
"เชิญครับ"
"ฉันบอกว่าไม่ไป"
"ถ้าคุณไม่ยอมขึ้นไปดีๆผมคงต้องอุ้มนะครับ"บอดี้กาดนั่นพูดพลางจะทำท่าเข้ามาอุ้มฉัน
"ไม่ ไม่ ไม่ต้องฉันขึ้นเองได้"ฉันสะบัดหน้าเเล้วเดินขึ้นรถอย่างอารมณ์เสีย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ