ร้ายรักยัยตัวร้าย

ฉันได้เห็นหน้าพี่ยูกิก่อนที่ฉันจะวูบไป
ห้องประธานยูกิ
***ยูกิ***
อะไรของยัยนี้กันนะอยู่ๆก็เป็นลมไปผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?แค่พูดว่า ‘คนอย่างเธอเจ็บเป็นด้วยเหรอ’แค่นี้เนี่ยนะผมไม่รู้หรอกนะว่าคำๆนี้มันมีความหมายยังไงกับเธอนะแต่มันทำให้ผมรู้สึกผิดชอบกลให้ตายสิ!!นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ยผมยังคงสับสนอยู่แต่อยู่ๆก็มีคนเปิดประตูห้องมานั้นคือ ซีโอคู่หมั้นยัยหน้าหวานเนี่ยใช่แล้วยัยยนี้อะหน้าหวานมากแต่นิสัยกับหน้าตาต่างกันสุดนิสัยของยัยยนี้ออกห้าวๆหยิ่งๆแต่ไม่แรดนะเฮ้ออความจริงผมไม่ค่อยชอบหน้าสักเท่าไหร่หรอกเพราะยัยนี้นะต้องมาจัดการพี่สาวผมที่รังควานพี่ชายยัยนั้นเลยทำให้พี่สาวของผมไปฝรั่งเทศโน่นน เฮ้อออให้ตายสิหมั่นหน้าจริงๆเลยทำเป็นจับไม้จับมือยัยนั้นไม่ตายหรอกนะเผลอๆยัยนั้นอาจจะสำอ่อยก้เป็นได้นะ หึ
“อย่าเวอร์ให้มากนักยัยนั้นไม่ตายหรอก”ผมพูดแล้วทำท่ามองแบบเหยียดๆหน่อยแล้วดูสีหน้าไอซีโอที่มองหน้าผมมาสิเหอะ!คิดว่าตัวเองใหญ่คนเดียวหรือไงผมก็ลูกคนมีชาติตระกูลนะครับ “แล้วเดียร์เป็นอะไรถึงได้สลบไปอย่างนี่ละนายไปพูดอะไรหรือเปล่า”ไม่ได้พูดอะไรนิพูดแค่นิดหน่อยก็เป็นลมยัยนี้ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนะผมอยู่กับยัยนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วยัยนี้เด็กกว่าผม2ปีเองผมเจอยัยนี้ตอนป.6ยัยนั้นพึ่งอยู่ป.4เองผมยังจำได้ผู้หญิงที่ห้าวตั้งแต่เด็กแต่พักเปียตากลมโตดูเหมือนไม่มีพิษภัยแต่ที่จริงอะพิษสงเยอะจะตายไปพูดแล้วก็น่ากลัวแหละยัยนั้นเคยโดนเพื่อนแกล้งโดนการเปิดกระโปรงยัยนั้นแต่ยัยนั้นก็จระเข้พาดหางสลบคาที่เด็กผู้ชายคนนั้นก็ต้องเข้าโรงบาลจนได้หมอบอกว่าต้องให้พักที่โรงบาลอีก3วันเพราะว่าสมองได้กระทบกระทืบพอแม่เด็กผู้ชายคนนั้นจะเอาเรื่องพ่อแม่ของยัยนั้นก็เอาเงินฟาดหัวไปเพราะว่าเป็นลูกเจ้าพ่อมาเฟียใครจะกล้าหืมได้ยังไงละเผลอๆอาจจะโดนฆ่าหมกป่าก็เป็นได้ยัยนั้นอะหน้าตายมาตั้งแต่ไหนแต่ไรละไม่เคยยิ้มเลยสักครั้งเดียวหัวเราะก็ไม่เคยหลังจากนั้นยัยนั้นก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งอีกเลยยกเว้นอยู่คนหนึ่งที่ยัยนั้นสนิทด้วยคือปีแอร์เพื่อนผู้ชายคนเดียวและฮอตมากในสมัยมัธรยมปลายอะยัยนั้นก็ฮอตนะเวลาเดินไปไหนก็มีคนสนใจเพราะเป็นลุกเจ้าพ่อเจ้าแม่มาเฟียไงแต่มีครั้งหนึ่งนะที่ยัยนั้นเคยโดนดักไปตบหรือจะคิดว่าว่ายัยนั้นจะยอมอะผมเห็นยัยนั้นจัดการคนตั้งพวกนั้นไม่ถึง20นาทีด้วยซ่ำแถมยังซ้ำเติมอีกโครตสะใจอะเพราะยัยผู้หญิงที่มาหาเรื่องยัยนั้นอะคิดว่ายัยนั้นแย่งแฟนของหล่อนไงแต่ที่จริงอะยัยนั้นไม่เกี่ยวเลยหึยัยนั้นพูดว่าอะไรนะ ‘ผู้ชายเขามาชอบฉันก่อนเองฉันไม่เห็นต้องอ่อยให้เสียเวลาอย่างพวกเธอเลย’เจ็บนิดๆแหละ เอ๊ะ!?แล้วทำไมผมถึงรู้เรืองยัยนั้นเยอะจังว่ะครับ?หรือผมอาจจะเป็นโรคจิตชอบตามชาวบ้าน?-.-ไม่หรอกมั้งผมว่าบังเอิญมากกว่า -3- “นี้ฉันถามนายอยู่นะ หลับแล้วหรือไง”ห้ะเออสิมันถามผมว่าอะไรว่ะคิดแต่เรื่องยัยนั้นอยู่เลยไม่ได้สนใจ “ห้ะ? นายถามว่าไงนะ”ผมยอมรับว่าผม ลืม “นายพูดอะไรหรือเปล่าทำไมยัยนี้ถีงสลบละ”เออนั้นสินะ “สำออยมั้ง”ผมพูดหน้าเดิมของผมจากนั้นผมก็ออกจากห้องนั้นไป
 
***เดียร์***
3ชั่วโมงต่อมา
 
โอ๊ยยมึนหัวจังโว้ยย!? นี้ฉันหลับมาราธอนป่ะเนี่ย!?โอ๊ยยเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยย เอ๊ะ!?แล้วที่นี้ที่ไหนกันจริงสิฉันมาที่บริษัทของพี่ยูกิแล้ว??นี้สลบไปหรอหรืออะไรแต่เหมือนว่าฉันจะจำคำๆหนึ่งได้ ‘สำออย’ใครพูดว่ะ?จำไม่ได้เลยว่ะมึนๆๆไปหมดเลยเนี่ยเหมือนฉันเมาค้างเลยแหะ-.-ชั่งเถอะฉันได้มองซ้ายมองขวาแต่ก็เหลือบไปเห็น ซีโอนั้งกอดอกอยู่ตรงโซฟาใครช่วยฉันอะซีโอหรอไม่รู้อะไรแล้ววชั่งมันเดียร์ชั่งมานนนน
“ซีโอ”ฉันได้เดินไปที่โซฟาที่ซีโอนั้งแล้วก้มมองหน้าเขา จะว่าไปซีโอเวลานอนนี้เหมือนเด้กจริงๆเลยนะ^^น่าเอ็นดูจัง
นี้ฉันคิดอะไรอยู่นะ -*- ฉันพยายามสลัดภาพซีโอออกจากหัวแล้วพยายามปลุกเขาให้ตื่น “นี้ๆตื่นได้แล้ว”ฉันจิ้มไปที่แก้มนิ้มๆของเขาเพื่อพยายามปลุกแต่ไม่สำเร็จเอาไงดีนะ? ทิ้งไว้นี้ละกัน ทำไมฉันเอาแต่ยิ้มไม่หยุดอย่างนี้นะโอ๊ยยยไม่ได้