Adventure World

  Adventure
World
 
 Wild Spirit 
(วิญญาณป่า)
 
 
ดวงตาสีเงินสว่างค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างเเช่มช้า ภาพท้องฟ้าดังเดิมที่เคยเห็น แต่ที่
ต่างไปจากนั้นคือ 'ที่นี่คือป่า' เขาค่อยๆลุกขึ้น ก่อนจะมองไปรอบๆตัวที่เต็มไปด้วย
ต้นไม้เเละความมืดที่มีเเสงสว่างจากดวงจันเพียงเล็กน้อย เด็กหนุ่มเมื่อครู่ได้หายไป
และเขาก็มาอยู่ที่นี่  ....เขาสาบานได้ว่าก่อนหน้านี้เขาอยู่ที่ถนน เเฟลช 64 แต่พอลืมตา
กลับมาอยู่ที่นี่โดยที่มีเด็กหนุ่มประหลาดคนนั้นพามา หรือว่าเขาละเมอ...นั่นมันเป็น
อะไรที่งี่เง่ามาก ละเมองั้นเหรอ เเปลกจริงๆล่ะ ปรกติเขาจะละเมอก็ต่อเมื่อเขาดื่ม
กาแฟเยอะเท่านั้น....เเต่วันนี้ไม่นี่.....
 
กริ้ง....กริ้ง.....
 
เสียงกระดิ่งดังขึ้น เขาคืนสติ แล้วหาที่มาของเสียงกระดิ่งนั่น จะมีใคร
มาสั่นกระดิ่งเล่นเเถวนี้กันเล่า....ตรงหน้าก็มีแต่ต้นไม้ เเต่เสียงมันดังอยู่ใกล้ๆ
ตัวเขามากเลยทีเดียว....
 'คุณเป็นใคร....และมาทำอะไรที่นี่กัน...'
 
เสียงคล้ายๆชายวัยกลางคนดังขึ้น ทางต้นไม้....เขามองต้นไม้ต้นใหญ่ที่มี
ลำต้นที่ถูกสลักว่า 'ASHE' (แอชล์) มันเป็นต้นที่มีความต่างจากต้นอื่นมากที่สุด
ไม่เเน่....เขาเคยมีความเชื่อเกี่ยว วิลด์ สปิริต วิญญาณป่าไม้ แต่ไม่เคยเห็นมัน
มาก่อน
 
"เอ่อ...ผมชื่อ ไซม่อน ผมไม่รู้ว่า...ผมมาที่นี่ได้ยังไง...แต่คุณช่วยเเสดงตัวออกมา
จะได้มั้ย ?"
 
 เสียงกระดิ่งนั่นเงียบลงและหายไป เกิดแสงสีขาวขึ้นบนต้นไม้ ปรากฏร่างชาย
วัยกลางคนสวมชุดแปลกๆ นั่งอยู่บนต้นไม้ พลางมองลงมาเบื้องล่าง
 
"อีกแล้วหรือนี่...อืม...ออกไปจากป่านี้ซะ.."
 
ไม่ทันที่เขาจะถามอะไร ชายวัยกลางคนก็คิดจะไล่เขาออกไปจากที่นี่ทันควัน
ไซม่อน เริ่มคิดคำถามอย่างรวดเร็ว
 
"เดี๋ยวนะ ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน แล้วจะออกไปยังไง บอกหน่อยเถอะถ้าจะให้
ผมออกไปจากป่านี้น่ะลุง"
 
"เจ้าไม่ใช่คนที่นี่...ลืมไปเลย งั้นข้าจะให้เจ้าหาทิศทางเองแล้วกัน "
 
"ยังไงลุง?"
 
ร่างของเขาค่อยๆ ทรงตัวขึ้นจากพื้น ไซม่อนมองอย่างตะลึงนี่มันอะไรกัน...
 
"เดี๋ยวๆ ลุง อย่านะ ผมกลัวความสูง "
 
"ไม่ทำแล้วจะออกไปได้สักทีมั้ยล่ะ"
 
"ไม่ๆๆๆ! ม่ายยยยยยย"
 
ตัวของเขาค่อยๆลอยสูงขึ้นพร้อมมุงตรงไปทาง ทุ่งกว้างโล่งๆ ด้วยความไวแสง(?)
เหมือนถูกถีบด้วยเเรงดันอันมหาศาล(?)  เขารีบใช้หมวกฮู้ดคลุมหัวทันทีพลาง
หลับตา 
 
'แม่ง ....เร็วชิบผาย.....!'
 
ตัวของเขาค่อยๆลงกับพื้นอย่างนุมนวล เขาลุกขึ้นพลางปัดกางเกงของตน
แล้วเดินไปที่ทางเข้าที่น่าจะมีคนทำมันไว้ มีทั้งป้ายบอกทาง ถนนที่ถูกแบ่งไว้
หลายเส้น 
 
"อะไรวะเนี่ย.....ที่เราอยู่ที่ไหน"
 
เสียงที่พูดออกไปกลายเป็นเสียงสะท้อนกลับมา...ทั้งความเงียบความงุนงงของ
เขาที่ยังคงอยู่ไม่หาย....