Adventure World
เขียนโดย 
ZsRQ
วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.37 น.
แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 08.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) Wild Spirit (วิญญาณป่า)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความAdventure
World
Wild Spirit
(วิญญาณป่า)
ดวงตาสีเงินสว่างค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างเเช่มช้า ภาพท้องฟ้าดังเดิมที่เคยเห็น แต่ที่
ต่างไปจากนั้นคือ 'ที่นี่คือป่า' เขาค่อยๆลุกขึ้น ก่อนจะมองไปรอบๆตัวที่เต็มไปด้วย
ต้นไม้เเละความมืดที่มีเเสงสว่างจากดวงจันเพียงเล็กน้อย เด็กหนุ่มเมื่อครู่ได้หายไป
และเขาก็มาอยู่ที่นี่ ....เขาสาบานได้ว่าก่อนหน้านี้เขาอยู่ที่ถนน เเฟลช 64 แต่พอลืมตา
กลับมาอยู่ที่นี่โดยที่มีเด็กหนุ่มประหลาดคนนั้นพามา หรือว่าเขาละเมอ...นั่นมันเป็น
อะไรที่งี่เง่ามาก ละเมองั้นเหรอ เเปลกจริงๆล่ะ ปรกติเขาจะละเมอก็ต่อเมื่อเขาดื่ม
กาแฟเยอะเท่านั้น....เเต่วันนี้ไม่นี่.....
กริ้ง....กริ้ง.....
เสียงกระดิ่งดังขึ้น เขาคืนสติ แล้วหาที่มาของเสียงกระดิ่งนั่น จะมีใคร
มาสั่นกระดิ่งเล่นเเถวนี้กันเล่า....ตรงหน้าก็มีแต่ต้นไม้ เเต่เสียงมันดังอยู่ใกล้ๆ
ตัวเขามากเลยทีเดียว....
'คุณเป็นใคร....และมาทำอะไรที่นี่กัน...'
เสียงคล้ายๆชายวัยกลางคนดังขึ้น ทางต้นไม้....เขามองต้นไม้ต้นใหญ่ที่มี
ลำต้นที่ถูกสลักว่า 'ASHE' (แอชล์) มันเป็นต้นที่มีความต่างจากต้นอื่นมากที่สุด
ไม่เเน่....เขาเคยมีความเชื่อเกี่ยว วิลด์ สปิริต วิญญาณป่าไม้ แต่ไม่เคยเห็นมัน
มาก่อน
"เอ่อ...ผมชื่อ ไซม่อน ผมไม่รู้ว่า...ผมมาที่นี่ได้ยังไง...แต่คุณช่วยเเสดงตัวออกมา
จะได้มั้ย ?"
เสียงกระดิ่งนั่นเงียบลงและหายไป เกิดแสงสีขาวขึ้นบนต้นไม้ ปรากฏร่างชาย
วัยกลางคนสวมชุดแปลกๆ นั่งอยู่บนต้นไม้ พลางมองลงมาเบื้องล่าง
"อีกแล้วหรือนี่...อืม...ออกไปจากป่านี้ซะ.."
ไม่ทันที่เขาจะถามอะไร ชายวัยกลางคนก็คิดจะไล่เขาออกไปจากที่นี่ทันควัน
ไซม่อน เริ่มคิดคำถามอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวนะ ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน แล้วจะออกไปยังไง บอกหน่อยเถอะถ้าจะให้
ผมออกไปจากป่านี้น่ะลุง"
"เจ้าไม่ใช่คนที่นี่...ลืมไปเลย งั้นข้าจะให้เจ้าหาทิศทางเองแล้วกัน "
"ยังไงลุง?"
ร่างของเขาค่อยๆ ทรงตัวขึ้นจากพื้น ไซม่อนมองอย่างตะลึงนี่มันอะไรกัน...
"เดี๋ยวๆ ลุง อย่านะ ผมกลัวความสูง "
"ไม่ทำแล้วจะออกไปได้สักทีมั้ยล่ะ"
"ไม่ๆๆๆ! ม่ายยยยยยย"
ตัวของเขาค่อยๆลอยสูงขึ้นพร้อมมุงตรงไปทาง ทุ่งกว้างโล่งๆ ด้วยความไวแสง(?)
เหมือนถูกถีบด้วยเเรงดันอันมหาศาล(?) เขารีบใช้หมวกฮู้ดคลุมหัวทันทีพลาง
หลับตา
'แม่ง ....เร็วชิบผาย.....!'
ตัวของเขาค่อยๆลงกับพื้นอย่างนุมนวล เขาลุกขึ้นพลางปัดกางเกงของตน
แล้วเดินไปที่ทางเข้าที่น่าจะมีคนทำมันไว้ มีทั้งป้ายบอกทาง ถนนที่ถูกแบ่งไว้
หลายเส้น
"อะไรวะเนี่ย.....ที่เราอยู่ที่ไหน"
เสียงที่พูดออกไปกลายเป็นเสียงสะท้อนกลับมา...ทั้งความเงียบความงุนงงของ
เขาที่ยังคงอยู่ไม่หาย....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
