เจ้านายผมเป็นแมวนะ..(Yaoi)
8.8
เขียนโดย ainkjan111
วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 16.41 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,949 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 19.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) คืนวันแรก..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคืนวันแรก..
>..miki..<
"เหมี๊ยว.."เสียงแมวตัวน้อยที่ร้องออกมาด้วยความเหงาไม่รู้ต่อกี่ครั้งแล้วที่แมวตัวนี้ร้องออกมาอย่างง้อยเหงาและโดดเดี่ยวแบบนี้..
'ทำไมกัน..ฉันไม่เหมื่อนตัวอื่นแล้วมันทำไมไม่ชอบฉันถึงขนาดจะไม่มีใครรับไปเลี้ยงเลยรึไง..'
แมวตัวน้อยๆที่นึกสงสัยอยู่ในใจว่าทำไมไม่มีใครรับเขาไปเลี้ยงเลยแต่ก็ต้องนึกสมเพชตัวเอง..
'ก็ไม่ใช้ความผิดใครทั้งนั้นละ..มันเป็นความผิดของฉันเองที่เกิดมาแล้วมีนิสัยแย่ๆติดมาด้วยนั้นก็คือ..ความหยิ่งยโส..'
ซ่า...
เหมื่อนฟ้าฝนจะสมเพชแมวตัวนี้เช่นกันถึงได้ปล่อยเม็ดฝนลงมามากมายขนาดนี้จากที่เหงาอยู่แล้วกลายเป็นเหงายิ่งกว่าเดิมโดดเดี่ยวยิ่งกว่าเดิม..
นอกจากความเหงาและโดดเดี่ยวแล้วยังหนาวอีกด้วย..แล้วเหมื่อนร่างกายก็ไม่เป็นใจเอาซะเลยอยู่ก็เกิดความหิวขึ้นมาทำให้รู้สึกทรมาณเหลือเกินก็แน่ละไม่ได้กินอะไรเป็นเดือนแล้ว..
"เหมี๊ยว.."
'ขอร้องละใครก็ได้รับผมไปเลี้ยงทีเถอะ..'
สรรพนามที่ดูเหมื่อนจะขอร้องจากแมวตัวนี้ทำเอาความเศร้าปกครุ่มแมวตัวนี้ขึ้นเรื่อยๆจนทำให้จากร่างกายที่เหนือยล้าอยู่แล้วทำให้อยากนอนขึ้นมา
'ไม่ได้นะ..จะนอนตอนนี้ไม่ได้ถ้านอนก็ไม่รอดสิ..'
ถงจะบอกกับร่างกายไปแบบนั้นแต่เหมื่อนจะไม่เป็นดังใจเอาเสียงเลยร่างกายที่ยื่นๆอยู่ก็ล้มนอนลงไปกับพื้นที่เต็มไปด้วยน้ำนองเนื้องจากฝนตกชุ้มไปทั้งตัวของแมวน้อย
ตึก ตึก ..
เสียงบางอย่างก็ดังขึ้นทำให้ร่างของแมวน้อยต้องเงือยหน้าขึ้นมองว่านั้นคือเสียงอะไร..
เมือยเงือยหน้าที่เหนือยล้าของตัวเองขึ้นก็พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยื่นถือร่มอยู่เหนือหัวแมวน้อยอยู่และกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาเช่นไรก็ไม่รู้เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแถสร่างกายยังเหนือยล้าอีกเลยทำให้มองเห็นสีหน้าไม่ค่อยชัดนัก
'อะไรกันดึกปานนี้แล้วยังมีคนมาเดินในซอกตึกแบบนี้อีกเหรอ..'
"เหมี๊ยว.."
ด้วยร่างกายที่ร่างกายอาการไม่ค่อยดีนักทำให้เผลอครางร้องออกมาโดยไม่รู้ตัวจึงเรียกความสนใจจากชายตรงหน้าให้ช่วยเขาหน่อย..
"นายไม่มีเจ้าของเหรอ"ชายหนุ่มถามออกมาจากที่ยื่นยุก็ย่อตัวลงพร้อมกับเอามือยื่นร่มออกมาบังฝนให้แมวน้อยเอาไว้
"..."ด้วยความที่ตอนนี้สภาพร่างกายของแมวน้อยตอนนี้ไม่ไว้แล้วจึงไม่มีแรงแม้กระทั้งจะส่งเสียงและตาของแมวน้อยก็เริ่มจะปิดลงแล้วด้วยเหมื่อนกัน
"งั้นนายไปกับฉันละกันเนอะ.."ชายหนุ่มพูดพร้อมกับอุ้มแมวน้อยขึ้น
'ไปกันฉันงั้นเหรอ? นายจะรับฉันไปเลี้ยงงั้นเหรอ ฉันไม่ได้ฝันไปใช้มั้ย??'
แมวน้อยยังไม่ทันจะคิดวิเคาะห์อะไรมากมายก็เผลอหลับไปเสียแล้ว..
....
"มะ..เหมี๊ยว.."แมวน้อยเผลอร้องออกมาด้วยความหนาว
'อะไรกันเนี้ยอะไรเย็นๆเปียกมาโดนตัวผม'
"อย่าดิ้นสิเดี๊ยวก็เช็ดตัวไม่สะอาดหรอก"อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งๆเอ็ดขึ้นเบาๆเมือเจ้าแมวน้อยเริ่มดิ้น
"มะ..เหมี๊ยวว..(หนาววว)"แมวน้อยครางออกมาอีกครั้งเมือโดนเช็ดตัวอีกครั้ง
ผ่านไป 30 นาที (เช็ดตัวนานไปมั้ย!!)
"หิวมั้ย?"ชายหนุ่มหันมาถามผมหลังจากที่เช็ดตัวเสร็จ
"เหมี๊ยว!(หิวสิ!)"ผมรีบหันไปตอบทันทีแน่ละไม่ได้กินอะไรมา 3 เดือนไม่หิวก็แปลกแล้ว
"ฉันมีปลาแซลม่อนพอดีกันอันนั้นไปก่อนก็แล้วกัน"ชายหนุ่มพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในๆห้องหนึ่งไม่รู้เรียกว่าอะไร
'แซลม่อน? แซลม่อนที่แมวหลายๆตัวที่พูดว่าอร่อยนักหนาอ่ะนะ? ผมจะได้กินเหรอ*0*'
"อ่ะนี้กินซะนายอาจจะไม่ชอบนะเพราะมันดิบน่ะ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นอาหารมาให้ผม
ทันทีที่ชามวางลงตรงหน้าผมก็รีบทำการซัดกินทันทีซึ่มมันสุดยอดมากกกกกก
หลังจากที่ไม่ได้กินอะไรมาเนินนานมันชังเป็นอะไรที่น้ำตาจะไหลT^T
ไม่กี่นาทีต่อมาอาหารที่อยู่ต่อหน้าตอนนี้ไม่ไดหาไปต่อหน้าต่อตาไม่ใช้อะไรผมกินหมดแล้ว^__^
"จะว่าไปนายยังไม่มีชื่อเลยนี้น่า.."อยู่ๆชายหนุ่มที่รับเขามาก็พูดขึ้น
'ชื่อ? คิดจะเลี้ยงเราจริงๆเหรอ??'
พอชายหนุ่มพูดแบบนั้นผมก็รีบเดินไปหาชายหนุ่มที่นั้งอยู่บนโซฟาทันที
"อืม..ฉันเจอหน้าตอนกลางคืนพระจันทร์เต็มดวงงั้นชื่อ..มิกิ..ละกันเหมาะกับนายดีนะ"ชายหนุ่มพูดพร้อมลงมานั้งบนพื้นพร้อมกับลูบหัวแมวน้อย
*หมายเหตุ มิกิ แปลว่า พระจันทร์เลยให้แมวน้อยชื่อมิกินั้นเอง><
'มิกิ งันเหรอก็ดีนะเพราะยังไงเราก็ไม่มีชื่ออยู่แล้ว'
"จริงสิยังไม่ได้บอกเลยฉันชื่อ ยูกิ นะเจ้ามิกิ"
''ยูกิ งั้นเหรอฉันจะจำไว้ว่านายคือเจ้านายของฉัน..'
*จบแล้วว กับตอนแรกนะคะชอบไม่ชอบก็อย่าลืมคอมเม้นนะะะ
คอมเม้นให้กำลังใจหน่อยก็ดีน้าา จุ้บบบ
ปล.ถ้าชอบก็โหวตให้ด้วยก็ดีนะ ติมตามไว้ก็ดีน้าา เวลาลงตอนใหม่จะได้รู้นะคะ^^
>..miki..<
"เหมี๊ยว.."เสียงแมวตัวน้อยที่ร้องออกมาด้วยความเหงาไม่รู้ต่อกี่ครั้งแล้วที่แมวตัวนี้ร้องออกมาอย่างง้อยเหงาและโดดเดี่ยวแบบนี้..
'ทำไมกัน..ฉันไม่เหมื่อนตัวอื่นแล้วมันทำไมไม่ชอบฉันถึงขนาดจะไม่มีใครรับไปเลี้ยงเลยรึไง..'
แมวตัวน้อยๆที่นึกสงสัยอยู่ในใจว่าทำไมไม่มีใครรับเขาไปเลี้ยงเลยแต่ก็ต้องนึกสมเพชตัวเอง..
'ก็ไม่ใช้ความผิดใครทั้งนั้นละ..มันเป็นความผิดของฉันเองที่เกิดมาแล้วมีนิสัยแย่ๆติดมาด้วยนั้นก็คือ..ความหยิ่งยโส..'
ซ่า...
เหมื่อนฟ้าฝนจะสมเพชแมวตัวนี้เช่นกันถึงได้ปล่อยเม็ดฝนลงมามากมายขนาดนี้จากที่เหงาอยู่แล้วกลายเป็นเหงายิ่งกว่าเดิมโดดเดี่ยวยิ่งกว่าเดิม..
นอกจากความเหงาและโดดเดี่ยวแล้วยังหนาวอีกด้วย..แล้วเหมื่อนร่างกายก็ไม่เป็นใจเอาซะเลยอยู่ก็เกิดความหิวขึ้นมาทำให้รู้สึกทรมาณเหลือเกินก็แน่ละไม่ได้กินอะไรเป็นเดือนแล้ว..
"เหมี๊ยว.."
'ขอร้องละใครก็ได้รับผมไปเลี้ยงทีเถอะ..'
สรรพนามที่ดูเหมื่อนจะขอร้องจากแมวตัวนี้ทำเอาความเศร้าปกครุ่มแมวตัวนี้ขึ้นเรื่อยๆจนทำให้จากร่างกายที่เหนือยล้าอยู่แล้วทำให้อยากนอนขึ้นมา
'ไม่ได้นะ..จะนอนตอนนี้ไม่ได้ถ้านอนก็ไม่รอดสิ..'
ถงจะบอกกับร่างกายไปแบบนั้นแต่เหมื่อนจะไม่เป็นดังใจเอาเสียงเลยร่างกายที่ยื่นๆอยู่ก็ล้มนอนลงไปกับพื้นที่เต็มไปด้วยน้ำนองเนื้องจากฝนตกชุ้มไปทั้งตัวของแมวน้อย
ตึก ตึก ..
เสียงบางอย่างก็ดังขึ้นทำให้ร่างของแมวน้อยต้องเงือยหน้าขึ้นมองว่านั้นคือเสียงอะไร..
เมือยเงือยหน้าที่เหนือยล้าของตัวเองขึ้นก็พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยื่นถือร่มอยู่เหนือหัวแมวน้อยอยู่และกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาเช่นไรก็ไม่รู้เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแถสร่างกายยังเหนือยล้าอีกเลยทำให้มองเห็นสีหน้าไม่ค่อยชัดนัก
'อะไรกันดึกปานนี้แล้วยังมีคนมาเดินในซอกตึกแบบนี้อีกเหรอ..'
"เหมี๊ยว.."
ด้วยร่างกายที่ร่างกายอาการไม่ค่อยดีนักทำให้เผลอครางร้องออกมาโดยไม่รู้ตัวจึงเรียกความสนใจจากชายตรงหน้าให้ช่วยเขาหน่อย..
"นายไม่มีเจ้าของเหรอ"ชายหนุ่มถามออกมาจากที่ยื่นยุก็ย่อตัวลงพร้อมกับเอามือยื่นร่มออกมาบังฝนให้แมวน้อยเอาไว้
"..."ด้วยความที่ตอนนี้สภาพร่างกายของแมวน้อยตอนนี้ไม่ไว้แล้วจึงไม่มีแรงแม้กระทั้งจะส่งเสียงและตาของแมวน้อยก็เริ่มจะปิดลงแล้วด้วยเหมื่อนกัน
"งั้นนายไปกับฉันละกันเนอะ.."ชายหนุ่มพูดพร้อมกับอุ้มแมวน้อยขึ้น
'ไปกันฉันงั้นเหรอ? นายจะรับฉันไปเลี้ยงงั้นเหรอ ฉันไม่ได้ฝันไปใช้มั้ย??'
แมวน้อยยังไม่ทันจะคิดวิเคาะห์อะไรมากมายก็เผลอหลับไปเสียแล้ว..
....
"มะ..เหมี๊ยว.."แมวน้อยเผลอร้องออกมาด้วยความหนาว
'อะไรกันเนี้ยอะไรเย็นๆเปียกมาโดนตัวผม'
"อย่าดิ้นสิเดี๊ยวก็เช็ดตัวไม่สะอาดหรอก"อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งๆเอ็ดขึ้นเบาๆเมือเจ้าแมวน้อยเริ่มดิ้น
"มะ..เหมี๊ยวว..(หนาววว)"แมวน้อยครางออกมาอีกครั้งเมือโดนเช็ดตัวอีกครั้ง
ผ่านไป 30 นาที (เช็ดตัวนานไปมั้ย!!)
"หิวมั้ย?"ชายหนุ่มหันมาถามผมหลังจากที่เช็ดตัวเสร็จ
"เหมี๊ยว!(หิวสิ!)"ผมรีบหันไปตอบทันทีแน่ละไม่ได้กินอะไรมา 3 เดือนไม่หิวก็แปลกแล้ว
"ฉันมีปลาแซลม่อนพอดีกันอันนั้นไปก่อนก็แล้วกัน"ชายหนุ่มพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในๆห้องหนึ่งไม่รู้เรียกว่าอะไร
'แซลม่อน? แซลม่อนที่แมวหลายๆตัวที่พูดว่าอร่อยนักหนาอ่ะนะ? ผมจะได้กินเหรอ*0*'
"อ่ะนี้กินซะนายอาจจะไม่ชอบนะเพราะมันดิบน่ะ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นอาหารมาให้ผม
ทันทีที่ชามวางลงตรงหน้าผมก็รีบทำการซัดกินทันทีซึ่มมันสุดยอดมากกกกกก
หลังจากที่ไม่ได้กินอะไรมาเนินนานมันชังเป็นอะไรที่น้ำตาจะไหลT^T
ไม่กี่นาทีต่อมาอาหารที่อยู่ต่อหน้าตอนนี้ไม่ไดหาไปต่อหน้าต่อตาไม่ใช้อะไรผมกินหมดแล้ว^__^
"จะว่าไปนายยังไม่มีชื่อเลยนี้น่า.."อยู่ๆชายหนุ่มที่รับเขามาก็พูดขึ้น
'ชื่อ? คิดจะเลี้ยงเราจริงๆเหรอ??'
พอชายหนุ่มพูดแบบนั้นผมก็รีบเดินไปหาชายหนุ่มที่นั้งอยู่บนโซฟาทันที
"อืม..ฉันเจอหน้าตอนกลางคืนพระจันทร์เต็มดวงงั้นชื่อ..มิกิ..ละกันเหมาะกับนายดีนะ"ชายหนุ่มพูดพร้อมลงมานั้งบนพื้นพร้อมกับลูบหัวแมวน้อย
*หมายเหตุ มิกิ แปลว่า พระจันทร์เลยให้แมวน้อยชื่อมิกินั้นเอง><
'มิกิ งันเหรอก็ดีนะเพราะยังไงเราก็ไม่มีชื่ออยู่แล้ว'
"จริงสิยังไม่ได้บอกเลยฉันชื่อ ยูกิ นะเจ้ามิกิ"
''ยูกิ งั้นเหรอฉันจะจำไว้ว่านายคือเจ้านายของฉัน..'
*จบแล้วว กับตอนแรกนะคะชอบไม่ชอบก็อย่าลืมคอมเม้นนะะะ
คอมเม้นให้กำลังใจหน่อยก็ดีน้าา จุ้บบบ
ปล.ถ้าชอบก็โหวตให้ด้วยก็ดีนะ ติมตามไว้ก็ดีน้าา เวลาลงตอนใหม่จะได้รู้นะคะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ