Love Roommate ความรู้สึกแปลกๆที่เรียกว่ารัก

10.0

เขียนโดย Painzing

วันที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 04.51 น.

  6 บท
  3 วิจารณ์
  8,504 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 06.14 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ทุ่มเทเเค่ไหนถึงจะได้ใจมา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      หลังจากวันนั้นฉันกับปิงห็เล่าเรื่องให้ออโร เพื่อนรักฟังถึงปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นอยู่กับตัวฉันเเละปิง และก็ได้คำปรึกษาว่าควนย้ายหอ มาอยู่ใกล้ๆกันกับเพื่อนๆคนอื่นและจะได้เลิกตัดขาดจากแฟนของปิงซะ ที่ออโร โหดขนาดนี้ก็คงจะเป็นเหตุที่ว่าแฟนของปิงเคยพูดว่าไม่ชอบให้ปิงอยู่กับเพื่อนๆจึงทำให้ก่อนหน้านี้ปิงมักจะหายไปบ่อยๆหรือเร่งรีบจะกลับหอตลอดเวลาและเพราะเเฟนปิงไม่ชอบให้ปิงมาเข้าชมรมของเรานี่ด้วย เพื่อนๆ อย่างฉันเเละออโรก็เลยเห็นตรงกันว่า ควรเลิกตัดขาดกับมันซะ และอีกอย่าง คือฉันรู้ว่าพี่บีชของฉันอยู่หอ T1BA นี่หละกับเมทอีก2คน มันเลยทำให้ฉันอยากจะย้ายไปอยู่หอนั้นซะวันนี้เลย 

 

   หลังเลิกเรียนฉันกับปิงก็เลยเดินไปหาหอใหม่ ซิงปิงดูไม่เรื่องมาก เขาขอเเค่หอมีเน็ตเเรงๆ ห้องน้ำดีๆก็พอ ส่วนฉันซะเองที่เรื่องมาก อยากได้ห้องที่มีขนาดกว้างเพราะของฉันเยอะ เราก็ไปถามหอพี่บีชนะ เเต่ว่าราคาฉันไม่มีเมทคงสู้ไม่ไหวเเน่ๆเดือนละ15000 ฉันไม่เหลือเงินค่าขนมพอดีฉันเลยยอมเอาอีกตึกที่ราคาถูกกว่าเเต่เสียอย่างเดียวคือ  ไม่มีลิฟและอยู่ชั้น5 แต่ห้องถือว่าดีเยี่ยมเลยหละมันว่างอยู่1ห้อง จะเข้าได้อีก15วัน ซึ่งฉันก็โอเค แต่ปิงดูเหมือนจะยังไม่ตัดสินใจเวลาผ่านไปซักพัก ฉันได้รับโทรศัพท์จาก นิกกี้เพื่อนเลิ๊ฟฟฟ 5555  ว่าไงยะ ฉันตอบปลายสายไป ?.... นิกตอบฉันมาว่าให้ช่วยเเนะนำหอใหม่หน่อยเพราะมีเหตุต้องย้ายหออ่ะเนื่องจากเมทของนิกติดเเฟนมาก และไล่มันออกจากหอ คือเพื่อนดูเลวสุดดด ฉันจึงแนพนำหอของพี่บีสไป ซึ่งนิกก็เห็นว่าดี หลังจากเขาวางสายจากฉันไป5 นาทีต่อมาเขาก็โทรมาบอกฉํนว่าเข้สจองห้องไปแล้วอีก15วันจะเข้าไปอยู่ได้ฉันก็ตอบไปว่าของฉันก็เหมือนกันอีก15วันมาช่วยย้ายของเลย บังเอิญจริงๆ เขาตอบฉันกลับมาอย่างนั้น

 

   ปิงกัับฉันเกินกลับมาที่หอและเเยกกันตรงทางเดินปิงคงไปเก็บของที่หอเก่าก่อน ส่วนฉันก็ฉุดร่างกายเเสนอ่อนล้าที่เดินมาทั้งวันกลับหอสิจร๊ะ รอไร !!!! ฉันงีบหลับไปงีบใหญ่ๆก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตู รัวๆโครมครามอยู่ข้างนอก จนน่ารำคาญจนฉันต้องลุกขึ้นไปเปิดประตูและพบว่าเป็นเพื่อนบังเกิดเกล้าของฉันทั้งสองคนนั่นเอง เอ๊ะ!!!~2คน คือนิกมาทำไมฉันถามไปเรพาะเห็นเขาหอบกระเป๋าพะรุงพะลังมาด้วย  อ๋อเมทเราไล่แล้วหวะอิ๋ง555 ขออยู่ด้วยคนนะ เขาตอบเสียงหวานก่อนจะทำหน้าตาน่าสงสารส่วนปิงฉันรู้อยู่เเล้วว่าว่ามันจะมา  ให้ตายเถอะนี่ห้องฉันเป็นสถานรับสงเคราะห์คนจร หรือไรนะ .....

 

   ฉันจำยอมเปิดประตูให้ทั้งสองเขามา ด้วยของเเละสมบัติของสองนางทำให้ห้องกว้างๆของฉันดูอึดดัดไปถนัดตาแต่ไม่เป็นไร คงไม่กี่วันหรอกฉันคงทนได้กับอีผู้ชายสองคนนี้ ฉันเดินเซงๆเข้าห้องน้ำไป10นาที่ผ่านมาฉันเห็น ผช 2 คนเล่นเกมอย่างเมามันส์แต่นั่งห่างกันคนละโยด อาจเพราะทั้ง2ยังไม่สนิทกันมั้งเวลาผ่านไปถึงตี2 ฉันง่วงมากแบบพร้อมจะทิ้งตัวลงตรงไหนก็ได้ในห้องนี้ ตาลายมากเพราะทำการบ้านมาหลายชั่วโมงฉันจึงเก็บของเเละเดินไปที่เตียง อิ๋งจะนอนเเล้วหรอ คืนนี้นอนข้างเรานะนิกกี้พูด ฉันไม่ได้คิดอะไร นิกคงยังไม่สนิทกับปิงจริงๆ เลยห่วงว่าตัวเองจะได้นอนตรงกลาง ฉันจึงทิ้งตัวลงกลางเตียงเเทนเสียเอง เตียง6ฟุตที่เคยมีตุ๊กตาเต็บไปหมดตอนนี้โโนกวาดลงพื้นเพื่อให้มีพื้นที่ เหลือเพียงเเค่หมอน2ใบ ผ้าห่ม2ผืน ฉันทิ้งตัวเเละดึงผ้าห่มขึ้นมาถึงคอและหลับตาทันที ซักพักมีคนร่างใหญ่มัดเข้าผ้าห่มฉันมาจากทางปลายเท้าและเเทกตัวหันหน้าเข้ามาทางฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจแต่ฉันนอนตรงกลางไม่ได้หนุนหมอดทำให้สายตาริบหรี่ของฉันอยู่ระดับอกของเขาพอดี เขาเหมือนจะแกล้งม้วนผ้าห่มไปจุกที่ขาที่ละนิดฉันก็ดึงกลับ ดึงกันไปดึงกันมาอยู่นานเขาหมั่นใส้เลยตีหน้าผากฉันดังแป๊ะ !!  และฉันก็โวยวายออกมาเเละเราก็เริ่มสู้กันม้วนผ้าห่มบนเตียงยกใหญ่ โอ๊ยย ย อิ๋งกัดหรอได้เลย นิกกี้เอานิ้วบีบจมูกฉํนที่กัดมือเขาตอนจะมาดึงผ้าห่ม ฉันยอมปล่อยเเละหัวเราะคิกคั๊กกันเสียง ดัง จน เราทั้งสองคน ได้ยินเสียงนึงดังขึ้นมา  

''จะจีบกันทำอะไรกันต่อก็ไม่ต้องสนใจกูก็ได้เว้ย  ''   เสียงเบสทรงพลัง ทำให้สงครามผ้าห่มจบลง นิกทำไม่รู้ไม่ชิ้หันหลังหนีเเละดึงผ้าไปห่มก่อนจะปิดไฟหัวเตียงข้างนึง นั่นเสดงถึงว่าเขาไม่รู้ไม่สนเรื่องต่อจากนั้นเขาจะนอนเเล้วนั่นเอง ซักพักเตียงด้านหลังของฉันยุบลงยวบเมื่อปิงทิ้งตัวลงนอนเเรง ฉันจะหันหน้าไปมองเเละก็มรู้สึกว่ามือเขาสอดเข้ามาใต้คอฉัน ... เห้ย ทำไรอ่ะ? *0*  ก็ยกคอเธอขึ้นมานอนหมอนด้วยกันไง เเล้วเขาก็ยังเอาเเขนโอบรัดตัวฉันขยับไปชิดอดเขาด้วย เห้ย ปิง ฉันดิ้นร้องทักเมือเขาพยามรั้งตัวฉันเข้าไปชิดเกิน ฉันดินขยุกขยิก จนคนที่ฉันคิดว่าคงนอนสบายไปแล้ว พูดขึ้นมาว่า '' จะเอากันก็ไม่ต้องสนใจเราหรอกเว้ย ''   แหมะ!!~ อีนิก อียอกย้อนเขาคงยอกย้อนปิงเเละคิดเเต่เรื่องอกุศลฉันจึงเอื้อมมือไปหยิกแขนเขาเเรงๆทีนึงแต่เหมือนนางจะไม่รู้สึกจร้าไม่ร้องซักแอะมีเเต่เอามือมาลูบๆที่เเขน ฉันบ่นนพึมพรำว่า ให้ตายเถอะถ้าได้กับอีปิงฟ้าคงผ่าฉันตรงนี้ตอนนี้  เห้ย ยยย ชีวิตที่เเสนวุ่นวายวินนี้พอเถอะไม่อยากจะเถียง ฉันบ่นๆและหลับไป ....

 

     เช้านี้ผมกบอิ๋งมีเรียนวิชาเอกด้วยกัน ผมเป็นคนตื่นเช้าอยู่เเล้วหละไม่ต้องมีนาฬิกาปลุกก็ลุกขึ้นมาได้ พอดีเป็นคนมีความรับผิดชอบกับเวลาหนะ และภาพที่เห็นก็คือ ปิงกับอิ๋งๆนอนกอดกันกลมเชียวน่ารักดีผมเอานิ้วจิ้มๆทั้งสองคนเล่นยิ้มให้อย่างไม่ใส่ใจอะไรก่อนที่จะหายเข้าไปห้องนา10นาทีเเละเดินออกมาก็ยังพบว่าเพื่อนผมยังคงนอนที่เดิมไม่ขยับโถ่ววว ยัยนี่ขี้เซาจริงๆ ผมจึงเดินเข้าไปตบแก้มหลายทีกว่าเธอจะรู้สึก อิ๋งไปอาบน้ำได้เเล้วอีก30นาทีนะจะเข้าเรียนเเล้วเดียวจะสายเดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน 

 

   วรั๊ยยยยย ฉันตกใจรับดีดตัววิ่งเข้าห้องน้ำทันทีด้วยความไวพลังงานแสง 555 ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพน้ำหยดๆเมื่อมีใครบางคนขโมยผ้าเช็ดผมของฉันไป เหลือเวลาอีกนิดหน่อย เมื่อเเต่งตัวเสร็จฉันก็เปิดตูเย็นหาของกินและพบว่าขนมปังของฉัันหายไป ฉันหันควับไปทางนิกกี้ ... อีนิกแกขโมยอ่ะ นิกกี้ทำท่าทางกวนตีนก่อนจะยัดขนมปังคำสุดท้ายใสปาก โอ๊ยย ยยย ย นั่นมันข้าวเช้าฉันนะนิกกี้  ฉันหมดคำพูดกับเขา เราหมดเวลาเถียงกันเเล้วหละเดี๋ยวจะเซนซื่อไม่ทันเเต่นิกก็ยังคงชักช้ามัวเเต่ทำอะไรอยู่ฉันได้เเต่มองดู เขาเป็นคนน่ารักนะ เขาเขียน โพสอิสสีเหลืองจากกระเป๋าของเขาว่า ''ฉันเป็นคนตั้งนาฬิกาปลุกเองหละ555 หวังว่านายจะตื่นมาปิดนาฬิกาเเล้วไปเรียนนะ'' เขาวางนาฬิกาข้างๆหูปิง และบรรจงแปะโพสอิสลงที่หน้าผากแหม่งๆของปิงที่นอนไม่รุ้เรื่องอยู่ก่อนจะหัวเราะคิ๊กๆคั๊กๆเเล้วเดินออกจากห้องไป ฉันมองดูก็น่ารักดีจึงไม่ได้ว่าอะไร

  

    ฉันเดินเข้าห้องมาเเละพบว่าเพื่อนกลุ่มมนุษย์ป้าของฉันมากันครบแล้ว ฉันเดินไปนั่งโต๊ะหน้าสุดก่อนจะโโนเพื่อนดวยวายว่าทำไมฉันจึงไม่ตอบไลน์จะฝากถ่ายเอกสารซักหน่อยก็ไม่ยอมอ่านไลน์ฉันนั่งหน้าหงิกเชียวเพราะตั้งเเต่เช้ามาเนี่ยไม่ได้จะสนใจเปิดดูมือถือเลย ฉันได้เเต่ขอโทาขอโพยเพื่อนๆให้หยุดบ่นเถอะ จนมีเสียงโหวกเหวกโวยวายจากกลุ่มนิกกี้ที่พึ่งเดินเข้ามา ทำให้ฉัน เงยหน้าขึ้นไปมอง และก็ได้รับคำทักทาย แสนกวนประสาท จากเขา ''มองอะไรจ๊ะแม่สาวขี้เซา''  นันคือคำที่เขาทักฉัน เเละคือปกติกลุ่มเราจะไม่ค่อยยุ่งกันอยู่เเล้วเลยทำให้เพื่อนๆให้ความสจใจกับคำทักทายจากเขา เขาโน้มตัวมาเท้าเเขนที่โต๊ะฉันฉันได้เเต่จ้องเขาตาเขม่น และกำลังจะอ้าปากด่า  ...โคกคากกกกกกกกกกก  เสียงท้องร้องเจ้ากรรมดังขึ้นมาไม่รู้เวลาเลยจริงๆ  เขาหัวเราดังเพื่อนที่นั่งข้างๆฉันก็หัวเราะ แสดงว่ามันคงดังจนทุกคนได้ยิน 

5555  ขอโทษนะยูว ... เขาเรียนเสียงฉัน .... ขอโทษนะที่เมื่อเช้าเราแย่งมื้อเช้าเธอกินหมดเลย ไว้พรุ่งนี้ขอแก้ตัวนะคะ .....หว๋ายยย...อ๋อยย ยยยยย สองคนนี้มีอะไรอ่ะ มีเสียงเเซวจากเพื่่่่อนของเราดังขึ้นมาจนฉันเเทบจะมุดหน้าหนี อ้าว ?... นิกกี้อยู่กับอิ๋งหรอ ?... เพื่อนคนนึงของเขาเเซวขึ้นมา ฉันฉันคิดว่าอีี่แหละเมทของนิก ที่คงติดหญิงจนไล่นิกออกจากหอ ฉันมองมันตาเขียวเเละ ตะโดกนให้มันหุบปากไปเลย  ซึ่งทุกคนต่างเเซวจนฉันไม่มีช่องว่างให้แก้ตัว แต่ที่พวกเขาเเววเเรงขนาดนี้คงเป็นเพราะรู้หละมั้งว่าเราเริ่มคุยกันตั้งเเต่ซัมเมอร์เเล้ว เขาเองก็ไม่ช่วยนฉันแก้ตัวเลยมีเเต่ยิ้มเเล้วก็ยืนหัวเราะที่เพื่อนๆเเซวเเละฉันก็โวยวาย จริงๆนี่ก็ไม่ซีนะ ถึงจะไม่ใช่เรื่องจริงแต่ถ้ามีคนชงคนแววว่ากำลังคบอยู่กับเขาฉันก็ไม่เสียหายอะไรนะไงก็เคยคุยกันมาก่อนเเละเขาก็เป็นถึงเดือนคณะ ก็ไม่ได้เเย่ แต่มันจะเเย่ตรงแฟนคลับเขาคงเกลียดหน้าชะนีอย่างฉันไปปเลยหละ  ....

 

  12:00 น  ผมสดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกาที่ดังสนั่นอยู่ข้างหู นี่เรียนบ่าย2 โมงนะใครเอานาฬากามาวางเเมรงตรงนี้ วะ ผมโดวยวายแต่พบว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยผมหัวเสียตื่นขึ้นมาและคงนอนหลับไม่ได้อีกละเพราะแบบหงุดหงิดอ่ะ และรู้สึกอะไรติดอยู่ที่หัว เมื้อหยิบมาดู ลายมือขยุกขยิกไม่สวยเลยไม่น่าจะใช่ลายมืออิ๋ง .... หวังว่าจะตื่นไปเรียนนะ 5555 นิกแกล้งผมหรอ  55เออตลกดี อีนี่กวนตีนจัง ตื่นเเล้วครับๆ ผมพูดกับกระดาษโพสอิสสีเหลืองใบน้อย ตื่นก่อนเวลาเรียนตั้ง2ชั่วโมงแหละพออาบน้ำเสร็จก็ว่าจะไปกินข้างที่มอ ว่าเเล้วก็โทรชวนอิ๋งมากินข้าวก้วยกันดีกว่า  ... ฮรั๊ยยย อิ๋งไปกินข้าวตึกนิเทศกันเลิกเรียนยังอ่ะเค้ากำลังจะไปมอ อ่อฉันกำลังจะเลิกเรียนพอดีเลย เคเค ชวนออโรด้วยเนอะเดี๋ยวเค้าเดินไปหา เมื่อเลิกเรียนฉันก็เดินเเยกจากเพื่อนมายังโรงอาหารนิเทศ ที่อยู่เเสนไกล นี่ลงทุนมากนะฉันเเรกตึกแรกเลยอ่ะเเละต้องเดินมาไกลขนาดนี้เชียงฉันหาที่นั่งจองไว้ก่อนเเละสายตาของฉันก็ไปพบกับสายตาของคนที่ฉันกำลังตามห่ทันที บังเอิญอีกแล้วเจอพี่บีชอีกแล้ว^^~ 

z^hsPb'gmjq8oo7  ผู้หญิงเท่ๆคนนึงที่ดูโดดเด่นมากใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเเขนยาว เซทผมทรงสุง แว่นกลอบดำให้ดูเด่นอยู่บนสันจมูกโด่งสวย ดูบอยเวอร์อ่ะฉันเห็นเเล้วใจเเทบจะละลายไปกองกับพื้น

เข้านั่งอยู่กับเพื่อนหลายคน เขาคงฮ๊อตมาก มีรุ่งน้องเรียกทักยกมือไห้วเเเละเดินเข้าไปคุ้ยห้อมล้อมโต๊ะที่พี่บีชเขานั่งอยู่เขาคงจะดังระดับนึงเลยหละในคณะนี้ฉัน จึงรับพยายามเดินเฉันไปสั่งข้าวร้อานใกล้ๆโต๊ะเขาเเละเขาก็ทักฉันจร้ าาาาา  วร๊ย ยยอกอีแม่จะวาย555555  

 Hi !!! อฺ๋งๆ อิ๋งๆ มากินข้าวกรอมาใกลนะ ฉันรีบตอบว่ามากินข้าวกับพวกปิงปิงหนะ กำลังรอเพื่อนอยู่ค่ะพี่ แล้วพี่บีชก็ชวฉันนั่งข้างๆ มีพี่คนนึงชื่อเกตมั้งถ้าฉันจำไม่ผิดน่าจะเป็นเมทพี่บีชนี่แหละเเววขึ้นว่า บีชไปล่อลวงเด็กที่ไหนมาอีกหละ พอฉันนั่งลงเลยทำให้เป็นที่สนใจ เพราะฉันคงหน้าไม่คุ้นใส่เสื้อคณะบริหารด้วย พี่บีชตอบเพื่อนว่า เป็นรุ่นน้องในชมรมหนะ ฉันก็ทำมึนไม่สนใจคนเเวว เเละพี่เกตก็ยังพูดขึ้นอีกว่าไม่หน้าหละไม่เคยเจอเลย   และปิงกับออโรก็เดินมาพอดีเลย ฉันจึงรีบขอตัวลุกไปทายข้าวกับเพื่อน และ ทั้งสองคนก็ไหว้พี่บีชก่อนจะรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะ โอ๊ยยยย บีบเเขนทำไมปิง เข้าบีบเเขนฉันเเรง จนต้องโวย  แหมะ ให้รอเค้าเเป๊บเดียวก็กระเเตไปนั่งกับผู้เฉยยย ลำไย จริงๆ  ก็เขาเรียกฉันอ่ะ ไม่ได้ระริกระรี้ไปเองซะหน่อยฉันเถียงและเราก้นั่งกินข้าวกันก่อนจะแยกไปเรียนคาบบ่ายเเละบอกปิงว่าจะรอกลับหอด้วยกันตอนเลิกเรียน 

 

 

 ฉันกับนิกรอปิงกลับหออยู่หน้ามอนายนั่นก็ยังไม่มาซักที  ....

รอจน เบื่อ  เอ้อ เสียงร้องทักขึ้นจากนิกกี้  วันนี้เพื่อนเเซวด้วย ตลกอ่ะเข้าพูดสีหน้ายิ้มแย้ม ตลกกับผีนายดิฉันตอบจริงจังกลับไปอย่างไม่เเยเเสแล้วเเขนฉันก็ถูกลากมาเยังเวเว่น  อะไรเนยลากมาทำไมอยากมาก็มาคนเดียวดินี่รอปิงอยู่นะ  ก็พามาเลือกขนมไงวื้ตุนไว้เรบนะตอนมืนจะได้ไม่ต้องลงมาเเล้ว 

แด๋ววันน้ฉันจ่ายเอง 55ป๋านิกใจปล้ำจริงๆที่พูดกับฉันอย่างนี้ฉันจึงเลือกของทำตามเขาบอกให้ตุนอย่างว่าง่ายเขาก็ไม่ว่าอะไรเหมือนของทุกอย่างในตะกล้าเขาก็ชอบกินเหมือนกันแต่ฉันก็หยิบของส่วนตัวเยอะเเหละฉันจึงบอกเขาว่าไม่ต้องเี้ยงก็ได้ให้หารกัน เขาก็โอเค หลังจากที่ซื้อของกันอยู่นานก็เดินกลับมาที่เดิมก็พบว่าปิง ยืนหน้ามุ่น รออยู่ก่อนเเล้ว ไหนบอกว่าจะมารอเค้าอะอิ๋งนี่รอตังนน ปิงทำหน้ามุ้ย ฉันจึงเดินเข้าไปดึงเเก้มเเละบอกกับนางว่าน ี่ก็มารอปิงๆจร้าเเล้วก็หายไปซื้อขนามกับข้าวมาให้นู๋ปิงๆด้วย จร้า เพียงเท่านั้นปิงก็ยิ้มออก และไม่พูดอะไรเดินนำริ่วๆกลับหอไปเลย  นิกกี้ที่เดินคู่กับฉันอยู่ก็พูดว่า อิ๋งดูสนิทกับปิงมากๆเลยนะ  ก็ใช่สิสนิทมากเลยหละ*0*  ฉันเดินริ่วตามปิงไปอีกคนให้นิกเดินข้าตามหลังอยุ่คนเดียว.... 

 

   วันนี้การบ้านฉันเยอะมากเลยหละเเต่เหมือนนิกจะเสร็จเเล้วแต่เขาสัญญาว่าจะช่วยฉํนทำด้วยหละ พอถึงห้องเขาก็ ไปอาบน้ำส่วนปิงก็เปลี่ยนชุดเล่นเกมส์ เเละชุดนั่นก็คือ บ๊อกเซอร์ตัวนึง นั่งชันเข่าเล่นเกม เขาดูเเมนเเละเซ็กซี่มากเลยหละ และพิตาเพื่อนในกลุ่มของฉันคนนึงที่อยู่หอเดียวกันก็โทรมาบอกจะขอยืมชีสด่วนมาก ฉันไม่อยากให้เขามาที่ห้องเลยแต่พิตาอยู่หน้าห้องเเล้วและฉันก็ไม่รู้จะทำไงคือก็ไม่อยากให้ใครรู้ว่าอยู่ด้วยกันกับอีพวกนี้มันจะดูไม่ดีเเต่เพื่อนในกลุ่มคงไม่เอาฉันไปนินทาหรอกมั้ง ฉันเปิดประตูให้พิตาจริงอยากจะเอาอีปิงยัดเข้าตุ้เเต่ทำไม่ได้เพราะมันเล่นเกมค้างอยู่ปิงคงไม่พอใจ พอ พิตาเข้ามาฉันก็รับไปหาชีทบนเตียงทันที พิตาจะได้รับไปก่อนอีนิกกี้จะออกมาอีกตัว 

เออ .... หวัดดี พิตาทักชายหนุ่มน่ารักที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ เราื่ชื่อพิตานะ ปิงเงยหน้าขึ้นมามองก่อนปิงจะตอบพิตาว่า เราปิงนะ และเล่นเกมส์ต่อไม่สนใจโลกอาจเพราะความหล่อน่ารักของปิงเลยทำให้พิตาอยากรู้จักและเดินมาหาฉันที่เตียงก่อนจะถามฉันว่าปิงเป็นใครฉันตอบได้สั้นๆแค่ เด็กนิเทศอ่ะและอีนิกกี้เจ้ากรรมก็ทะลึ่งพรวดออกมาจากห้องน้ำนุ่งผ้าเช็ดตัวที่เป็นผ้าเช็ดผมของฉันโชว์กล้างล่ำๆ โถ่วว ว วววววว พังงง พังมาก อิ๋งพังมากภาพพจน์กูวันนี้พังค่าาาา มีผู้ชายเเต่งตัวไม่เรียบร้อยในห้องนอน2 คน กูเล่นเเซนวิส มั้ง โอ๊ยยย เพื่อนจะคิดไงฉันสีหน้าลุกรี้ลุกรนเพื่อนแก๊งค์มนุษป้าของฉันยิ่งใสซื่อยู่ ฉันรับดุนิกกี้เสียงดัง เมื่อเพื่อนฉันยกมือขึ้นมาปิดตา นายทะเล่อทะล่าออกมาได้ไง เข้าไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้เลยนะ พิตาถามฉันอีกครั้วว่าแล้วนั่นหละ ฉันรับตอบว่าปิงไง เดือนคณะเราไง เเละเพื่อนฉันยังคงมีสายตาที่คาดครั้นฉันต่อเเต่ฉันไม่มีอะไรจะพูดก็อย่างที่เห็นอ่ะแกรับไปทำงานเถอะ พิตาดูอึ้งๆ  พิตาชูสองนิ้วเเล้วพูดว่าแกอยู่กับสองคนนี้หรอฉันได้เเต่พยักหน้า

พิตาดูอึ้งๆเเละเดินมึนๆงงๆออกไปจากห้องทัน ที ฉันได้เเต่อายและหวังว่าเพื่อนจะไม่เอาฉันไปเมาส์เสียๆหายๆนะ ฉันก็ไม่รุ้จะอธิบายเพื่อนว่ายังไงเลยหากมีคนถาม

นิกออกจากห้องน้ำอีกครั้งเเละรีบขอโทษฉันเข้าไม่ได้ตั้งใจแต่ไม่รุ้ว่าฉันมีเเขกอยู่ในห้องเขาเองก็ตกใจเหมือนกันที่มีคนที่ไม่สนิทอยุ่ในห้องด้วยอีกคน  ฉันได้เเต่ถอนหายใจ ก็เขาไม่รู้จริงๆนี่นา เขาเห็นฉันทำหน้าไม่ดีเเละเครียดเขาเลยมาดดึงปากกาในมือเเล้วพูดว่าเขาจะเคลียร์เองและให้ฉันไปนอนดูทีวีได้เเล้วเขาก็ลอกกานบ้านของตัวเองให้ฉัน อิอิสบายไปเลยดิ๊ อิ๋งอิ๋ง555 อ้าวว วชิววว ว ....

 

------------------------------------------------------------------------------

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา