เจ้าชายมาดกวนกับคุณหนูเจ้าเลห์

            ....เช้าวันต่อมา....

      เช้าวันนี้ก็เป็นวันที่น่าสดใสเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือการที่มีเจ้าชายจอมขี้เก๊กอยู่ด้วยนี้สิเป็นอะไรที่ฉันไม่สบอารมณ์เอาซะเลย เมื่อไรเจ้าชายบ้านั่นจะกลับไปได้ซะที!!! แค่เจอหน้าก็เบื่อจะแย่แล้ว " นี่เจ้าชาย เมื่อไรท่านจะเสด็จกลับบ้านเมืองท่านซะที ทางกลับก็ใช้ได้ไม่ใช่หรือไงจะอยู่ไปถึงเมื่อไรกัน" ฉันถามออกไปด้วยควาหงุดหงิดเล็กน้อย "ข้าจะอยู่ที่ไหนมันก็เรื่องของข้า ไม่เกี่ยวกับเจ้าซะหน่อยนี่" อะไรน่ะ? ไม่เกี่ยวงั้นหรอ? "ไม่เกี่ยวกับฉันงั้นหรอ เกี่ยวเต็มๆเลยล่ะเจ้าชาย นี่บ้านฉัน!! ไม่ใช่บ้านท่านเสียหน่อย โผล่มาจากไหนก็กลับไปเลยน่ะ!! ท่านพ่อของท่านตามหาท่านอยู่กรุณากลับไปด้วย" ฉันพูดด้วยความเหลืออดที่มีต่อเจ้าชายบ้านี่เหลือเกิน " ไม่กลับ แล้วก็ไม่อยากกลับด้วยอยู่กับเจ้าก็สนุกดีด้วย ข้าไม่เบื่อเลย" แต่ข้าเบื่อไงถึงได้ไล่ให้กลับไปอยู่เนี่ย!! มันเปลืองเงินฉัน!!

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

ขออภัยที่หายไปนานนับ 4 ปี คงอ้างอะไรไม่ได้นอกจากกระผมลืม และ เรียนแบบไม่ลืมหูลืมตาเลย เลยไม่ได้คิดบทนิยายใหม่ส่วนที่เหลือก็อันตธานหายไปกับสายลมแล้วดังนั้นจึงต้องแต่งขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ถึงครั้งนี้จะสั่นไปนิดเพราะกระผมแต่งสดเลย ถเามีอะไรชี้แนะตรงไหนกรุณาบอกได้เลยจะปรับปรุงให้ดีขึ้นครับ

   และขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน่ะครับ