วุ่นรัก TJ sole

 จีมิน: “พี่ฮานึล เอาถังขยะห้องพี่แทยองไปทิ้งด้วยนะ!“

ปาร์คจิน: “ฮานึล เย็นนี้ก่อนพวกเราจะกลับจากซ้อมช่วยทำอาหารเย็นให้ด้วยนะ”"

แทยอง: ฮานึลล เธออย่าลืมให้อาหารปลาที่ห้องนั่งเล่นนะ

“ย๊าาา!! จะสั่งน้องชั้นอะไรเยอะแยะห้ะ!" ผมว่าไอ้สามหน่อที่นั่งเล่นอยู่บนโซฟาขณะที่ฮานึลกำลังดูดฝุ่นอยู่อีกห้อง

“อะไรของพี่วะ ถึงจะเป็นน้องพี่แต่หล่อนก็ต้องทำงานสิ!!!" ปาร์คจินตะโกนลั่น

“ไอ้จิน!" ผมตะโกนออกไปอย่างตกใจ จีมินและแทยองรีบตะครุบเอามือปิดปากปาร์คจินทันที

“ฮานึลยังไม่รู้เรื่องนี้!" แทยองกระ ซิบบอกปาร์คจิน ปาร์คจินมองผมแล้วพูดขอโทษขอโพยใหญ่ เห้ยยเรื่องจะแตกเพราะพวกมันเนี่ยแหละเท่ากับตอนนี้ทั้งวงรู้แล้วว่าผมเป็น ลูกของดีไซเนอร์และฮานึลก็กำลังจะได้เป็นน้องผม..

“พี่เทียร์สคะ.." ผมหันไปมองตามเสียงเรียกร่างเล็กยืนจ้องผมทำตาวิบวับ ทำไมขนลุก-..-

“ม มีไร"

“คือ...ชุดชั้นในในห้องพี่ให้ชั้นเก็บซักเลยไม๊คะ?"

“เห้ยย!ไม่ต้อง!เรื่องพวกนั้นพวกพี่ดูแลกันเอง ห้ามแตะเสื้อผ้าทั้งหมดในห้องพี่นะ” ผมรีบตอบทันที ให้ตายสิพอมีผญ.มา ที่ห้องพวกผมบ่อยๆผมกลับต้องคอยไม่ให้พวกมันถอดชั้นในเรี่ยราดไหนจะชอบใส่ แค่กางเกงตัวเดียวเดินไปเดินมาในห้องไม่ได้มียางอายกันเลยว่ามีผญ.อยู่ ในห้องด้วย ถึงฮานึลจะไม่ได้บ่นหรือว่าอะไรก็เถอะ แต่เวลาหล่อนมองพวกผมที่ไม่ได้ใส่เสื้อด้วยสายตาวิ้งๆอย่างนั้นผมก็ขนลุกนะ! ให้ตายสิ!จะเป็นพี่น้องกันอยู่แล้วแต่ผมก็ยังไม่ชินตรงที่หล่อนก็เป็นแฟนคลับพวกผมด้วยนะสิ .....และดันเมนผมด้วยนะ!!!

“พี่เทียร์สๆคืนนี้ผมไม่ออกไปหาไอรีนนะ เธอมีอัดรายการวิทยุ" ปาร์คจินชะโงกหัวเข้ามาบอกผมที่ห้องนอน

“อือ" ผมไม่ได้หันไปมองจินเพราะกำลังยุ่งอยู่กับคอร์ดเพลงที่ผมแต่งเอง

“ทำอะไรอยู่หรอฮะ?" ปาร์คจินเดินเข้ามาถามผมที่นั่งหมกมุ่นอยู่หน้าคอม

“ใส่บีทอยู่ จังหวะเวลามันยังไม่เป๊ะเท่าไหร่น่ะ"

“ไหนให้ผมดูหน่อย" ปาร์คจินโน้มตัวมาจากด้านหลังมันเลยเหมือนว่าเขากำลังกอดผมอยู่ ให้ตายสิหน้าผมกำลังร้อน

“นี่ฮะ ผมทำให้แล้ว" ผม หันหน้าไปมองเขาช้าๆ หน้าของเราห่างกันไม่กี่เซนเท่านั้น เหมือนว่าปาร์คจินจะพอรู้ตัวว่าถ้าเขาหันหน้าไปจะต้องเจอหน้าของผมแน่ๆ เขาเลยหันไปทางอื่นแทนแล้วไม่มองหน้าผม..

“พี่เทียร์สคะ...จะให้ชั้นทำมื้อกลางวันด้วยไหม?" อยู่ๆฮานึลก็โผล่เข้ามาในห้อง

“ผ ผมแก้ให้พี่แล้วนะ ผมไปล่ะ" พูดจบร่างเล็กก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

เห้ยย ได้ใกล้กับจินแล้วแท้ๆ ผมมองฮานึลอย่างเซงๆ

“ไม่ต้องทำหรอกเดี๋ยวพวกพี่ก็ออกไปซ้อมกันแล้ว เธอกลับห้องเธอไปพักเถอะ" ผมว่าแล้วเดินออกจากห้องเพื่อเตรียมตัวไปซ้อม

…........................

อะไรกัน เมื่อกี้ทำไมพี่เทียร์สเอาหน้าไปไกล้พี่ปาร์คจินอย่างนั้นล่ะ?เหหหชั้นอาจเห็นผิดไปก็ได้น่าา แล้วทำไมพี่เทียร์สต้องมองชั้นอย่างกะมาขัดจังหวะแบบนั้นล่ะ เห้ยย ช่างเหอะชั้นควรกลับไปพักได้แล้ว /ตื้ดดดๆ (โทรศัพท์เข้า)

“ว่าไงซูอา"

“เป็นไงบ้างฮานึล ชั้นไปหาเธอที่ร้านกาแฟแต่จองกุกบอกว่าหัวหน้าให้เธอพักงาน”

“อือ เพราะมีทั้งนักข่าวกับบรรดาเจสเตอร์(ชื่อกลุ่มแฟนคลับ)บุกมาที่ร้านทุกวันเพื่อมาเจอฉันไงล่ะ หัวหน้าเลยให้ชั้นพักงาน"

“แล้วตอนนี้แกพักอยู่ที่ไหน ชั้นไปหาเธอที่หอก็กลายเป็นห้องว่าง หรือว่าย้ากลับไปที่บ้านแล้ว??"

“ย๊าาๆๆ ชั้นไม่ได้อยู่ที่บ้านชั้นอยู่คอนโดตึกเดียวกับ เธอห้ามบอกชั้นเด็ดขาดเลยนะชั้นได้โดนลากกลับบ้านแน่!!”

“ห้ะ! ทำไมย้ายไปอยู่นั่นละ คอนโดตึกนั้นมันแพงมากเลยนะ"

“คืองี้นะซูอา ชั้นจะเล่าตั้งแต่แรก..

….

“นี่เท่ากับพี่แทยองจีบแกอยู่อย่างที่เป็นข่าว ที่แกย้ายไปอยู่นั่นก็เพราะแผนพี่เค้าด้วย!!!”

“ซูอา ชั้นขอโทษษ ชั้นรู้ว่าเธอชอบพี่แทยอง ชั้นไม่ได้คิดจะคบกับพี่เค้าจริงๆนะ"

“ฮานึล แกเป็นเพื่อนชั้นนะ ถ้าพี่แทยองเค้าชอบแกชั้นก็ห้ามอะไรไม่ได้หรอกยังไงชั้นก็เป็นได้แค่แฟนคลับ..พี่เขารักใครชั้นก็รักด้วย"

“ซูอาอ่าาา เสียงเธอสั่นๆนะเธอร้องไห้หรอ?”

“บ้าาน่าาฮ่าฮ่า ว่าแต่เธอชอบพี่แทยองรึป่าวล่ะ"

“เอ่ออ ตอนแรกชั้นชอบแค่พี่เทียร์สคนเดียวจริงๆนะ แต่พี่แทยองเค้าชอบให้ชั้นเขินอยู่เรื่อยเลยอะ-O-"

“ฮ่าฮ่าฮ่า เห้ย!ชั้นวางก่อนนะจองกุกโทรสายซ้อนมาอ่ะ โชคดีนะะ /ตึ้ดด"

อะไรของยัยนี่นะเหมือนว่าเสียใจแต่พอจองกุกโทรมากลับรีบตัดสายชั้นเลยนะ! ชั้นเก็บมือถือแล้วเดินออกจากห้องของพี่เทียร์ส แต่กลับหันไปเจอคนบางคนยืนกอดอกมองฉันอยู่หน้าประตู...

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจแอบฟังหรอกนะ ชั้นกลับมาเอาโน๊ตบุ้คแล้วบังเอิญได้ยินเธอพูดอะไรที่เกี่ยวกับชั้นพอดีเลยหยุดฟังน่ะ^^" พี่ แทยองพูดแล้วชูกระเป๋าโน๊ตบุคในมือ นี่เขาได้ยินอะไรไปบ้างเนี่ยย พี่แทยองยังคงยืนยิ้มแป้นแล่นอยู่หน้าประตูอยู่อย่างนั้นชั้นเลยจะเดินออกไป แต่เขากลับคว้าแขนฉันก่อน

“ม มีอะไรคะ?" พี่แทยองยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆชั้นเรื่อยๆ จนจมูกเค้าแทบจะชนกะจมูกชั้น อ้ากกกกกกกกกกกกก!!ชั้นหลับตาปี๋ไม่กล้าสบตาเขา>.<

“พี่ไปซ้อมก่อนนะครับคุณแม่บ้าน" พี่แทยองพูดขึ้นเบาๆโดยที่หน้าเขายังไม่ได้ออกห่างจากฉัน

“เล่นอะไรเนี่ยพี่แทยอง" ชั้นผลักเขาออกอย่างง่ายดายส่วนพี่เขาก็เอาแต่ยืนหัวเราะจนหน้าแดง

“หัวเราะอะไรนักหนาคะ"

“เธอคิดว่าพี่จะจูบเธอรึไง"

“ป ปล่าวซักหน่อยนะ!" ชั้นแว้ดใส่แล้วเดินหนี

แต่ ไม่ทันที่ร่างเล็กของหญิงสาวจะคว้าลูกบิดประตูห้องเพื่อกลับห้องตัวเอง ร่างสูงที่เดินตามมาก็คว้าไหล่เล็กๆของเธอให้หันกลับมาที่เขาแล้วโน้มหน้าไป ประทับรอยจูบอย่างแผ่วเบาที่ปากเล็กอมชมพูแล้วค่อยๆถอนออกช้าๆ

“คบกับพี่นะฮานึล ถึงเธอจะยังแค่ชอบพี่ไม่ถึงกับรักพี่ก็เถอะ" แทยองพูดเบาๆโดยที่หน้าเขายังคงไม่ออกห่างจากร่างเล็กที่ยืนตัวแข็งทื่อ..

“พูดค่ะสิ.." แทยองยังคงเร้าหรือฟังคำตอบแต่ร่างเล็กยังคงนิ่ง เขาจุ้บร่างเล็กอีกครั้งเบาๆ เขาคงจุ้บเธอทั้งวันแน่ถ้าตราบใดที่หล่อนยังไม่ตอบตกลง...

“พูดค่ะ สิค่ะฮานึล" ร่างสูงย้ำอีกรอบแล้วโน้มหน้าไปจูบหญิงสาวอีกครั้ง..และ ไม่ถอนออกง่ายๆเขาเริ่มกัดริมฝีปากของฮานึลให้เปิดออกแล้วเริ่มดูดกะกลืนถึง จะเป็นครั้งแรกของร่างเล็กแต่เธอกลับโต้ตอบสัมผัสของร่างสูงที่ส่งมาได้เป็น อย่างดี แทยองถอนจูบออกช้าๆ แล้วยิ้มบางๆ...

“ถึงเธอไม่ตอบ..พี่ก็พอรู้คำตอบแล้วล่ะ" เขามองหน้าฮานึลที่เอาแต่จ้องเขากลับเช่นกัน ร่างสูงคว้าร่างเล็กมากอดแน่น

“ตอนนี้เราคบกันแล้วนะ รักพี่เร็วๆนะค่ะฮานึล"