วุ่นรัก TJ sole

 ตึกเทรนนี่ในสังกัดค่าย PYJ

 

“เดือนหน้าทางโปรดิวเซอร์จะมีประเมินผลทักษะประจำเดือนกับเด็กที่พึ่งรับเข้ามา พวกนายอยากมาดูน้องๆซ้อมหรอ?" ครูฝึกเต้นของค่ายถามพวกผมที่ยืนอยู่หน้าห้องซ้อมเต้น

 

“ครับ พอดีเราพอมีเวลาว่างนิดหน่อยเลยแวะมา" เทียร์สตอบ

 

“เข้าไปข้างในสิ กำลังซ้อมกันอยู่เลย อย่าโหดกะเด็กมันให้มากล่ะ"

 

/แกร็ก ~ ชีโน ชีจัก โชว์ทาม ตุ้ด~ ตู้ด ~ ~

 

“อะไรวะ ซ้อมเต้นเพลงของค่ายคู่แข่ง!!!" ผมกระซิบบอกเทียร์ส

 

ไม่ทันที่เพลงจะจบลงหนึ่งในเด็กพวกนั้นก็วิ่งไปปิดเพลงเมื่อเห็นพวกผม

 

“ 0.0 สวัสดีครับ" พวกเขาโค้งกันยกใหญ่

 

“เออๆหวัดดี อยากพักมานั่งคุยกันหน่อยไม๊^^" เทียร์สทำตัวใจดีหลอกเด็กอีกแล้ว

 

“หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า..นี่มีกันกี่คนเนี่ยแล้วมีลีดเดอร์รึยัง?" ผมถามแล้วลงไปนั่งกับพื้นเหมือนพวกเขา เจ้าเด็กจองกุกนั่นนั่งอยู่ข้างหน้าผมพอดี

 

“สิบสี่คนครับ พวกเราแบ่งเป็นสองทีมทีมละเจ็ด มีลีดเดอร์สองคนคือผมกับจองกุก" หนุ่มหน้าใสตอบอย่างฉะฉาน

 

“ what's upจองกุก"

 

“อ่า สวัสดีครับพี่แทยอง"

 

“ใครอ่ะพี่แทยอง? รู้จักหรอ" จีมินสะกิดถามผมหลังจากไม่มีบทมานาน-..-

 

“อืม รุ่นน้องที่ทำงานของฮานึลน่ะนายยังไม่เคยเจอ"

 

"ไหนใครบอกได้บ้าง?ว่าทำไมเอาเพลงของค่ายคู่แข่งมาซ้อมเต้น!!!" อยู่ๆไอเทียร์สก็พูดเสียงดังขนาดที่ผมยังสะดุ้งตาม

 

"เอ่อ ผมเห็นว่าท่าเต้นของรุ่นพี่อีกค่ายมันเจ๋งดีพวกเราเลยเต้นโคฟเวอร์กันเล่นๆน่ะครับ.." จองกุกตอบ

 

"หืม ม เล่นๆหรอ? อืมม..งั้นลองแสดงให้ชั้นเห็นซิว่าถ้าพวกนายไม่เล่นๆแล้วซ้อมจริงๆมันจะเจ๋ง เหมือนกับรุ่นพี่อีกค่ายไม๊!" เทียร์สตวาดดังลั่น ไม่แม้แต่เด็กๆทั้งสิบสี่จะตกใจแล้วผมกับจีมินก็เขยิบเข้าหากันอัตโนมัต

 

"เอาแล้วไง.."

 

"วิญญาณลีดเดอร์พันธุ์โหดมันมาอีกแล้วพี่แทยอง.."

 

หมับ / เทียร์สโผล่มาจากข้างหลังแทรกกลางระหว่างผมกับจีมิน

 

"พวกนายสองคนก็ควรไปซ้อมกับเด็กฝึกด้วยนะ!"

 

เฮือกกกกกกกกกTT

 

 

 

YGคอฟฟี่ช็อป

 

"พี่ฮานึลผมมาแล้ววว!!" จองกุกเปิดประตูเข้ามาก็ตะโกนเสียงดัง

 

"อ้ออ เลิกซ้อมแล้วหรอ กินไรก่อนไม๊?" ฉันถามโดยไม่ได้หันไปมองเขาเพราะยุ่งอยู่กับการทำกาแฟที่ลูกค้าสั่ง

 

"ขอน้ำเปล่าเย็นๆสี่ทีก็พอ!"  หืม?... เสียงนี้...

 

"จี มิน!!" จีมินยืนอยู่หน้าเคาเตอร์ท่าทางเหมือนไปวิ่งจ็อคกิ้งที่ไหนมาแต่ก็ยังใส่ มาร์กปิดปาก เสื้อยืดสีขาวที่เต็มไปด้วยเหงื่อของเขาทำให้ฉันแอบเห็นหุ่นของเขานิดๆด้วย แหละ-.,-  -///-

 

"ย๊าาา!!" จ้องอะไรอยู่ห้ะ! หื่นชะมัด" พูดจบเขาก็เดินไปที่โต๊ะที่มีร่างสูงสามคนนั่งอยู่ก่อน หนึ่งในนั้นหันมามองฉันแล้วทำท่าหัวเราะเมื่อจีมินพูดอะไรสักอย่างกับพวกเขา ใครฟะใส่มาร์กปิดปากกันหมด เอ้ะ! เดี๋ยว! ทำไมจองกุกไปนั่งรวมกลุ่มกะเค้าล่ะ?..

 

"น้ำที่สั่งค่ะ"

 

หมับ/ จังหวะที่กำลังจะเดินออกไปแขนฉันกลับโดนมือหนาคว้าไว้ก่อน

 

"เธอลวนลามน้องชั้นทางสายตาหรอ?.. ฮานึล" สะ เสียงนี้...

 

"พี่เทียร์ส!!!!!!!!" กรี้ดดดดดดดด หวีดร้องอยู่ในใจ

 

"นี่พวกพี่รู้จักพี่ฮานึลกันทั้งวงเลยหรอเนี่ย!!" จองกุกพูดอย่างตกใจ

 

"อืม รู้จักแบบไม่ได้เต็มใจน่ะ" จีมินตอบหน่ายๆ

 

"ชอบมองหุ่นชาวบ้านเค้าตลอดเลยนะฮานึล" พี่แทยองที่นั่งเงียบพูดแซะขึ้นมา

 

"ชะ ชั้นไปมองตอนไหนกัน!!" จะแก้ตัวยังไงดีฟะเนี่ยยฮานึลเอ้ยย

 

"เมื้อกี้ไง! ตอนที่เธอทำแผลน้ำร้อนลวกที่อกชั้นครั้งนั้นก็ด้วย" พี่แทยองแซะไม่เลิก

 

"พนักงานที่นี่โรคจิตชะมัดเลย" จีมินเสริม

 

"ย๊าา จองกุกนายจะอู้อีกนานไม๊! ไปช่วยงานร้านได้แล้ว!!" ชั้นหันไปแว้ดใส่จองกุกแทนแล้วเดินกลับเคาเตอร์ไป

 

 

“ครับบบๆไปแล้วก็ได้ ผมไปทำงานก่อนนะ" จองกุกหันมาพูดแล้วรีบเดินตามฮานึลไปอย่างรวดเร็วเพราะยังไม่ชินที่ได้เจอหรือนั่งใกล้ๆเทียร์ส คนที่เคยลุ่มล่ามลวนลามเขา (เมื่อตอนอีพี ใกล้ชิด100%)

 

“เล่นแรงไปไม๊ไอ้แทยอง ดูดิ้!พอไปไม่ถูกก็เดินหนีไปแล้วน่ะ"

 

“งี้แหละไม่แรงหรอก เดี๋ยวหลังจากนี้ผมจะแรงกว่านี้อีก^o^ "

 

“เห้ยยๆ!! นี่มึงคิดจะทำอะไรกะน้องสาวกูห้ะ!!"

 

“แหมม อย่าหวงน้องไปหน่อยเลยคร้าบบคุณพี่ภรรยา" แทยองยิ้มกวนๆแล้วรีบหลบหมัดเทียร์สหลังจีมิน

 

“นี่พวกพี่พูดเรื่องไรกันเนี่ย? น้องสาว? พี่ภรรยา??" จีมินกำลังจับผิดสิ่งที่พวกเขาหลุดพูดออกไปเพราะลืมไปว่าน้องเล็กจีมินยังไม่รู้เรื่องนี้

 

“ชิบห_ยละ! ไอเทียร์สมึงหลุดเองนะ"

 

“อืม สักวันพวกนายก็ต้องรู้เรื่องนี้..คือจีมิน ฟังที่พี่จะเล่าต่อไปนี้นะแล้วอย่าโวยวายล่ะ........“

 

 

 

…........................................................................... ..

 

ผม ไม่ได้กลับไปนอนที่คอนโดมาหลายวันแล้ว ถึงผมจะกลับไปหาทุกคนๆในตอนเช้าเพื่อซ้อมร้องซ้อมเต้นด้วยกันเหมือนปกติ แต่บรรยากาศผมกับคนในวงไม่เหมือนเดิมอีกเลยตั้งแต่เกิดเรื่องคืนนั้น ไอ้แทยองยังพอคุยกับผมบ้างถ้ามันอารมย์ดี จีมินตีตัวออกห่างจากผมทั้งๆที่มันชอบที่จะมานั่งด่านั่งบ่นที่ผมทำห้อง สกปรก ส่วนพี่เทียร์ส พี่เขาไม่คุยกับผมอีกเลยไม่แม้แต่จะมองหน้า ก็ถูกแล้วที่เค้าจะโกรธผมที่เถียงเขาต่อยเขา แต่เค้าไม่เห็นจะต้องปิดปากผมด้วยวิธีนั้นนะ! ผมควรจะไปขอคืนดีดีไหมนะ?....

 

“เฮ้! ปาร์คจินนายได้ฟังที่ไอรีนพูดรึป่าว?" หน้าเรียวขาวใสที่ตัดกับผมสีแดงสดเอ่ยถาม

 

“เอ่อ ขอโทษครับไอรีน ไอรีนว่าอะไรนะครับ?"

 

“นายใจลอยตลอดเลยนะ นี่เรามาดินเนอร์กันอยู่นะ!!" ไอรีนทำหน้าน้อยอกน้อยใจยกใหญ่

 

“ขอโทษนะคร้าบ เดี๋ยวไว้วันหลังจะพาไปดูหนังนะ^^"

 

“ดีเลย! งั้นไปพรุ่งนี้เลยนะ จุ้บบ/“ เธอ จุ้บผมเบาๆที่ปากด้วยความเร็วแสง แต่แทนที่จะเขินหรือยิ้มให้เธอ ผมกลับคิดถึงสัมผัสของใครบางคนแทน ฮึ้ยยยคิดไรวะเนี่ยยไปคิดถึงพี่เทียรสเค้าทำไมวะะ!! หัวของผมสับสนไปหมดแล้วเป็นคนที่หนีมาแท้ๆกลับอยากกลับไปซะงั้น

 

ผม มองผู้หญิงตรงหน้าพลางรู้สึกผิดกับสิ่งที่ผมคิด ใครๆก็บอกว่าเธอเกาะผมดัง แต่มันไม่ใช่หรอกเธอไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ผมรู้เพียงว่าผมจะชอบเธอมากและมากขึ้น และหวังว่ามันจะมากพอ ที่จะทำให้ผมเลิกคิดถึงใบหน้าที่ผิดหวังในตัวผมสายตาที่เศร้าหมองที่มองมา และจูบที่เต็มไปด้วยความโกรธนั้น ของเทียร์ส...