วุ่นรัก TJ sole

"พี่!! พี่ฮะ" เสียงของเด็กหนุ่มพยายามปลุกคนที่นอนอยู่บนเก้าอี้

"หืมมม ห้าววว-0-" ชั้นลืมตาขึ้นมาก็เห็นจองกุกยืนกอดอกมองฉัน เดี๋ยวนะนี่ชั้นอยู่ที่ไหน พรึ่บบบ/ฉันลุกขึ้นนั่งทันที

"ทำไมพี่มานอนค้างที่ร้านล่ะ โดนไล่ออกจากบ้านหรอ?"

"ชั่นมาอยู่นี่ได้ไง" เมื่อคืนจำได้ว่าชั้นอยู่ที่คลับนี่!

"อ้าว แล้วผมจะรู้ไม๊!" จองกุกว่าแล้วก้มหน้ามาดมฟุดฟิด

"แหมมพี่ ไปดื่มมาแล้วมานอนที่ร้าน ลุกๆผมจะเปิดร้านแล้ว!!"

นี่ ตกลงชั้นมานอนนี่ได้ไงเนี่ย ได้แต่คิดสงสัยอยู่คนเดียว เอ้ะ แล้วนี่้เสื้อใคร ฉันก้มหยิบโค้ทตัวใหญ่ดูมียี่ห้อที่ตกอยู่บนพื้นเมื่อฉันลุกขึ้น...เดี๋ยว น..

"ไม่ เจอตั้งนานทำไม่ชั้นต้องมาแบกเธอด้วยนะ!!" อยู่ๆความทรงจำเมื่อคืนก็ฉายอีกครั้ง นี่เค้าให้ชั้นขี่หลังแล้วมาส่งที่ร้าน ฉันมองที่เสื้อโค้ทอีกครั้ง-///-อ้าาาายชั้นได้ขี่หลังพี่เค้าาด้วยแหละ

"นี่รอยอะไรเนี่ย?" ฉันพลิกดูที่ด้านหลังของเสื้อแล้วภาพเมื่อคืนก็ฉายอีกครั้ง........

"ชั้นคิดถึงพี่นะ........อ้วกกกกก!!!!!"  นะ....นี่ชั้น...ทำ อะ ไร ลง ไป !!!!!!!

"เมื่อคืนใครมาส่งพี่หรอฮะ น่าสงสารเค้านะต้องแบกหมูมาส่งแถมย้งเสียเสื้อให้หมูอ้วกใส่อีก โถๆ" จองกุกพูดลอยๆแล้วรีบวิ่งไปหลังร้าน

สถานีโทรทัศน์ SQB ห้องแต่งตัวของ TJ sole

"นี่ ไปทะเลาะอะไรกันหรือป่าวห้ะ ทำไมไม่สนใจคนในวงกันบ้าง!!" ผู้จัดการแว้ดใส่พวกผมที่นั่งแต่งหน้ากันอยู่ ทำไมถึงแว้ดใส่น่ะหรอ? ก็เพราะไม่มีใครในวงบอกไอ้ปาร์คจินเลยว่าวันนี้มีอัดรายการด่วนแล้วมันก็ไม่ ได้กลับมาที่คอนโดด้วย

"มัน ไม่ใช้ความผิดของพวกผมเลยนะครับผู้จัดการที่ไม่ได้บอกปาร์คจิน วันนี้เป็นวันหยุดพักของพวกเราแต่กลับมีตารางงานเข้ามาเร่งด่วนแบบนี้จะมา โทษพวกผมแทนที่จะโทษคนจ่ายงานให้พวกผม พวกเค้าอาจปริ้นตารางผิด หรือว่าผู้จัดการรับงานนอกเหนือจากตารางงานโดยที่ทางค่ายไม่รู้กันแน่ครับ" เทียร์สพูดใส่ผู้จัดการที่อ้ำอึ้งพูดไม่ได้เลยทีเดียว ท่าทางที่เทียร์สพูดคงจะจริงสินะ..

/พรึ่บบบ ผมลุกขึ้นจากโต็ะเครื่องแป้งที่ช่างทำผมกำลังจัดทรงผมให้ผมก่อนขึ้นไปถ่าย

"ไหนๆก็มากันไม่ครบงั้นผมกลับเลยแล้วกัน ปะจีมิน!" ผมพูดพลางหันไปคว้ามือร่างเล็กให้ลุก

"พวกนายไม่มีสิทธิ์ไปไหนนะ!" ผู้จัดการหันมาด่าผมแทนแต่จีมินกลับชิงตอบตัดหน้าผมไป

"หรือ คุณอยากจะให้ผมโทรไปถามตารางงานจากที่บริษัทเองดีล่ะ? ถ้าท่านประธานรู้ว่าคุณร้บงานนอกจากที่ทางค่ายให้มา...ก็ดีนะอยากเปลี่ยนผู้ จัดการอยู่พอดี" จีมินพูดจบก็จูงผมและเทียร์สออกจากห้องนั้นมา ปล่อยให้ผู้จัดการยืนสั่นด้วยความโกรธ เขาคงไม่รู้สินะว่าวงนี้ไม่ยอมเชื่อผู้จัดการง่ายๆหรอก

"แล้วจะไปเนี่ย?" เมเนเจอร์ที่ขับรถตู้ถามขึ้นเมื่อรถเริ่มออกตัว

"ไปตึกเด็กเทรนนี่ทีครับ"

"ไป ทำไมอ่ะพี่แทยอง? อยากไปหายัยนั่นด้วยล่ะสิ!!" จีมินพูดกระแนะกระแหนผมเพราะเป็นที่รู้ว่าตึกเด็กเทรนของค่ายเราอยู่ใกล้ๆ กับร้านของฮานึลเหมือนกัน

"อยากไปดูเด็กฝึกหรอแทยอง"

"อืม พอดีมีคนที่รู้จักน่ะอยากไปเห็นฝีมือสักหน่อย"

"ใครวะ?"

"เด็กที่ร้านกาแฟนั่นแหละ"

"YGค็อฟฟี่ช็อป??? ไอ้เด็กที่กอดน้องชั้นวันนั้นอะนะ!!!!!!" มันเป็นเด็กฝึกค่ายเราได้ไง นี่มันจะตกใจเวอร์ไปไม๊

"ไม่รู้ว่าเข้ามาได้ไงเหมือนกัน ถึงอยากไปเห็นฝีมือไง" ผมตอบ

"แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันเป็นเด็กฝึก" เทียร์สยังถามไม่เลิก

"เรื่อง มันยาว ว่างๆค่อยเล่า" ผมแถๆไป จะบอกได้ไงล่ะในเมื่อถ้าบอกไปมันก็จะสาวยาวไปถึงเรื่องที่ผมแหลมันว่าไปนอน ค้างบริษัทแต่ที่จริงไปหาไอ้จิน แต่เข้าคลับไม่ได้เลยโทรไปหาขอให้ฮานึลช่วยปลอมตัวเป็นดารา แล้วยัยนั่นดันสั่งโซจูมากินเลยหลับเป็นตายคาโต๊ะผมเลยให้ขี่หลังออกมา จะให้พาไปส่งที่บ้านก็ไม่รู้จักที่อยู่บ้านจะให้ไปที่คอนโดหรือที่ค่ายก็ ยิ่งไม่ได้ ก็มีแค่ที่ร้านกาแฟที่เดียวนี่แหละที่รู้จัก พอไปถึงจะปลุกขอกุญแจเข้าร้านเจ้ากรรมก็อ้วกใส่ผมอีกรอบผมเลยถือวิสาสะเปิด กระเป๋าใบเล็กของเธอแต่กลับเจอแค่คีย์การ์ดเข้าบ้านของเธอและโทรศัพท์แซมซุง คงมีแค่คนเดียวแล้วล่ะที่จะมีกุญแจร้านแล้วพอที่จะไว้ใจได้...จองกุก

"ตู้ดด ตู้ดด/ ย๊าา!! พี่ฮานึลโทรมาไม่ดูเวลาเลย!!!"

"เอ่อ ขอโทษที.."

"เห้ยย นี่แกเป็นใคร พี่ชั้นอยู่ไหน!!!?"

"ชั้น แทยอง ฮานึลเมาจนหลับไปแล้ว ไม่รู้จะพาไปไหนเลยพามาที่ร้านแต่ไม่มีกุญแจ นายช่วยมารีบเอายัยนี่ไปก่อนที่จะอ้วกใส่บ่าชั้นอีกได้ไม๊!?"

เพียงไม่ถึง15นาทีหมอนั่นก็โผล่มาทันที...

"วางไว้นี่แหละพี่แทยอง เดี๋ยวตอนเช้าผมค่อยมาดูอีกที" เขาชี้ไปที่เก้าอี้ยาวในร้าน

"บ้านอยู่แถวนี้หรอ? ทำไมมาเร็วจัง?" ผมถามหมอนั่นหลังถอดเสื้อที่เปรอะอ้วกไปคลุมให้เธอแทนผ้าห่ม

"อ๋อ ผมย้ายมานอนที่ตึกเทรนของค่าย PYJน่ะ ค่ายเดียวกับพี่นั่นแหละ^^"

"ห้ะ!! นี่นายเป็นเด็กฝึกล็อตใหม่ที่ค่ายรับเข้ามาน่ะหรอ?"

"ครับ ผมก็ตกใจเหมือนกันที่ผมได้เป็นเด็กฝึก ผมดีใจมากๆเมื่อวันที่ประกาศผลผมเลยเผลอไปกอดพี่ฮานึลเข้า พอกลับเข้าร้านมาพี่เค้าก็ไล่ตีผมด้วยขวดน้ำเพราะเธอว่าผมฉวยโอกาศไป แต๊ะอั๋งเธอ พี่แทยองรู้ไม๊!!หัวผมเกือบแตกเพราะขวดน้ำบ้าๆนั่นTT" ผมอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน ตลอดเดือนกว่าๆนี่ผมเข้าใจผิดๆมาตลอดเลยหรอเนี่ย ผมมองร่างเล็กที่กำลังหลับพริ้ม เธอบอกว่าเธอคิดถึงผมงั้นหรอ...

"ชั้นก็คิดถึงเธอ...ฮานึล"

"ห้ะ ครับ พี่พูดว่าไรนะ!?" จองกุกถามผมงงๆกับสิ่งที่ผมพูด

"ห้ะ อ่อ ป่าวไม่มีไร ชั้นกลับล้ะ" อย่าบอกฮานึลล่ะว่าชั้นโทรเรียกนายมา

"ฮ่าฮ่าได้ครับ ไม่บอกหรอกบอกไปพี่เค้าคงอายตัวเองน่าดู ^o^กลับดีๆล่ะครับ"

"อือ ไว้ว่างๆจะไปดูนายฝึก-u-"