Pretty ghost คุณผีที่รัก

[โหมดเสียงเศร้าชวนสยอง....]

สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่ออิงฟ้า... ฉันเป็นผี ตายไปเมื่อ 10 ปีก่อนด้วยอบัติเหตุทางรถยนต์

รุ่นพี่ที่เป็นผีเหมือนกับฉันเขาเล่าว่า เราพอตายใหม่ๆก็จำอะไรไม่ได้หรอก แต่สักวัน

ต้องจำได้แน่ๆ ซึ่งมันก็จริง ฉันตายมา 10 ปีแล้วถึงจะรู้ว่าจริงๆแล้วฉันมีฝาแฝดและตอนนี้...

ฉันก็มาอยู่หน้าบ้านที่ฉันเคยอยู่

"อ๊ากกกกก~!! พอที นี่ฉันจะทำเสียงน่ากลัวทำไมเนี่ย"

"อ้าวยัยหนูนี่มาอีกแล้วนะ บอกว่าเข้าไม่ได้ไงเจ้าของบ้านไม่ให้เขา" เสียงลุงที่เฝ้าบ้านพูดขึ้น

"โถ่ลุงงง ลุงยังไม่เชื่อหนูอีกหรอว่าหนูเคยอยู่ที่นี่น่ะ"

"จะเชื่อได้ยังไงเล่า บ้านนี้ยังไม่มีคนตายเว้ย เอ็งไม่ต้องมาหลอกข้าเลย"

"ก็หนูตายไปตั้ง 10 ปีแล้วนะลุง เนี่ยๆดูหน้าหนูสิเหมือนเด็กผู้หญิงที่อยู่ในบ้านใช่มั้ยละ"

"เหมือนมันก็เหมือนอยู่ แต่ถ้าคนในบ้านเขาไม่ให้เองเข้าแล้วข้าจะให้แกเข้าได้ยังไง"

เห้อออออ จริงๆเลยตาลุงนี้เนี่ยฉันก็แค่ต้องการที่จะรู้ว่าใครที่พยายามจะฆ่าฉัน

เพราะการที่ฉันไปเกิดไม่ได้สักทีเป็นเพราะว่าการตายของฉันไม่ใช่อุบัติเหตุแต่เป็นการฆ่า

ฉันจึงคาใจและไปเกิดยังไม่ได้

"อ้าวคุณหนู ไปทำอะไรข้างนอกคะเนี่ย เข้าบ้านกันเถอะค่ะข้างนอกมันอันตราย"ผู้หญิงวันกลางคน

เดินออกมาพร้อมถุงขยะอันใหญ่กำลังเรียกฉันเข้าบ้านงั้นหรอ

"คะ..คุณ เห็นฉันหรอ?"

"เห็นสิคะ คุณหนูไม่ได้แอบนี่นา555555 งั้นเดี๋ยวแจนเข้าบ้านก่อนนะคะทำงานค้างไว้"

ห้ะะ เห็นฉันงั้นหรอ แถมยังชวนฉันเข้าบ้านด้วย อย่างนี้ฉันก็เข้าบ้านนี้ได้แล้วน่ะสิ

กรี๊ดดดดดดดดด ดีจายยยยยยย

"นี่ลุงๆ งั้นหนูก็เข้าบ้านนี้ได้แล้วใช่มั้ย?"

"เออๆ แล้วอย่าก่อเรื่องวุ่นวายล่ะเอ็งน่ะ"

"รับทราบค่าาาาา"

ฉันเดินเข้ามาในบ้านที่หรูหราในแบบที่ไม่ควรเรียกว่าบ้าน ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่จังเลย

หรือเป็นเพราะฉันเคยอยู่ที่นี่จริงๆ ฉันรู้สึกอยากจะไปห้องๆหนึ่งและเท้าฉันมันก็เดินอย่างกับรู้ทาง

ฉันเดินมาหยุดอยู่ห้องๆหนึ่งแล้วเดินทะลุประตูเข้ามา ว้าววว...ห้องน่ารักจังสีชมพูสดใสไปหมด

อ้าว แล้วไม่มีคนอยู่ในห้องหรอเนี่ย...

"ใครน่ะ!!" จู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นคงจะเป็นเจ้าของห้องนี้สินะ แย่แล้วว!! เห็นฉันได้ยังไงเนี่ย

ฉันหันไปหันไปหาคนข้างหลังที่เพิ่งจะเข้ามาใหม่

"สายฝน!!!" อยู่ๆฉันก็พูดคำนี้ขึ้นทันทีที่เห็นหน้า นะ..นี่น้องสาวฝาแฝดฉันจริงๆด้วย

"คะ..คุณ คุณเป็นใคร รู้จักฉันได้ยังไง แล้วทำไมมาอยู่ในห้องฉันได้ล่ะ!! แถมยังหน้าเหมือนกัน..."

"เธอจำพี่ไม่ได้หรอฝน นี่พี่ฟ้าไง"

"พี่ฟ้า..." ฝนดูเหมือนจะอึ้งไปนิดๆดวงตาของเธอดูเป็นกังวล กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ

"ใช่ๆพี่เอง จำพี่ได้ใช่มั้ย เราชอบไปเล้นชิงช้าด้วยกันไงจำได้ใช่มั้ย?" ฉันพยายามรื้อความจำให้น้อง

"ไม่จริง!! พี่ฟ้าไม่ได้อยู่แล้ว คุณเป็นใครกันแน่ แล้วทำไมเราถึงได้หน้าเหมือนกันขนาดนี้"

"ก็ใช่ฉันตายแล้ว ถึงได้มาเป็นผีอยู่นี่ไงเล่า!! ไม่งั้นฉันคงได้เล่นชิงช้ากับเธอที่ต้นไม้ใหญ่ทุกวัน"

"พี่จริงๆด้วย พี่ต้องการอะไร พี่อยากได้อะไรฉันจะทำบุญไปให้นะพี่นะ" น้องสาวฝาแฝดของฉัน

เริ่มกลัวฉันมากๆ เดินถอยหลังเรื่อยๆจนชนกับกำแพง เสียงก็ดูสั่นเหมือนจะร้องไห้

"ไม่ต้องกลัวฉันหรอกน่า ฉันก็ใช้ชีวิตเหมือนเธอนี่แหละไม่ได้จะมาหลอกซักหน่อย"

"แล้วทำไมพี่ยังไม่ไปเกิดล่ะ ทำไมยังอยู่ที่นี่"

"ฉันมีเรื่องจะถามเธอน่ะ ตำรวจเขาสรุปคดีการตายของฉันว่ายังไงนะ" พอเข้าเรื่องจริงๆ

ฝนก็แลดูไม่กลัวแล้วเดินมานั่งบนเตียงฉันจึงเดินไปนั่งตาม คงเพราะฉันไม่ได้มาในสภาพเน่าเละ

แต่มาแบบสภาพคน จริงๆแล้วผีน่ะมี 3 สภาพนะ สภาพคนทั้วไป สภาพเน่าเละ และสภาพวิญญาณ

ผีส่วนใหญ่ชอบออกมาหาคนในสภาพเน่าเละเพื่อให้ดูน่าสงสารและทำบุญอาหารไปให้

"ตำรวจสรุปว่าอุบัติเหตุนะพี่ เหมือนว่าน้ำมันรั่วหรืออะไรนี่แหละมันเลยระเบิด"

"งั้นหรอ..."

"แล้วลุงสมล่ะพี่ ไปเกิดรึยัง?" ลุงสมคือคนขับรถที่ฉันนั่งในวันที่เกิดอุบัติเหตุวันนั้น

"ไปแล้วล่ะ แต่ฉันยังไปไม่ได้เพราะขริงๆแล้วการตายของฉันมันเป็นการฆาตกรรม"

"ฆาตกรรมม!!!"

"ใช่ แต่ฉันไม่รู้ว่าใคร เลยกลับมาหาเธอ"

"ผ่านมา 10 ปีแล้วเนอะ ไม่คิดว่าจะได้เจอพี่อีกฉันดีใจจริงๆ :)"

"ไม่กลัวฉันแล้วหรอ?"

"คงไม่มั้ง...พี่ไม่น่ากลัวนี่นา เอ้อ...พี่อยากไปหาพ่อกับแม่มั้ย ท่านน่าจะยังไม่นอนนะ"

"เอาสิ!"

ฉันตื่นเต้นจังที่จะได้เห็นพ่อกับแม่ พวกท่านจะเป็นยังไงบ้างนะเนี่ย

"ป๊อกๆๆๆ คุณพ่อคุณแม่คะ นอนรึยังคะ?" ฝนยืนเคาะประตูห้องบานใหญ่

"เข้ามาเลยจ้า" เมื่อได้รับคำอนุญาติฝนก็เรียกให้ฉันเข้าไปกับเธอ

"แม่คะ พ่อเป็นยังไงบ้าง"

"ก็อย่างที่เห็นน่ะ อาการยังไม่ดีขึ้นแต่ก็คงไม่แย่กว่าเดิมแล้ว"

"ฝน พ่อเป็นอะไร ไข้หวัดหรอ?"ฉันกระซิบถามฝน

"พ่อตกบันไดแล้วก็..เป็นอัมพาตน่ะ" ห้ะ พ่อเป็นอัมพาต ไม่จริงอ่ะ ไม่จริง!

"อะไรนะฝน?"ซวยแล้วว จู่ๆแม่ก็ถามขึ้น

"อ๋อเปล่าค่ะแม่แค่คิดว่าสักวันพ่อคงจะหาย"

"แม่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน"

ฮ้าววววววววว~ โอ้ยยย โคตรง่วงเลยยยยยย ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงแสนนุ่มของน้อง

ว่าแต่น้องหายไปไหนล่ะเนี่ยฉันมองหารอบห้องก็ไม่เจอจึงเดินลงมาข้างล่าง

โอ๊ะ! นั่นไง กำลังกินข้าวอยู่บนโต๊ะอาหารที่ว่างเปล่าสุดๆ เพราะมีแค่ฝนกับจานข้าว

"ฝน ไปรร.หรอ?"

"ใช่ค่ะ อีกนิดก็ใกล้จบม.6 แล้ว" เห้อ ถ้าฉันไม่ตายก่อนก็คงจะได้ไปเรียนแบบนี้สินะ

น่าอิจฉาจัง

"วันนี้พี่ขอไปด้วยนะ"

"ไปสิคะพี่ ดีเหมือนกันพี่จะได้ไปเจอเพื่อนๆ :)"

ว้าวววววววว~ โรงเรียนเป็นอย่างนี้เองสินะน่าตื่นเต้นจังเลย ดีจังฉันน่าจะได้มาที่นี่บ้าง

"ยัยฝน!!" เสียงแหลมแสบแก้วหูดังขึ้นจากข้างหลังฉันและฝนหันไปมองพร้อมกัน

เอ๊ะคนคนนี้ คุ้นๆจังเลย

"อ้าวแพตหวัดดี" อ๋อออออ ยัยแพต ผู้หญิงข้างบ้านที่เกิดปีเดียวกันกับพวกเรา นิสัยไม่ค่อยจะดี

ขี้อิจฉา ชอบด่าฉันบ่อยๆ

"อย่ามาเดินขวางทางฉันได้มั้ย หลบไปซะ! น่ารำคาญจริงๆ" แพตพลักฝนล้มลงไปกองกับพื้น

ท่าทางและคำพูดแลดูจะใหญ่คับโรงเรียนอะไรอย่างนั้น ฝนหันมามองหน้าฉันแล้วรีบลุกขึ้นมา

เหมือนจะไม่อยากให้ฉันรู้ว่าเขาอ่อนแอหรือถูกใครรังแก

"นี่! แกกล้าลุกขึ้นมาหรอ? แพตดูมันสิมันไม่กลัวแกเลย" ผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มไว้ผมม้าที่ยินข้างๆแพค

ใส่ไฟให้เพื่อนตัวเองดูโง่ และทำหน้าทำตาน่าเกลียดสุดๆ

"หึ! ยัยฝนเดี๋ยวนี้แกกล้าสู้รึไงห้ะ?"แพตตรงเข้ามากระชากเสื้อฝน เห้ยฉันไม่ยอมให้แก

ทำอะไรน้องฉันหรอกกก!! ฉันวิ่งเข้าไปพลักแพตจากทางข้างๆของฝนแต่รู้สึกเหมือนถูกดูด

แล้วก็รู้สึกถึงพละกำลังที่มากมายไม่รู้ว่ามาจากไหน พลักแพตล้มลงไปทันที

"นี่ยัยฝน!!"เพื่อนของแพตเมื่อเห็นว่าแพตล้มลงก็ทำท่าตวาดและจะเข้ามาทำร้าย

"เข้ามาสิ ครั้งนี้ฉันไม่ยอมแน่!!"เอ๊ะ ทำไมครั้งนี้รู้สึกเสียงฉันดังขึ้นกว่าทุกครั้ง

"อย่างแกจะทำอะไรฉันได้ห้ะ?" ยัยเด็กนี่ตอบฉันหรอ นี่ได้ยินฉันรึไง เอ๊ะหรือว่ากำลังเย้ยฝนอยู่

ยัยเด็กนั่นพุ่งเข้ามาอย่างเร็วฉันตกใจเลยรีบขวางหมัดไปมั่วๆเต็มแรงจนล้มลง

"ละ..เลือด เลือดอ่าแกก" ผู้หญิงคนนั้นร้องอย่างเสียขวัญพร้อมหันไปมองแพต

"หึ!ยัยฝนทำเป็นเก่งนะแก เย็นนี้แกโดนแน่!" พูดเสร็จก็รีบพยุงเพื่อนวิ่งไปทันที

"เป็นอะไรมั้ยฝน?"ฉันหันไปถามฝนแต่ว่า ...ร่างของฝนดูจางๆเหมือนกับอยู่ใส่สภาพร่างวิญญาณ

ฉันลงทุบแขนทุบขาตัวเองซึ่งมันก็เจ็บเหมือนกับมีเลือดเนื้อจริงๆแต่พอจับฝนฉันกลับจับไม่ได้

"นี่มันอะไรกัน ฉันอยู่ในร่างของเธองั้นหรอ?!!!"

***จบตอนที่ 1 แล้ววว ฝากติดตามด้วยนะค้าาต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่น้องฝาแฝดคู่นี้ ****