Love Addictเสพรัก ตรึงใจ »YaOi«

ช่วงชีวิตในตอนนี้ของผมอยู่ในระดับที่ค่อนไปทาอนาถ
ครับ ผมไม่มีสังคมในโรงเรียนเหมือนที่เด็กวัยรุ่นมากมายหลากหลายชีวิตมีกัน อย่าว่าแต่สังคมโรงเรียนเลย สังคมครอบครัวผมก็ไม่มีแม้แต่ความสมบูรณ์แบบ ว่าไปนั่น...อันที่จริง ผมก็ไม่ได้แคร์อะไรขนาดนั้น เมื่อก่อนน่ะอาจจะใช่ ผมแคร์ แต่เคยได้ยินมั้ยครับ เวลาจะเยียวยาทุกสิ่งและแน่นอนจากที่ผมเจ็บปวดก็เริ่มแปร
เปลี่ยนเป็นความชาชิน
...ผมชินที่แม่ไม่เคยจะมาเยี่ยมผมเลยหลังจากที่ตกลงหย่ากั
ับพ่อ...
...ผมชินที่พ่อไม่เคยจะกลับบ้านเลยซักครั้ง...
ซึ่งนั่นก็ดี ผมจะได้มีอิสระมากขึ้น ทำอะไรได้ตามชอบใจ ใน
ตอนแรกอาจจะทำอะไรได้ไม่สะดวกนักเพราะผมเห็นแก่หน้าตาพ่อผม แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว...
"ไอหมอก มึงลองนี่ดู"พี่โต รุ่นพี่ที่สละตัวเองออกจากโรงเรียนเดี
ยวกันกับผมแล้วมุ่งหน้าหาเงินเพื่อส่งเสียเลี้ยงน้องสาวให้ได้มีกินมีเรียนมีใช้ ชวนผมทันทีที่ปลายเท้าผมแตะห้องนั่งเล่นของพี่มัน ผมมองยาเม็ดสีชมพูกลมเกลี้ยงมีลายเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ
"ผมแดกวันล่ะเม็ดว่ะพี่"ผมปฏิเสธบอกปัดไป แค่วันละเม็ดกูก็หน้ามืดตามัวหมดแล้ว
"เออดี เดี๋ยวนี้ต้องรู้จักปฏิเสธซะบ้าง..."พี่มันพูดก่อนที่จะยัดยาเ
ก็บลงในซองพลาสติกใสเหมือนเดิม"แล้วมึงจะยังไม่สมัครเรียนอีกเหรอวะ?"
"ไม่รู้ว่ะ ขี้เกียจ เอาเวลาไปแดกเหล้าปี้หญิงดีกว่าว่ะ"ผมตอบพลางฉวยแก้วเหล้าของพี่บูมเพื่อนของพี่โตเอาขึ้นมาดื่มรวดเดียว
"สมองหมาปัญญาควาย กูดูก็รู้แล้วว่ามึงจะตามรอยกู เดี๊ยะ ไอสัด มึงหัดคิดให้กว้างๆหน่อยจะได้มั้ยไอห่า!วันๆมึงจะมาเอาแต่มั่วยาไม่ได้นะไอเด็กเวร"พี่โตด่าผมเป็นวรรคเป็นเวรมากครับ อะไรวะ ช่วงนี้ผมก็เลิกได้แล้วเถอะ จนตอนนี้ไม่ได้กินแล้วเนี่ย
"ถ้าไม่ดูพี่ ผมก็คงไม่มีใครให้ดู...ถ้าไม่มีพี่ ผมเองก็คงไม่รู้ว่าจะมี
ชีวิตยังไงต่อไปแต่ถ้ามันเป็นความต้องของพี่...ผมก็จะไปเรียน"ผมว่าเสียงหนักแน่นพลางจ้องตาพี่โตไม่วางตา พี่โตเลื่อนมือมาลูบหัวผมเบาๆ
"ที่กูพูดแบบนี้เพราะกูไม่อยากให้มึงเป็นแบบกู อาชีพกูมันแขวนอยู่บนเส้นด้าย กูไม่รู้ว่าวันไหนพวกกูจะโดนจับ กูรู้ตัวดี...เลยไม่ต้องการให้มึงเป็นแบบกู แค่ทั้งหมดนี้ที่มันเกิดขึ้น...มันก็แย่มากพอแล้ว..."พี่โตเลื่อนมือจากลูบหัวเปลี่ยนเป็นจับไหล่ผมแน่น"และเพื่อนอนาคตของมึง กูอยากให้มึงไปเรียน ไปเอาความรู้ มึงจะได้ไม่ถูกใครรังแกเพราะกูไม่อยากเห็นมึงถูกกดขี่จากใครหน้าไหนทั้งนั้น..."
"..."
"กูไม่สามารถดูแลมึงได้ตลอดหรอกนะไอหมอก มันถึงเวลาที่มึง
จะต้องบินขึ้นท้องฟ้าได้แล้ว..."
...คนๆนี้มันยิ่งกว่าใครๆทั้งนั้น...พ่อ แม่ ไม่ได้ถึงครึ่งในตัวคนๆนี้เลยซักนิดและมันก็ถึงเวลาที่จะทำให้คนที่ผมรักที่สุดจะภูมิใจ...
"ถ้าพี่ต้องการ...ผมก็จะทำ"
"เหี้ย ซึ้งสัดๆ พี่โต ขอเหล้าเพิ่มหน่อย"ไอเกียร์ เพื่อนสนิทของผ
มครับ มันเมาแอ๋เหมือนหมากินยาดอง อนาถชิบหายเพื่อนใครวะ
"มึงก็ด้วยไอ้เหี้ยเกียร์!มึงจะเมาห่าอะไรนักหนา..."ปากพี่ว่าแต่มือพี่ชง หมายความว่าไงวะ
"แหม เพ่!คนราวมันต้องมีอาไรบ้างงง เอิ้กกก"ผมแทบจะโบกหัว
มันทันที ไอเกียร์มันพูดกับพี่โตอยู่ดีๆแล้วหันมาเรอใส่หน้าผม ไอ
ห่า เหม็นหมูโว้ย
"สัดเกียร์ กูเหม็น"
"เออมึง...ไอหมอก กูวว่านะ...มึงอะ...เรียนที่เดียวกับกูก็ได้นะ...
โรงรียนกูว...ลูกน้องเพ่โตเยอะ...เอิ้ก มึงต้องฟังกูวนะ..."กูว่ามึงฟั
งตัวพูดก่อนจะดีมั้ย?พูดไปเรอไป กูจะอ้วก"ที่สามคัญ สาวแน่น..
."
เพียะ!!!
"อูย..."
"คิดแต่เรื่องเชี่ยๆนะมึง"พี่โตโบกหัวไอเกียร์ไปอย่างแรงจนหน้ามั
นทิ่มแก้ว ผมไม่พูดอะไรพลางอัดควันบุหรี่เข้าปอดเต็มแรง"แล้ว
มึงอ่ะเอายังไง?"
"ก็ตามนั้นแหละพี่ ผมไปข้างนอกก่อน"ผมไม่รอให้พี่โตถามครับ เดินดุ่มๆออกจากคอนโดพี่แกทันที ผมเดินทอดน่องไปตามฟุตบ
าทครับและลงหลักปักฐานที่ร้านกาแฟ
"กี่ท่านคะ?"พนักงานต้อนรับออกมาถามหลังจากที่ปล่อยให้ผมยื
นเมื่อยซักพัก
"ที่เดียวครับ"คุณเธอชี้ไปที่ที่นั่งติดริมกระจกใสบานใหญ่ ผมเดิ
นไปนั่งทันที บรรยากาศที่นี่โดยรวมดูสบายๆ ผ่อนคลาย ในร้าน
มีการเปิดเพลงคลอเบาๆในร้าน ผมหยิบเมนูขึ้นมาดูอาหาร ร้านก
าแฟแต่ไม่ได้ขายแค่กาแฟนะครับ พวกอาหารไทย ฝรั่ง นอก มีห
มด กูล่ะงงว่าทำไมไม่เปิดร้านอาหารไปวะ
"รับอะไรดีคะ?"
"ผมเอาสปาเกตตี้คาโบนาร่า ขนมปังปิ้งเนยนม นมปั่นแก้วนึง"ผม
ปิดเมนูลงก่อนที่จะเอามันกลับไปวางที่เดิม
"เดี๋ยวคุณลูกค้ารอซักครู่นะคะ"ผมพยักหน้าเบาก่อนจะหันออกไปทางกระจกบานใส นักเรียนหลายคนต่างก็วิ่งกันเข้าโรงเรียนแ
ต่มันก็มีหลายส่วนครับที่ค่อยๆเดินเอื่อยๆ ผมหยิบไอโฟนหกเอส
ขึ้นมากดดูเวลา
...เก้าโมงสี่สิบห้านาที...
"ตู้ด...ตู้ด..."ในระหว่างที่ผมรออาหาร ผมก็ตัดสินใจที่จะทำตาม
คำบอกกล่าวของพี่โต
...ใช่ ผมโทรหาพ่อ...
(มีอะไร?)คำทักทายแรกที่ผมได้ยินทำเอาผมหัวเราะ ไม่ใช่ว่ามัน
สนุกหรืออะไร ผมก็แค่กำลังสมเพศตัวเองที่ต้องมาพบเจอพ่อที่ไ
ม่ได้มีจิตใจอย่างพ่อในแบบปกติ
"ผมจะเข้าโรงเรียนxxx"ผมตอบพลางรับนมปั่นจากบริกรสุดสวย"ยังไงก็จัดการให้ผมด้วยก็แล้วกัน"
(เดี๋ยวฉันจัดการให้)
"อ้อ ผมต้องการเรียนที่นี่ในวันจันทร์นี้นะ"ผมบอกจบก็ตัดสายทั
นที่ กับคนพรรตนั้นไม่จำเป็นต้องทำตัวสุภาพหรอก ผมหยิบนม
ปั่นขึ้นมาดื่มอึกใหญ่พลางมองออกไปข้างนอก
ปัง!
"ไอเมฆ!!"อยู่ๆก็มีผู้ชายร่างบางคนหนึ่งเดินมาทุบกระจกตรงที่ผมนั่งเสียงดัง อะไรวะ?นี่กูเจอคนบ้าใช่มั้ย?มันจะเข้ามามั้ยเนี่ย กู
เองก็เพิ่งเคยเจอคนบ้าครั้งแรกด้วยสิ
"..."ไอพี่โตบอกว่าถ้าเจอคนบ้าก็อย่าไปจ้องตามัน กูก็ควรทำแบ
บนั้นสินะ
"ไอเมฆ!!ไอเด็กดื้อ!เดี๋ยวแกได้ตายดีแน่"เอาแล่ว แล่ว แล่ว แล่ว แ
ล้ว ชิบหายละ กูไปทำอะไรให้วะ ไอคนบ้ามันเดินเข้ามาทางประ
ตูทันที
นี่กูถึงคราวเคราะห์แล้วเหรอเนี่ย แม่ง จะมีอาวุธรึเปล่าวะ แย่
แล้ว หรือกูควรจะโทรแจ้งตำรวจวะ
"ไอเมฆ!!ไอน้องเวร!ทำไมแกทำตัวแย่ๆแบบนี้วะ แล้วนั่นแกใส่เสื้
อผ้าอะไรของแก..."อีกร้อยแปดพันเก้าคำที่คนบ้ามันเดินเข้ามาท
างโต๊ะผมแล้วด่าผมฉอดๆๆแบบนี้ เดี๋ยวนะ ใครวะเมฆ?หรือว่ามัน
บ้าคิดว่าผมเป็นมงเป็นเมฆเนี่ยนะ เวรจริงๆ แล้วเมฆที่ว่าเนี่ยเกี่ยว
อะไรกับกูวะ
"..."หรือเราควรจะเงียบดี?ขืนตอบอะไรไม่เข้าหู มันอาจจะเอาอะ
ไรมาทำร้ายผมก็ได้นะ
"ฉันถามแล้วแกอยู่ไม่ได้ยินรึไง!?ฉันถามว่าแกมาทำอะไรที่นี่..."
เออ กูได้ยิน แต่กูไม่ใช่คนชื่อเมฆ
"กูไม่ใช่มะ..."
เพียะ!!!
"ใครสั่งใครสอนให้พูดคำหยาบฮะ!"ใครก็ได้ตอบผมที มันเริ่มแล้
วใช่มั้ย ไอคนบ้ามันเริ่มจะทำร้ายผมแล้วใช่มั้ย เวรกรรมอะไรขอ
งผมวะ"ฉันจะโทรไปฟ้องแม่"
"คือกูไม่..."ใช่ไอเมฆฆฆ~
"ไม่ต้องมาแก้ตัว!แกกล้ามากนะที่โดดเรียน เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแน่
"มันทำท่าจะหยิบโทรศัพท์ขั้นมาโทรแต่ผมรีบจับมือมันไว้แน่น
คนบ้าที่ไหนจะใช้ไอโฟนวะ ชัดเจนเลย โจรแหงๆ
"มึงเป็นโจรใช่มั้ย?อืม กูก็ว่าคนบ้าที่ไหนจะใช้ไอโฟน กูจะแจ้ง
ตำรวจจับมึง"ผมสรุปเองเสร็จสรรพก่อนที่จะคว้าไอโฟนขึ้นมาจะกดเบอร์191
"พูดบ้าอะไรของแก!?สมองกลับรึไง?แกนั่นแหละที่เป็นโจร แกไ
ม่ได้ใช่ไอโฟนหกเอสนี่หว่า หึ เรื่องนี้มีเคลียร์แน่ไอเมฆ!"
เพียะ!!!
"กูไม่ใช่เมฆอะไรที่มึงว่านั่นไอโจร!"ผมจัดการโบกหัวมันเต็มแรงจนมันหน้าทิ่มโต๊ะ
"อะไรนะ?"มันยังมีหน้ามาถามเสียงสูง เดี๋ยวกูตบหัวสะบัดเลยนี่
"กูไม่ได้ชื่อเมฆ กู!ชื่อ!หมอก!"ผมเน้นย้ำชื่อผมทีละพยางค์ มันห
น้าเหวอทันที หึ มุกนี้มันใช้ไม่ได้ผลหรอกเว้ย มึงคิดจะหนีสินะ"
กูว่าเราไปสถานีตำรวจดีกว่ามั้ยไอโจร?"
"ตำรงตำรวจอะไร!แค่ทักคนผิดเท่านั้นแหละ!"
ว่าไงนะ?นี่มึงทักคนผิด...เชื่อก็บ้าแล้ว!
"มานี่!"ผมกระชากข้อมือคนที่นตัวเล็กกว่าผมก่อนที่จะวางแบงค์สีม่วงบนโต๊ะแล้วลากมันออกจากร้าน ผมเดินไปข้างนอกทั้งๆที่มี
คนมองผมแบบนั้นนั่นแหละ
"จะทำอะไร!?ปล่อยกูนะไอโรคจิต!"มันพยายามขัดขืนครับ ซึ่งนั่
นไม่ได้ผลแน่นอน ถูกจับได้คาหนังคาเขายังไม่ยอมรับอีก ผมกร
ะชากแขนมันก่อนจะตรงไปทางสถานีตำรวจที่อยู่ใกล้ๆกันกับร้านกาแฟ
"มึงสิโรคจิต!คิดจะเป็นโจร ข้ามศพกูไปก่อนเถอะ!"
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
     เรื่องนี้เพิ่งคลอดค่ะ ชอบยังไงไม่ชอบยังไง ติชมได้เน้ออออ