เวลาแห่งรัก

เย็นวันนั้น
 
“ลูก แพร ส่งข้อความถึงคุณ” “มึงคบกับพี่แม้กจิงหรอว้ะ”
 
“ป่าว กูกับเขาเราเป็นแค่พี่น้องกัน”“มึงชอบพี่เขาหรอ”
 
“ถึงกูชอบแต่กูแค่คิดไปเองคนเดียว มึงกูท้อน้ะเว้ยที่ทำยังไง พี่เขาไม่ได้สนใจกูเขาเห็นกูเป็นแค่น้อง
สาว แต่สำหรับมึงนิตพี่เขาชอบและรักมึงมาก กูไม่ได้ไรน้ะเว้ยถ้ามึงจะคบก้อคบกูไม่ได้ว่า แค่อย่า
 
ทำให้พี่เขาเสียใจก้อพอ กูแค่อยากปรับความเข้าใจกะมึงแค่นั้นแหละ”
 
“เออกูขอโทษ”
 
“แม้กโครสายเวิ้งส่งข้อความถึงคุณ” “ หายไปเลย”
 
“พี่แม้กรู้สึกยังไงกับนิตอ้ะ” “ขอความจิงนิตไม่ชอบคนโกหก”
 
“เห้อ เด้กน้อยไม่รู้เลยชามั้ยเนี่ย พี่ชอบเราอ้ะแหละ”
 
“ล้ะทำไมพี่ไม่บอกนิต”
 
“ถ้าพี่บอกนิตไปพี่กลัวนิตจะไม่เหมือนเดิม”
 
“พี่แม่ง หลอกนิตว่า ห่างกันสักพักเถอะ” นิตคุยกะพี่แม้ก สายน้ำตาเริ่มรินไหลออกจากดวงตา
 
“เห้ย นิตพี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ นิตก้อรู้สึกแบบนี้กับพี่ไม่ใช่หรอ คบกับพี่ได้มั้ย”
 
“พี่ ถึงนิตจะรู้สึกแบบนั้นกับพี่แต่เราสองคนก้อคบกันไม่ได้”
 
“โอเคพี่เข้าใจแล้ว งั้นพี่ขอโทษที่ที่ผ่านมาพี่เข้ามารบกวนเวลาของนิต” ข้อความสุดท้ายจากพี่แม้ก
 
โถว!!! ไรว้าแพรไม่น่าพูดเลยเน้อะ พี่แม้กก้อถอดตัวง่ายซะเหลือเกิน ไหนใครจิ้นแม้กนิต MN
 
เหมือนเราบ้าง โอ้ยไม่อยากให้แตกกันเลยง้า ติดตามต่อตอนไปด้วยน้า