เวลาแห่งรัก

 
“วันนี้ไปกินข้าวกับพวกกูก็ได้ไม่ทำไรมึงหรอก” เสียงของกันชายหนุ่มจากเมืองนอก
 
“เออนั่นดิมาไปกับพวกกู” วินพูดและเอามือมาโอบไหล่นิตและพาไปกินข้าว
ณ โรงอาหาร
 
“เห้ยมึงๆดูนิตดิมากับผู้ชาย แทนที่จะเจียมตัวที่ทำพี่แม้กเสียใจป่าวเลยมากับผู้ชาย” สุเอ่ย
 
“แรดเน้อะ” วิพูดเสริม
 
พวกเพื่อนๆพยายามช่วยกันเป่าหูวีให้เริ่มเกลียดนิตมากขึ้นตามคำสั่งของแพร
     ทางฝั่งของนิต
 
“เออมึงทำไมมึงไม่เดินกับพวกมันแล้วอ้ะ” เดชถามเพื่อนเงียบอย่างตั้งใจฟัง
 
“เรื่องพี่แม้กอ้ะ” นิตตอบ “ก็แบบกูคุยกับพี่แม้กและแบบแพรมันบอกมันเลยพาลมาไม่คุยกับกู
หมดเลย555ตลกเน้อะ” นิตพยายามหัวเราะกลบเกลือน
 
“นี่ยูถ้ายูจะร้องก็ร้องออกมาเหอะ ไม่ต้องมา555อยู่พวกไอดูออก” กันบอก
 
     ทันใดนั้นนิตก็ปล่อยโฮออกมาทันที
 
“ไอกันมึงจะพูดหาอะไรเห็นมั้ยนิตมันร้องไห้เลยเนี้ย” วินว่ากันและทำคิ้วขมวด
 
“เห้ยไม่เป็นไรเก็บไว้กูก็อึดอัดป่าวๆ”
 
“งี้มึงก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอดเลยดิ” พัดถามด้วยความเป็นห่วง
ยังไม่ทันได้คำตอบเดชก็สวนขึ้นมา
 
“ทีหลังมึงก็มาอยู่กับพวกกูดิ”