ลิขิตโลกา - One World

 
บทที่ 10 อาเคมิ  ยูกิโกะ
 
            (อื่ม.......สลบไปอีกแล้วสินะ น่าเบื่อจริง ๆ แหะไอ้พรสวรรค์ของฉันเนี้ย.....ใช้ทีไรต้องกลับมานอนเป็นผักแบบนี้ทุกที) ผมคิดในใจหลังจากที่รู้สึกตัว และมองไปรอบ ๆ ก็เลยรู้ว่าอยู่ในบ้านของโทยะแล้ว (มาบ่อยเลยจำได้)
 
              รู้สึกร่างกายขัด ๆ แหะ แน่นน่าอกอีกต่างหาก ทุกครั้งไม่เคยอาการหนักขนาดนี้นี่น่า ว่าแต่...ผมกลับมาอยู่ในบ้านโทยะได้แบบนี้ แสดงว่ารินปลอดภัยแล้วสินะ ถึงจะจำไม่ได้ว่าเพราะอะไรก็เถอะ แต่แค่เพื่อนปลอดภัยผมก็พอใจแล้วล่ะ.....ผมเหลือบไปเห็นแก้วน้ำวางอยู่ใกล้ ๆ กับเตียงที่ผมนอนเลยลุกขึ้นมานั่งอย่างช้า ๆ เพราะร่างกายมันยังขัด ๆ อยู่ แถมหัวก็ยังเบลอ ๆ มองอะไรไม่ค่อยชัดซักเท่าไหร
 
            ผมเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มจนหมด เลยรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่จั๊กจี้แขนนิด ๆ เพราะเส้นผมมันดันสยายมาโดนเข้าพอดี เอ๊ะ.......เมื้อกี้ผมคิดว่าเส้นผมสยายอย่างนั้นเหรอ........เส้นผม........ " เห้ย ทำไมผมถึงยาวแบบนี้เนี้ย " และผมก็ยกมือขึ้นมาปิดปากทันที เสียงเมื้อกี้ มันไม่ใช่เสียงผมนี่น่า เสียงผมมันไม่ได้หวานแบบนี้ซักหน่อย ผมหลับตาลงและหายใจเข้าช้า ๆ เพื่อตั้งสติ จากนั้นก็ลืมตาขึ้นมามองร่างกายตัวเอง
 
            " นะ.....นี่มันอะไรกันเนี้ย......เกิดอะไรขึ้นกับฉาน...." เสียงหวาน ๆ ตะโกนออกมา จนคน 2 คนในห้องรับแขกรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องอย่างรวดเร็ว ผมจ้องมองแขน และขาตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ แล้วทำไมตอนนี้ผมถึงใส่กระโปรง เกิดมายังไม่เคยใส่ และไม่คิดจะใส่ด้วย แล้วขาขาว ๆ นี่ขาผมเหรอ มือเล็ก ๆ ที่ดูเรียวสวยนี่อีก.........อะไรกันเนี้ย
 
            " เอก....ใจเย็น ๆ ก่อนนะ มองหน้าริน แล้วหายใจเข้าออกลึก ๆ และช้า ๆ ก่อนนะ " รินวิ่งมาคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ผม เธอคว้าไหล่ผมให้หันหน้ามามองเธอ (เจ็บไหล่อะ) ส่วนโทยะ ตอนนี้กำลังพยายามเอากระจกบานใหญ่ขนาดเท่าตัวคนเบียดเข้ามาในประตูอยู่
 
            " ไม่เป็นไรหรอกน่า เอกสาวน้อย ยังไงนายก็ยังเป็นเพื่อนของเราทั้งสองคนเหมือนเดิมแหละ ต่อให้เป็นแบบนี้ไปแล้วก็เถอะ แต่พอได้เห็นตัวจริงแบบนี้ นายนี่ก็สวยกว่าทุกคนที่ฉันเคยเจอจริง ๆ นะ " โทยะพูดอะไรแปลก ๆ แล้วเอากระจกมาตั้งข้างหน้าผม
 
            สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้ คือเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวสีดำ กำลังทำท่าตกใจสุด ๆ อยู่ เธอมีโครงหน้าที่สวยได้รูป ริมฝีปากสีชมพูทำให้ดูน่ารักสดใส จมูกโด่งพอดีกับใบหน้า หน้าอกที่ดูดีและไม่ใหญ่จนเกินตัว เอวบาง สะโพกโค้งเว้าเหมือนนาฬิกาทราย รูปร่างของเธอก็ดูสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง ถึงจะตัวเตี้ยไปนิดหน่อยก็ตาม.......
 
            ผมลองขยับหมุนซ้ายหมุนขวาดู เธอในกระจกก็หมุนตาม และ หมับ.....ลองจับหน้าอกตัวเอง เธอในกระจกก็ทำตามอีก แต่ก็....ตอนนี้มันรู้สึกแปลก ๆ แหะ ความรู้สึกหวิว ๆ ที่ทำให้ผมหน้าแดงนี่มันคืออะไรนะ
 
            " อั๊ก......ไม่ไหว ดาเมจรุนแรงเกินไป แบบนี้โอเวอร์คิลไป 3 รอบแล้ว อะเหื้อ......ฝากดูแลท่านพ่อของข้าด้วย " โทยะ พูดขึ้นมาพร้อมกับกำลังเอามือทั้งสองข้างปิดจมูกที่เลือดกำเดาไหลออกมาจนน่ากังวลว่าจะขาดเลือดตายในไม่ช้านี้ ขณะเดียวกัน รินก็ถีบโทยะออกไปนอกห้อง แล้วล๊อคประตูทันที
 
            " เอก......เอกฟังรินให้ดีนะ...ตอนนี้......ร่างกายเอกเป็นผู้หญิงไปทั้งหมดแล้ว รินคิดว่ามันคงเป็นเพราะยาที่เอกกินไปนั้นแหละ " รินพยายามพูดอธิบายให้ผมฟัง แต่ตอนนี้ผมกำลังช๊อค เพราะไอ้ตรงเป้าของผมมันหายไปแล้ว.......มันหายไปแล้ว.........หะ   หายไปแล้ววววววววว........ม้ายยยยยยยยยยย (ผมตะโกนเสียงดังกึกก้อง.....อยู่ในใจ)
 
            จากนั้น รินก็เล่าให้ฟังถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ผมนั่งมองตัวเองในกระจกอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ตกลงผมกลายเป็นเด็กผู้หญิงคนนี้ไปแล้วเหรอ เด็กผู้หญิงคนนี้เหมือนจะจำได้ว่าเคยเห็นแว็ป ๆ ในห้องน้ำตอนผมเดินผ่านกระจกด้วยนี่น่า จากนั้นผมก็มองไปทางริน พร้อมกับถาม
 
            " ริน.......แล้วเราจะทำยังไงต่อไปล่ะ คือ....เราต้องทำอะไรต่อไป เป็นผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ มันต้องมีทางกลับไปเป็นผู้ชายได้ด้วยสิ "
 
            " ก่อนที่นาย....ที่เธอ......ยังไงดีเนี้ย.......ก่อนที่เอกจะตื่นน่ะ ฉันกับโทยะได้โทรไปปรึกษากับน้าเคียวยะแล้วแหละ คุณน้าเค้าบอกมาว่าจะปรึกษากับปราชญ์ผู้ครองทวีปให้ในทันที และจะกลับมาบอกเราตอนเย็น ดังนั้นตอนนี้ เอกก็ใจเย็น ๆ ก่อนนะ พวกเราค่อย ๆ หาทางแก้ไปด้วยกันเนอะ "
 
            " ริน........ขอบคุณนะ แต่ว่าตอนนี้........คือ.......เราจะเข้าห้องน้ำยังไงอะริน เรา.......ทำไม่เป็น " ผมพูดขึ้นมาอย่างอาย ๆ แต่ยังไงก็ต้องยอมอายครับ มันดันมาปวดตอนนี้ซะได้ กินน้ำเยอะไปรึเปล่านะเรา
 
            ริน สอนผมถึงการเป็นผู้หญิงในเบื้องต้นทุก ๆ อย่าง จากนั้นผมกับริน ก็เดินออกมานอกห้อง ก็พบว่าโทยะกำลังคุยกับพ่ออยู่
 
            คุณน้าเคียวยะ ทักทายผมและบอกว่ารู้เรื่องทุกอย่างจากโทยะแล้ว เขาได้ติดต่อไปยังปราชญ์ทั้ง 4 เพื่อขอคำปรึกษาและความช่วยเหลือ ซึ่งน่าแปลกที่ปราชญ์ทั้ง 4 ดูเหมือนจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับผมมาก่อนแล้ว ทั้ง ๆ ที่คุณน้าเคียวยะยังไม่ทันได้เล่าอะไรให้ฟัง และพวกปราชญ์ก็ได้มอบเอกสารเกี่ยวกับตัวตนใหม่ของผม พร้อมกับคำอธิบายในสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมให้คุณน้าเคียวยะทันที เพื่อส่งต่อมาให้ผมอ่าน
 
            ตามคำอธิบายของพวกปราชญ์ที่เขียนไว้ในเอกสารบอกไว้ว่าร่างกายของผมเกิดการเปลี่ยนแปลงไปเป็นผู้หญิง เพราะตัวยา X-Turn ได้เข้าไปปรับระดับฮอร์โมนของผมให้เหมาะสมกับพรสวรรค์ที่มีอยู่ ดังนั้นต่อไปนี้หากผมใช้พรสวรรค์เกี่ยวกับสมาธิ ก็จะไม่มีอาการปวดหัวอีก แต่เกี่ยวกับความสามารถที่ไม่สามารถอธิบายได้ของผมนั้นเนื่องจากมันส่งผลร้ายกับร่างกายมากเกินไป หากใช้พลังโดยฝืนตัวเองแบบที่ผ่านมาในร่างผู้หญิงนี้อีกครั้ง รับรองว่าถึงตายแน่นอน ตัวยาจึงไปปิดกั้นความสามารถนั้นจนไม่สามารถใช้ได้อีก สาเหตุที่ทางปราชญ์ทั้ง 4 รู้เกี่ยวกับสรรพคุณของยาดี ก็เพราะเป็นงานวิจัยที่อยู่ในความรับผิดชอบของพวกปราชญ์นั้นเอง
 
            เอกสารที่ส่งแนบมานั้น เป็นเอกสารเกี่ยวกับตัวตนใหม่ของผม ข้อมูลถูกระบุไว้ว่า ตัวตนของเอกราช  รัฐประชา ได้หายสาปสูญไปเพราะการจู่โจมจากองค์กรเงา ที่เกิดขึ้นในป่าใกล้ ๆ กับศูนย์วิจัย ส่วนตัวตนใหม่ของผมคือ อาเคมิ  ยูกิโกะ อายุ 16 ปี เป็นลูกครึ่งสัญชาติญี่ปุ่น - จีน เกิดวันที่ 18 Aug 37XX เรียนอยู่ชั้น ม.5 สถาบันอีเดน ในทวีปแอตแลนติส เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณหมอ หมิงเซียนลู่ และศาสตรจารย์ อาเคมิ  ฟุมิโอะ ผู้สร้างผลงานการวิจัยเกี่ยวกับยา X-Turn นั้นเอง ทั้งสองได้เสียชีวิตไปแล้วจากการจู่โจมขององค์กรเงา และความจริง อาเคมิ  ยูกิโกะ เองก็ได้เสียชีวิตไปแล้วเหมือนกัน ผมนั่งอ่านไปได้ซักพักด้วยความรู้สึกที่พูดไม่ออก เพราะทุกอย่างในตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี
 
            " เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ ฉันบอกเจ้าไพรวัลย์พ่อของเธอให้ได้รู้แล้วนะ เจ้านั้นบอกว่าจะมาหาเธอให้เร็วที่สุด " คุณน้าเคียวยะบอกผมทันทีที่เห็นว่าผมอ่านจบแล้ว
 
            " ครับ แล้วคุณพ่อว่ายังไงบ้างรึเปล่าครับ เกี่ยวกับเรื่องที่ผมกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว " ผมเงยหน้าขึ้นถามน้าเคียวยะ ทั้งริน และโทยะ ก็กำลังนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ ผม
 
            คุณน้าเคียวยะยิ้มที่มุมปาก แล้วตอบ " เอาไว้เธอเห็นเองก็แล้วกัน ว่าพ่อเธอจะมีปฏิกิริยายังไง " จากนั้นก็ทำหน้าเคร่งขรึมมองมาทางผม
 
            " ตอนนี้เธอต้องเปลี่ยนกิริยาของเธอด้วยเหมือนกันนะเอก จากนี้เธอคือ อาเคมิ  ยูกิโกะ เธอมีเวลาอีก 2 อาทิตย์ก่อนที่จะต้องไปเข้าเรียนที่สถาบันอีเดน ในทวีปแอตแลนตีส เพื่อเป็นการปกป้องเธอให้รอดจากเงื้อมือขององค์กรเงา โดยฉันจะส่งเจ้าโทยะไปเป็นอาจารย์ที่นั้นพร้อม ๆ กับเธอ ฐานะของเธอตอนนี้คือลูกสาวบุญธรรมของฉัน ดังนั้นนับแต่นี้โทยะ คือพี่ชายของเธอ นี้เป็นคำสั่งเด็ดขาดของท่านผู้นำโลก ขอให้เธอ และลูกปฏิบัติตามทันที "
 
            " หา........ " โทยะกับผมเผลออุทานออกมาพร้อมกัน แต่เหมือนว่าคุณน้าเคียวยะจะไม่สนใจ เพราะเขาหันไปพูดกับรินแทน
 
            " ริน ช่วงนี้น้าขอให้เธอสอนสิ่งต่าง ๆ ที่จำเป็นสำหรับผู้หญิงให้กับเอก....ไม่ใช่สิ......ให้กับยูกิโกะ ด้วยนะ " พูดจบน้าเคียวยะก็ส่งเอกสารประวัติส่วนตัวของ ยูกิโกะ มาให้ผมอ่าน และย้ำเตือนว่าให้จำให้หมด จากนั้นก็เผาทำลายเสีย ห้ามเก็บไว้เด็ดขาด
 
            " ลำบากหน่อยนะยูกิโกะ แต่ขอให้เธอเชื่อใจน้าคนนี้ ว่าน้าหวังดีกับเธอ ไม่อยากให้เธอต้องเจอกับอันตรายเหมือนที่ผ่านมาอีก เธอก็เหมือนกับลูกของน้ามาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพียงแค่น้าไม่ได้เรียกว่าลูกเหมือนเจ้าโทยะเท่านั้นเอง " น้าเคียวยะพูดปลอบผม พร้อมกับยกมือมาลูบหัวเบา ๆ
 
            " ครับ ขอบคุณคุณน้ามากนะครับ ที่เป็นธุระให้กับผม " ผมก้มตัวลงไหว้คุณน้า แต่คุณน้าเตือนมาว่าให้ทำความเคารพแบบคนญี่ปุ่นเสียให้ชินซะตั้งแต่ตอนนี้ แต่ก็นะ ผมทำเป็นซะที่ไหนล่ะครับ.....
 
            " เอาล่ะ น้าคงต้องไปที่ทำงานอีกครั้ง แต่จะว่าไป เธอเป็นผู้หญิงก็ดูน่ารักดีนะ สนใจจะมาเป็นแฟนกับโทยะมั้ย เดี๋ยวน้าช่วยจับมันขึงกับเตียงไว้ให้ "
 
            " พ่อ.....พูดอะไรเนี้ย...... " โทยะรีบพูดเบรกพ่อเกี่ยวกับวิธีดังกล่าว ทำให้ผมแอบซึ้งใจเพื่อนที่ช่วยพูดห้าม แต่แล้วก็ " จะจับผมทำไมเล่า  ต้องจับยัยนี่สิ " อา.......ไอ้ที่ซึ้งใจเมื้อกี้ ขอเอาคืนมาให้หมดเลยละกัน แถมคุณน้าเคียวยะก็ดันยกมือมาทำท่ากำปั้นแล้วทุกมืออีกข้างของตัวเองเบา ๆ แล้วพูดว่า " เออ...จริงด้วยแหะ " ซะอย่างงั้น ทำให้รินรีบพาผมกลับเข้าห้องทันที
---------------------------------------