Because Love You ถ้ารักได้...รักไปนานแล้วล่ะ
เขียนโดย 
White_Alice
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 เวลา 09.07 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 13.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) นอนห้องเดียวกัน >O<
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบนเครื่องบิน ของมหาลัย
“ชุบชิบๆ...ชุบชิบๆ....” เสียงพูดคุยด้วยความตื่นเต้นหรืออะไรไม่ทราบ =.=
“อ้าวๆๆทุกคน เงียบกันหน่อย ไม่ใช่ตลาดนะ” ประธานที่นั่งข้างหน้าสุดบ่นด้วยความเอือมระอา
“ค่า...” ทั้งหมดทำตามที่ประธานบอก ว่านอนสอนง่ายเนอะ (ไม่ใช่หมาสักหน่อยนะ)
“อ้าว...เพียวโกะ เธอมานั่งที่สิ เดียวจะออกแล้วนะ” พี่ทิวเรียกฉันในขณะที่ฉันกำลังหาที่
นั่ง ฉันหาไม่เจอจริงๆนี่หน่า ฉันรีบเดินตามเสียงพี่ทิวไป ฉันรีบนั่งและคาดเข็มขัดให้เรียบร้อย
“เธอเพิ่งเคยมาเที่ยวที่ญี่ปุ่นใช่มั้ย?” พี่ทิวถามพร้อมจิบน้ำชาไปด้วย เหมือนคุณชายจัง
นะ ฉันถึงรักเขาไงล่ะ!
“อ่า...ค่ะ ฉันเพิ่งเคยมาครั้งแรก” ฉันตอบพี่ทิว ฉันไม่ได้มาครั้งแรกหรอก โกหกไปงั้น
แหละ ไม่อยากทำให้บทสนทนามันยาวนักอ่ะนะ ฉันมาที่ญี่ปุ่นหลายครั้งแล้วล่ะ อย่างกับสนามเด็ก
เล่นแหละนะ ฉันมาทำอะไรนะหรอ? มาละลายพฤติกรรมมาโซคิสต์ไงล่ะ ฉันเป็นอย่างนี้มานานแล้ว
ล่ะ แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันเกิดมาได้ยังไง สงสัยพ่อคงภรรยาใหม่ล่ะมั้ง ถึงฉันได้เป็นแบบนี้ ฉันคง
อยากให้ลูกชายคนเดียวของเขาเสียใจไงล่ะพี่ทิวไง จะใครล่ะ :) ถึงฉันได้ทำแผนการนี้ขึ้นมาเพื่อ
ความสะใจของตัวเองด้วย แต่...ฉันคงหลงเขาไปแล้วล่ะ เฮ้ออออ ฉันนี่ไม่ได้เรื่องเลย ว่ามั้ย?
“ฟี้...” เอ๋?? เสียงกรนนิดๆใครอ่ะ หรือว่า
ฟุ่บ!
หัวพี่ทิวมาลงบนที่ไหล่ช้านนนน >O< อะไรล่ะเนี่ยยย อยู่ๆพี่ทิวก็นอนแล้วชะงั้น นี่ยังไม่
ถึงชั่วโมงเลยนะ ในใจฉันอยากจะผลักออกมากๆแต่...อะไรดลใจฉันไม่รู้ ฉันเลยลูบหัวเขาชะงั้น
=_= นี่ฉันกลายเป็นแม่ดูแลลูกรึไงยะ!! ได้ๆๆๆ ฉันหลับบ้าง ชิ!
ฟุ่บ!
ฉันเลยเอาหัวฉันไปนอนทับกับหัวพี่ทิว ฮึๆๆ จะได้รู้ชะบ้าง ใครมันจะแน่กว่ากัน
ฉันเลยหลับไปทั้งอย่างนั้นเลย =.=
5 ชั่วโมงผ่านไป
0_0 งืมๆงำๆ
ฉันลืมตาหลังจากที่ฉันหลับไปนานถึง 5 ชั่วโมงนี่ถึงแล้วเรอะ???
“ตื่นสิทีนะ ^^” พี่ทิวยิ้มบางๆให้ฉัน
“คะ??” ฉันเอาหัวออกจากไหล่พี่ทิว ห๊ะ??? ตอนนั้นฉันทับเขานี่ แล้วอยู่ๆ เขาทับฉันแทนอ่ะ T^T
“ใกล้จะถึงแล้วนะ เธอพูดญี่ปุ่นได้ไหม?” พี่ทิวถามฉันอย่างประหม่า เฮอะ! คนอย่าง
เพียวโกะน่ะหรอ? จะพูดไม่ได้
“ได้ค่ะ^^” ฉันตอบแล้วทำสายตาเหนือกว่า
“อืม ดีแล้วล่ะ พี่พูดได้แค่อังกฤษเท่านั้นแหละ ญี่ปุ่นพี่ไม่ได้สนใจหรอก” พี่ทิวพูดเสียง
เศร้า เฮ้อออ ฉันล่ะสงสารพี่เขาจริงๆ
“ไฮ้!!(ค่า)” ฉันพูดออกเป็นภาษาญี่ปุ่น หวังว่าพี่เขาจะเข้าใจเรานะ =.=
ถึงสนามบินแล้วนะคะ กรุณาเตรียมตัวด้วยค่ะ...ถึงสนามบินแล้วนะคะ กรุณาเตรียมตัวด้วยค่ะ
“อ่า เราลงกันเถอะค่ะ” ฉันรีบจูงมือพี่ทิวเดินไปที่เช็กอิน เพื่อรับกระเป๋า
“อะ...เอ่อ...” พี่ทิวกระอักกระอวั่นเหมือนเขินอย่างนั้นแหละ
ขวับ!
ฉันหันไป ฉันก็พบว่า!! พี่ทิวเขินฉันจ้า >O< อร้ายยยยย ดีใจๆๆๆๆ ฉันจะทำลายกำแพง
หัวใจนั่นให้ป่นปี้เลย คอยดู!
“เอ่อ...พี่เป็นอะไรหรอ?คะ?” ฉันถามพี่ทิวเสียงใส
“ปะ...เปล่า ไม่มีอะไรน่ะ พี่ฟังที่ประธานพูดหมดแล้วนะ เขาบอกให้เราไปเองโดย คนที่
นั่งข้างๆกันบนเครื่องบินไปเป็นเพื่อน นี่! คือบัตรที่พวกเราต้องใช้น่ะ”พี่ทิวชูบัตร อะไรสักอย่างออก
มา นั่นฉันก็มีนะ แต่ฉันต้องบอกว่าไม่มี =.= เพื่อความเนียน
“ค่ะ...งั้นเราไปโรงแรมกันเถอะค่ะ ฉันแนะนำเลย ถึงฉันจะมาครั้งแรกก็เถอะ” ฉันรีบเรียก
แท็กชี่ แล้วพาพี่ทิวไปที่โรงแรม ที่ทุกคนไม่คาดคิดล่ะนะ ฮ่าๆๆๆๆ
“อ่า...เธอจะพาพี่ไปที่ไหนอ่ะ” พี่ทิวถามด้วยความตกใจ
“โรงแรมไงคะ? แล้วเราจะพักที่ไหนล่ะ?” ฉันถามพร้อมยิ้ม
“อืม...แล้วแต่ เอาที่สบายใจเลย” พี่ทิวพูดอย่างกับฉันเอาแต่ใจตัวเอง
“เดียววันนี้...ฉันจะพาพี่ไปที่ เทศกาลดอกไม่ไฟนะคะ ที่นั่นน่าจะสวยดี ^^” ฉันยิ้ม
หวานในพี่ทิว
“อะ..เอ่ออ..แล้วแต้เธอเลย เธอน่าจะชอบนะ” พี่ทิวรีบหันหน้าไปทางอื่น
หึ!ๆๆ พี่ทิวจะได้รับความเจ็บทั้งหมดค่ะ ฉันจะเป็นคนทำเอง ให้สาสมกับที่พ่อฉันทำไว้ ยังไงฉันก็
ไม่ให้อภัยพี่หรอกนะคะ เพราะฉัน...จะทำลายใจพี่เองค่ะ :)
30 นาทีผ่านไป
หลังจากที่ฉันมาถึงโรงแรมแล้ว ฉันก็รีบไปเช่าห้องตามที่ฉันเคยทำเป็นธรรมดา
จนในที่สุด ฉันกับพี่ทิวก็มายืนอยู่ห้องนอนของเราทั้งสองคนนน >O<
“เราคงต้องนอนห้องเดียวกันสินะ...” พี่ทิวพูดพร้อมกับเอามือลูบหน้า
“อื้อ...น่าจะเป็นอย่างนั้นล่ะค่ะ” ฉันยิ้ม แล้วเปิดประตูห้อง
แอดดด
ฉันเปิดประตูเข้าไปแล้ว ว้าววว ห้องที่นี่ยังสวยไม่เปลี่ยนแปลงงงง >O< สมแล้ว
ที่ฉันเลือกที่นี่
“โห...ห้องสวยจังนะ” พี่ทิวเอ่ยปากชมห้อง
“งั้นเราไปเก็บของกันเถอะค่ะ” ฉันวิ่งไปเก็บของในห้องของตนเอง ถึงแม้ว่าฉันกับพี่ทิวอยู่ในห้องเดียวกัน แต่ ห้องนอนคนละห้องจ้า >O< ดีแล้ว จะได้รุกพี่ทิวง่ายๆหน่อย
“พี่ทิว...เสร็จรึยะ...=[]=” ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องของพี่ทิวโดยไม่เคาะ ผลที่ตามมา
คือ พี่ทิวกำลังถอดเสื้อออกอยู่พอดี แล้วฉันก็เห็น กล้ามเนื่อของเขา อ้ายยยยย กำดาวจะแตกค่า (
; ;) พี่ทิวเขินนิดๆ เอะ? ไม่นิดมากเลยอ่ะ หน้าโคตรแดงเลย หลังจากที่ฉันมองเขาเสร็จแล้ว ฉันก็
รีบปิดประตูทันที ไม่งั้นฉันกำดาวแตกตายตรงนั้นแน่นอน
โอ้ยยยย นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยยยย >O< ไม่ได้นะ! เห็นแค่นั้นไม่เป็นอะไรสักหน่อย T^T
>>>>>>>>>>>นางเอกรุกแล้วนาจาาาา ฝากติดตามด้วยเด้อ <<<<<<<<<<<<<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
