i LOVE U sister พี่สาวที่รัก^^

     "ข้าวเย็นเสร็จแล้วจ้า" เสียตะโกนจากครัว "คร้าบบ" "ป่ะ แบท ไอ้บี เน ไปกินข้าวกัน" "เออๆ ไป" เสียงรถยนต์ดังมาจากหน้าบ้าน "คุณขา คุณผู้หญิงกับคุณผู้ช่ยมาแล้วค่าา"  แม่บ้านเดินมาบอกบี "อ้อ ครับๆขอบคุณครับป้าต้อย" "ค่าา"
"ไง ตาลูกชาย หายหน้าหายตาไปสะนานแม่ก้นนึกว่าไม่มีลูกสะแล้ว" เสียงดังมาจากหน้าประตูบ้าน แล้วก้ตามด้วยต้นเสียงทั้ง2คน "แหมแม่ก้ ลุกชายคนนี้ก้มาแล้วนี่ไงมีของมาฝากแม่ด้วยนะ" "อะไรย่ะ เอะเดี๋ยวก่อน เธอชื่อเนเน่รึป่าว" "ค่ะชื่อเนเน่ค่ะ คุณแม่" "อ่าวแม่รุ้จักเนด้วยเหลอ งั้นก้ดีไม่ต้องอธิบายเยอะ เน แฟนผม" แม่เดินมาจับมือบีแล้วลากไปที่สวน "แม่มีไรพามานี่ทำไม มันมืดแล้วนะมีไรก้คุยในบ้านไม่ได้เหลอ" "เนเน่เปนเบี้ยนไม่ใช่เหลอ" "ห้ะแม่รุ้ได้ไง" "ก้...." "ก้...อะไรเล่าแม่" "เออ เดี๋ยวชั้นเล่าให้ฟังว่าแต่ยูก้พาแฟนมาเปิดตัวเหมือนกันหนิชั้นอยากเหนหน้าจัง ไปเข้าบ้นกันเถอะ" จากนั้นแม่ก้เดินเข้าบ้านไป "เอ้าอะไรของแม่เนี่ย" "มันต้องไม่เปนอย่างที่ชั้นคิดสิถ้ามันเปนอย่างนั้น แล้วชั้นจะทำยังไง ถ้าแฟนยูเปนคนนั้นจิงๆชั้นจะทำยังไง" ระหว่างเดินแม่ก้บ่นพึมพำอยู่คนเดียว 
"ชื่อเนเน่เหลอเราอะ" "ค่ะ" "หน้าตาน่ารักดีนะเราอะ" " ขอบคุณค่ะ" "ป่ะเด๋ววันนี้ทานข้าวกันนะ" "อ้อค่ะ" แล้วแม่ก้เดินดข้ามาใรบ้าน เดินมาจับมือเนเน่ มองตา แล้วพูดว่า "วันนี้ทานข้าวเย็นด้วยกันนะเนเน่" "ค่ะ แม่" แม่จ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลของเนเน่แล้วก้รีบเดินไปที่ห้องรับประทานอาหาร "วิว ยัยวิวเธอทำอาหารไว้รึป่าว" (แม่ยูชื่อ วิว) "อ่าวกลับมาแล้วเหลอเธอ" "แล้วเธอเหนชั้นรึป่าวหล่ะ" "เห็นสิ" "นั่นแหละ คำตอบ" จากนั้นแม่บีก้เดินไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างมือจะมากินข้าวโดยไม่สนใจคำพูดของแม่ยูเลย "แหม ยัยฟิวนี่นะ กวนบาทาจิงๆเลย" (แม่บีชื่อฟิว) "ไม่มีไรหรอกนะแบท แม่เค้าก้จะหยังงี้แหละ รุ้ยังหล่ะว่าทำไมไอ้บีถึงนิสัยงี้" ยูหันมาบอกแบท "555 น่ารักดีออก" แบทด้ขำออกมา "อะไรกันยู ชอบนิทาอานะเราอะ" "ป่าวคร้าบบ" แล้วแม่บีก้เดินมาข้างหลังยู แล้วก้ตะโกนว่า "อิพ่อลูก หนูเนเน่ มาทานข้าวกันเถอะ" "คร้าบบบแม่" แล้วแม่บีจิงจับไหลแบทและจับตีวแบทหันหน้ามา เมื่อแบทหันหน้ามาเสร็จ แม่บีถึงกับหน้าซีด "เป้นอย่างที่คิดไว้จิงๆด้วย" "เปนอะไร คุณอา คุณอารุ้จัก..." ยูยังพูดไม่ทันจบแม่บีจิงสวนขึ้นมาก่อนว่า "ชื่อแบทใช่มั้ยเราอะ" "ค่ะหนูชื่อแบท" "ห้ะะะ จิงเหลอเนี่ย" "อะไรกันอีกแม่ แม่รุ้จักแบทด้วยเหลอ" เสียงบีพูดมาข้างหลัง "อะไรว่ะบี กุงงไปหมดแล้วนะ คุณอานี่มันอะไร" ยูพูดขึ้นมา "ป่าวๆ ไม่มีไรหรอกกินข้าวกันต่อเถอะ" "เอ้า อะไรของเธอเนี่ยยัยฟิว" "ไม่มีอะไรหรอกกินเข้าไปเถอะข้าวอะ" "อะๆ ตกลงไม่มีอะไรแล้วนะกินข้าวกันเถอะทุกคน"คุณพ่อบีพูดตัดบท ทุกคนก้มานั่งทานข้าวกันบนโต๊ะ หลังจากนั้น ทุกคนก้พูดคุยกันในเรื่องต่างๆ "หนูแบทหนูอายุเท่าไหรเหลอลูก" แม่ยูถาม "อ้อ 27แล้วค่ะ" "โอ้โห สเปคตายูเลยนะเนี่ยรายนี้ชอบผู้หญิงอายุมากกว่า" "แม่ก้" แบทหันมาถามยูแล้วถามว่า "ทำไมชอบผู้หญิงแก่กว่าล่ะมันดีตงไหน" "ก้....ไม่รุ้สิแต่ชอบอะ" "แล้วไม่กัวเหลอเวลาแก่แล้วแบทจะเปนภาระ" "ไม่หรอแบท ยูจะดูและแบทตลอดไปจนยูต้องจากไปจากโลกใบนี้" แล้วยูก้เอามือไปจับมือแบท "แหมมมม ไอ้ยูแกจะทำได้เหร้ออ" "ทำไมเหลอบี" "ก้ไอ้ยูมันเจ้าชู้จะตาย" "แหมมมม เนเน่แกก้ระวังไอ้บีด้วยนะมันชอบฟันแล้วทิ้งไอ้เนี่ย"  "อะแฮ่มมม หนุ่มๆค่ะเหนมั้ยว่าผู้หลักผู้ใหญเค้านั่งกันอยู่ " "คร้าบบคุณแม่" "ของหวานที่หวานทำ หวานๆ หว้านหวานมาแล้วค่าาา" "นี่ยัยหวานแกจะหวานอะไรขนาดนั้น" "ก้มันหว้าน หวานนี่ค่ะคุณผู้หญิง" หลังจากนั้นป้าหวานก้เอาหนมหวานตัดใสถ้วยแล้วแจกจ่ายให้กับทุกคนแล้วมาหยุดอยู่ที่แบท แล้วเงยหน้าขึ้นมาหาแบทแล้วพูดว่า "สวยมากเลยนะค่ะเนี่ย" "ของคุณค่ะ" "อุ้ย เขิลล" "นี่ป้าหว้านนหวานคับแฟนผม" "ข่าาาคุณยู" แล้วแบทก้รุ้สึกถึงสายหาที่จ้องมองแบทและยู เมื่อยูพูดว่า "แบทเปนแฟนยู" นั่นก้คือสายตาของเนเน่นั่นเองแบทจิงหลบสายตาเนเน่ แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วบอกว่า "ขอ อนุญาตินะค่ะ " "ไปไหนอะแบท" "ไปเข้าห้องน้ำแปปนึง" "อ้อ เคๆ รีบดลับมานะคิดถึง" "นี่ไอ้ยูป๊าว่าเกินไปละ" "แหมที่ป๊ากะแม่หวานกันล่ะมดจะขึ้นอยู่ละ" แล้วแบทก้เดินไปเข้าห้องน้ำ เนเน่จึงทำเปนโทีสับเข้าแล้วเดินไปหาแบทที่ห้องน้ำ แล้วยืนอยู่หน้าห้องน้ำเพื่อรอแบท
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
แบทเปิดประตูออกมาจึงตกใจ
"เน"
"แบททำงี้ทำไม"
"ทำอะไร"
"แบทอย่าทำเปนไม่รุ้"
"รุ้อะไรเน"
เนเน่เอื้อมมือไปจับมือแบท
"กลับมาเถอะนะแบทเนขอโทด"
"ขอโทดอะไรเน"
"ขอโทดทุกอย่างที่เนทำอะแบท"
"เรากลับมาเปนแฟนกันนะ"
"เนมีแฟนแล้วไม่ใช่เหลอ แบทขอตัวก่อนนะแฟนแบทรออยุ่"แล้วแบทก้หันหลังหั้ยเนเพราะไม่อยากให้เนเหนน้ำตาของแบท  เนเน่จึงกอดเอวแบทไว้แล้วพูดว่า
"แบทรักมันจิงๆเหลอ"
"ทำไมแบทจะไม่รักหละยูเค้าดีกะแบททุกอย่าง"
"แต่ยูมันโกหกแบทนะ"
"โกหกอะไรยูโกหกอะไรแบท"
"ก้...." ไม่ได้ถ้าเราบอกไปแบทก้จะรุ้ว่าพวกเราเปนแวมไพร์แล้วเรื่องมันต้องใหญ่โตแน่ๆเลย แต่ถ้าเราไม่บอกเราก้ต้องเสียใจนะเพราะเเบทก้จะคบกับยูต่อไปเรื่อยๆ เนเน่คิดในจัย
"ถ้าไม่มีหลักฐานเนก้อย่าปรักปรำคนอื่นสิเน อย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะนิสัยเหมือนเนสิ"
"แบทจะเอ้างี้จิงๆจิงๆใช่มั้ย"
"ทำไมละเน เนไม่ได้เปรเจ้าของแบทนะ"
เนเน่ไม่รอช้า คว้าขอแบทมาจูบบ แบทจึงผละออกแต่ก้ไม่ได้ผลเพราะเนแรงเยอะมาก 
"ทำไมแบทไปนานจัง" ยูบ่นพึมพำ "เด๋วผมขอตัวไปตามแบทก่อนนะคับ" จากนั้นยูจึงเดินไปหาแบท "แบท แบทอยู่ไหนอะ" 
"หึ ยูม่แล้วมันจะได้เหนว่าคนที่มันรักมั่วไปเรื่อยอย่างเธองะ"
"นี่ปล่อยแบทนะ" เนเน่ยิ่งจูบแรงมากขึ้นแบทก้ยิ่งทุบตีเนเน่
ยูเดินเข้ามาเหนว่า เนเน่กะแบทกะลังทำอะไรอยู่ 
"เห้ย!!!เนแกทำไรอะ" ยูรีบวิ่งมาทางแบทกะเน
"แก้เหนมั้ยละผญดีๆที่ไหนจะจูบคนอื่นมั่วไปหมด แกมั่นใจเหลอว่าแบทรักแกคนเดียว แม้กระทั้งว่าแบทเคยเปนเมียชั้นมาก่อนแค่มีอะไรกะชั้นมาก่อนมันยังไม่เคยเล่าให้แกฟังเลยยู"
ยูมองหน้าเนเนด้วยความโกรธ แล้วจึงดึงมือแบทมาหาตัวเองแบทจึงร้องไห้ออกมาแบท เกาะแขนยูด้วยความกลัวเนเน่ ยูตาเนเน่ด้วยความอยากจะฉีกร่างเนเน่เปนชิ้นๆ 
"แล้วแกยุ่งไรด้วยว่ะ เน นี่มันเรื่องของชั้นแกกลับไปหาไอ้บีเหอะ ก่อนที่ชั้นจะทนไมไหว" (ยูมีความสามารถพิเศษสามารถได้ยินความคิดของทุกคนได้ ยกเว้นแบท)
เนเน่จิงเดินไปแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าถ้ายูเกิดโกรธขึ้นมาจิงจังเธออาจจะไม่รอด
" ก้ได๊ แล้ววันนึงแกจะเสียใจที่ไม่เชื่อชั้น "
" มันจะไม่มีวันนั้น ทางที่ดีแกออกไปสะ"
แล้วเนเน่ก้เดินมาข้างๆแบท เอามือไปจับที่คางแล้วบอกว่า
"ระวังไว้นะที่รัก"
ยูจึงรีบปัดมือออกจากคางแบทโดยเร็ว แล้วมองหน้าเนเน่ด้วยความโกรธ 
"เออๆ ชั้นไปแล้วก้ได้" หลังจากที่เนเน่เดินไปแล้ว ยูจึงหันหน้ามาหาแบทแล้วถามว่า "ไอ้เนมันทำไรแบทรึป่าว" แบทตัวสั่นมาก เพราะกลัวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ "แบท!!!"
แบทสะดุ้งโหย่ง "ห้ะๆ อะไรนะยู" แบทกะลังตัวสั่นอยู่ ยูจึงเอามือมาจับไหล่แบทแล้วถามว่า " ไอ้เนมะนทำไรแบทรึป่าว" "ก้ไม่ได้ทำอะไรนะ ก้อย่างที่ยูเหนนั่นแหละ" "ยูจะไปฆ่ามัน" แบทจับมือยูไว้แล้วบอกว่า "อย่าไปยุ่งกะเค้าเลย" เรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ยังไม่มีคัยรู้เลยว่ามีสายตาสายตาหนึ่งมองมาตั้งแต่เล่มนั่นคือ แม่บี "เปนอย่างที่ฉันคิดจิงๆด้วย ไม่นะ" แม่บีพึมพำอยู่คนเดียว "ไปเหอะแบทยูว่าเรากลับบ้านกันเถอะวันนี้แบทเหนื่อยมาทั้งวันละ" "ดีเหมือนกันเรากลับบ้านกันเถอะนะยู" "งั้นเราไปลาพ่อกะแม่ก่อนละกัน" "โอเค" ทั้ง2จึงเดินไปที่ห้องอาหาร "พ่อคับแม่คับเดี๋ยวผมกะแบทเรากลับกันก่อนนะ" แล้วสายตาของยูจึงจ้องไปที่หน้าเนเน่ "ไอ้ยูวันนี้กุไม่กลับห้องนะ" "ทำไมว่ะ" "ก้กุกะจะไปจัดการเรื่องห้องกะเน" "ห้องไร" "ก้เนจะย้ายไปยูของข้างๆเราอะ" แบทถึงกับหน้าซีด "แบทเปนอะไรเหลิทำไมหน้าซีดๆ" เนเน่ทำหน้างงๆใสแบท แบทจับแขนยูแล้วบอกว่า "ป่าว แบทไม่ได้เปนไร" "เออ แล้วแต่มึง" แบทมองหน้ายูด้วยความงงว่าทำไมยูถึงไม่ทำอะไร "ไปกันเถอะแบทดึกแล้ว" "พ่อค่ะ แม่ค่ะ งั้นแบทกลับก่อนนะค่ะ " "จ๊ะลูกเดินทางดีนะ" "ยูแกก้อย่าขับรถซิ่งให้มากนะ" "คร้าบบป๊า ไปละ บลัยย" หลังจากนั้รทั้งสองจึงเดินมาที่รถแล้วหยุด "ทำไมยูถึงยอมให้เนมาอยู่ใกล้เรา" "แบท อย่าไปกลัวมันถ้ามันรู้ว่าเรากลัวมัน มันจะยิ่งข่มเรา เพราะงั้นอย่ากัวมัน" "แต่แบทกัว" แล้วแบทก้ก้มหน้าลง ยูจิงจับคางแบทขึ้นมาแล้วบอกว่า "มันใจในตัวยูหน่อยสิแบท แบทลืมไปแล้วเหลอที่ยูบอกอะว่ายูจะดูแล แบทตลอดไปอะ" "แต่ยูยังไม่รู้อะไรบางอย่างนะ" "แบทรู้อะไรมา"
"ก้เนมันเปนแวมไพร์นะสิ" คำพุดของแบททำเอายูหน้าซีด
"แบทรู้ได้ไง" "อันนี้เนมันไม่รุ้หรอกนะว่าแบทรู้ว่ามันเปนแวมไพร์" ยูทำหน้าแบบ ปรงๆ เพราะแบทก้ยังไม่รุ้ว่าตัวเองก้เปนแวมไพร์ "แบทไม่ต้องกลัวหรอนะถึงเนมันจะเป็นตัวอะไรหรือมีพลังมากแค่ไหน ยูก้จะปกป้องแบทเอง ไม่ต้องกลัว ตราบใดที่ยูยังอยู่แยทไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น แต่แบทเคยคบกะไอ้เนจิงๆเหลอ" "อื้มมม ยูรังเกียจแบทมั้ย" "อืมม ไม่หรอก" ทั้ง2จึงกอดกันยูจึงคิดในใจว่า"สักวันนึงแบทก้จะรุ้แล้ววันนั้นแบทจะโกดยูมั้ยนะ"
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
~~~~~~~~~~เเค่นี้ก่อนน้าาาา~~~~~~~~~~~~~
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
¤¤¤¤¤เม้นกันด้วยน้าาาพวกเธอ พอเราเหนว่ามีคนอ่านมากขึ้นเราก้มีกะลังจัยในการเขียนล่ะ¤¤¤¤¤