i LOVE U sister พี่สาวที่รัก^^

     ณ โรงพยาบาล
   ก๊อกๆๆ
"ค่ะ"
"แบทคับ วันนี้แบทกลับบ้านได้แล้วนะ แบทอาการดีขึ้นกว่าปกติมาแล้ว"
"ค่ะ ขอบคุณนะค่ะว่าแต่คุณหมอชื่ออะไรเหลอค่ะ"
"อ้อ ใช่ผมยังไม่แนะนำตัวเลย ผมชื่อ มิคนะคับ"
"้อ้อค่ะมิค แล้วมิคอายุเท่าไร"
"เอ่อ... 20คับ"
"ห้ะ เดี๋ยวก่อนนะ"
"ผมก้เหมือนกับไอยู บี เน ดิว แหละคับ วงการนี้มันกว้างพวกเราต้องทำตัวให้เนียนมากที่สุด"
"อ้อ แล้วเวลามิคเห็นเลือดคนไข้ มันห้ามใจได้เหลอ"
"บางทีก้ไม่ได้หรอก แต่มันเป็นจรรยยาบรรณ"
"ดีเนอะ งั้นก้ขอบคุณมิคด้วยนะ"
"เค งั้นมิคไปละนะ"
"ขอบใจนะมิค"
"ไม่เปนไร"
"บาย"
"บาย"
.
.
.
.
.
"แบท หมอหั้ยแบทกลับบ้านได้แล้วหนิ"
"อือ"
"ไม่ดีใจเหลอ"
"เฉยๆ"
"แบท คิดถึงยูอีกแล้วเหลอ"
"อือ"
"แบทจะคิดถึงมันทำไม มันไม่ได้รักแบทจิง"
"ไม่จิงยูรักแบท"
"แบทรุ้ได้ไง"
"ก้ยูบอกแบท"
"แบทมั่นใจได้ไง"
"แบทรุ้"
"ยูมันไม่รักแบทจิง มันเหนแบทง่าย มันเลยทิ้งแบทไป มันรู้ว่าเนกะแบทมีไรกัน ตอนที่แบทคบกับมันยุ่"
"ยูรุ้เหลอ"
"แบท ยูมันรุ้หมดแหละว่าแบททำไร"
"ยูโกดมากมั้ย"
"ยูโกดมากมั้ย ก้แบทง่ายขนาดนั้นอีกอย่างมันไม่ได้รักแบทจิง มันจะโกดทำไม"
"เน เลิกพูดว่าแบทง่ายสะทีได้มั้ย"
"ทำไมเนจะพูดไม่ได้ คนบ้าอะไรรุ้จักกัน สองสามวันก้ได้กันละ ถ้าไม่เรียกว่าง่ายหั้ยเรียกว่าอะไร"
เนพูดทั้งน้ำตา
"เนกลับไปเถอะแบทอยากอยู่คนเดียว"
"แบท ทำไมแบทต้องหนีปัญหาด้วย"
"แบทไม่ได้หนีปัญหา"
"ก้ที่แบททำเค้าเรียกว่าหนี"
"ใช่ แบทหนี เพราะแบทไม่อยากเสียยูไปจิงๆ"
"แบท แบทยังไม่เชื่อเราอีกเหลอ ว่ายูมันไม่ได้รักแบทจิงมันคบเพราะแบทง่าย"
เปี้ยยยย
แบทตบหน้าเนเติมแรง
"เน อย่าพูดดูถูกแบท แบทอยากอยู่คนเดียว"
"แล้วแบทจะเสียใจ"
แล้วเนก้เดินออกไปจากห้อง
"ยู ยูคิดงั้นจิงๆเหลอ ยูโกดแบทจิงๆเหลอ"
.
.
.
.
.
แบทกลับมาอยู่ที่ห้อง
2 อาทิดผ่านไป
"แม่ แม่มาหาแบทหน่อยได้มั้ย"
"เออๆ เดี๋ยวแมาไป"
.
.
.
.
.
.
" หอ้วกกก "
"ยูมึงไหวป่ะเนี่ย มึงอ้วกมาหลายอิทิดแล้วนะเว้ย ไปหาหมอมั้ยเด๋วพวกกุไปเป็นเพิ่ล"
"กุไหว"
"ไหว หอกไร มึงอ้วเช้า กลางวัน เย็นเลยนะเว้ย"
ตื้ดๆๆๆๆ
"ฮัลโหลคับ พี่อร"
"อียูแกอยู่ไหน อยุ่กะอีบีรึป่าว"
"ยุ่ เมกาพี่อร บีก้ยุ่ด้วย"
"กลับมาเดี๋ยวนี้"
"ไมอะ"
"มีงานด่วน"
"ช่วงนี้ขอเที่ยวหว่ะพี่ขอไม่รับ..."
"ไม่ได้ กลับมาภายใน3วันถ้าพวกแกไม่กลับชั้นจะไปตามเอาเลือดหัวแกออก"
"งานไรว่ะพี่อร คนอื่นทำไม่ได้เหลอ"
"เล่นหนัง เค้าบอกว่าต้องเอาคุณ ยูชีจิน เท่านั้น"
"อ่าวแล้วบีอ่ะ"
"อีบีต้องมาถ่ายแบบปกTTT"
"โธ่พี่ ปฏิเสธไปได้มั้ยอะ ช่วงนี้ผมของเที่ยวก่อน"
"โนค่ะ อีก3วันเจอกันพี่ส่งตั๋วไปเรียบร้อยแล้วนะ บลัยย"
"พี่อ..."
"เอ้า ตัดสายกุเลย"
"ไรว่ะยู" บีถาม
"บีเราต้องกลับไทยละ" 
"ไมว่ะ"
"มีงานงะ"
"แล้วไมมึงไม่ปฏิเสธ"
"ไม่ปฎิเสธห่าไร มึงก้ได้ยินที่กุพูด"
"พวกมึงจะไปแล้วเหลอว่ะ"
"เออหว่ะบิว" 
"กุเหงาอีกละ"
"โทรคุยกันก้ได้นี่หว่าา"
"เออๆ มึงยุ่ได้อีก3วันช่ะ"
"เออๆ งั้นไปแดกเหล้า"
"ป่ะ จัดเต็ม"
.
.
.
.
.
"แบท เปิดประตูหั้ยแม่หน่อย"
"ไม่ได้ล็อคแม่"
"เปนไง"
"แบทปวดท้อง คลื่นไส้ เวียนหัว เหม็นๆอาหาร ประจำเดือนไม่มา" (ทุกคนน่าจะรุ้นะว่าแบทเปนไร)
"แบท แบทท้องป่าว"
"ห้ะ!!! ไม่ใช่หรอกแม่"
"แบท แค่นี้แบทยังไม่รุ้อีกเหลอ จะโลกสวยไปถึงไหน ตรวจยัง แฟนรุ้ยัง"
"ยังไม่ได้ตรวจ แฟนยังไม่รุ้"
"บอกมันสะ"
"แบทติดต่อยูไม่ได้"
"มันทิ้งแกเหลอ"
"ป่าวนะแม่ยูไปต่างประเทศเฉยๆ"
"ถ้าไม่ได้ทิ้งแล้วทำไมติดต่อไม่ได้"
"แบทไม่รู้อะแม่"
หลังจากนั้นแม่จึงยื่นกล่องสีขาวหั้ยแบท
"อะไรอะแม่"
"ที่ตรวจ"
"แม่มีได้ไง"
"เออน่า ไปตรวจเดี๋ยวนี้"
"อือ"
5 นาทีผ่านไป
"แบท เปนไงบ้าง ออกมาหน่อย"
เงียบ
"แบท เปรไรป่าว"
เงียบ
"ไม่ตอบแม่จะถีบประตูเข้าไปแล้วนะ"
"เออๆ แม่อย่าถีบ"
แล้วแบทก้เดินออกมา
"เปนไง"
แบทตาแดงเหมือนร้องไห้ แล้วก้ยื่นที่ตรวจหั้ยแม่ แม่จึงรับมาดู
"ห้ะ!!!"
"แม่แบทท้องอะแม่" 
แล้วแบทก้ล้มลงไป
"แบท ตรวจแค่นี้มันไม่ถูก100%หรอกนะ ไปรพ.กันเถอะ เพื่อความแน่ใจ"
"ไม่เอาอะแม่ แบทไม่อยากไปไหนแล้ว แบทขออยู่คนเดียวก่อนได้มั้ย"
"อืมม งั้นแม่กลับก่อนนะ"
.
.
.
.
.
.
"ฮืออออออออ"
แบทร้องไห้อย่างไม่ขาดสาย
"ยู ยูอยู่ไหนอะ ตอนแบทต้องการยู ยูอยู่ไหนอะ"
ตืดดด
"ฮัลโหล เน"
"แบทเปนไร ร้องไห้ทำไม"
"เนยุ่ไหนอะ"
"ยุ่บ้านอะ"
"มาหาแบทหน่อย"
"ได้ๆ"
.
.
.
.
.
"แบท"
"แบทไม่ได้ล็อค"
เมื่อเนเปิดประเข้ามาแบทก้โผล่กอดเนอย่างไม่พูดอัลไล
"เป้นไรอะแบท"
"เน แบทท้อง"
"ห้ะ!!!!!!!!!!!!!"
"ใช่เน"
"แล้วไอยูรู้ยัง"
"แบทติดต่อยูไม่ได้เลย"
เนลูบหัวแบทแล้วพูดว่า
"แบทเเน่ใจนะ ไปรพ.มายัง"
"แบทตรวจแล้วแต่ยังไม่ได้ไปรพ."
"ไปรพ.กัน"
"ไม่เอาอะเน แบทกัว"
"ไม่เอาหน่าแบท แบทจะกัวไร เนอยู่ทั้งคน"
"อืมม"
"ถึงเนจะไม่ใช่ยูแต่เนจะทำหั้ยดีที่สุด"
"เน..."
"อะไร"
"เนไม่โกดหรือเกียจแบทหรอ"
"ไม่หรอกแบท"
"ทำไมละ"
"ก้...."
"ก้อะไร"
"เนรุ้ว่าไม่ว่าเนจะทำยังไงแบทก้ยังรักยูเหมือนเดิม เพราะงั้นเนว่าเนรักแบทในแบบนี้ดีกว่า"
"เน..."
แล้วแบทก้กอดเนอีกครั้ง เนจึงลูบหัวแบท
"ไม่เอาน่าา อาจุมม่า อย่าร้องไห้เลย"
"แล้วถ้าแบทติดต่อยูไม่ได้หล่ะ ลูกก้ต้องกำพล้า แบทกลัว"
"ถ้าถึงตอนนั้นเด๋วเนเปนพ่อเอง"
"เน เนไม่ต้องทำเพื่อแบทขนาดนั้นก้ได้นะ"
"ไม่เลยนะสำหรับแบท เนเต็มใจเสมอ แต่มันคงไม่มีวันนั้นหรอกเพราะยังไงยูต้องรู้เรื่องนี้แน่นอน"
"อืมม"
"ป่ะเด็กน้อย ไปรพ.กัน"
"เด็กอัลไลชั้นแบทแก่กว่าเนนะ"
"แน่ใจ"
"อืมม"
"อะๆ เพื่อนรักไปรพ.กันดีกว่า"
แบทจึงกอดเนอีกครั้ง
"ขอบคุณนะเน"
"เรื่องอะไร"
"ทุกเรื่อง"
"อืมม"
ทั้ง2จึงไปโรงพยาบาลกัน
..........................................................................................................