Chocolate & Despair

          หลังจากวันนั้นก็สามเดือนแล้วผมกับฮารุสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆเราอยู่ใกล้ชิดกันตลอดเรียกได้ว่าตัวติดกันเลยเขาคอยดูแลผมทุกอย่างในบางครั้งหน้าที่ไร้อารมณ์ของผมก็มีรอยยิ้มขึ้น

            ในขณะที่ผมกำลังเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยระหว่างกลับคอนโดนั้นเผมก็ได้ยินเสียงแปลกจากในซอยๆเล็กเผมรู้สึกแปลกๆจึงเดินเข้าไปดูในระหว่างที่เดินไปหัวใจเข้าเต้นอย่างรุนแรงผมรู้สึกถึงเหงื่อที่ชุ่มบนแผ่นหลังจากรั้นพอมาถึงต้นเสียงเขาก็เห็น

            ชายในชุดพนักงานโดนชายร่างใหญ่4คนกำลังใช้เท้าเตะเขาและหัวเราะอย่างสนุกสนานเรย์รู้สึกหวาดกลัวมากผมจึงรีบหันหลังกลับแต่ว่า

            ทางกลับโดนขวางอยู่ด้วยร่างใหญ่ของชายคนหนึ่งเขาแสยะยิ้มอย่างน่าขนลุก

            "โหหหห มีหนูน้อยหลุดเข้ามาตัวนึงแฮะ"

            "พวกแกปล่อยไอ้บ้านั้นไปมีของเล่นชิ้นใหม่วะ"

            พวกนั้นหยุดเท้าทันทีชายคนนั้นรีบลุกแล้ววิ่งหนีหายไปทันที

            "ใส่แว่นซะด้วยท่าทางเด็กเรียนดีนี่"

            พวกนั้นเดินเข้ามาล้อมผมไว้ผมทำได้แต่เดินถอยหลังจนชิดกำแพง

"ขอดูหน้าชัดๆหน่อยสิ"

            เขาถอดแว่นผมออก

            และพวกนั้นก็ตกตะลึงอยู่ตรงนั้น

            "เห สีตาแปลกดีนี่"

            คำพูดของชายที่เคยขวางทางผมทำให้พวกนั้นหายตะลึงทันที

            "หน้าหวานซะด้วย"

            "ตัวเล็กกระทัดรัดอีกต่างหาก"

            พวกนั้นยืนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

            ผมอาศัยโอกาศนั้นต่อยเข้าที่ท้องของคนตรงกลางโดยใช้น้ำหนักตัวเข้าช่วยแล้วรีบวิ่งต่อทันทีแต่

            "อึก"พวกนั้นจับหัวผมกดลงกับพื้นได้ก่อนผมจะไปไหนซะอีก

            "สู้คนซะด้วย เฮ้ยมึงเป็นไรป่าววะ"

            "ชิวๆวะหมัดเบามากเลยวะ"

            "แต่สู้คนแบบนี้คงต้องให้ทำอะไรสนุกๆหน่อยละมั้ง"

            "เฮ้ยแกทำกับผู้ชายได้เหรอวะ"

            "ผู้ชายผู้หญิงแค่ช่วยให้เสร็จได้ก็เหมือนกันอหละถ้ารับไม่ได้ก็ใช้ปากมันสิ"

            "555เออวะใช้ปากมันก็ได้นี่"

            พวกนั้นเริ่มไปมาบนตัวผมมือสากๆพวกนั้นทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงมาก

            พวกนั้นถอดเสื้อนอกผมออกแล้วกระชากเสื้อด้านในจนกระดุมขาดกระเด็นมือของพวกนั้นเริ่มลูบบนหน้าท้องและหน้าอกของผม

            "ผิวนุ่มดีนี่หว่าเหมือนผู้หญิงเลยเว้ย"

            "ข้าว่ายิ่งกว่าผู้หญิงอีกวะแถมไม่มีกล้ามแข็งๆด้วย"

            ""555""

            พวกนั้นหัวเราะกันอย่างสนุกสนานผมพยายามกัดฟันทนไม่ตอบโต้ใดๆให้พวกมันเบื่อแต่ทว่า

            "มาดูอะไรกันต่อดีกว่า"

            "ยะ อย่านะ"ผมร้องออกมา

            ผมสัมผัวได้ว่าเข็มขัดตะขอและซิปกางเกงผมถูกเปิดออกมือสากๆหยาบๆของมันล้วงเข้ามาในกางเกงชั้นในของผมสัมผัสกับจุดนั้นของผม

            "555 มีอารมณ์แล้วเหรอวะไอ้เด็กน้อย"

            "อึก ยะ อย่านะ ขอร้องละ ยะ อยากได้อะไรเอาไปเลย"

            "ชั้นอยากได้ความบริสุทธฺิ์ของแกไง"

            "มะ ไม่นธ"ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าบนหน้าของผมมีน้ำอุ่นๆไหลอยู่

            น้ำตาสิ่งนั้นไหลอาบอยู่บนใบหน้าของผมและมันทำให้พวกนั้นได้ใจมากขึ้นไปอีกพวกมันเริ่มปลดกางเกงของตัวเองออก

            พวกนั้นที่โดนผมชกก้มลงมาที่หน้าผม

            "ขอเอาคืนหมัดเมื๋อกี๊นะ"มันใช้ริมฝีปากของมันประกบริมฝีปากผมริมฝีปากของมันสากๆสัมผัสได้ถึงกลิ้นบุหรี่ลิ้นของมันพัวพันในปากของผมจนรู้สึกขยะแขยงมากมันทำอย่างนั้นอยู่นานมากจนผมเกือบหมดลมหายใจมันจึงถอนปากออกน้ำลายของมันไหลลงมาจากลิ้นใส่ปากผมผมทำได้แต่หายใจอย่างอ่อนแรงทั่วร่างกายของผมไม่มีเรี่ยวแรงเฟลือแม้แต่น้อยผมได้แต่อ้าปากหายใจแรงๆเท่านี้นในตอนนั้นเอง

            "อุ๊บบบบบ!!!!"

            มันยัดสิ่งนั้นเข้ามาในปากของผมผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นแปลกจนผมอยากอาเจียนออกมามันยัดเขามาเรื่อยๆจนตาผมเบิกกว้าง

            ขยะแขยงผมรู้สึกอย่างนั้นแต่ผมไม่มีแม้แต่แรงที่จะต้อต้านมันได้แม้แต่น้อยผมสัมผัสได้ถึงน้ำอะไรสักอย่างในปากผมพวกมันคนอื่นๆก็นำสิ่งนั้นมาถูที่ใบหน้า หน้าท้อง หน้าอกของผมมีคนนึงจับมือของผมไปจับบนสิ่งนั้นของมัน

            "เป็นไงพ่อหนุ่มหน้าสวยรู้สึกยังไงบ้าง"

            "เอาละต่อไป"

            มันกางขาผมออกตอนนี้ตัวผมมีแค่เสื้อชั้นในที่โดนดึงกระดุมขาดและถุ่งเท้าทีสวมอยู่มันถอนสิ่งนั้นออกจากปากผมแล้วย้ายฝั่งมา

            "ชั้นขอคนแรกนะเว้ย"

            "ยะ อย่า นะ ขะ ขอร้องละ"ผมร้องไห้ส่ายหน้าอ้อนวอนตัวผมในตอนนี้ไม่เหลือศักศรีหรืออะไรแล้วจะอะไรก็ตามที่จะทำให้ผมหนีจากจุดนี้ได้ผมยอมทุกย่างแต่แล้ว

            "อะ อึก อ๊าาาา"ผมรู้สึกถึงบางอย่างที่เข้ามาในตัวผมผมรู้สึกจุกจนเกร็งไปหมดทั้งตัวรู้สึกขยะแขยงที่สุดเท่าทีเคยรู้สึกมา

            "อ่าส์รู้สึกดีสุดๆเลยวะ"

            มันขยับตัวของมันเรื่อยๆ

            "อึก"ผมได้แต่กัดฟันทั้งน้ำตาไม่ร้องออกมาได้แต่ภาวนาให้ใครก็ได้มาเจอผมทีขอให้เหตุการณ์นี้เป็นแค่ฝันที

"อ่าส์"ตัวของมันกระตุกสองสามครั้งผมรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างในตัวผมมันร้อนมากแต่ผมก็รู้อยู่แล้วมันคืออะไร

            พอมันเสร็จธุระของมันมันก็ถอนสิ่งนั้นจากผมแล้วอ้อมาที่หัวผม

            "เลียซะ"มันเอาสิ่งนั้นจ่อที่หน้าผมแต่ผมเม้มปากไว้แล้วหันหน้าหยี

            มันใช้นิ้วบีบจมูกผมแล้วดึงหน้าผมกลับมาผมกัดฟันไม่ยอมหายใจแต่แล้วผมก็ถึงขีดสุดปากของผมเปิดออกตามสัญชาติญาณเพื่อเอาชีวิตรอด

            "อุ๊บ"มันยัดสิ่งนั้นใส่ปากของผมผมรู้สึกได้ถึงน้ำคาวในปากผม

            "อ่าส์ปากแกก็ไม่เลวดีนี่"มันโยกตัวกับปากของผม

"อ่าส์ไม่ไหวแล้ว"มันถอกสิ่งนั้นออกจากปากผมปล่อยน้ำที่เกิดจากตัณหาของตัวเองลงบนตัวผมน้ำนั้นกระจายเต็มหน้าอกกับหน้าท้องของผมพวกมันทำอย่างนี้กับทีละคนจนครบแล้วจากไปปลล่อยผมนอนอยู่ตรงนั้น

            เมื่อเรี่ยวแรงของผมกลับมาแล้วผมรีบลุกขึ้นแต่ขาของผมก็ไม่มีแรงเอาซะเลยผมล้มพิงกำแพงข้างๆก่อนจะรวบรวมเรี่ยวแรงยืนอีกครั้งแม้จะยืนได้แต่ขาก็สั้นไม่หยุดผมใช้ผ้าเช็ดหน้ากำจัดร่องรอยที่มันที่ไว้บนหน้าผมหยิบของแล้วเดินออกไปน่าจะเป็นกลางดึกแล้วไม่มีใครอยู่เลยผมกำเสื้อชั้นในที่กระดุมขาดแล้วตรงหน้าอกเพื่อปิดเผื่อมีใครมาสวนกันเข้า

            ทุกๆก้าวที่เดินผมสัมผัสได้ถึงสิ่งที่มันปล่อยไว้ในตัวผมมันค่อยๆไหลออกไม่หยูด

ผมใช้เวลาเกือบ2ชั่วโมงในที่สุดก็มาถึงห้องผมรีบเข้าไปอาบน้ำทันที

ผมทำความสะอาดร่างกายทุกส่วนผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสอดนิ้วเข้าไปทำความสะอาดด้านในเมื่อผมคิดว่ามันสะอาดแล้วก็บีบปี๊มยาสระผมเพื่อสระผมทันทีแต่ว่า

            "อุ๊บ"น้ำยาสระผมสีขาวมันทำให้ผมถึงกับอาเจียนออกมาทันทีเลย

            หลังจากนั้นผมก็ปล่อยให้ฝักบัวเปิดเช่นนั้นแล้วนั่งกอดเข่าอยู่ริมกำแพงปล่อยความอ่อนแอของตัวเองออกมาทางน้ำตาผมไม่รู้จะทำยังไงดีผมแปดเปื้อนไปแล้วเลวร้ายที่สุดเลวร้ายมากๆ

            แล้วผมก็นึกถึงหน้าคนๆหนึ่งเด็กหนุ่มผมสีดำตาสีแดงที่คอยยิ้มอย่างอ่อนโยนดังแสงอาทิตย์กลางทุ่งหิมะสีขาว

ผม ผม ผม ผม ไปเจอหมอนั้นไม่ได้แล้วร่างกายแบบนี้ไปหาหมอนั้นไม่ได้อีกแล้วไม่ได้อีกต่อไป