Loved all the cold รักหมดใจนาย เย็นชา
เขียนโดย 
รินปีศาจซาตาน
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 20.07 น.
แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 22.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) มันคือความบังเอิญจริงๆนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“อูสึมิ ลูก...ต้องแข็งแกร่งขึ้นนะ เพื่อจะได้อยู่ตัวคนเดียวได้..”
“ท่านแม่” ในห้องที่เงียบงัน มีเสียงเด็กผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่ง ตะโกนอย่างสุดแรง
“ฝันหรอ โธ่ ฝันอะไรของเราเนี่ย” เมื่อ กี้มันอะไรกัน ฝันงั้นหรอ
“คุณหนูคะ” ออ มีคนอยู่หรอ
“มีเร่น่า”
“ค่ะ ดิฉันเองค่ะ ดิฉันกะจะมาปลุกคุณหนูนะค่ะ แต่คุณคนตื่นก่อน” มีเร่น่า แม่บ้านที่เหมือนเป็นแม่นมมากกว่าล่ะมั้งเพราะดูแลผมมาแต่เด็กมั้ง
“อา วันนี้ผมไม่กินข้าวเช้านะ” ใช่ วันนี้ผมไม่กินข้าวเช้าเพราะวันนี้
เพื่อนๆของผมนัดไปกินร้านคาเฟ่อะไรซักอย่างนี้แหละ แถมวันนี้ไม่มีเรียนกับงานด้วย
“วันนี้ไปไหนหรอคะ” มีเร่น่า ถามผมแบบสงสัยน่าดู
“คาเฟ่ น่ะ” ผมตอบกลับไปพร้อมเดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เพราะถ้าผมไปช้ามีหวังได้โดนบ่นหูชาแน่
“คุณหนูโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ นายหญิง นายท่าน ”
1 ชั่วโมงผ่านไป
“ลิวมานี้” เลนโบกมือให้ผมเห็น ผมไม่เห็นหรอก ผมเห็นแค่คนอื่นๆ ก็เพราะว่าเลนเตี้ยประมาณเท่าผมแต่แค่สูงกว่านิดหน่อยเท่านั้นเอง
“ช้านะ” “ไม่ต้องถามครับเสียงใคร โอคาสะครับมีอยู่คนเดียวที่เอาแต่พูดว่า ช้าๆๆๆๆ
“น่าๆ สายแค่1 นาทีเอง” ผมพูดบ่นไป ก็ผมสายแค่1นาทีนิๆเองง่า
“ยังไงก็ช้านะ ไปกันเถอะเดี๊ยวคนเต็ม” ร้านที่พูดถึงได้ยินว่าเป็นร้านของญาติโอคาสะเองแหละครับ แต่ไม่รู้จะเป็นร้านยังไง เพราะผมเองก็ไม่เคยไป
“ยินดีต้อนเรา...อ้าว โอคาสะ มาแล้วหรอ” มีพี่คนหนึ่งยืนต้อนรับอยู่ ทัก สมกับเป็นพนักงานต้อนรับ หล่ออยู่ ผมไม่ได้ชมนะก็แค่หล่อ
“ไงคะ พี่สุงะ ขอโทษนะคะที่มาช้า” โอคาสะ พูดอย่างงั้นแล้วกวาดสายตา มองมาทางเพื่อนๆเรื่อยๆแล้วมาหยุดที่ผม
อะไรผมทำอะไรผิดหรอครับ? ผมไปแย่งเมียคุณหรอ
ผมเห็นเค้ามองแล้วพอผมทำหน้าสงสัยเค้าก็เลิกมองผมทำยังกะ อ่านใจผมได้อีก
“เข้าไปก่อนสิ คนเยอะหน่อยนะ” พี่คนนั้นบอกให้พวกผมเข้าไป ร้านนี้ดูเป็นแนวธรรมชาติ ข้างนอกตกแต่งด้วยสีฟ้าตัดกับสีน้ำเงิน
ภายในร้านเป็นสีส้มและมีของตกแต่งต่างๆนาๆ
“สั่งอะไรดีละ” คราวนี้เป็นผู้หญิงครับ เดินมาพุใส่พวกผมที่นั่งดูเมนูกันอยู่
“ชาเขียวค่ะ พี่โรส” พี่โรส? ใคหว่า
“ผมเอาเค้กวานิลลา ครับ”เลนเป็นคนชอบทานเค้กวานิลลามากครับสั่งอะไรก็สั่งแต่เค้กวานิลลา
“เอาน้ำช็อกโกแลตปั่นกับเค้กลาวาครับ” อันนี้ผมสั่งครับ ผมเป็นคนสั่ง ผมชอบเค้กลาวาอยู่แล้วส่วนตัวผมก็ชอบช็อกโกแลต ครับ
และพวกผมก็สั่งกันไป
50%
“ไอ โทมะ ทำไมกูต้องมาร้านแบบนี้วะ” สวัสดีครับ ผมฮาคิ ครับ ผมชื่อม.ปลายปี1 หรือก็คือผมอายุ16ครับ ผมหน้าตาดีมากเลยนะครับ เคยนอนกับผู้หญิงหลายคนแล้วแล้วแบบผมไม่ต้องไปขอก็มีผู้หญิงมาถวายตัวให้ผมอยู่แล้ว เมื่อวานนี้สงสัยดวงไม่ดี เจอผู้ชายคนหนึ่ง กวนตีนใส่ แต่ได้ยินว่า มันชื่อ โซซาคุ ลิว อะไรซักอย่างนี้แหละ ได้ยินว่าถึงมันจะเตี้ยกว่าผู้ชายทั่วไปแต่มันเก่งกว่าผู้ชายทั่วไปซะอีก เรียนดี สู้เก่ง หน้าหล่อปนหน้าหวาน แต่มันสู้ผมไม่ได้หรอก
“มึงก็รู้ ว่ากูติดผู้หญิงในร้านนี้อยู่แล้วก็ร้านนี้เป็นร้านที่ชื่อดังที่สุดในซอยเลยนะเว้ยเพื่อนรัก” ใช่ครับผมโดนลากมาร้านคาเฟ่อะไรไม่รู้ มากันเป็นกลุ่มครับ โทมะ มันลากผมมากับเพื่อนอีก3คนที่อยู่ด้วยกันประจำ
“น่าๆ ทำเพื่อเพื่อนเว้ย ไอฮาคิ กูเข้าใจหัวอกคนมีความรัก เพราะกูก็มีอยู่วะ” นี่ไอ คิงครับ ช่อเต็มมันคือ คิงคอง เป็นคนแรงเยอะตามชื่อครับเรื่องหน้าตาหรอหล่อนะแต่หล่อไม่เท่าผมหรอก
หึหึ
“เออๆ หาที่นั่งก่อนเถอะ กูเดินมาก็เมื่อยล่ะ” นี้ไอ เบส ครับ
มันมีความสามารถอันเดียวคือมันตามจีบผู้หญิงทั้งวันทั้งคืนวันๆแม่งไม่ทำเชี้ยไรเลย
“เดินมาเหี้ยไรวะ ขับรถมาไม่ใช่” นี้ไอ นอ ครับ ชื่อเต็มมันชื่อ นอเน่ เพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม ที่ดีทุกอย่าง ไม่ว่า กีฬาหรือเรียน
แต่...หน้าตามันดีไม่เท่าผมหรอก หึหึ
“เร็ว เร็.......”
ผลัก
“เห้ย เหี้ยไรวะ เนี่ย” ผมตะโกนออกมาแต่ไม่ดังหรอกคนเลยไม่หันมามองแต่ชั่งมัน ตอนนี้ต้องเครียร์ ข้างหน้าผมก่อนตอนี้แก้ว ชาเขียวที่ไหนลอยมาวะเนี่ย เสื้อกูเลอะหมด
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ” มีผู้หญิงคนหนึ่งน่าจะเป็นคนทำแก้วชาเขียวหกใส่เสื้อผม แล้วคนอีกหลายคนที่เดินมาด้วยกัน แต่เดี๊ยวก่อนมีคนคุ้นๆอยู่คนหนึ่ง แต่ชั่งมัน เพราะผมจำไม่ได้ มา เครียร์ตรงหน้าก่อน
“มึงทำเหี้ยอะไรวะ เนี่ย เสื้อกูเลอะหมด”ผมด่าออกไป เพราะวันนี้หวังว่าจะมีคนว่าถวายตัวให้อีกก็เลยแต่งตัวออกมาซะหล่อเลย
แม่งเจ็บใจเว้ยยยยยยยย
“ขอโทษจริงๆนะคะแต่พวกคุณเดินมาชนฉันเอง ฉันไม่ผิดค่ะ” แม่ง นึกถึงผู้ชายเมื่อวานเลยกูพูดซะเหมือนเดะ
“ยังไงมึงก็ต้องรับผิดชอบ เสื้อกูเลอะหมด” ผมกะจะคว้าแขนยัยนั่นแต่ดันมีคนมาเหยียบเท้าผมเต็มๆ
“เหี้ย กูเจ็บใครวะ” ถ้ากูรู้ว่าใครเหยียบตีนกูมึงตายแน่
“ออกให้ห่างจากตัว โอคาสะเดี๊ยวนี้นะ” เสียงหลอนๆ ดังมาแวบ หนึ่งแล้วมายืนอยู่ตรงหน้าผม ผมรู้สึกคุ้นๆนะ เอ ห๊ะกูจำได้แล้ว
“ไอคนกวนตีนเมื่อวานนี่หว่า” ใช่ครับอย่างที่ทุกท่านเดาไอคนชื่อ
ลง ลิว อะไรเนี่ยแหละ มายืนอยู่ตรงหน้าผม ตอนนี้อยากจะ ต่อยมันมาก แต่ไอ โทมะ คว้ามือผมไว้ โธ่เว้ย มันยินอยู่ตรงหน้าแล้วนะเห้ย กูจะต่อยมันนนนนนนนน
“ขอโทษร้านนี้เป็นร้านที่ต้องการความสงบกรุณาไปตีกันข้างนอกเถอะครับ” อยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาพูดใส่พวกผม
แล้วผู้ชายคนนั้นก็เข้าไปคุยกับผู้หญิงที่ทำแก้วชาเขียวบินมาหาผม เหมือนจะรู้จักกัน
“นายควรจะมองคนอื่นมั้งนะ โทษแต่คนอื่นตัวเองแหละผิดเต็มๆ
“ยัย” ผมกำลังตะโกนแต่พวกนั้นก็เดินไปก่อน แล้วไอลิว ก็เดินตามไปเรื่อยๆ
“หือ...” อยู่ๆ ไอโทมะก็พูดออกมาหลังจากนึกว่าเป็นใบ้มัวแต่กลัวไอลิว
“พวกมึงกูว่าไม่ต้องมาจีบผู้หญิงในร้านนี้แล้วหวะ” โทมะมันพูดออกมาแบบนั้น และหันมามองพวกผมที่กำลังจะเดินไปที่เคาร์เตอร์ เพื่อสั่งอาหาร
“ทำไมวะ” ไอคิงถาม พร้อมเคี้ยวขนมไปด้วย เห้ยแต่เดี๊ยว ดิ มันไปซื้อตอนไหนวะอย่าบอกนะไปตอนกูทะเลาะกับไอลิวนั่น น่ะ
ทิ้งกูกับโทมะได้ลงคอนะไอสัด
“กูหลงรักคนที่ชื่อเลนในกลุ่มนั้นแล้ววะ”
“อะไรนะ”ผมและเพื่อนๆตะโกนลั่นร้านแบบไม่เกรงใจใคร
เงียบ.......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เป็นยังไงบ้างคะ ลิวก็อิน ฮาคิก็เท่ อิอิ มารอดูตอนหน้ากันนะคะว่าโทมะ หลงรักเลนไปได้ยังไงหนอ ติดตามตอนหน้า
เม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ จุ๊บุ๊ๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
