Boy Love!ร.รชายล้วน

ตั้งแต่วันนั้น..ก็ผ่านมาได้หลายวันแล้ว
เป็นอย่างทีผมคิดจริงๆ
อาตร์ไม่ได้อยู่ภายในห้อง..และอาจจะไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ
 
"นี้นายอาทิตย์!!"คุณครูเรียก จนผมสะดุ้งตื่น
"ค..ครับ--"
"แย่จริง" "เด็กมาใหม่แท้ๆ" ครูหันหลังกลับไปเขียนกระดานต่อ
.
.
.พักเที่ยง.
 
"เฮ้..!" 
"หืม?"ผมหันน่าตามเสียง และพบว่า เป็นคนๆเดียวกับที่มากทักผม ในวันนั้น
"ไปกินข้าวด้วยกันไม?"
"เราห่อข้าวมา" "นายไปกินเลย"ผมรีบหยิบข้าวกล่องออกมาจากกระเป๋า
"เรียกเราว่า" "ดินก็ได้นะ^^"ดินยิ้มด้วยท่าทางเป็นมิตรก่อนจะเดิน
ออกจากห้องไป..ตอนนี้ ห้องเงียบผิดปกติ
คงเป็นเพราะว่า ที่นี้ไม่มีผู้หญิงที่ จะมาคอยแต่งหน้า เมาส์มอยกันล่ะมั้ง
และก็ไม่มี เพื่อนสนิท
ผมรีบสลัด ความคิดนั้นทิ้งไป
ก่อนจะแกะกล่องข้าวออก ซึ่งคุณแม่ได้ทำ ข้าวผัดมาให้ 
"ง่ำๆ" .. "ก็อร่อยดีนิ"
.
.
"ขอนั่งด้วยได้ไม..." มีเสียงบ้างสิ่ง ที่พูดกับผมจากข้างหลังห้อง
เมื่อหันไป...ก็ไม่มีใครเลย
"..." ผมอดทนกินต่อไป และพยยามไม่นึกคิดถึงสิ่งอื่น
"เอี๊ยดดด!!" อยู่ๆเก้าอี้ตรงน่า ก็หันมาทางโต๊ะผม แล้วค่อยๆลากเข้ามาใกล้ๆโต๊ะ
เหมือนกับว่า จะมานั่งด้วย
"ต้องการอะไร" ผมมองยังเก้าอี้ที่ว่างป่าว
"ผมอยากมีเพื่อน" แล้วอยู่ สิ่งที่ปรากฏตรงเก้าอี้
ก็คือ..อาตร์
"..."
"เราเป็นเพื่อนกันได้นะ" เขามองผมด้วยสายตา ที่เหมือนยังมีชีวิตอยู่
"เป็นได้หรอ" "นายควรจะอยู่ส่วนนายนะ" "เดี๋ยวพรุ่งนี้เราทำบุญไปให้"
"ผมไม่ต้องการ"
ผีอะไรไม่ต้องการบุณว่ะเนี้ย--?
"เอ๊ะ..??"
"ที่ผมไม่ไปไหนก็เพราะว่า" "ยังมีอะไรติดค้างอยู่"
"..."ผมยืนนิ่งไม่พูดอะไร นี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน
ที่ได้พูดกับผี แบบจะๆ
"ถ้าเราแก้คนเดียว คงไม่ได้แน่" "นายคือผู้ถูกเลือก"
"..."ผมยิ่งช็อคไปใหญ่.. อะไรคือถูกเลือกอะไรคือเป็นเพื่อนกะผี
เกิดอะไรขึ้นกันแน่..ที่ย้ายมาคิดว่าจะไม่มีอะไรแล้วนะ..
แต่ก็..มีเรื่องให้ทำจนได้
.
.
ในหัวตอนนี้ มืดไปหมด นี้เรา..ต้องเป็นเพื่อนกับผีสินะ อะเฮือกก!!-.-
สิ้นเสียงในหัว ร่างอันไร้วิญญาณของผมก็ล้มลงกับพื้น....
"ขอโทษ..นะ"
เสียงที่ได้ยินก่อนตาจะหลับลง คือเสียงของอาตร์ ที่กำลังร้องไห้อยู่
และเป็นเสียงที่คุ้นหูผมมากๆ