Boy Love!ร.รชายล้วน

ตั้งแต่วันนั้น..ก็ผ่านมาได้หลายวันแล้ว

เป็นอย่างทีผมคิดจริงๆ

อาตร์ไม่ได้อยู่ภายในห้อง..และอาจจะไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ

"นี้นายอาทิตย์!!"คุณครูเรียก จนผมสะดุ้งตื่น

"ค..ครับ--"

"แย่จริง" "เด็กมาใหม่แท้ๆ" ครูหันหลังกลับไปเขียนกระดานต่อ

.

.

.พักเที่ยง.

"เฮ้..!" 

"หืม?"ผมหันน่าตามเสียง และพบว่า เป็นคนๆเดียวกับที่มากทักผม ในวันนั้น

"ไปกินข้าวด้วยกันไม?"

"เราห่อข้าวมา" "นายไปกินเลย"ผมรีบหยิบข้าวกล่องออกมาจากกระเป๋า

"เรียกเราว่า" "ดินก็ได้นะ^^"ดินยิ้มด้วยท่าทางเป็นมิตรก่อนจะเดิน

ออกจากห้องไป..ตอนนี้ ห้องเงียบผิดปกติ

คงเป็นเพราะว่า ที่นี้ไม่มีผู้หญิงที่ จะมาคอยแต่งหน้า เมาส์มอยกันล่ะมั้ง

และก็ไม่มี เพื่อนสนิท

ผมรีบสลัด ความคิดนั้นทิ้งไป

ก่อนจะแกะกล่องข้าวออก ซึ่งคุณแม่ได้ทำ ข้าวผัดมาให้ 

"ง่ำๆ" .. "ก็อร่อยดีนิ"

.

.

"ขอนั่งด้วยได้ไม..." มีเสียงบ้างสิ่ง ที่พูดกับผมจากข้างหลังห้อง

เมื่อหันไป...ก็ไม่มีใครเลย

"..." ผมอดทนกินต่อไป และพยยามไม่นึกคิดถึงสิ่งอื่น

"เอี๊ยดดด!!" อยู่ๆเก้าอี้ตรงน่า ก็หันมาทางโต๊ะผม แล้วค่อยๆลากเข้ามาใกล้ๆโต๊ะ

เหมือนกับว่า จะมานั่งด้วย

"ต้องการอะไร" ผมมองยังเก้าอี้ที่ว่างป่าว

"ผมอยากมีเพื่อน" แล้วอยู่ สิ่งที่ปรากฏตรงเก้าอี้

ก็คือ..อาตร์

"..."

"เราเป็นเพื่อนกันได้นะ" เขามองผมด้วยสายตา ที่เหมือนยังมีชีวิตอยู่

"เป็นได้หรอ" "นายควรจะอยู่ส่วนนายนะ" "เดี๋ยวพรุ่งนี้เราทำบุญไปให้"

"ผมไม่ต้องการ"

ผีอะไรไม่ต้องการบุณว่ะเนี้ย--?

"เอ๊ะ..??"

"ที่ผมไม่ไปไหนก็เพราะว่า" "ยังมีอะไรติดค้างอยู่"

"..."ผมยืนนิ่งไม่พูดอะไร นี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน

ที่ได้พูดกับผี แบบจะๆ

"ถ้าเราแก้คนเดียว คงไม่ได้แน่" "นายคือผู้ถูกเลือก"

"..."ผมยิ่งช็อคไปใหญ่.. อะไรคือถูกเลือกอะไรคือเป็นเพื่อนกะผี

เกิดอะไรขึ้นกันแน่..ที่ย้ายมาคิดว่าจะไม่มีอะไรแล้วนะ..

แต่ก็..มีเรื่องให้ทำจนได้

.

.

ในหัวตอนนี้ มืดไปหมด นี้เรา..ต้องเป็นเพื่อนกับผีสินะ อะเฮือกก!!-.-

สิ้นเสียงในหัว ร่างอันไร้วิญญาณของผมก็ล้มลงกับพื้น....

"ขอโทษ..นะ"

เสียงที่ได้ยินก่อนตาจะหลับลง คือเสียงของอาตร์ ที่กำลังร้องไห้อยู่

และเป็นเสียงที่คุ้นหูผมมากๆ