รักได้ไหมถ้าหัวใจบ้านนอก

“ ใกล้ไปแล้วนะ เขยิบออกไปหน่อย ” เดี๋ยวบังรัศมีความหล่อหมด
“ ถ้าเขยิบออก ก็ออกนอกกล้องพอดีสิจ๊ะ ”
“ อ่าๆ อยากจะทำอะไรก็เชิญ ”
“ แล้วแต่เลยหรอจ๊ะ ”
“ เออ... ” แล้วเจ้าสมหวังก็เอาแขนที่หนักมากกกของมันมาพาดกับไหล่ผม(โอบไหล่)
ไอ้เด็กบ้านนอกนี่ชักจะลามปาม แต่...เราเป็นคนบอกเองนี่ว่าอยากทำอะไรก็เชิญ
พอถ่ายรูปเสร็จก็โพสลงอินสตาร์แกรม ส่วนใหญ่ลูกค้าที่มาติดตามร้าน
จะเป็นลูกค้าประจำและสาวๆ เพราะพวกเธอบอกว่าผมน่ารักอิอิ ถึงจะอยาก
ให้ชมว่าเท่ก็เถอะ น่ารักก็ยังดี
“ ปะ กลับบ้านกัน ”
“ เหมือนแฟนชวนกันกลับบ้านเลยนะจ๊ะ ”
“ อ่าวไอ้นี่ เตะสักที่ดีมั้ย ” แล้วสมหวังก็วิ่งไป ถึงเด็กบ้านนอกจะเป็นคนซื่อตรง
แต่อย่างน้อยไอ้เรื่องที่ไม่ควรพูด ก็ไม่ควรพูดนะ
พอกลับถึงบ้านผมนั่งเช็คอินสตาร์แกรมต่อ เมื่อก่อนก็เป็นอินสตาร์แกรมของผม
แต่เปลี่ยนจาก RAIN เป็นครัวไทยแทน เอาไว้โปรโมทร้านเพราะมีไว้ก็เท่านั้น
เอาให้เป็นประโยชน์ดีกว่าก็มีคนมาติดตามพันกว่าๆ ติดตามเค้าบ้างสองสามร้อย
หืม? มีคนมาคอมเม้นด้วยแหะ ปกติแค่ถูกใจถ้าสงสัยจะถามอะไรจะทักไลน์มา
“ ***อ่านคอมเม้น***
-พนักงานใหม่เท่จังอร้ายยย(ชิ ผมก็เท่นะ)
-มีพนักงานหล่อๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ได้ไปร้านแค่สามสี่วันเอง(เพิ่งมีวันนี้)
-เอ้ยเรนพนักงานแกหล่อขนาดนี้ทำไมไม่บอก(เพื่อนผมเองหญิงห้าวแต่บ้าผู้ชายหล่อ)
-อุ่ย เป็นแฟนกันป่าวคะถ่ายรูปซะคิขุเชียว(อันอื่นพอรับได้แต่อันนี้...)
-มีไอจีของพนักงานใหม่รึเปล่าคะ(ไม่มี)
-ขอให้รักกันนานๆนะ(เฮ้ยอันนี้โผล่มาได้ไง โพสแนะนำพนักงานไม่ใช่แต่งงาน) ”
เฮ้อ เลิกอ่านคอมเม้นดีกว่า เจ้าตัวที่อยู่ในห้องน้ำจะรู้รึเปล่านะ ว่าโดนชมขนาดนี้
“ นี่แกมาทำงานนะโว้ยไม่ใช่มาโปรยเสน่ห์ ” ผมพูดใส่ประตูห้องน้ำ แกรก แล้วประตูห้องน้ำก็เปิดออก
“ ฉันก็ตั้งใจทำงานนะจ๊ะไม่ได้ไปโปรยเสน่ห์ใส่ใครเลย ”
“ เออ แล้วแกจะแก้ผ้าออกมาหาพระแสงของ้าวอะไรหะ ” อยู่ในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว
อวดหุ่นแปะของมัน(ตาลุกไฟโชตช่วง)คนอะไรไม่อายฟ้าอายดินยืนแก้ผ้า
ถึงผมจะเป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่เคยแก้ผ้าเดินรอบบ้านนะเพราะคุณยายสอนมา
“ ออ พอดีฉันลืมกางเกงในจ้า ”   ของสำคัญแบบนั้นยังลืมได้ เคยลืมใส่บ้างรึเปล่าวะ
หลังจากที่สมหวังแต่งตัวเสร็จผมก็ควรจะไปอาบน้ำบ้างแล้ว
“ อ่ะ มีลูกค้ามาคอมเม้นรูปนายอ่ะ ” ผมยื่นโทรศัพท์ก่อนจะเข้าห้องน้ำ
ในเวลาต่อมาผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นสมหวังนอนอยู่โซฟาตัวเดิม
อ่า หลับแล้วรึ ผมหยิบโทรศัพท์ในมือของสมหวัง มีเม้นต่ออีกสองสามเม้น
หมอนี่เม้นชื่ออินสตาร์แกรมตัวเองหรอ ก็สาวๆขอนี่เนอะ เป็นเรา เรายินดีมาก
ผมลองกดเข้าไปดูใช้ชื่อว่า SUMVUNGNAJA แหมะชื่อมันบ่งบอกถึงความบ้านนอก
ของมันมากโห คนติดตามอย่างกับพวกเน็ตไอดอลจะถึงหมื่นอยู่ละ ครอก...
เสียงท้องร้องของสมหวังอีกแล้วรึไงก่อนปิดร้านก็กินข้าวแล้วนิ กินจุแบบนี้
มิน่าล่ะตัวอย่างกับหมีควาย
“ สมหวังเว้ย จะนอนข้างล่างหรอ ” ผมเดินไปเขย่าตัวมัน
“ แม่จ๋า สมหวังคิดถึงแม่จังเลย ”
“ เฮย...เฮ้ย ” ไอ้สมหวังดึงผมเข้าไปกอด ฉันไม่ใช่แม่นาย ปะ...ปล่อยนะหายใจไม่ออก
ถ้ามันกอดแม่มันอย่างนี้นะแม่คงขาดใจตายพอดี
“ สมหวัง... ”
“ โอ้ย!! ” ผมเอาหัวโหม่งคางมัน ตื่นสักที หนักเว้ย
“ พี่เรนทำอะไรอ่ะ ”
“ แกนั่นแหละทำอะไร ละเมอแม่จ๋าแม่จ๋าอยู่ได้ ปล่อยได้ยังอึดอัดว่ะ ”
“ อะไรจ๊ะ ไม่ใช่พี่เรนอยากให้ฉันกอดหรอ ” ถุย เอ็งคิดได้ไงฟระ
“ ดูซะบ้างว่าใครกอดใคร ” ผมดิ้นไปดิ้นมา ไอ้หมีควาย
“ หืม ตัวพี่เรนนิ่มจังเลย ” ลัดอ้อมแขนแน่นขึ้น หายใจไม่ออก ไอ้บ้านนอกไอ้เหน่อ
“ ... ” จะพูดอะไรกับมันดี
“ หอมจัง ” สมหวังดมเส้นผมที่เปียกของผม เห๋? เมื่อกี่หูฟาดรึเปล่า สมหวังพูดกลางธรรมดา
“ เมื่อกี่แกก็พูธรรมดาได้นี่หว่า ”
“ อ่าว ยังไม่ได้บอกเลยว่าพูดไม่ได้(พูดชัดเจนไม่มีเหน่อ) ” เออ ไอ้...ช่างมันเถอะ
“ จะปล่อยฉันได้รึยัง ”
“ ยังจ้า ” ตอแหล กลับมาพูดเหน่ออีกละ
“ แกกำลังจะลวนลามฉันนะเว้ย!! ” ผมโว้ยวายเมื่อปากมันไม่อยู่สุขเห็นผมอย่างนี้นะ
แต่ก็ไม่เคยไปทำเรื่องแบบนี้กับสาวคนไหน(ยายสอนให้รู้จักคำว่าให้เกียรติ)
“ แกเป็นเกย์ใช่มั้ย ฉันจะฟ้องพ่อให้ไล่แกออกจากบ้านนนนน ”
“ ก็ไม่รู้สินะ ผมก็แค่รู้สึกคิดถึงแม่เท่านั้นเองนะครับ(พูดชัดเจนไม่มีเหน่อ) ”
“ เออ ก็ถ้าคิดถึงแม่ก็ปล่อยฉันแล้วไปโทรหาแม่นะ สมหวัง ” ค่อยๆพูด
“ จ๊ะ จ๊วบ ” เฮ้ย!! ไอ้สมหวังมรุงหอมแก้มตูทำไมฟระ