The magic book
เขียนโดย 
mayu_mayu
วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 14.09 น.
แก้ไขเมื่อ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2560 09.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ของขวัญ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
กรุณาอ่านบทนำก่อนนะค่ะ
ติ๊ดๆๆๆ....
"อืม..."ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงขยับตัวอย่างรำคาญก่อนจะยื่นมือไปปิดนาฬิกาปลุกบนหัวเตียง ผ้าห่มถูกดึงขึ้นเพื่อบังแสงสว่างที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง
ติ๊ดๆๆๆ....
นาฬิกาปลุกดังขึ้นอีกครั้ง ร่างบางขมวดคิ้วอย่างขัดใจ มือปัดนาฬิกาตกลงพื้น ก่อนจะเริ่มดำดิ่งสู่ความฝันอีกครั้ง
'เดี๋ยวก่อนนะ วันนี้มัน...'
ร่างบางลุกพรวดจากที่นอน เหมือนกัับนึกอะไรออก ตาสีเขียวมรกตมองไปยังนาฬิกาปลุกที่ตนพึ่งปัดตกพื้นไป
'7:45'
"ส... สายป่านนี้แล้วหรอเนี้ย!!!"
"ส... สายป่านนี้แล้วหรอเนี้ย!!!"
"หืม... นี่ตื่นสายตั้งแต่วันแรกเลยหรอเนี้ย"
เด็กหนุ่มส่ายหน้าอย่างเอือมระอาให้กับเสียงที่ลงมาจากชั้นบน ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้มที่มุมปากเมื่อนึกภาพของผู้เป็นพี่ เขามีตาสีเขียวอ่อน ผมสีน้ำตาลเข้มเหลือบดำ ผิวไม่จัดว่าขาวนัก แต่มองโดยรวมแล้วจัดว่าเป็นเด็กหนุ่มที่จัดว่าหล่อเหลทีเดียว
"พี่!! กับข้าวเสร็จแล้วนะ"
"ร... รู้แล้วน่า!!"
เด็กสาววิ่งลงบันไดมาจากชั้นสอง ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวประบ่าถูกรวบด้วยริบบิ้นสีเขียวอ่อนอย่างลวกๆ ร่างบางถูกสวมทับด้วยชุดกะลาสี เครื่องแบบนักเรียนม.ปลาย เหมือนกับเด็กสาวทั่วๆไป จะต่างก็เพียงแต่ กางเกงซ้อนขายาวกรอมเท้าที่เลยกระโปรงลงมา ความจริงแล้วมันไม่ใช่กางเกงซ้อนแต่อย่างใด มันคือกางเกงชุดนอนที่เด็กสาวใส่นอนนั้นเอง
"ระวั--"
เด็กหนุ่มพูดยังไม่ทันจบคำ เด็กสาวก็สะดุดขากางเกงเสียหลักล้ม ไถลตัวลงมาจากบันได
"โอ้ย ฮ่าๆๆๆ พี่ไม่เบื่อบ้างหรอ ที่วิ่งตกบันไดเพราะลืมเปลี่ยนกางเกงอ่ะ แถมแต่ละวันยังล้มคนล่ะท่าอีก โอ้ย"
"มาซาโกะ เป็นไรไหมลูก อายาชิ! หยุดหัวเราะพี่ได้แล้ว"
"คร้าบบบบ"
อายาชิทำหน้าตายใส่ผู้เป็นแม่ ก่อนจะไปช่วยพยุงพี่สาวมาทานข้าว
"อรุณสวัสดิ์ทุกคน ฉันมาทันสินะ"
"ใช่ มาทันอย่างฉิวเฉียดเลยล่ะ คิโนมิคุง"
พี่น้องคิโนมิหันหลังไปก็พบกับเจ้าของเสียง อาจารย์โคบากิ อาจารย์มาดขรึมสุดเนี๊ยบ เจ้่าของตำแหน่งอาจารย์ที่ปรึกษายืนอยู่ด้านหลังของพวกตน มาซาโกะกับอายาชิรีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะของตนตามที่ถูกจัดไว้บนกระดานทันที
"อรุณสวัสดิ์มาซะจัง"
เด็กสาวหน้าตาสะสวยกลา่วทัก ทันทีที่มาซาโกะนั่งลงข้างๆตน ผมสีดำสนิทยาวถึงกลางหลังถูกถักเปียอย่างอย่างสวยงาม ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้มขึ้นเล็กน้อย
"อรุณสวัสดิ์เคโกะ"
"วันนี้ก็ตื่นสายอีกแล้วหรอคะเนี้ย"
"ถ... ถึงยังไงฉันก็มาทันล่ะน่า"
"จริงหรออออ"
"จ... จริงสิ!!!"
นัยเนตรสีฟ้าเข้มอย่างพวกลูกครึ่งปรายตามองคนไม่รู้กาลเทศะอย่างดุๆ คิ้วได้รูปขมวดเป็นปมอย่างคนกำลังหงุดหงิด ส่งผลให้ร่างบางสะดุ้งก่อนจะรีบส่งยิ้มแหยๆไปให้เป็นเชิงขอโทษ แต่แล้วเสียงหัวเราะจากคนข้างก็ทำให้นัยตาสีมรกตจ้องอย่างเคืองๆ
"ห... หัวเราะอย่างนั้นหมายความว่ายังหา"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
