Boreas love mafia ทัณฑ์ร้าย นายมาเฟียเลือดเย็น

บทที่3 จุดเริ่มต้นของการลงทัณฑ์

ประเทศไทย

ณ โรงพยาบาล XXX

ร่างสูงกำยำ หน้าตาหล่อราวกับรูปปั้นเทพบุตรกรีกบ่งบอกสัญชาติชัดเจน  กำลังยืนรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินที่มีพี่ชายของเขาอยู่ข้างใน โดยข้างกายนอกจากมีโรเบิร์ตคนสนิทอยู่แล้ว  ยังมีบอดิการ์ดอีกเป็นขบวนเพื่อทำหน้าที่อารักขาเจ้านายที่อาจมีอันตรายได้ทุกเมื่อ

“นายครับ ผมว่านายนั่งรอก่อนดีกว่ามั้ยครับ”คนสนิทเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเนื่องจากเจ้านายของพวกเขายืนรอมาเกือบสามชั่วโมงแล้ว  หากแต่หมอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเสียที

“ไม่เป็นไร”เสียงเข้มตอบอย่างขอไปที    ก็จะให้เขานั่งลงได้อย่างไรกันเล่า ในเมื่อพี่ชายที่เปรียบเสมือนส่วนหนึ่งของชีวิตเขากำลังมีอันตรายจนถึงชีวิตอย่างนี้ พวกเขามีกันแค่สองคนพี่น้องเท่านั้น  ถ้าหากพี่เขาเป็นอะไรไปละก็ เขาจะไม่ปล่อยคนที่ทำให้พี่เขาเป็นแบบนี้แน่

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เสียงเปิดประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออกโดยหมอเจ้าของเคสของคริส  ทำให้ร่างกำยำเข้าไปหาเพื่อถามอาการจากหมอทันที

“เป็นไงบ้างหมอ”

“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ แต่อาจเป็นเจ้าชายนิทรา เนื่องจากพิษยาที่ได้รับส่งผลกระทบกับระบบประสาท   ถึงจะโชคดีที่นำตัวส่งโรงพยาบาลเร็ว และได้รับในปริมาณไม่มากนัก  ทำให้หมอล้างพิษทัน  แต่คงต้องรอดูอาการอีกสักระยะ”

“แล้วพี่ชายผมจะหายมั้ย”เอ่ยถามด้วยความกังวล

“แต่ต้องได้รับการรักษาจากหมอที่เชี่ยวชาญโดยตรง เดี๋ยวหมอจะแนะนำให้อีกทีนะถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ”ร่างของหมอที่เดินห่างจากเขาไปเรื่อยไม่ได้อยู่ในความสนใจของคาลอสเลย  เพราะตอนนี้ชายหนุ่มกำลังนึกขอบคุณพระเจ้าที่ไม่ได้พรากสิ่งสำคัญไปจากเขา ถึงแม้พี่ชายเขาจะเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ก็เถอะ

“นายครับ” เสียงเรียกจากคนสนิทดึงให้ร่างสูงหลุดจากภวังค์ค์ และได้เห็นเอริคมือซ้ายที่เดินเข้ามาพร้องเอกสารในมือ

“ได้เรื่องแล้วครับนาย”เอริค ฮันเตอร์ รายงานพร้องส่งเอกสารให้เจ้านาย

“อืม ”ตอบรับสั้นๆพลางรับเอกสารจากเอริคมาดูอย่างใจเย็นทั้งที่ในใจตอนนี้นั้น  แทบจะเผาที่แห่งนี้ให้ลุกเป็นไฟได้เลย  มือหนาเปิดเอกสารอ่านที่ได้รับมาจากคนสนิท ดวงตาคมราวเหยี่ยวไล่อ่านเอกสารดังกล่าวที่บอกรายละเอียดต่างๆที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องกับพี่ชายของเขาในครั้งนี้   มือหนากำกระดาษในมือ จนแน่นตามแรงอารมณ์  แล้วพึมพำชื่อของใครคนหนึ่งออกมา  ใครคนนั้นที่เป็นคนทำให้พี่ชายเขาต้องเป็นอย่างนี้

“ณภัทร  วิเศษโยธา!”

อีกด้าน

17:35

“นี่คุณ ตาเมฆปล่อยน้องกันได้แล้ว เดี๋ยวน้องก็หายใจไม่ออกกันพอดี” หญิงวัยกลางคนที่ถึงแม้จะล่วงเลยวัยสาวมามากแล้ว แต่ก็ยังคงมีเค้าความสวยอยู่ไม่สร่าง เอ่ยห้ามสามีและลูกชายคนโตที่รุกกอดลูกชายคนเล็กกันอยู่ จนเจ้าตัวแสบที่ตัวเล็กอยู่แล้วแทบจมหายไปกับอ้อมกอดแน่นของพี่ชายแล้วยังถูกยื้อแย่งจากสองคนพ่อลูกเหมือนเด็กๆแย่งของเล่นอีกต่างหาก

“จันทร์ครับ นอนนี่อีกคืนไม่ได้เหรอลูก แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อจะให้เจ้าเมฆไปส่งแต่เช้าเลย”คุณนิพนธ์ เจ้าของร่างสูงของผู้เป็นประมุขที่ยังดูคล่องแคล่ว แข็งแรงเกินวัยเอ่ยทั้งที่มือหนายังกอดลูกชายคนเล็กอย่างรักใคร่อยู่ เขายังไม่อยากให้ลูกคนเล็กกลับคอนโดเลย

“ใช่จันทร์  เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่รีบไปส่งก็ได้ นะ ค้างอีกคืนเถอะ ”ตามมาด้วยเสียงทุ้มนุ่มของผู้เป็นลูกชายคนโตที่เกิดอาการงอแงอย่างกับเป็นเด็กพร้อมกันอย่างไร้เหตุผลซะได้  ทั้งที่ทุกครั้ง  พอถึงเวลาที่เขากลับคอนโดถึงจะมีขอให้อยู่ต่อบ้าง แต่ก็ไม่ได้หนักเท่ากับวันนี้เลย

“ไม่ได้หรอกครับ  ผมใกล้จะจบแล้วนะและก็ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด ด้วยไม่อยากให้ผมจบไวๆแล้วกลับมาอยู่บ้านเหรอ”ถึงแม้จะโดนลูกอ้อนจากทั้งสองขนาดไหนแต่ร่างบางก็ต้องใจแข็งเอาไว้ เพราะมีเหตุผลจริงๆ โรงแรมที่เขาฝึกเป็นโรงแรมใหญ่และมีชื่อเสียงมากหากเกิดข้อผิดพลาดเพียงนิดเดียวเขาคงไม่จบการฝึกงานด้วยดีแน่ๆ

“นั่นสิ  ลูกจำเป็นจริงๆนี่พ่อ ตาเมฆ อย่าเซ้าซี้ให้จันทร์ลำบากใจสิ”คุณสโรชาเอ่ยช่วยสนับสนุนลูกคนเล็ก  ทั้งที่ใจก็ไม่ได้อยากให้ลูกคนเล็กไปเช่นกัน  ไม่รู้ทำไมครั้งนี้นางจึงไม่อยากให้ลูกไปเลย

“ก็ได้ แต่ต้องรับสายพ่อและพี่เมฆตลอดล่ะ  แล้วมีอะไรผิดปกติรีบโทรหาพ่อหรือพี่เขาทันทีเลยนะลูก”เอ่ยกำชับลูกชายด้วยความเป็นห่วงแต่แม้ถึงแม้จะห่วงอย่างไรแต่หน้าที่ก็ต้องมาก่อน

“พี่เมฆ ”เสียงหวานลากยาวอย่างอ้อนๆผู้เป็นพี่ หลังจากที่บิดาเอ่ยปากอนุญาตแล้ว

“ฮึ ทุกคนอนุญาตแล้วนี่ ถึงพี่จะห้ามยังไงเราก็ไม่ฟังอยู่ดีใช่มั้ย”

“นะครับ รับรองผมจะดูแลตัวเองอย่างดีเลย นะ นะ”

“เฮ้อ!! ก็ได้  แต่ต้องทำตามที่พ่อบอกทุกอย่างนะ แล้วก็ดูแลตัวเองดีๆอย่างที่บอกพี่แล้วกัน” สุดท้ายก็แพ้ลูกอ้อนประจำตัวของน้องชายตามผู้เป็นพ่อของตนจนได้ แล้วจะไม่ให้พวกเขาทั้งรัก ทั้งหวง แล้วก็ห่วงร่างบางขนาดนี้ได้อย่างไร ก็เจ้าตัวน่ารัก ขี้อ้อนซะขนาดนี้

“เยส รักพี่เมฆที่สุดเล้ย”เอ่ยพลางโผเข้ากอดพี่ชายเต็มรัก  ซึ่งเมฆินทร์ก็กอดรับคนตัวเล็กกว่าตนอย่างเต็มใจ 

“แล้วพ่อกับแม่ล่ะฮึ เจ้าตัวแสบ”คุณนิพนธ์เอ่ยทั้งรอยยิ้ม  เมื่อเห็นความรักของสองพี่น้อง

“รักคุณพ่อ แล้วก็คุณแม่ด้วยครับ”

“รักสิครับ รักทุกคนเลย”อ้อนแล้วก็หันไป

“อื้ม ช่างอ้อนจริงๆเราเนี่ย ไป ไปได้แล้วจันทร์ เดี๋ยวเย็นกว่านี้แล้วจะอันตราย”

“ครับ คุณแม่  ผมไปก่อนนะทุกคน สวัสดีครับ”เอ่ยลากับทุกคนแล้วขับลงออกไปเพื่อตรงกลับคอนโดของตน  โดยมีสายตาทั้งสามคู่มองตามอย่างเป็นกังวล

คอนโด s

รถคันสีขาดสะอาดตาแล่นเข้ามาจอดที่ประจำหน้าคอนโด ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของร่างบางตลอดเวลาที่มาฝึกงานกับโรงแรมใหญ่ใกล้ๆนี้

“เอ๊ะ  ทำไมรู้สึกเหมือนมีคนตามนะ”พึมพำกับตัวเองเบาๆ เมื่อรู้สึกเหมือนมีคนตามอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ขับรถออกมาจากบ้านของตนแล้ว

“เฮ้อ คงคิดไปเองมั้ง”สุดท้ายก็เลิกคิดไป เมื่อไม่เห็นว่าจะมีใครมาคอยตามตน  เพราะไม่เคยมีเรื่องกับใครมาก่อน หากแต่ยังไม่ทันพ้นจากที่จอดรถของคอนโดก็รู้สึกถึงแรงหนักๆที่กดทับลงบนจมูกจากทางด้านหลัง    ร่างบางพยายามดิ้นรนจากการเกาะกุมหากแต่ก็สู้แรงคนด้านหลังไม่ได้  กลิ่นฉุนแปลกๆที่เข้ามาในจมูกทำให้ร่างกายหมดแรงสุดท้ายร่างบางก็หมดสติไป

“นายครับ ได้ตัวมาแล้วครับ”ร่างหนาของบุรุษอีกคนที่ไม่ได้อุ้มร่างของจันทร์ไว้ต่อสายหาใครบางคน แล้วกรอกเสียงลงไปอย่างเร็วเมื่อผู้เป็นนายรับสาย

‘ดี เอาไปไว้ที่ห้องฉันก่อน  ฉันอยากเห็นหน้ามัน’

“ครับนาย”แล้วสายก็ถูกตัดไปโดยผู้เป็นนาย 

“ว่าไง”เอริค เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนวางสายจากเจ้านายแล้ว  ไม่มีท่าทีจะบ่นว่าหนักสักนิดแม้ว่าจะต้องอุ้มร่างบางอยู่ก็เถอะ  ก็ในเมื่อคนในอ้อมแขนตัวเล็กผิดกับรูปร่างผู้ชายอย่างนี้และยิ่งเทียบกับเขาที่รูปร่างสูงใหญ่อย่างชาวยุโรป

“นายให้เอาตัวไปไว้ที่ห้องพักของท่านก่อน”โรเบิร์ตเอ่ยตอบเพื่อนที่อุ้มร่างของคนที่นายต้องการตัวไว้  แล้วส่ายหน้าเบาๆเห็นใจร่างบางที่นอนสลบไสลในอ้อมแขนของเพื่อนเขาอยู่ไม่น้อย  ดวงหน้าหวานที่ดูสวยกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก ขนาดยามหลับยังมีเสน่ห์ขนาดนี้ คงไม่รอดพ้นมือเจ้านายพวกเขาเป็นแน่ถึงแม้ร่างบางจะมีความผิด แต่ก็ไม่ได้หนักหนามากนัก ในเมื่อคุณคริสก็พ้นขีดอันตรายแล้วถึงแม้จะยังนอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ก็เถอะ แต่ก็มีโอกาสหายได้

“เอาน่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เราห้ามนายไม่ได้หรอก”  เอ่ยกับเพื่อนอย่างรู้ว่าเอริคคิดอะไรอยู่ เพราะเขาก็คิดไม่ต่างจากเพื่อนนัก

“อื้ม ไปเถอะ” และพวกเขาก็ขึ้นรถที่ลูกน้องจอดรออยู่ เพื่อไปหาผู้เป็นนายที่กำลังรออยู่  โดยมีร่างบางที่ไม่อาจรู้ชะตากรรมของตัวเองต่อจากนี้นอนไร้สติอยู่ด้วย

สวัสดีจ้า โอ๊ยๆๆๆ มาลงรัวๆ อย่าเพิ่งเบื่อกันน้า

ถ้ายาวไปหรืองงกันก็บอกได้น้า 555  จะพยายามต่อไปจ้า

แล้วไรท์จะรีบลงตอนพิเศษให้น้าจ๊ะ รอกันหน่อยเน้อออ

จะพยายามไม่ให้เกิน 4 นะคะ รักรีดทุกคนค่า