Invade: การมาเยือน

     ฉันกำลังเดินไปตามท้องถนนที่เงียบสงัด พื้นถนนมีแต่ฝุ่นที่หลงเหลือจากการบุกรุกของพวกนั้น ฉันยังคงทำใจไม่ได้กับเพื่อนผู้หญิงของฉันที่ตายต่อหน้าต่อตา ฉันยังไม่รู้จักชื่อของเธอด้วยซ้ำ ในขณะที่เราสองคนเดินกัน ฉันก็ได้รู้ว่าเขาชื่อว่า Michael เขาแก่กว่าฉันแค่ 3 ปี กำลังเรียนอยู่ปี 2 แล้ว เขาบอกว่าที่เขาสติแตกตอนที่อยู่ในร้าน เพราะว่าแฟนของเขาที่ชื่อว่า Melissa ถูกฆ่าตายระหว่างทางที่เขาจะไปฐานใต้ เขาเลยสติแตก ฉันเลยเล่าเรื่องของฉันให้ฟัง เรื่องผู้หญิงคนนั้น มันทำให้เราสองคนเศร้ากันไปพักใหญ่ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ชวนฉันคุยเรื่องอื่น 

          "โตขึ้นเธออยากเป็นอะไร?"

          "ฉันอยากเป็น ครู แล้วนายหละ?"

          "ฉันอยากเป็นวิศวะกร"

          "เห้ย! เจ๋ง! 555" ในขณะที่ฉันกำลังหัวเราะอยู่ จู่ๆก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากไกลๆด้านหลัง พวกเราหันกลับไปด้านหลัง แล้วมอง แต่กลับมองไม่เห็นอะไร เขาจับไหล่ฉันแล้วพาฉันไปหลบที่ร้านข้างๆถนนที่ฉันกำลังเดิน 

     ฉันนั่งอยู่ในร้านกับเขา Michael โอบไหล่ฉันเหมือนจะกันไม่ให้ฉันลุก เราสองคนนั่งยองๆอยู่สักพัก เสียงเครื่องยนต์นั้นดังขึ้นเรื่อยๆ ดังจนข้าวของในร้านสั่นสะเทือน ฉันมองออกไปด้านนอก มันมีลักษณะคล้ายๆรถถัง แต่ใหญ่กว่า มีพวกมันเดินอยู่ล้อมรอบรถถังคันนั้นประมาณ 20 กว่าชีวิต ฉันเห็นว่า Michael กำลังหยิบปืนออกมา เหมือนเตรียมพร้อมที่จะยิงพวกนั้น ฉันมองไปที่เขาพร้อมส่ายหน้า เพื่อที่จะให้เขาเก็บปืน เขามองฉันแต่มือยังคงอยู่ที่ปืน เสียงของเครื่องยนต์เบาจนหายไปแล้ว ฉันถอนหายใจยาว

          "นายคิดว่าพวกมันจะไปไหน?"

          "ฉันไม่รู้เหมือนกัน เรารีบไปกันเถอะ" เขาลุกขึ้นเตรียมวิ่งออกไป แต่เขาก็หยุดหันมาที่ฉันแล้วยื่นมือไปหยิบของในกระเป๋าของเขา

          "นี่ Eliza ฉันให้ เธอจำเป็นต้องใช้"เขายื่นมีดเล่มเล็กมาให้ฉัน

          "เห้ย! มันจะดีหรอ?"

          "เอาไปเถอะ มันอาจจะช่วยเธอได้"

          "ขอบใจนะ" ฉันรับมีดของเขาไว้ 

     พวกเราสองคนเดินไปเรื่อยๆตามท้องถนนที่มีแต่ฝุ่น ฉันรู้สึกว่าเราเดินมาหลายชม.จนท้องฟ้าเริ่มเป็นสีส้ม "นายรู้ได้ไงว่าฐานใต้อยู่ไหน?" ฉันถามด้วยความสงสัย "เธอเห็นภูเขาที่อยู่ตรงหน้าเธอไหม?" เขาชี้ไปยังภูเขาด้านหน้าที่ห่างไม่ถึง 1 กิโลเมตร "นี่แหละฐานใต้ มันตั้งอยู่ในภูเขาลูกนั้น เขาบอกให้เดินมาทางใต้ ตรงภูเขาลูกนั้น" พวกเราเดินมาถึงหน้าทางเข้า มันเขียนด้านบนว่า "South Base" เราสองคนเดินเข้าไปด้านใน มันเหมือนเป็นอุโมงค์รถไฟ มีเสียงของหลอดไฟและเครื่องปั่นไฟดังหึ่งๆอยู่รอบๆ มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ กดดันแปลกๆ ฉันค่อยๆหยิบมีดที่ Michael ให้ขึ้นมา ส่วนเขาก็หยิบปืนขึ้นมาเหมือนกัน สิ่งที่ฉันเห็นไกลๆมันเหมือนเป็นลูกกรง มีชายสองคนคุมประตูอยู่ แต่งตัวคล้ายทหาร แต่ไม่ใช่ ถือปืนที่กระบอกใหญ่กว่าที่ชายหนุ่มข้างๆฉันถืออยู่ 

          "หยุดอยู่ตรงนั้น! คุณสองคน!" เสียงของเขาดังก้องไปทั่วทางเดิน พวกเขาหันปืนมาหาเรา เราสองคนหยุดตามคำสั่งของทหาร แล้วชูมือขึ้นมาทั้งสองมือ 

          "วางอาวุธ!" เราสองคนมองหน้ากันแล้วค่อยๆวางอาวุธ

จู่ๆก็มีกระจกเลื่อนมากันด้านหน้าและด้านหลังของเรา ฉันรีบหยิบมีดแล้วขว้างไปที่กระจกโดยสัญชาติญาณของฉัน แต่กระจกนั่นมันเป็นกระจกกันกระสุน Michael พยายามยิงกระจกนั่นหลายนัดแต่กระจกนั่นแทบจะไม่มีร่องรอยของกระสุนเลย ในตอนที่ฉันกำลังจะหาทางออก จู่ๆก็มีควันสีฟ้าออกมาจากซอกของอุโมงค์ ฉันเรียก Michael เขาหันมามองฉันก่อนที่จะมองพื้น ความรู้สึกนี้...ความรู้สึกอึดอัดนี้ ฉันกำลังหายใจไม่ออก ฉันมองเห็นหน้าของ Michael ที่เริ่มจะเลือนลาง เขามองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เป็นห่วง ฉันค่อยๆล้มไปนอนกับพื้น ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นคือ Michael กระโจนผ่านควันสีฟ้ามารองรับฉัน หน้าของเขาเหมือนกับตอนที่ฉันเจอเขาเป็นครั้งแรก เขาเหมือนพูดอะไรสักอย่าง ก่อนที่ฉัน...จะหลับไป...