กลรักสลับใจ

 
 
เมื่อคืนยัยนั่นต้องโกหกแน่ ๆ
 
 
แต่ไม่ทันไรพอยัยนั่นหันมาเจอสายตาของเขาเข้า เธอก็กลับทำหน้าทำตากวนทรีนใส่เหมือนเคย แล้วก็ทำลอยหน้าลอยตาพูดขึ้นมาว่า
 
“แหม เปิดโอกาสให้หน่อยเดียว ก็เพลินเลยนะ” ก่อนจะแลบลิ้นใส่เค้าไปทีนึงแล้วก็หันกลับไปทำหน้าอมทุกข์ทางหน้าต่างเหมือนเดิม จนเอิงถึงกับหันมายิ้มขำให้ไคท์ ส่วนไคท์ก็ยิ้มตอบเธอไปเล็กน้อย
 
 
ก็ยังกวนประสาทเหมือนปกตินี่หว่า รึเราจะคิดมากไปเองนะ เห้อ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
 
 
ไคท์พยายามคิดในแง่ดีทั้งที่ในใจเค้าเองก็แอบหวั่น ๆ อยู่เหมือนกัน เพราะเมื่อคืนมันแปลก ๆ 
 
 
หรือยัยนั่นจะโยนที่ตรวจทิ้งในชักโครกเพราะไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผลมันเป็น positive กันนะ
 
 
 
หลังจากกลับไปถึงคอนโด วีน่าก็รีบโทรเรียกเจ๊ช่ามาอย่างด่วน
 
 
“ว่าไงยะหล่อน” อาชัชชาติใช้ small talk รับสายขณะกำลังขับรถอยู่
 
 
“ฮัลโหล อาช่าวีมีไรให้ช่วยหน่อย” วีน่ารีบกรอกเสียงตามสายไปอย่างร้อนรน
 
 
“จะรีบจิกเจ๊มาทำแมวอะไรจ้ะ เจ๊กำลังจะไปรับประทานเด็กค่า ไม่ว่างหรอกค่ะ” อาช่าพูดเสร็จก็หันไปมองหน้าคู่ขาสุดหล่อแบบตาเป็นประกายวิบวับ ปิ๊ง ๆๆๆ
 
 
“เดี๋ยว ๆ เจ๊ อย่าพึ่งวาง นี่มันธุระสำคัญมากนะ” วีน่ารีบร้องบอกเสียงดัง
 
 
“คือ วีจะฝากอาซื้อที่ตรวจครรภ์เข้ามาให้หน่อย” วีน่าพูดต่อเสียงอ่อย ๆ
 
 
“ฮะ จะฝากซื้อยาแก้คัน”
 
 
“ไม่ใช่ค่ะอา วีหมายถึงที่ตรวจครรภ์”
 
 
เจ๊ช่าถึงกับเบรกรถจนหัวแทบทิ่ม ส่วนพ่อหนุ่มคู่ขานี่พอเงยหัวที่เกือบไปกระแทกคอนโซลรถแต่ก็ไม่ทันกระแทกเพราะเค้าคาดเข็มขัดนิรภัยไว้ขึ้นมาได้ เค้าก็หันมามองด้วยความแปลกใจ ที่อีเจ๊ยังนั่งนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งมาดามทุซโซ่ เหมือนกับยังช็อคกับอะไรอยู่สักอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
เมื่ออามาถึง เจ๊ช่าก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินเข้าไปลากแขนวีน่าให้มานั่งที่โซฟา
 
 
 
“แกบอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าเด็กเป็นลูกใคร” อาช่าถามเสียงโหดมาก
 
 
“เจ๊ ทำไมวันนี้เสียงแม้น แมนล่ะ”
 
 
“ไม่ตลก” เจ๊ช่าทำหน้าจริงจังแบบวีน่าแทบไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต
 
 
“อาคะ วีขอโทษ วีไม่ได้ตั้งใจ วันนั้นวีสงสัยว่าวีต้องโดนมอมยาแน่ ๆ”
 
 
“ใครมอมแก ไป ไปแจ้งความกันเดี๋ยวนี้เลย” อาช่ารีบดึงแขนวีน่าให้ลุกขึ้น
 
 
“เดี๋ยว ๆ วันนั้นงานบริษัท วีไม่ได้ระวังตัวเพราะคิดว่าเป็นงานภายใน เลยไม่แน่ใจว่าโดนตอนไหน ยังไง แล้วยัยบิวก็ช่วยพาวีไปส่งห้องผิดได้ยังไงวีก็ไม่รู้ คือตอนนั้นวีก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรแล้วจริง ๆ มาจำความได้ชัด ๆ อีกทีก็ตอนเช้าแล้ว แถมตอนนี้ตรวจไปก็คงไม่เจอสารนั่นแล้วแหละอา สามอาทิตย์กว่าแล้ว”
 
 
 
“โอ๊ย กระเทยอยากตาย สรุปแกแค่คิดว่าแกอาจจะท้องเพราะเรื่องคืนนั้นใช่มั้ย”
 
 
 “จริง ๆ ก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าท้องแน่รึเปล่า แต่ตอนลองตรวจกับ tester ที่จีนมันขึ้น 2 ขีด ถ้าลองใช้อันอื่นตรวจมันอาจจะไม่ขึ้นแบบนี้ก็ได้นะ ใจเย็น ๆ สิคะอา”
 
 
“งั้น แกไปตรวจที่โรงพยาบาลกับหมอที่เป็นเพื่อนสนิทฉันเดี๋ยวนี้เลย”
 
 
“อา วีป็นดารานะ ไปยังงั้นเป็นข่าวตายเลย” วีน่าเสียงดังแบบตกใจกับความคิดของอาช่า
 
 
“แล้วถ้าแกท้องจริงขึ้นมา จะทำยังไง ยังไงท้องมันก็ต้องโตขึ้นมาทุกวันอยู่ดี” อาช่าเริ่มโมโหมากขึ้นเรื่อย ๆ
 
 
“แล้วถ้าวีไม่เก็บเด็กไว้ล่ะคะ” ถึงจุดนี้น้ำตาของวีน่าก็หยดแหมะลงพื้นทันที เพราะแม้แต่ตัวเธอเองก็รู้สึกตกใจกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งจะหลุดพูดออกไป และเธอก็รู้สึกผิดวูบขึ้นมาต่อชีวิตน้อย ๆ ที่อาจจะกำลังเติบโตอยู่ภายในร่างกายของเธอ
 
 
“แก จะบ้าหรอ หมามันยังรักลูกมันเลย แกเป็นคนนะ หรือต่อให้ถ้าแกเป็นทอม ไม่ได้เป็นผู้หญิงแต่ก็น่าจะมีความเป็นมนุษย์หลงเหลืออยู่บ้าง แกจะฆ่าชีวิตบริสุทธิ์ชีวิตนึงได้ลงคอเลยหรอ” เจ๊ช่าตกใจมากเพราะคิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับหลานที่เลี้ยงมาเองกับมือแบบนี้
 
วีน่าเงียบไปอย่างรู้สึกผิด เมื่อเธอก้มมองพื้นนิ่ง ๆ และเริ่มได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง หญิงสาวก็อดรู้สึกเป็นห่วงสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ นั้นขึ้นมาไม่ได้ ว่าเค้าอาจจะรับรู้ได้ถึงสิ่งที่เธอเพิ่งจะเผลอหลุดพูดออกไปเมื่อครู่นี้ วีน่าจึงเผลอยกมือขึ้นมาแตะที่ตรงหน้าท้องของตัวหล่อนเองเบา ๆ ก่อนที่น้ำตาจะไหลรินลงมาเป็นสาย
 
อาช่าที่เห็นหลานเป็นแบบนี้จึงรีบเดินเข้ามาสวมกอดหล่อนเอาไว้ และเขาก็พูดปลอบคนในอ้อมกอดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงมากว่า
 
"ใจเย็น ๆ นะลูก ยังไงปัญหาทุกอย่างก็ย่อมมีทางแก้อยู่เสมอ ถ้าประตูมันออกไม่ได้ ยังไงก็ยังมีหน้าต่างอยู่อีกทางนะวีนะ"