กลรักสลับใจ

 
 
       ขณะเดียวกันพี่ฮาก็เดินตามหาตัววีน่าไม่เจอ โทรหาก็ขึ้นแต่ว่าให้ฝากข้อความ เพราะมือถือเธอแบตหมดมาสักพักนึงแล้วหลังจากที่วีน่าโทรคุยกับย่าเสร็จ
 
สงสัยไปนอนแล้วหล่ะมั้ง เออ ช่างมันเหอะ งานบริษัท ปิดรีสอร์ตจัดขนาดนี้ มีแต่คนกันเองทั้งนั้น ไม่น่าห่วงเหมือนพวกงานนอก
 
 
โดยที่พี่ฮาหารู้ไม่ว่า งานภายในนี่แหละ ทำให้วีน่าซวยกว่างานนอกงานไหน ๆ ซะอีก
 
 
 
 
ตอนเช้า
 
วีน่าตื่นมาก็ตกใจมากพอเห็นว่าคนข้าง ๆ เป็นใคร กำลังจะกรี๊ดและยื่นมือไปบีบคอไคท์ แต่เธอก็คุมสติไว้ได้ทันรีบเอามือมาตะครุบปากตัวเองแทนไว้ซะก่อน พอเห็นนายตัวร้ายยังไม่ตื่น วีน่าก็เลยนึกได้รีบลุกมาแต่งตัว กะจะรีบชิ่งหนีออกจากห้อง แต่ไคท์ก็ดันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี เค้ามองไปเห็นสาวเจ้ากำลังย่องไปทางประตูก็เลยรีบเรียกไว้
 
 
“อ้าว น้องจะรีบไปไหนล่ะ ไม่เอาค่าจ้างก่อนหรอ พี่จะบอกว่าเมื่อคืนเราบริการพี่ได้เร่าร้อนถึงใจมากเลยนะจ้ะ เด็ดสมกับที่เป็น surprise จริง ๆ” ไคท์นอนบิดขี้เกียจพูดอย่างอารมณ์ดีเพราะเข้าใจว่าวีน่าคือสาวบริการที่เพื่อนส่งมาให้
 
 
         วีน่าได้ยินแบบนั้นก็โกรธลมออกหูเลยทีเดียว
 
“ไอ้บ้าไคท์ นายตายแน่” วีน่าวิ่งกลับมาทุบไคท์พลักๆๆ
 
 
ไคท์เองก็ตกใจมากจนแทบจะหายเมาค้างที่เห็นว่าสาวคนที่หันมาคือวีน่า 
 
งั้นเมื่อคืนนี้เค้าก็มีอะไรกับ…
 
 
 
 
ไคท์กลัวคนได้ยินเข้าเลยเข้าไปปิดปากและบอกวีน่าว่าให้พูดเบา ๆ พอไคท์เตือนวีน่าก็ได้สติ เธอเริ่มคิดได้และก็แอบกลัวว่าคนอื่นจะรู้เรื่องนี้เข้าเหมือนกัน เธอก็เลยด่าไคท์แบบเสียงไม่ดังนัก 
 
ทั้งคู่ทะเลาะเถียงกันไปเถียงกันมา ต่างฝ่ายต่างโทษกัน ฝ่ายไคท์ก็หาว่าวีน่ายั่วเพราะที่นี่เป็นห้องของเขา ฝ่ายวีน่าก็บอกคนที่เธอออกมาจากงานด้วยเมื่อคืนคือยัยบิวต่างหาก  
 
 
 
หลังจากเถียงกันจนเหนื่อย วีน่าก็เลยบอกให้ไคท์ลืม ๆ เรื่องนี้ไปซะ
 
“งั้น ฉันจะถือว่าเมื่อคืนให้หมามันกิน แล้วจำไว้นะ ถ้านายเป็นลูกผู้ชายพอ อย่าบอกใครเรื่องนี้ ถ้านายบอกใครรับรองว่าฉันฆ่านายแน่” 
 
วีน่าชี้หน้าไคท์และกล่าวอย่างอาฆาต ก่อนจะเปิดประตูแล้วค่อย ๆ ยื่นหัวออกไปแอบดูลู่ทางหน้าห้องว่าปลอดคนมั้ย พอเธอแน่ใจว่าไม่มีใคร เธอก็รีบพุ่งตัวออกจากห้องไปเลย ก่อนที่ไคท์จะแต่งตัวเสร็จเสียอีก
 
 
 
เมื่อไคท์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาก็รีบตามออกมาหวังจะขอเคลียร์กับวีน่า แต่เขาก็กลับหาเธอไม่เจอเสียแล้ว เพราะเธอรีบ check out หนีกลับกรุงเทพไปเสียก่อน
 
ที่วีน่ารีบออกจากรีสอร์ตก็เป็นเพราะว่าเธอจะรีบออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินที่ร้านขายยาตามทางระหว่างที่ขับรถกลับมากรุงเทพ ฯ แต่จนแล้วจนรอดก็เธอไม่กล้าซื้อ ทั้ง ๆ ที่เข้าไปในร้านขายยาถึง 3 ร้านแล้ว
 
 
ร้านที่ 1
 
คนขายยาคนแรกเป็นสาวหมวย ขาวอวบ แต่งหน้าค่อนข้างเข้ม และแถมยังใส่บิ๊กอาย หญิงสาวซึ่งอยู่ในช่วงวัยประมาณสามสิบต้น ๆ ก็กำลังนั่งดูโทรทัศน์ไปด้วยในขณะที่ก็รอลูกค้าไปด้วย
 
เมื่อวีน่าซึ่งสวมแว่นตากันแดดเดินเข้าไปในร้าน เธอก็เอ่ยทักทายลูกค้าก่อนว่า
 
“สวัสดีค่ะ”
 
“สวัสดีค่ะ” วีน่ารู้สึกว่าตนเองกำลังมือเท้าเย็นไปหมดประหนึ่งว่าตนนั้นเพิ่งจะแอบไปทำอะไรผิดมา และกำลังจะต้องมาสารภาพผิดกับผู้ใหญ่อย่างไรอย่างนั้น
 
“เป็นอะไรมาคะ”
 
“เอ่อ…” ขณะที่วีน่ากำลังจะพูดว่า ‘มาซื้อยาคุมฉุกเฉินค่ะ’ ออกไป คนขายก็ดันเอ่ยทักเธอขึ้นมาเสียก่อนว่า
 
“คุณวีน่า ใช่มั้ยคะเนี่ย พี่เคยเห็นน้องในทีวี ตัวจริงเท้ เท่นะคะ ถึงว่าสาว ๆ ถึงกรี๊ดกันทั้งบ้านทั้งเมืองเลย” หญิงสาวยิ้มหวานให้หล่อนทันทีที่จำได้ว่าเธอเป็นดาราดัง
 
“อ่อ ค่ะ ๆ ใช่ค่ะ” วีน่าที่กำลังจะพูดจึงต้องเก็บกลืนคำพูดที่กำลังจะพูดออกไปเอาไว้ และทำเป็นแกล้งไอเสียงดังทันที
 
“แค่ก ๆ คือวีมาซื้อยาอมแก้เจ็บคอกับยาแก้ไอน่ะค่ะ”
 
“รอสักครู่นะคะ” คนขายก็จัดยาไป ส่วนคนซื้อก็แอบยืนทำหน้าเซ็งทันทีที่รู้ว่าตนเองจะต้องไปหาซื้อยาที่ร้านใหม่เสียแล้ว
 
 
 
 
ร้านที่ 2
 
คนขายเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ ขาวตี๋ แถมยังใส่แว่นตา ช่วงวัยประมาณยี่สิบปลาย ๆ ซึ่งขณะนั้นเขาก็กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาจิ้มหน้าจอมือถืออยู่อย่างเมามันส์
 
คนขายเป็นผู้ชายแบบนี้ เค้าคงไม่สนเรื่องวงการบันเทิงเท่าไหร่หรอกมั้ง
 
 
วีน่าคิดในใจขณะผลักประตูกระจกของร้านเข้าไป
 
 
เมื่อวีน่าที่ใส่แว่นกันแดดกับหมวกแก็ปอีกอันเข้าไปในร้าน กรุ้งกริ้งตรงประตูก็ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มรีบหันมาเอ่ยทักทายลูกค้าก่อนทันทีว่า
 
“สวัสดีครับ”
 
“สวัสดีฮะ” วีน่าก้มหน้าก้มตาพูด
 
“รับอะไรดีครับ”
 
“เอ่อ…” ขณะที่วีน่าซึ่งกำลังจะกลั้นใจพูดว่า ‘ยาคุมฉุกเฉิน’ออกไป คนขายก็ดันร้องทักเสียงดังขึ้นมาเสียก่อนว่า
 
“ต้าย วีน่า ใช่มั้ยคะเนี่ย ตัวจริง..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
To be continued...