Memory of heart...ความทรงจำของหัวใจ
7.3
2) ไม่มีหัวใจ2/2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เฮ้อ..."
ร่างเล็กทรุดลงอย่างคนหมดแรงหลังจากตะเกีนกตะกายมานานเธอจ้องมองสำรวจรอบๆห้องแต่กับพบเพียงลังกล่องขนาดปานกลาง
"..."
สายตาทอดมองสิ่งต่างๆอย่างไร้ซึ่งจุดหมายพยายามนึกถึงเหตุการที่ผ่านมาแต่ก็นึกไม่ออกเธอจำได้เพียงว่า
'เธอนั้น...เคยตายมาแล้ว'
นึกแล้วร่างบางก็อดหวาดกลัวเสียไม่ได้
"อ้าวพี่สาวมาใหม่เหรอครับ?"
เสียงนุ่มเบาดังมาจากบริเวณใกล้ๆทำให้'ลีเซล'หลุดจากภวังค์
แสงสีฟ้าสว่างมากขึ้นจากบริเวณรอบข้าง
"พ...พวกเธอเป็นใคร..."
เด็กสาวร้องถามอย่างหวาดๆ
"ผมอยู่ที่นี่มา2-3ปีได้แล้วมั้งครับ"
เด็กชายคนเดิมตอบ
ลีเซลยังคงสงสัยอีกหลายเรื่องแต่ก็เลือกที่จะถามคำถามที่เธอสงสัยมากที่สุด
"ทำไมเมื่อกี้ฉันไม่เห็นนายละ.."
"ห้องนี้มันมืดนี่ครับอีกอย่างเวลาเราหลับกรงนี่ก็จะไม่เลืองแสงด้วย"
เด็กชายตอบพลางยิ้มต้อนรับ
"แล้วในห้องนี้มีใครอีกมั้ย?"
ร่างเล็กถามแล้วเริ่มยิ้มเมื่อมีเพื่อนคุย
"มีสิครับเพียงแต่พวกเขาหลับอยู่"
กึกๆ
กึกๆ
บทสนทนาหยุดทันทีเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ
"ส...เสียง"
ลีเซลหันไปพึ่งเด็กหนุ่มกรงข้างๆ
แต่ตอนนี้ร่างกายของเขากับซีดเผือกไม่ขยับเขยื้อน
"นี่เธอเป็นอะไร?!"
"..!!!!"
"เฮ้!"
"..ย..แย่แล้ว"
"ใช่..แย่แล้ว:)"
ชายหนุ่มร่างผอมเดินเข้าพร้อมรอยยิ้มที่น่าหวาดกลัวมากกว่าเดิมหลายล้านเท่า
"หึ...!"
ร่างเล็กทรุดลงอย่างคนหมดแรงหลังจากตะเกีนกตะกายมานานเธอจ้องมองสำรวจรอบๆห้องแต่กับพบเพียงลังกล่องขนาดปานกลาง
"..."
สายตาทอดมองสิ่งต่างๆอย่างไร้ซึ่งจุดหมายพยายามนึกถึงเหตุการที่ผ่านมาแต่ก็นึกไม่ออกเธอจำได้เพียงว่า
'เธอนั้น...เคยตายมาแล้ว'
นึกแล้วร่างบางก็อดหวาดกลัวเสียไม่ได้
"อ้าวพี่สาวมาใหม่เหรอครับ?"
เสียงนุ่มเบาดังมาจากบริเวณใกล้ๆทำให้'ลีเซล'หลุดจากภวังค์
แสงสีฟ้าสว่างมากขึ้นจากบริเวณรอบข้าง
"พ...พวกเธอเป็นใคร..."
เด็กสาวร้องถามอย่างหวาดๆ
"ผมอยู่ที่นี่มา2-3ปีได้แล้วมั้งครับ"
เด็กชายคนเดิมตอบ
ลีเซลยังคงสงสัยอีกหลายเรื่องแต่ก็เลือกที่จะถามคำถามที่เธอสงสัยมากที่สุด
"ทำไมเมื่อกี้ฉันไม่เห็นนายละ.."
"ห้องนี้มันมืดนี่ครับอีกอย่างเวลาเราหลับกรงนี่ก็จะไม่เลืองแสงด้วย"
เด็กชายตอบพลางยิ้มต้อนรับ
"แล้วในห้องนี้มีใครอีกมั้ย?"
ร่างเล็กถามแล้วเริ่มยิ้มเมื่อมีเพื่อนคุย
"มีสิครับเพียงแต่พวกเขาหลับอยู่"
กึกๆ
กึกๆ
บทสนทนาหยุดทันทีเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ
"ส...เสียง"
ลีเซลหันไปพึ่งเด็กหนุ่มกรงข้างๆ
แต่ตอนนี้ร่างกายของเขากับซีดเผือกไม่ขยับเขยื้อน
"นี่เธอเป็นอะไร?!"
"..!!!!"
"เฮ้!"
"..ย..แย่แล้ว"
"ใช่..แย่แล้ว:)"
ชายหนุ่มร่างผอมเดินเข้าพร้อมรอยยิ้มที่น่าหวาดกลัวมากกว่าเดิมหลายล้านเท่า
"หึ...!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ