Run away อย่าหยุดวิ่ง...ถ้ายังไม่อยากชิ่งลงนรก!

ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 6 'เนม'
อายุ : 17 ปี
การศึกษา : มัธยมศึกษาตอนปลาย
สถานะ : มีแฟนแล้ว
ภูมิลำเนา : กรุงเทพฯ

ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 7 'ซี'
อายุ : 18 ปี
การศึกษา : มัธยมศึกษาตอนปลาย
สถานะ : โสด
ภูมิลำเนา : นนทบุรี

ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 8 'สตางค์'
อายุ : 18 ปี
การศึกษา : มัธยมศึกษาตอนปลาย
สถานะ : มีแฟนแล้ว
ภูมิลำเนา : กรุงเทพฯ

ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 9 'มีน'
อายุ : 18 ปี
การศึกษา : มัธยมศึกษาตอนปลาย
สถานะ : โสด
ภูมิลำเนา : ปทุมธานี

ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 10 'เจน'
อายุ : 17 ปี
การศึกษา : มัธยมศึกษาตอนปลาย
สถานะ : โสด
ภูมิลำเนา : กรุงเทพฯ

ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 12 'โน่'
อายุ : 19 ปี
การศึกษา : นักศึกษาชั้นปีที่ 1
สถานะ : มีแฟนแล้ว
ภูมิลำเนา : นนทบุรี

ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 16 'พิท'
อายุ : 21 ปี
การศึกษา : นักศึกษาชั้นปีที่ 3
สถานะ : มีแฟนแล้ว
ภูมิลำเนา : นครปฐม

- x - x - x - x - x -

               "ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือ 20 คนที่ทางเราได้คัดเลือกมาร่วมเล่นเกม รู้หมายเลขตัวเองกันแล้วใช่มั้ยคะ" เสียงของ 'ก้อย' สตาฟสาวที่คอยดูแลผู้เข้าแข่งขันพูดขึ้น
               "รู้แล้วค่ะ/ครับ"
               "ก้อยขอให้ทุกคนแยกตัวออกมาเป็นกลุ่มนะคะ แบ่งเป็นหมายเลข 1 - 5,6 - 10,11 - 15 และ 16 - 20 ให้อยู่รวมกันค่ะ" สตาฟสาวพูดเสร็จทุกคนก็แบ่งแยกตัวเองออกตามคำสั่งโดยมีการล่ำลาอะไรกันนิดหน่อยประสาคนเป็นแฟนกัน
               "พี่โน่ เนมคงคิดถึงพี่โน่แย่เลย" เนมพูดกับแฟนหนุ่ม 'โน่' แล้วโผเข้ากอดหนุ่มร่างสูง
               "ฮ่าๆ เดี๋ยวเราสองคนก็ได้เจอกันในเกมแหละ ไม่ต้องห่วงหรอก" ชายหนุ่มพูดอย่างอ่อนโยนก่อนลูบหัวแฟนสาว
               "แล้วถ้า...เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกล่ะ"
               "เนมพูดอะไรเนี่ย ยังไงเราก็ต้องได้เจอกัน พี่นี่แหละจะเป็นคนปกป้องเนมเอง"
               "งั้น...เนมไปก่อนนะ" เนมผละออกจากโน่แล้วพูดขึ้น
               "โชคดีนะเนม" พูดจบทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปตามกลุ่มของตน
               "ตางค์อยู่ไหนหรอ?" เนมถามขึ้นเมื่อมาถึงไม่เห็นเพื่อนสนิท
               "มันก็ไปจู๋จี๋กับพี่พิทเหมือนที่แกทำเนี่ยแหละ เราล่ะอยากมีแฟนบ้างจริงๆ" ซีพูดขึ้นแล้วเบะปากเบาๆ
               "มาแล้วค่าาา" สตางค์วิ่งกลับมาที่กลุ่มด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
               "ตอนนี้ทุกคนแยกกันไปอยู่ตามกลุ่มของตนเองกันเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจะมีสตาฟพาทั้งสี่กลุ่มไปที่ห้องนิรภัยนะคะ พอทุกคนเข้าไปอยู่ในห้องนิรภัยกันแล้ว จะมีแผนที่วางไว้ให้ ตอนนี้เชิญสตาฟพาผู้เข้าแข่งขันไปตามห้องนิรภัยของแต่ละกลุ่มเลยค่ะ" ก้อยพูดจบ ผู้เข้าแข่งขันแต่ละกลุ่มได้กระจายกันไปอยู่ตามห้องนิรภัยประจำกลุ่มของตัวเอง ก้อยที่คอยดูอยู่ผ่านกล้อง cctv ที่มีอยู่เต็มคฤหาสน์เมื่อเห็นว่าผู้เข้าแข่งขันประจำที่อยู่ในห้องนิรภัยครบทุกคนแล้ว เธอจึงพูดขึ้นโดยที่ในคฤหาสน์นี้จะมีลำโพงอยู่ทุกจุดเช่นกัน
               "ขณะนี้ทุกคนกำลังอยู่ในคฤหาสน์ของเศรษฐีตระกูลหนึ่งที่เกิดเหตุฆาตกรรมและฆ่าตัวตายอย่างหดหู่เกิดขึ้น โดยคฤหาสน์นี้จะมีทั้งหมดสองชั้น ห้องนิรภัยมีทั้งหมดสี่ห้องโดยก้อยจะขออธิบายห้องนิรภัยของกลุ่มที่หนึ่งก่อนเลยนะคะ..."
               ในห้องนิรภัยของกลุ่มที่หนึ่งมีกลุ่มของเด็กหนุ่มวัยรุ่นที่อายุพอๆกับเนมยืนอยู่ เด็กหนุ่มพวกนั้นไม่ได้มีท่าอยากจะลองของอะไรแถมยังกลัวมากด้วยกระมัง
               "ห้องนิรภัยของกลุ่มที่หนึ่งคือห้องนอนของลูกชายคนที่สี่ค่ะ ตั้งอยู่ที่ชั้นสอง ห้องนี้เกิดโศกนาฏกรรมสุดสลดขึ้นเมื่อลูกชายคนที่สี่ฆ่าข่มขืนลูกสาวคนสุดท้องซึ่งเป็นลูกของภรรยาน้อย แล้วฆ่าตัวตายตามเพราะกลัววิญญาณของลูกสาวจะกลับมาล้างแค้น ห้องนี้จะมีประตูเพียงประตูเดียวและสามารถล็อกได้ แต่ที่ตัวผีก็จะมีกุญแจหนึ่งดอกไว้เพื่อสำหรับไขเข้าห้องนี้นะคะ ถ้าโชคร้ายผีไขเข้ามาตอนที่พวกคุณอยู่พอดีก็โดนจับไป แต่กุญแจนี้สามารถไขได้แค่ครั้งเดียวค่ะไม่ต้องห่วง"
               เด็กหนุ่มวัยรุ่นจากที่กลัวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งทวีคูณความหวาดกลัวเข้าไปอีก แต่ก็ทำได้แค่สวดมนต์และรอเวลาจนกว่าการแข่งขันจะเริ่มขึ้น
               "ต่อไปก้อยจะอธิบายห้องนิรภัยของกลุ่มที่สองเลยนะคะ"
กลุ่มของเด็กสาววัยรุ่นที่ยืนฟังอยู่ถึงกับสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อได้ยินสตาฟพูดถึงกลุ่มตนเอง ทุกคนหันมามองหน้ากันแล้วรอฟังคำอธิบายของห้องนิรภัย
               "ห้องนิรภัยของกลุ่มที่สองคือห้องของหัวหน้าครอบครัวหรือผู้เป็นพ่อนั่นเองค่ะ ตั้งอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ห้องนี้เป็นห้องที่พ่อฆ่าตัวตายเนื่องจากรับไม่ได้ที่ลูกของตนนั้นตายไปทั้งหมดและต้องการหนีปัญหา ห้องนี้จะมีสองประตูค่ะ บานหนึ่งล็อกได้และอีกบานหนึ่งล็อกไม่ได้ ก็ต้องวัดใจกันไปนะคะว่าผีจะเลือกเปิดประตูบานไหน..."
                หลังจากฟังคำอธิบายห้องจบ เจนผู้ซึ่งกลัวผีมากที่สุดถึงกับกอดมีนไว้แน่นด้วยความกลัว พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
                "กะ แก...ห้องนี้มีคนฆ่าตัวตายนะ...เรา...เรามารบกวนเค้ารึเปล่า"
                "ไม่หรอก เราไม่ได้ไปลบหลู่เค้าหนิ อย่ากลัวไปเลยน่า ท่องไว้สิ เงินแสน เงินแสน เงินแสน!"
                พลุ่บ!
                ทันทีที่ซีพูดคำว่าเงินแสนจบ หนังสือเล่มนึงที่ถูกวางไว้บนชั้นอยู่ดีๆก็ตกลงมาพร้อมกับเปิดหน้าที่สี่สิบสี่ค้างไว้ เหมือนเป็นลางร้ายบอกอะไรสักอย่าง...
                "ต่อไปเป็นห้องนิรภัยของกลุ่มที่สามค่ะ"
ภายในห้องนิรภัยของกลุ่มที่สามมีกลุ่มหนุ่มนักศึกษาห้าคน ทุกคนในห้องต่างรอฟังคำอธิบายอย่างไม่คิดอะไรต่างจากโน่ที่ในใจคิดถึงแต่เนมเพียงผู้เดียว
                "ห้องนิรภัยของกลุ่มที่สามคือห้องสมุด ตั้งอยู่ที่ชั้นสอง ห้องนี้มีเหตุฆาตรกรรมสุดสยองเมื่อลูกชายคนที่สองทะเลาะกับลูกชายคนที่สามจนถึงขึ้นฆ่าแกงและตายด้วยกันทั้งคู่ ห้องสมุดจะเปรียบเสมือนเขาวงกตด้วยความที่มีชั้นหนังสือเรียงรายและซับซ้อนนับไม่ถ้วน ประตูของห้องนี้มีสองบานแต่ไม่สามารถล็อกได้ ใครหาที่หลบซ่อนดีก็รอดตัวไปนะคะ" ทุกคนในห้องนิรภัยของกลุ่มที่สามยิ้มกริ่มพร้อมกับสำรวจไปรอบๆห้องอย่างเพลิดเพลินโดยไม่รู้ถึงอนาคตของตนเองว่าจะโดยพรากมันไปโดยใครคนหนึ่ง!
               "และสุดท้ายคือห้องนิรภัยของกลุ่มที่สี่ค่ะ ห้องนี้คาดว่าจะเป็นห้องที่เฮี้ยนที่สุดเลยทีเดียว เพราะห้องนี้คือห้องลับของผู้เป็นแม่ ถ้าสังเกตประตูทางเข้าดีๆจะเห็นว่าข้างๆประตูจะเหมือนกำแพงที่โดนทุบทิ้ง เพราะกว่าจะหาห้องนี้เจอได้ใช้เวลานานมากค่ะ ห้องนี้มีทางลัดเข้าไปโดยจะเชื่อมกับท่อระบายน้ำตรงหน้าคฤหาสน์ พวกคุณลองมองไปโดยรอบๆจะเห็นกรงขังสัตว์ใช่มั้ยคะ กรงพวกนี้คือกรงที่ขังสัตว์เลี้ยงของลูกชายซึ่งแม่ไม่ชอบสัตว์พวกนี้มากจึงแอบจับมาขังไว้แล้วอ้างว่าสัตว์พวกนั้นหายไปหรือโดนรถชนตายแล้ว เพราะฉะนั้นสัตว์เลี้ยงต่างก็จะตายที่นี่และวิญญาณของมันอาจยังวนเวียนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ก็เป็นได้..." สิ้นเสียงของสตาฟสาว ตาชายหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งดันไปสะดุดเข้ากับบางสิ่งบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่ข้างในกรง
               "เฮ้ย...นั่นตัวไรวะ" ชายหนุ่มถามพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆสิ่งนั้นเรื่อยๆ
               สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือลูกสุนัขสีขาวน่ารักนั่งแลบลิ้นมองชายหนุ่มอย่างน่าเอ็นดู ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงเอื้อมมือไปลูบหัว
               "ฮะๆ นี่หรอห้องที่เฮี้ยนที่สุด ไหงมีเจ้าหมาน่ารักอย่างนี้ได้ โอ๊ย!!" พูดไม่ทันขาดคำลูกสุนัขตัวนั้นก็กัดเข้าที่นิ้วของชายหนุ่มแล้วดึงจนขาด เลือดสีแดงสดไหลลงจากมือไม่ขาดสาย จากลูกสุนัขที่น่ารักบัดนี้กลายเป็นหมาบ้าที่พร้อมจะฆ่าทุกคนในห้องได้ทุกเมื่อ!