(bts jungkook x you) รักใสใสฉบับนายเย็นชา

  หลังจากที่ฉันได้พูดกับเเม่เสร็จเเล้วก็เก็บกระเป๋าจัดเตรียมของไว้

เพราะจะต้องไปวันนี้เลยซึ่งไม่รู้ว่าทำไมเเม่ต้องให้ฉันรีบไปขนาดนั้น เฮ้อออ

 

 

 

11.00

 

 "ยูเสร็จเเล้วค่ะเเม่" ฉันบอกเเม่ที่รอฉันอยู่ที่หน้าบ้าน

 "เเม่เรียกรถมารับให้เเล้วลูก"

 "'งั้น..หนูไปก่อนนะคะ" ฉันพูดกับเเม่เเล้วก็กอดกับเเม่เเละนั่งรถไปยังสนามบิน

 

 

หลังจากที่ฉันได้ขึ้นเครื่องมาก็ใช้เวลาไปเเล้ว 2 ชั่วโมง

ตอนนี้ก็ต้องไปโรงเรียนก่อนล่ะนะซึ่งที่เป็นช่วงปิดเทอมอยู่จึงไม่มีนักเรียนมาโรงเรียนกันหรอก

 

โรงเรียนxxxxxxxx

 

ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนซึ่งสวยมากเลยล่ะ ฉันมัวเเต่มองดูโรงเรียนจึงไม่ทันมองจึงไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง

 

"โอ้ย/โอ้ย" เราทั้งสองคนล้มไปกองกับพื้นพร้อมกันฉันจึงรีบขอโทษเเละพยุงเขาขึ้นมา

"ขอโทษนะคะ เป็นอะไรมากหรือมั้ยคะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ โอ๊ะ เธอใช่เด็กใหม่ใช่มั้ย?" 

"อ่อ..ใช่เเล้ว"

"ฉันชื่อ มินอา เป็นรูมเมทเธอ ยินดีต้อนรับนะ"

"จ้า เราชื่อยูดีใจจังที่ได้เป็นรูมเมทกับเธอ"

"เธอพึ่งจะย้ายมาใหม่คงยังไม่ค่อยรู้อะไรเดี๋ยวฉันจะพาไปดูเเต่ละที่ละกันนะ"

มินอาพูดกับฉันเเละจูงมือฉันไปยังที่หนึ่ง

 

"ก่อนอื่นเลยก็ต้องพาเธอมาที่หอก่อนเลยนะ ที่นี้เเบ่งเป็นหอพักชายอยู่ตึกฝั่งตรงข้าม เเต่ละห้องก็อยู่ได้ 2 คน มีทั้งห้องครัว ห้องนอน ห้องน้ำ ซึ่งมีครบทุกอย่าง"

ฉันเดินเข้าไปในห้องซึ่งเป็นห้องที่จัดว่าดูดีเลยที่เดียวสะอาดเเละเรียบร้อย

 

"ยูเธออยู่ห้องนั้นนะ"มินอาชี้ไปยังประตูสีฟ้าอ่อน

"อ่อ ok จ่ะ" ฉันรีบหยิบกระเป๋าเดินทางเเละไปยังห้องนั้นพอเปิดเข้าไปก็พบกับห้องที่สวยเลยที่เดียวฉันจึงจัดห้องเล็กน้อยเเละนำเสื้อผ้าไปใส่ในตู้เสื้อผ้า

 

พอเสร็จฉันก็เดินออกมาไปยังโซฟาที่มินอานั่งอยู่

 

"พรุ่งนี้เราก็เปิดเทอมกันเเล้วนะเธอรู้เกี่ยวกับหนุ่มหล่อคนนึงในโรงเรียนเราหรือป่าวล่ะ ถ้าไม่รู้ล่ะตกข่าวเชียว" มินอาบอกกับฉัน หนุ่มหล่อหรอ?

"ไม่รู้เลยอ่ะ"ฉันตอบไปพลางทำหน้าไม่รู้เรื่อง

"ตายล่ะงั้นฉันจะบอกให้รู้ไว้เเล้วกันนะ โรงเรียนนี้น่ะเป็นโรงเรียนที่มีหนุ่มหล่อคนนึงชื่อว่า จองกุก เป็นคนที่หล่อมากเเล้วก็เย็นชาด้วยล่ะผู้หญิงคนไหนไปสารภาพรักกับเขากลับมาก็เเห้วกันเป็นทุกราย เพราะเขาไม่สนใจใครเลย

ถ้าใครทำให้เขารับรักได้ล่ะก็ถือว่าเป็นคนที่เจ๋งมากเลยนะ"

"ขนาดนั้นเลยหรอ" ฉันตอบไป

"ใช่เเล้วล่ะเเต่เห็นอย่างนี้มีคนเล่ามาว่าเขาเป็นคนอ่อนไหวด้วยล่ะเเต่ฉันไม่เคยเห็นเลยอ่ะ อยากเห็นชะมัด"

มินอาบอกกับฉันอย่างนั้นทำให้อยากรู้เเล้วล่ะสิว่าหน้าตาของเขาจะเป็นอย่างไร

 

หลังจากที่เราสองคนได้คุยกันเสร็จก็เป็นเวลา 21.00

ก็3 ทุ่มซะเเล้ว คงต้องเก็บเเรงเอาไว้เตรียมชะตาพรุ่งนี้ล่ะนะ

หลังจากนั้นฉันก็หลับไปพร้อมกับคิดว่าพรุ่งนี้จะเจอกับอะไรบ้างนะเเละก็หลับไป

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

 

วันนี้ฉันเลือกที่จะตื่น 6 โมงเช้าเพื่อที่จะได้ไปสำรวจโรงเรียนซะหน่อยพอเเต่งตัวตัวเสร็จฉันเลือกที่จะมัดผมเป็นหางม้า พอเดินออกมากับพบว่ามินอาไม่ได้อยู่ในห้อง สงสัยคงไปเเล้วล่ะมั้ง ไม่รอกันเลย -3-

 

ฉันเดินออกมาจากหอเเละมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนฉันเข้าไปในโรงเรียนซึ่งอะไรดลใจฉันไม่รู้ให้ไปยังสวนหลังโรงเรียนล่ะมั้งซึ่งไอพบกับดอกไม้เเละลูกเเมวตัวนึงน่ารักมากๆ ฉันเดินไปอุ้มมันเเละลูบหัว

อ๊อด อ๊อด! เสียงกริ่งดังซึ่งหน้าจะเป็นเวลาเข้าเรียนเเล้วฉันจึงค่อยๆวางลูกเเมวลงเเละเดินไปยังห้องเรียน ฉันเดินไปยังตึก 3 ห้อง Aซึ่งมินอาได้บอกฉันไว้เมื่อคืนนี้ พอฉันเปิดประตูเข้าไปเสียงในห้องที่คุยกันเสียงดังก็หยุดลง

 

"นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ใช่มั้ย เข้ามาสิ"คุณครูที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนก็เรียกฉันเข้าไป

"เเนะนำตัวสิ"

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ยูเป็นลูกครึ่งไทย เกาหลี พึ่งย้ายมาเมื่อวานนี้ ฝากตัวด้วยนะคะ"

"งั้นเธอไปนั่งข้างๆมินอาเเล้วกัน" ฉันเดินไปยังมินอาเเล้วนั่งลง

"ยู ไปไหนมาอ่ะ ฉันตามหาไม่เจอเลย"

"ฉันก็ตามหามินอาไม่เจอเหมือนกันเห็นไม่ได้อยู่ในห้องเลยคิดว่าน่าจพมาโรงเรียนเเล้ว"

"ฉันเดินไปซื้ออะไรกินต่างหาก เเต่ชั่งเถอะเรียนกันดีกว่า"

ฉันพยักหน้าตอบ

 

หลังจากเรียนไปเเล้วก็ถึงเวลาพักกลางวัน ซึ่งฉันบอกมินอาเดี๋ยวจะตามไปทีหลังเพราะฉันจะเอานมกล่องไปให้ลูกเเมวกิน

 

พอเดินไปสวนหลังโรงเรียนก็ไม่เห็นเจ้าลูกเเมวตัวนั้นเลยฉันก็เดินตามหาพร้อมทำเสียง เมี๊ยวว เมี๊ยว เสียงเหมือนเเมวหลายครั้ง

 

"นี้! ยัยบ้าจะทำเสียงนั่นอีกนานมั้ยรำคาญ!" หือ เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงใครพูดน่ะ ฉันลองหันซ้าย หันขวาก็ไม่มีใครนิ

อยู่ดีๆก็มีอะไรไม่รู้หล่นลงมาคือ ขวดน้ำ ฉันจึงเก็บขึ้นมาเเละเงยหน้ามองไปยังข้างบนซึ่งไปพบกับใครคนนึง ทำให้ฉันหยุดชะงักเพราะอะไรน่ะหรอเพราะคนที่อยู่ตรงหน้าฉันหล่อมากเลยน่ะสิ ผมที่ดำสนิด จมูกที่โด่ง ปากที่อวบอิ่มเเละมีเหงื่อที่ไหลลงมาบริเวณหน้าทำให้เขาดูดีขึ้นไปอีก

 

เขากระโดดลงมาเเละมองหน้าฉันจึงทำให้ฉันละจากสายตาของเขา

"นี่เธอ! จะมาสารภาพรักอีกรึไง" เอ๊ะ สารภาพอะไรนะ

"สารภาพอะไรกันคะ ฉันไม่รู้เรื่อง"

"อย่ามาโกหกดีกว่าน่าา "

"ป่าวนะค่ะ! ฉันไม่ได้โกหก ฉันพึ่งย้ายมาวันนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอกค่ะ"

"เด็กใหม่งั้นหรอ หึ "

"คะ..ค่ะ" ฉันพูดด้วยเสียงสั่นนิดๆ น่ากลัวจังเเหะผู้ชายคนนี้

"งั้น......." อยู่ๆผู้ชายคนนี้ก็เดินเข้ามาใกล้ๆฉันเรื่อยๆฉันก็ถอยไปเรื่องเขาก็จับมือฉัน

"ปล่อยนะค่ะ! ปล่อยสิ!" ฉันพูดกับเขาไปเเต่ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยสักนิดฉันเลยถีบเขา จนล้ม

"โอ้ยย นี่เธอ" เขาพูดพร้อมกับจับที่ขาของตัวเอง

"เอ่อ.. ขอโทษค่ะๆ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับไปดูขาเขาซึ่งเขาจับตัวฉันอีกรอบ

"หึ นี้ไม่พ้นเเล้ว" ไม่นะ นี่เขาจะทำอะไรช้านนนนนน

"จะทำอะไรค่ะ ปล่อยนะ!"

"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า! เงียบได้เเล้ว" ฉันได้ยินดังนั้นจึงเงียบทันที ตึก ตึก ตึก ไม่นะ เสียงนี้มันอะไรกัน หัวใจฉันเต้นเเรงขนาดนี้เลยหรอ

"เธอผิดมากนะ ฉันเเค่พยายามจะคุยกับเธอเเต่เธอดันมาถีบฉันล้ม"

"ก็ฉันไม่รู้นิคะว่าคุณจะพูดกับฉัน" ฉันพูดไปทั้งๆที่ตอนนี้เขาก็ยังจับตัวฉันอยู่เหมือนเรากอดกันซะงั้น

" อย่าเถียงสิ! ดังนั้นเธอผิดเธอก็ต้องถูกทำโทษ" อะไรนะทำโทษฉันไม่ใช่เด็กเเล้วนะที่จะต้องมาถูกทำโทษน่ะ

"คุณจะทำโทษอะไรฉันหรอ" ฉันถามไปด้วยความสงสัย

"ต้องทำตามฉันทุกอย่างภายใน 1 เดือน " ห๊ะ!! 1 เดือน

"นี่คุณจะบ้าหรอ 1 เดือนอะไร เเค่ถีบนิดเดียวถึงกับทำตาม 1 เดือนเลยหรอ"

เขาไม่พูดอะไรเเต่ทำหน้านิ่ง น่ากลัวชะมัด

 

"ไม่ทำก็ได้นะ" เฮ้อ โล่งใจชะมัด

"เเต่..." นั่นไง นั่นไง ไอลางสังหรเเบบนี้ไม่ดีเเน่

"ฉันจะประกาศให้คนทั้งโรงเรียนรู้ว่าเธอถีบฉันเเถมไม่รับผิดชอบเเละชีวิตเเต่ละวันเธอจะไม่สงบสุขเเน่

เขาใหญ่มาจากไหนกันที่ที่จะมาสั่งฉันเเต่ทำไงได้ก็ต้องทำตามสินะ ไม่งั้นชีวิตของฉันไม่มีวันมีความสุขเเน่

"กะ..ก็ได้"

"ก็เเค่เนี้ย" หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยฉันซึ่งเราทั้งคู่ก็รีบยืนทันที 

"คุยตั้งนานยังไม่รู้ชื่อเลย ชื่อไร" เเหม พึ่งจะถาม

"ยูค่ะ"

"ฉัน จองกุก" เอ๊ะอะไรนะ จะ..จอง..จองกุก

"คะ!"

"อะไรของเธอ"

"จองกุก"

"ใช่ ทำไม"

"อ่อ..ป่าวค่ะ" อะไรกันคนนี้น่ะหรอจองกุก OMG!

"จะ คะ ค่ะ ตลอดเลยหรือไงเป็นคุณหนูหรือไงเลิกพูดสักทีเถอะ"

"ค่ะ..เอ้ย! เอ่อ..อื้ม"

"งั้นไปก่อนล่ะอย่าลืมละกัน  ฉันเรียกตอนไหนเธอต้องมาอ่ะ เบอร์"

เขาเขียนใส่กระดาษซึ่งไม่รู้เลยว่าเขาเอากระเป๋ามาตอนไหน พึ่งมาเรียนเเน่ๆ

"เอาเบอร์เธอมา" ฉันก็จดใส่กระดาษของเขาไป

"ไปล่ะ ยัยบื่อ หึ" พอพูดเสร็จเขาก็หยิบกระเป๋าเเละวิ่งออกไป

เฮ้ออออ ไม่น่าเลยเรา 

 

หลังจากที่ฉันเรียนเสร็จก็กลับมายังหอ เเละเผลอหลับไปเพราะเหนื่อยมาก เเถมยังต้องเก็บเเรงไว้พรุ่งนี้อีก เพราะฉันมีลางสังหรว่าพรุ่งนี้ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นเเน่ เฮ้ออ เเม่นะเเม่ โทรไปกฌไม่รับทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ นอนดีกว่า...