นางพญาไร้ใจ

จินหย่งสวมกอดร่างขององค์หญิงหลี่เหวินจากทางด้านหลัง ประทับริมฝีปากเล็กจุมพิตไหล่บางของร่างงามขาวเนียนอยู่ในน้ำด้วยประกายตาลุ่มหลงรักใคร่             มี่เหยียนเอ่ยเสียงเรียบเย็นชากับเด็กชาย ถึงการตัดสินใจของนางในหลังจากนี้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเปรยขึ้น  "ข้าคงจะรอให้เสด็จพ่อตายใจและเชื่อในท่าทีที่ไร้เดียงสาแบบเด็กๆของข้าต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ  มันช้าเกินไป ตอนนี้บ้านเมืองเกิดปัญหามากมาย  โดยไม่ได้รับการใส่ใจแก้ปัญหาอย่างจริงจัง สร้างความเดือดร้อนให้ราษฎรโดยตรงชักช้าไม่ได้  ข้าจึงมีความคิดว่ากลับไปที่วัง ข้าจะทูลขออนุญาติเสด็จพ่อออกไปอยู่นอกวัง  และเพื่อให้สามารถเคลื่อนไหวหรือสั่งการเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆได้สะดวก  ข้าอยากจะขอพระราชทานป้ายอาญาสิทธิ์ที่สามารถสั่งการในระหว่างที่อยู่นอกวัง  เพราะหากจะขอความร่วมมือจากพวกขุนนางในราชสำนักที่ส่วนใหญ่เป็นขุนนางกังฉิน คงไม่ได้รับความร่วมมือ  จึงต้องมีสิ่งที่ข้าจะใช้สั่งการเจ้าหน้าที่ ผู้ว่าและนายอำเภอของแต่ละเมืองให้ทำงานตามที่คิด  ข้าอยากให้เจ้าช่วยข้าหาข้ออ้างกราบทูลกับฮ่องเต้เพื่อให้ได้วัตถุประสงค์ตามนี้ทีนะ จินหย่ง"  เด็กชายพลิกร่างบางขององค์หญิงพระองค์น้อยให้หันมาหาเขา  เอ่ยรับคำสั่งด้วยรอยยิ้มชื่นชม       ยิ่งนานวันองค์หญิงยิ่งทำให้เขาศรัทธา หลงใหลและรักอย่างสุดหัวใจ  ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งเย็นชากลับแฝงไปด้วยไฟสวาทอันเร่าร้อนจนหลอมละลายเขาได้อย่างยิ่งยวด  สิริโฉมอันงดงาม สติปัญญาอันล้ำเลิศ  และมีความเป็นผู้นำที่ทรงสง่าที่ทำทุกอย่าง เพื่อให้งานที่เป็นเป้าหมายของตนสำเร็จได้ทุกอย่าง โดยไม่สนวิธีการ  ในสมองของนางคิดแต่ในเรื่องงานอย่างไม่หวั่นไหวและสามารถควบคุม    ดึงเอากำลังคนรอบๆข้างมาใช้งานได้อย่างดีเยี่ยม  เขาเองก็เป็นบุคคลประเภทเดียวกัน เมื่อได้มาพบสตรีที่มีแนวความคิดในแบบเดียวกัน และได้ถูกนางสอนให้เขาได้รู้จักกับโลกแห่งตัญหาและกามารมณ์อันเย้ายวน  จึงทำให้เขาทั้งลุ่มหลงรักใคร่เคารพศรัทธาและมอบหัวใจรักภักดีให้นางแต่เพียงผู้เดียว  และเขาจะทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อองค์หญิงที่เขารักโดยไม่สนเรื่องใดด้วยเช่นกัน
จินหย่งขานรับคำสั่งอย่างแข็งขัน "พะยะค่ะ กระหม่อมจะกราบทูลฮ่องเต้เพื่อให้ได้ตามพระประสงค์ขององค์หญิงอย่างแน่นอน โปรดวางพระทัย" กล่าวรับคำสั่งจบก็ก้มลงประทับริมฝีปากจุมพิตด้วยรสจุมพิตอันร้อนแรง ตามที่ได้รับการสอนจากร่างบาง  จนในตอนนี้นักเรียนหัวดีก็จำเอามาปฏิบัติได้ราวกับผู้มีประสบการณ์         ทั้งสองรีบขึ้นจากน้ำเพื่อกลับไปที่วังและดำเนินการตามเป้าหมาย    ข้ออ้างที่จินหย่งกราบทูลต่อฮ่องเต้ก็คือ  องค์หญิงติดพระทัยการเที่ยวเล่นนอกวัง จนเอ่ยขอให้เขาชวนไปเที่ยวในที่ต่างๆ  และไม่อยากจะต้องเข้าๆ ออกๆไปมา  องค์หญิงจึงมีพระประสงค์อยากขออนุญาติออกมาอยู่นอกวังเป็นเวลาหนึ่งเดือน  และไม่อยากให้มีผู้ติดตามไปอารักขาเยอะนัก  เพราะองค์หญิงมีพระประสงค์อยากเล่นตามประสาเด็ก มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยไม่สนุก  และเพื่อความปลอดภัยระหว่างที่อยู่นอกวัง  มี่เหยียนทูลขอพระราชทานป้ายอาญาสิทธิ์เพื่อที่จะได้สั่่งการเจ้าหน้าที่นอกวังได้  โดยอ้างว่าไม่อยากรบกวนทหารในวังและบุคคลในราชสำนักให้ต้องมาวุ่นวายกับเรื่องเล็กน้อยของเด็ก  ฮ่องเต้หลี่จงดีพระทัยเป็นอย่างยิ่ง  ที่เห็นพระธิดาองค์เล็กมีความคิดอยากเที่ยวเล่นแบบเด็กๆสมวัย  จึงอนุญาติตามที่ขออย่างอารมณ์ดี   มี่เหยียนจึงได้ย้ายออกมาอยู่นอกวังได้สมใจ  โดยมีจินหย่งตามมาด้วย