นางพญาไร้ใจ

"พวกเจ้าไปคอยอยู่แถบนอกน้ำตกนะ  ข้ากับจินหย่งจะอยู่ที่บริเวณน้ำตกนี่กันลำพังตามประสาเด็กๆน่ะ  พวกเจ้าอยู่ด้วยพวกเราเล่นกันไม่สนุก"  มี่เหยียนออกคำสั่งกับทหารองครักษ์สองนาย   จินหย่งที่ได้ยินเสียงคำสั่งก็ดีใจมากที่จะได้อยู่กับองค์หญิงของเขาตามลำพัง  เขาเองก็ไม่อยากให้พวกทหารองครักษ์มาคอยจับตามองจนทำให้ความเป็นส่วนตัวของเขากับองค์หญิงหายไป  องครักษ์ก้มหน้าทำตามคำสั่งเมื่อพ้นจากระยะสายตา     มี่เหยียนก็เดินเข้ามาหาจินหย่งเอื้อมมือไปสัมผัสลูบไล้ใบหน้าของเด็กชาย    พร้อมกับกระซิบน้ำเสียงเรียบแต่ชวนให้หวิวใจเป็นอย่างยิ่ง  "เจ้าลงเล่นน้ำตกกับข้านะ จินหย่ง ข้าอยากเล่นน้ำกับเจ้าตามลำพังน่ะ"    จินหย่งที่ได้ยินคำเอ่ยชักชวนพร้อมสีหน้าจริงจังดุดันราวกับนักล่าที่กำลังหมายตาเหยื่อขององค์หญิงของเขา  ก็รับรู้ได้ทันทีว่านางกำลังคิดจะล่อลวงเขา  ทุกครั้งที่องค์หญิงมีความคิดในเรื่องที่เป็นการเป็นงานเขามักจะสังเกตุแววตาที่จริงจัง และในแววตานั้นจะปรากฏแววตาของนักล่าจนสังเกตุเห็นได้ชัดเจน   และในตอนนี้การที่องค์หญิงแม้จะเอ่ยคำพูดยั่วยวนเขาแต่น้ำเสียงและแววตากลับไม่สัมพันธ์กับคำพูดของนางเอาเสียเลย  แต่มันก็ทำให้เด็กน้อยรู้สึกลิงโลดยินดี  เพราะเขาติดใจในการล่อลวงขององค์หญิงที่พาให้เด็กอย่างเขาได้รู้จักโลกแห่งกามารมณ์ที่เด็กชายอายุเก้าขวบอย่างเขาได้รับจากนาง  และเขาก็ชื่นชอบและหลงใหลมันเป็นอย่างยิ่ง  แต่เด็กน้อยก็เก็บอาการยินดีนั้นซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีที่แสนซื่อและไร้เดียงสาสุดๆ  และอาการของจินหย่งที่แสดงออกไปคือ  แสร้งทำหน้าตื่นๆ พูดน้ำเสียงติดขัดประหม่าออกอาการลนลาน  และทำทีเป็นก้มหน้าปฏิเสธ   "เอ่อ...กระหม่อมว่ามันจะดีหรือพะยะค่ะ องค์หญิงเป็นสตรี กระหม่อมเป็นบุรุษ กระหม่อมมิกล้า"

มี่เหยียนหลงเชื่อในท่าทีแสร้งทำเป็นเหยื่อที่แสนซื่อ  และนึกดีใจที่เด็กน้อยตกหลุมพรางนาง  และเริ่มรุกมากขึ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาเรียบนิ่งด้วยคำพูดยั่วยวนต่อไป  "พูดอะไรของเจ้าน่ะ  พวกเราเป็นเด็กกันอยู่เลยนะ เจ้าจะมายึดถือเรื่องชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกันได้อย่างไร  เร็วสิ..นี่เป็นคำสั่งนะ"

จินหย่งรับคำด้วยน้ำเสียงติดประหม่า ทั้งที่กำลังเบิกบานใจอย่างมาก มี่เหยียนเปลื้องผ้าออกจนเปลือยต่อหน้าเด็กน้อย โดยที่ไม่ได้รู้สึกขัดเขินแต่อย่างใด  เพราะในสายตาของนางเห็นอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กชายคนหนึ่งนางจึงไม่รู้สึกอะไรกับการยั่วยวนเด็กคนหนึ่ง  แต่จินหย่งนั้นมองอย่างโง่งมและนิ่งงันหัวใจเต้นระรัว  แม้จะเต็มใจกับการถูกล่อลวง แต่การที่ได้เห็นองค์หญิงสิริโฉมงดงามมาเปลื้องผ้าต่อหน้าต่อตาเขา  ก็ทำเอาเด็กน้อยตะลึงจนทำอะไรไม่ถูกได้แต่ปล่อยให้องค์หญิงล่อลวงเอาได้ตามใจตามประสาเหยื่อที่แสนดี  และมันยังไม่จบแค่นั้น   เมื่อมี่เหยียนช่วยเด็กน้อยเปลื้องผ้าทีละชิ้นจนหมดและเลื่อนร่างบางลงไปในน้ำ  พร้อมขวักมือเรียกให้เด็กน้อยตามลงมาและแสร้งทำเป็นเอ่ยให้เด็กน้อยถูหลังให้นาง    จินหย่งเอื้อมมือไปสัมผัสแผ่นหลังนวลขององค์หญิงด้วยมือที่สั่นระริก  ซึ่งไม่ใช่การแสร้งทำแต่เป็นอาการสั่นเพราะความตื่นเต้นที่ถูกชักจูงสอนโลกแห่งตัญหาและกามารมณ์ให้  และอาการที่สั่นนั้นก็ไม่ได้เกิดจากความประหม่า  แต่เกิดจากความปิติยินดีจนอาการระงับไม่อยู่  แต่มี่เหยียนกลับเข้าใจว่าเด็กชายคงลนลานประหม่า ทำให้นางนึกยินดีที่แผนของนางลุล่วงไปได้ด้วยดี        หลังจากนั้นมี่เหยียนก็อาสาถูหลังให้เด็กน้อยกลับคืน       และหันไปสัมผัสลูบไล้ไปตามเรือนร่างของเด็กน้อยที่สั่นไหวไปตามมือที่สัมผัส      พร้อมกับแนบริมฝีปากมอบจุมพิตเร่าร้อนหวาบหวาม  โดยที่เด็กอัจฉริยะที่เรียนรู้เร็วจุมพิตตอบอย่างที่องค์หญิงเคยสอนเขาไว้  มี่เหยียนใช้มือน้อยๆ สัมผัสไปตามหน้าอกของเด็กน้อย ละไปยังหน้าท้องแผ่วเบา จินหย่งหลับตารับกับการสอนสวาทของผู้มีประสบการณ์และปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์ตามแต่อีกฝ่ายจะชักนำ  มือบางสัมผัสไปยังส่วนของความเป็นชาย สำเร็จความใคร่ด้วยมือให้เด็กน้อยจนพบกับความสุขสมราวกับขึ้นสวรรค์  เด็กชายส่งเสียงครางอื้ออึงที่ในตอนแรกทรมานจนแทบคลั่งก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความสุขจนสุดอารมณ์               มี่เหยียนหยุดการล่อลวงเอาไว้แค่นั้น  เพราะอีกฝ่ายยังเป็นเด็กเก้าขวบและร่างกายของนางในตอนนี้เป็นเด็กหกขวบ     ที่นางคิดว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับการร่วมรักแบบของผู้ใหญ่     แต่สำหรับจินหย่งกลับติดอยู่ในความลุ่มหลงมัวเมาในด้านกามารมณ์จนแปรสภาพเป็นเด็กใจแตก  และเฝ้ารอคอยการล่อลวงที่แสนสุขขององค์หญิงเป็นชีวิตจิตใจ   เขารู้ว่าองค์หญิงต้องการดึงเขาไว้ใช้งานและต้องการความภักดีจากเขา ซึ่งเขาพร้อมจะมอบให้องค์หญิงตราบเท่าชีวิตจะหาไม่อยู่แล้วตั้งแต่แรกเจอ      และยิ่งถูกชักจูงหลอกล่อด้วยเสน่หาอันแสนเย้ายวนด้วยแล้ว  เขายังจะไปไหนรอดได้อีก