นางพญาไร้ใจ

จินหย่งดำเนินการตามแผนเพื่อให้เป็นไปตามเป้าหมายที่วางแผนไว้ทั้งในเรื่องงานและในเรื่องหัวใจ  โดยทูลขออนุญาติกับฮ่องเต้หลี่จงชวนองค์หญิงไปเที่ยวเล่นนอกวัง  ฮ่องเต้หลี่จงพอพระทัยเป็นอย่างมาก  และคิดว่าเป็นการดีที่จินหย่งจะทำให้พระธิดาของพระองค์กลับมาทำตัวให้สมกับอายุที่ยังเยาว์วัย จึงได้ประธานอนุญาติ  โดยให้องค์รักษ์คอยติดตามไปอารักษ์ขาด้วย ความจริงแล้ว    จินหย่งอยากจะไปกับองค์หญิงตามลำพังมากกว่าแต่ก็จำเป็นต้องให้คนคอยติดตามไปในครั้งแรก  เพื่อให้องค์รักษ์ไปรายงานความพระพฤติของเขากับองค์หญิงที่ตกลงกันไว้แล้ว  ว่าจะชวนกันไปเที่ยวเล่น ทำกิจกรรมต่างๆให้สมกับความเป็นเด็ก    และองค์รักษ์ที่ติดตามมาด้วยจะได้ไปรายงานให้ฮ่องเต้ทรงทราบ   จินหย่งเริ่มต้นด้วยการพามี่เหยียนไปสถานที่สวยงามซึ่งก็คือน้ำตกของเมือง  ก่อนจะไปที่น้ำตกก็แวะซื้อของกินติดตัวไปด้วย  แต่กลับถูกแม่ค้าเรียกราคาของแพงเกินความเป็นจริงไปมาก  เมื่อสอบถามกลับถูกแม่ค้าตอกกลับถึงเรื่องการบริหารบ้านเมืองที่ย่ำแย่ ไม่สนใจราษฎรของฮ่องเต้หลี่จง ในเมื่อคนของราชวงศ์มาซื้อสินค้าก็ต้องเรียกให้แพงเข้าไว้  ถือเป็นการแก้แค้นเล็กๆน้อยๆของคนยากคนจน  คนของราชวงศ์อยู่สุขสบายร่ำรวยเงินทองคงไม่สะดุ้งสะเทือนกับของแพงๆเท่านี้หรอก    จนองค์รักษ์ที่ติดตามมาด้วยเกือบจะเอาเรื่องแม่ค้า  แต่ถูกมี่เหยียนระงับไว้       จินหย่งถือโอกาสนี้บอกกับทหารองค์รักษ์ว่าเขากับองค์หญิงจะปลอมเป็นสามัญชน และขอผู้ติดตามไปเพียงสองคน  เพื่อไม่ให้เป็นการเอิกเริกเกินไป  และจะได้ไม่เป็นปัญหาจนขัดความสำราญขององค์หญิง   ในตอนแรกทหารองค์รักษ์ทำท่าอึกอัก แต่มี่เหยียนยืนยันจะทำตามจินหย่งและออกคำสั่งกับองค์รักษ์  จนทหารองค์รักษ์จำเป็นต้องกลับไปตามคำสั่ง   จินหย่งพอใจเป็นอยากมากที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องมีคนมาวุ่นวายกับเขาและองค์หญิงมากนัก  แต่ก็สังเกตุถึงสีหน้าแววตาขององค์หญิงที่เคร่งขรึมลงกว่าเดิม  การต่อว่าต่อขานด้วยความโกรธแค้นของแม่ค้าที่มีต่อคนของราชวงศ์คงทำให้องค์หญิง     คิดถึงเรื่องบ้านเมืองขึ้นมาจนมีสีหน้าเช่นนั้น       จินหย่งชวนมี่เหยียนไปยังที่หมายเดิมคือน้ำตกในแถวชานเมือง เพื่อให้องค์หญิงสำราญพระทัยมากขึ้น  และก็ถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง    เพราะแม้ว่ามี่เหยียนจะเป็นอดีตนักฆ่าที่เย็นชาแต่ขึ้นชื่อว่าเป็นสตรี  เมื่อเห็นความสวยงามของธรรมชาติก็หลงใหลกับความงามนั้นด้วยเช่นเดียวกับสตรีทั่วไป  จินหย่งถึงกับตะลึงงันไปที่เห็นพระพักตรขององค์หญิงที่มักเฉยชาเรียบนิ่งอยู่เป็นนิจ  มีสีพระพักตรที่แจ่มใสจนแย้มสรวญออกมา  ซึ่งสะกดให้เด็กชายที่มองพระพักตรนั้น  หลงใหลไปกับรอยยิ้มที่สดใสที่เขาได้พบว่า  องค์หญิงที่มีสิริโฉมงดงามอยู่แล้วแต่เมื่อทรงแย้มสรวญกลับงดงามจนละสายตาไปที่ใดไม่ได้    และมันทำให้เด็กน้อยออกอาการจนมี่เหยียนที่เห็นสีหน้าแววตาของเด็กน้อย  ก็รู้ทันว่านางเผลอตัวทำให้เด็กน้อยที่มีใจให้นางหวั่นไหวเข้าแล้ว  และก็ทำให้มี่เหยียนนึกถึงเป้าหมายที่สำคัญของตัวเองขึ้นมา  ว่าสิ่งที่นางจะต้องทำให้สำเร็จและมีความสำคัญมากพอๆกับเป้าหมายใหญ่ของนาง  ก็คือการที่นางจะต้องทำให้เด็กน้อยผู้นี้หลงใหลนางจนยอมทำทุกสิ่งเพื่อนางโดยไม่คิดทรยศหักหลังในภายหลัง   และเมื่อในตอนนี้เด็กชายตัวน้อยกำลังพานางออกมาเที่ยว  เพื่อไม่ให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์  นางก็น่าจะถือโอกาสนี้  ล่อลวงให้เด็กชายผู้อ่อนประสบการณ์ผู้นี้ตกบ่วงเสน่ห์ของนาง  จนยอมเป็นเครื่องมือให้นางใช้งานโดยไม่คิดทรยศ

ว่ากันว่าบุคคลประเภทเดียวกัน ย่อมมีแนวความคิดที่เหมือนกัน เด็กชายตัวน้อยอย่างจินหย่งก็หวังที่จะใช้โอกาสนี้ สร้างความสนิทสนมเพื่อละลายความเย็นชาภายในใจของมี่เหยียนให้เปิดพื้นที่ให้ตน  มี่เหยียนเองก็คิดจะถือโอกาสนี้ล่อลวงจินหย่งหลงใหลนางจนถอนตัวไม่ขึ้น  ซึ่งก็นับว่าเป็นการเจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อกันแล้ว