ยัยสโนไวท์หน้าใสกับผู้ชายวายร้าย

- 1 ชั่วโมงให้หลัง -
" ฮ่าๆ ลูกพ่อ แกแพ้แล้วนะ "พ่อพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
"อีกรอบสิพ่อ แพ้แค่ 4-5 ครั้งเอง"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
"ไม่มีครั้งต่อไปแล้ว"พ่อพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันขึ้น
"แต่.."ฉันพูดยังไม่ทันจบพ่อก็พูดว่า
"ไม่มีแต่ทั้งนั้น พ่อจะใช้สิทธิ์ของเกมส์ที่เราเล่นโดยพ่อจะให้แกไปเรียนที่โรงเรียนชายล้วน เอเพียเนีย ไปเรียนไปอยู่หอพักชายที่นั้นด้วย" 
"เอ๋! นี้มันโหดร้ายไปนะพ่อ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เหลืออด
"แล้วใครใช้ให้แกเล่นเกมส์กับพ่อ"พ่อพูด
"ตกลงอย่างนั้นก็ได้ค่ะ"ฉันพูดพร้อมกับเบ้ปากเล็กน้อย"แต่.."
"แต่อะไร?"พ่อให้มาถามฉันด้วยสายตาที่งุนงง
"ให้หนูพาเพื่อนไปได้ไหมค่ะ"ฉันถามด้วยนำ้เสียงที่สั่นๆเล็กน้อย
...
....
"แล้วแต่แกสิ"พ่อพูด
"จริงนะค่ะพ่อ!"ฉันพูดด้วยความดีใจและตกใจกับคำตอบของพ่อเล็กน้อย
"อืม"พ่อตอบ
"ขอบคุณค่ะพ่อ! งั้นหนูขอไปคุยกับเพื่อนข้างนอกก่อนละ"ฉันพูดจากนั้นวิ่งออกไปนอกห้องของพ่อ
...
 
จากนั้นฉันก็กดเบอร์มือถือเพื่อโทรไปหา
"ไง! ชิล แกมีที่เรียนยัง"ฉันกรอกเสียงใสๆของฉันลงในมือถือ
[ยังนิ มีอะไรเหรอ?] น้ำเสียงใสซื่อของชิลพูดผ่านโทรศัพท์มือถือ
ชิล เพื่อนสนิทตั้งแต่ประถมของฉัน เธอเป็นเด็กน่ารักและเรียบร้อย
"แกสนใจไปเรียนที่เดียวกันกับฉันไหม?"ฉันถามขึ้น
[ที่ไหนละ ชันนี่? ] ชิลถามขึ้น
"ร.ร ชายล้วน เอเพียเนียนะ พ่อฉันให้ไปเรียนที่นั้น"ฉันตอบ
[นี้พ่อแกบ้ารึเปล่า! ให้ลูกไปเรีบนที่นั้นน๊ะนะ ] ชิลน้ำเสียงขึ้นนิด
"เอาน่าๆ แกก็รู้ว่าพ่อฉันมันบ้าๆอยู่"ฉันพูดออกไป
[...]ปลายสายเงียบไปซักพัก
" เอาน่าแก ไม่ต้องไปคิดอะไรมากหรอกน่า ไปเรียนเป็นเพื่อนกับฉันนะๆ " ฉันพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
[ก็ได้ๆ เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้ว ฉันจะไปด้วยก็ได้]ชิลพูด
"โอเคๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปซื้อของกัน ยังไงก็ต้องซื้อวิกผมละนะ"ฉันพูด
[ได้ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะส่งเมลไปหา ใารับฉันด้วย]ชิลพูด
"ค่าา"ฉันพูดจากนั้นก็กดวางสาย