ขอแค่รักเธอ
8.8
เขียนโดย รินปีศาจซาตาน
วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 13.03 น.
6 ตอน
0 วิจารณ์
7,862 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 เมษายน พ.ศ. 2559 12.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ขอแค่รักเธอ บทที่4 ยินดีที่ได้รู้จัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ยินดีที่ได้รู้จัก
(ไคโจ อูสึมิ)
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องซึ่งก็ใส่หูฟัง ฟังเพลง จึงได้ยินเสียงครูสอนอยู่นิดหน่อยแต่ไม่เป็นไร ผมฉลาดเกินมนุษย์อยู่แล้วแล้วที่ผมเอะใจอยู่น้อย ก็คือ คนข้างตัวผม มาทักผมก่อน สงสัยเค้าไม่เคย ได้ยินข่าวลือเรื่องของผม ผมขอแนะนำตัวเลยละกัน
ผมชื่อ ไคโจ อูสึมิ ปัจจุบันเรียนอยู่ม.4 ครับ เป็นประธานนักเรียนโรงเรียนโซโฮ เป็นไอดอลติดท็อบครับ แต่ไอที่ผมได้ที่1 โดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะไม่รู้ว่าเสียงผมจะเพราะขนาดไหนและถ้าหากรู้ว่าจะโดนตามติดไปมารู้มั้ยครับมันน่ารำคาญ แล้วมีคนมาสารภาพรักกันเป็นแถวผมไม่รู้หรอกว่าหน้าตาผมดีตรงไหน และอีกอย่างพวกผู้ชายมันไม่ค่อยอยากยุ่งกับผมหรอกเพราะผมมีข่าวลือว่าผมเป็นปีศาจถึงจะสู้ด้วยด้วยก็จริงแต่มันเผลอใช้แรงมากๆแล้วคนที่สู้กับผมก็เข้าโรงพยาบาลไปหลายเดือนหลายปี แต่พวกผู้หญิงบางคน(หลายคน)ก็ตามติดผมไม่เลิก ส่วนเรื่องครอบครัวของผม...
ไม่น่าเล่าหรอกครับเพราะผมมีอดีตที่ไม่น่าจดจำอยู่ชั่งมันเถอะครับ ผมได้ยินเสียงออดดังขึ้นซึ่งมันแสดงความหมายว่า
พักกลางวัน ซึ่งปกติผมจะนั่งนิ่งจนกว่าพวกในห้องจะออกไปเพื่อความปลอดภัยของผมเพราะพวกผู้หญิงม.5 จะมาดักรอผมทุกวันหลังจากพักกลางวันผมก็เลยชินแต่วันนี้แปลกไปมากกว่าเดิมเพราะคนที่นั่งข้างโต๊ะผมยังนั่งนิ่งแต่สัมผัสได้ว่าหมอนั่นจะพูดอะไรใส่เราอีก
“นายไม่ไปกินข้าวกลางวันหรอ”ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นรถคันหนึ่งขับเข้ามาในโรงเรียนใช่มันเป็นรถแม่บ้านผมซึ่งผมซื้อให้ไม่ต้องแปลกใจหรอก เพราะปกติแม่บ้านที่ชื่อมาเลีย เอาข้าวกลางมาให้เพราะผมไม่ค่อยถูกกับข้าวโรงเรียน
ลืมบอกไปโรงเรียนผมแบ่งเป็น2 ส่วนใหญ่ๆคือ กีฬาสามารถเลือกได้หลายอย่าง 2 ประเพณี คือจะตกแต่งงานให้มีสีสันทุกงานที่จัดขึ้น
“ฉันจะไปแล้ว” ผมตอบไป พร้อมทำสีหน้าเย็นชา
“อา..งั้นไม่ถามก็ได้..กวนตีนชะมัด”เขาพึมพำออกมาเบาๆ แต่ผมหูดี ก็เลยได้ยินผมได้ยินก็จริงแต่ไม่ตอบผมเปิดหน้าต่างกว้างๆ พอดีคนตัวเล็กของผม จะกระโดดลงไปได ขอบอกไว้ก่อน ที่ที่ผมอยู่มันชั้น 5 นะครับ แต่เพราะผมมีบางอย่างที่จะช่วยให้ไม่ตายได้ พอผมจะกระโดดนายคนนั้นเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ทัน คุณสงสัยมั้ยว่าทำไมผมไม่ตาย
คุณเชื่อเรื่องพลังปีศาจมั้ยล่ะ...ถ้าคุณเชื่อก็จะเล่าให้ฟังเอง..
สวัสดีค่ะมาเจอกันอีกครั้งกับชีวิตของอูสึมินะคะชีวิตนี้ชั่งลำบากมากตอนหน้าจะเป็นตอนพิเศษที่อูสึมิบอกว่าไม่น่าเล่านะคะ ไว้เจอกันค่ะ บ๊ายบาย
(ไคโจ อูสึมิ)
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องซึ่งก็ใส่หูฟัง ฟังเพลง จึงได้ยินเสียงครูสอนอยู่นิดหน่อยแต่ไม่เป็นไร ผมฉลาดเกินมนุษย์อยู่แล้วแล้วที่ผมเอะใจอยู่น้อย ก็คือ คนข้างตัวผม มาทักผมก่อน สงสัยเค้าไม่เคย ได้ยินข่าวลือเรื่องของผม ผมขอแนะนำตัวเลยละกัน
ผมชื่อ ไคโจ อูสึมิ ปัจจุบันเรียนอยู่ม.4 ครับ เป็นประธานนักเรียนโรงเรียนโซโฮ เป็นไอดอลติดท็อบครับ แต่ไอที่ผมได้ที่1 โดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะไม่รู้ว่าเสียงผมจะเพราะขนาดไหนและถ้าหากรู้ว่าจะโดนตามติดไปมารู้มั้ยครับมันน่ารำคาญ แล้วมีคนมาสารภาพรักกันเป็นแถวผมไม่รู้หรอกว่าหน้าตาผมดีตรงไหน และอีกอย่างพวกผู้ชายมันไม่ค่อยอยากยุ่งกับผมหรอกเพราะผมมีข่าวลือว่าผมเป็นปีศาจถึงจะสู้ด้วยด้วยก็จริงแต่มันเผลอใช้แรงมากๆแล้วคนที่สู้กับผมก็เข้าโรงพยาบาลไปหลายเดือนหลายปี แต่พวกผู้หญิงบางคน(หลายคน)ก็ตามติดผมไม่เลิก ส่วนเรื่องครอบครัวของผม...
ไม่น่าเล่าหรอกครับเพราะผมมีอดีตที่ไม่น่าจดจำอยู่ชั่งมันเถอะครับ ผมได้ยินเสียงออดดังขึ้นซึ่งมันแสดงความหมายว่า
พักกลางวัน ซึ่งปกติผมจะนั่งนิ่งจนกว่าพวกในห้องจะออกไปเพื่อความปลอดภัยของผมเพราะพวกผู้หญิงม.5 จะมาดักรอผมทุกวันหลังจากพักกลางวันผมก็เลยชินแต่วันนี้แปลกไปมากกว่าเดิมเพราะคนที่นั่งข้างโต๊ะผมยังนั่งนิ่งแต่สัมผัสได้ว่าหมอนั่นจะพูดอะไรใส่เราอีก
“นายไม่ไปกินข้าวกลางวันหรอ”ผมมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นรถคันหนึ่งขับเข้ามาในโรงเรียนใช่มันเป็นรถแม่บ้านผมซึ่งผมซื้อให้ไม่ต้องแปลกใจหรอก เพราะปกติแม่บ้านที่ชื่อมาเลีย เอาข้าวกลางมาให้เพราะผมไม่ค่อยถูกกับข้าวโรงเรียน
ลืมบอกไปโรงเรียนผมแบ่งเป็น2 ส่วนใหญ่ๆคือ กีฬาสามารถเลือกได้หลายอย่าง 2 ประเพณี คือจะตกแต่งงานให้มีสีสันทุกงานที่จัดขึ้น
“ฉันจะไปแล้ว” ผมตอบไป พร้อมทำสีหน้าเย็นชา
“อา..งั้นไม่ถามก็ได้..กวนตีนชะมัด”เขาพึมพำออกมาเบาๆ แต่ผมหูดี ก็เลยได้ยินผมได้ยินก็จริงแต่ไม่ตอบผมเปิดหน้าต่างกว้างๆ พอดีคนตัวเล็กของผม จะกระโดดลงไปได ขอบอกไว้ก่อน ที่ที่ผมอยู่มันชั้น 5 นะครับ แต่เพราะผมมีบางอย่างที่จะช่วยให้ไม่ตายได้ พอผมจะกระโดดนายคนนั้นเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ทัน คุณสงสัยมั้ยว่าทำไมผมไม่ตาย
คุณเชื่อเรื่องพลังปีศาจมั้ยล่ะ...ถ้าคุณเชื่อก็จะเล่าให้ฟังเอง..
สวัสดีค่ะมาเจอกันอีกครั้งกับชีวิตของอูสึมินะคะชีวิตนี้ชั่งลำบากมากตอนหน้าจะเป็นตอนพิเศษที่อูสึมิบอกว่าไม่น่าเล่านะคะ ไว้เจอกันค่ะ บ๊ายบาย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ