พระเจ้ารังแกฉัน

     เช้าวันจันทร์หลังจากเกิดเรื่องมากมายมา 1 เดือน วันนี้คือวันทำงานวันแรกของสัปดาห์ แน่นอนว่าผู้คนมักจะมีความขี้เกียจที่จะตื่นขึ้นมาล้างหน้า แปรงฟัน แต่งตัว กินข้าว แล้วไปทำงาน เบลล์และภัทรก็เช่นกัน ทั้งสองได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก แต่ภัทรก็เอื้อมมือไปกดปิด แต่เบลล์ก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเมื่อสักครู่นี้ เบลล์ก็ปลุกภัทรให้ตื่น ส่วนเบลล์นั้นก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว ทำอาหารมื้อเช้าเรียบร้อย หลังจากทำอาหารเช้าเสร็จภัทรก็เพิ่งจะแต่งตัวเสร็จแล้วลงมากินข้าวเช้าที่โต๊ะรับประทานอาหาร
     “เบลล์” ภัทรเอ่ย “ยังเสียใจเรื่องลูกของเราอยู่ไหม”
     “เค้ายังเสียใจอยู่เลย ทำไมอ่ะภัทร ทำไมลูกของเราต้องรีบจากเราไปเร็วขนาดนั้นเลยล่ะ”
     “หยุดเสร้า หยุดเสียใจเลยนะ เดี๋ยวเราจะลองทำอีกสักครั้งก็ได้ เค้ามั่นใจว่าครั้งนี้ลูกเราจะอยู่รอดปลอดภัยแน่นอน”
     “ไม่อ่ะ ตอนนี้เค้ายังเศร้ายังเสียใจไม่หายเลยอ่ะ เค้าว่าตอนนี้เค้ายังไม่พร้อมหรอก”
     “เบลล์ เบลล์ควรหยุดเศร้าหยุดเสียใจ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เบลล์จะเก็บมาคิด เก็บมาเศร้าทำไม ชีวิตคนเราต้องเดินหน้าต่อไปนะ หยุดเศร้าได้แล้ว”
     “แต่เขาคือลูกคนแรกของเรา แล้วเราเสียเขาไปง่ายๆเนี่ยนะ จะไม่ให้เสียใจเลยหรอ ภัทรเคยรักลูกของเราบ้างหรือเปล่า”
     “รักสิ รักมากด้วย เค้ารักลูกถึงกับไปพังไอ้ประตูสู่พระเจ้าบ้าบออะไรนั่น...”
     ”ห๊ะ!!” เบลล์ตกใจมาก “ภัทรไปพังประตูสู่พระเจ้าหรอ แล้วไปพังทำไม”
     “ไม่ต้องตกใจเลยเบลล์ ก็เราเชื่อไม่ใช่หรอว่าประตูบ้าบอนั่นมันทำให้เรามีลูก ถ้ามันมีอิทธิฤทธิ์ที่จะทำให้เรามีลูกได้ มันก็สามารถจะพรากลูกของเราไปได้เหมือนกันแหละ”
     “แล้วถ้าทางคนดูแลประตูสู่พระเจ้ามีหลักฐานว่าภัทรเข้าไปทำลายสถานที่เขาเนี่ย เบลล์ไม่รับผิดชอบด้วยนะ”
     “เขาไม่ฟ้อง ไม่อะไรหรอก ถ้าแต่เขาจะทำ เดี๋ยวเค้าจ่ายค่าเสียหายเองได้”
     “จำคำพูดตัวเองไว้นะ งั้นเราไปทำงานเหอะเดี๋ยวสาย”
 
          วันจันทร์ เวลา 19.30 น. ณ บ้านของเบลล์และภัทร
     “ภัทร พาเค้าไปโรงพยาบาลหน่อย นี่อ้วกมาตั้งแต่ที่ทำงานตอนบ่ายแล้วนะ ไม่ไหวแล้วอ่ะ เพลียมาก”
     “โอเคๆ งั้นไปโรงพยาบาลกัน” ทั้งคู่ก็รีบขึ้นรถขับไปโรงพยาบาลทันที
 
          ณ โรงพยาบาล
     “คุณครับ ผมขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ภรรยาของคุณตั้งครรภ์ครับ”
     “อะไรนะครับ!?!” ภัทรถามด้วยความตกใจปะปนกับความดีใจ “ภรรยาของผมท้องหรอครับ”
     “ใช่แล้วครับ” คุณหมอตอบ
 
          ณ บ้านของเบลล์และภัทร เวลา 22.15 น. ค่ำคืนวันจันทร์
     “เค้าท้องงั้นหรอ” เบลล์ถามด้วยความงงๆ
     “ใช่แล้ว แต่ว่าตั้งแต่เบลล์ท้องครั้งที่แล้ว เราก็ยังไม่ได้มีอะไรกันเลยนะ แล้วมันจะท้องได้ไง หมอตรวจผิดแน่ๆ”
     “เค้าว่าหมอตรวจไม่ผิดหรอก ประจำเดือนเค้าไม่มาก็เดือนนึงแล้วนะ”
     “เบลล์มีชู้หรอ”
     “จะบ้าหรือไงล่ะ เบลล์ไม่เคยที่จะนอกใจภัทรเลยนะ แล้วตั้งแต่เค้าท้อง เค้าก็อยู่กับภัทรแทบตลอดเวลา จะเอาเวลาที่ไหนไปมีชู้ล่ะ”
     “ล้อเล่นน่า”
     “หรือว่าประตูสู่พระเจ้าจะส่งลูกมาให้เราอีกคะ”
     “ไม่น่าจะใช่นะ ลืมไปแล้วหรอว่าเค้าไปพังทลายที่นั่นมาไม่นาน ถ้าพระเจ้ามีจริงคงไม่ส่งลูกมาให้เราตลอดชีวิตเลยล่ะ”
     “เออ ก็จริง”
     “ช่างมันแถอะ ยังไงเราก็มีลูกด้วยกันอีกแล้วนะที่รัก ครั้งนี้เค้าจะไม่ยอมให้ลูกของเราแท้งแน่นอน”
 
          ณ Ttv ที่ทำงานของเบลล์
     “อีผี มีเรื่องมาเล่า” มาหยาวิ่งหน้าตาตื่นมาหาส้มและออย
     “เรื่องอะไร อีหยา เล่ามาเดี๋ยวนี้” ออยพูด
     “เมื่อกี้ค่ะมึง กูได้ยินพี่รัตน์คุยกับพี่ปอว่าอีเบลล์มันแท้ง!”
     “มันแท้งหรอ” ส้มพูด “สมน้ำหน้าค่ะ”
     “ชาตินี้ยังไงมันก็ไม่มีทางที่จะมีลูกได้หรอก มีแล้วก็แท้ง สาแก่ใจจริงๆ” ออยพูดด้วยน้ำเสียงสะใจ
ในระหว่างที่สาวๆกำลังเม้าท์นินทาลับหลังอย่างเพลิดเพลิน เบลล์ก็ได้เดินทางมาถึงออฟฟิศพอดี
     “มึงๆ” ออยกระซิบกับอีก 2 คนเบาๆ “อีเบลล์มา แสดงความเสียใจกับมันหน่อยล่ะกัน This time for สร้างภาพค่ะ”
     “พี่เบลล์คะ” มาหยาพูด “พวกเรา 3 คนได้ยินข่าวมานะคะ ว่าพี่เบลล์แท้งลูก พวกเราขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ”
     “พี่อยากจะบอกว่า ข่าวเก่ามากนะคะน้องๆ”
     “ข่าวเก่า?” ออยถามด้วยความสงสัย “คืออะไรคะ ออยงง”
     “ใช่ค่ะพี่แท้ง แต่ตอนนี้พี่ท้องใหม่อีกรอบแล้วค่ะ”
     “ท้องอีกรอบ!!” ทั้ง 3 คนพูดพร้อมกันด้วยรีแอคชั่นสุดช็อค “ยินดีด้วยค่ะพี่เบลล์” ออยพูดแก้สถานการณ์ไม่ให้ดูช็อคเกินไป “น้องรอเล่นกับลูกของพี่อยู่นะคะ”
     “จ้า งั้นพี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” พูดจบ เบลล์ก็เดินจากไป
     “มึงได้ยินเหมือนกันใช่ไหม ว่ามันท้องอีกแล้ว” ส้มพูด
     “ได้ยินเต็มสองรูหูเลยค่ะ” ออยพูด
     “ไมมันท้องบ่อยอะไรได้เบอร์นั้นวะ” มาหยาพูด
     “นั้นน่ะสิ ถ้านี่เป็นละครอีคนเขียนบทเขียนได้ผีมากๆ” ส้มพูด
     “หรือเป็นเพราะว่าประตูสู่พระเจ้าที่พวกมันไปขอลูกกันวะ” มาหยาพูด “มึงจำได้ป่ะ ไม่แน่พระเจ้าอาจจะส่งลูกให้พวกมันรอบ 2 ก็ได้นะเว้ย”
     “เลอะเทอะ พระเจ้าไม่จริงหรอยะ” ออยพูด
     “ของอย่างงี้ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะคะอีออย” มาหยาพูด
     “ถ้าพระเจ้ามีจริงนะ กูจะไปขอให้มีเจ้าชายรูปงามมาขอกูแต่งงาน” ส้มพูด
     “โอ้ยยยยยยย เพ้อเจอรียามากค่ะอีผี เพ้อเจ้อเบอร์นี้อย่าว่าแต่เจ้าชายเลย รปภ.บริษัทนี้ยังไม่แลมึงเลยค่ะ” ออยพูด
     “อีออย มึงก็อย่าไปดับฝันกลางวันอีส้มมันเลย ไปค่ะ ไปแต่งบทต่อให้จบตอน 12 นะคะ เย็นนี้มีประชุมค่ะ” มาหยาพูด