You're my mine

     @ บ้านอริส

     21.30 น.

     "ฮ้าาา~ ชื่นใจจังเลย" ฉันพูดกับตัวเองขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย แต่แอบเจ็บข้อเท้าเบาๆ ตอนอาบน้ำฉันเห็นว่าที่ข้อเท้ามันมีรอยฟกช้ำเขียวๆ คงเป็นเพราะที่ล้มในร้านหนังสือนั่นแหละ

     ตื่อดึ้ง!~

     เสียงแจ้งเตือนในไลน์ดังขึ้นฉันที่นั่งหวีผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งจึงลุกแล้วเดินเขย่งๆ ไปนั่งบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

     'แก๊งมาเฟียฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้ง'

     เอ่อ แชทกลุ่มไลน์ที่ยัยเยลลี่เพิ่มฉันเข้าเองแหละ - -^

     'เยลลี่สีชมพู : ได้ส่งรูปภาพ' หือ? เยลลี่ส่งรูปอะไรมา

     ตื่อดึ้ง!~

     'เยลลี่สีชมพู : แกไปสร้างเรื่องอะไรมาอริส' แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะไ้ด้ตอบกลับไปยัยเยลลี่ก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง เยลลี่เอ่ยถึงฉันด้วย ฉันสงสัยเลยรีบกดดูรูปที่ยัยเยลลี่ส่งมา

     หือออออ? รูปที่ยัยเยลลี่ส่งมาทำเอาฉันอึ้งไปพักนึง มันคือรูปที่เหมือนจะมีคนแอบถ่าย มันคือตอนที่ฉันอยู่ที่สถานีรถไฟฟ้า แต่ประเด็นคือมันเป็นเหตุการณ์ตอนที่ฉันกำลังถูกหนุ่มปริศนาเข้ามาขอไลน์ แล้วนายซันมาคว้าข้อมือฉันเอาไว้ และดูเหมือนคนถ่ายจะตั้งใจโฟกัสไปที่ฉันกับนายซันอย่างมาก ซึ่งในรูปฉันกำลังทำหน้า เหวอๆปากว๋อส่วนนายซันกำลังทำหน้าไม่พอใจ ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมนายซันต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย - -*

     ตื่อดึ้ง!~

     'เยลลี่สีชมพู : อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะยัยอริส' เยลลี่ที่เห็นว่าฉันไม่ตอบสักที เลยส่งข้อความมาอีกรอบ แล้วก็ตามมาด้วยลูกสมุนทั้งหลายแหล่ของยัยเยลลี่

     'Sandyza : นั่นสิ! ดูสนิทสนมกันมากเลยอ่ะ O_o'

     'หมวยเล็ก : เห!~ เหมือนจะมีวินกับลูกหมีด้วยนะนั่น!'

     'ออย_ลี่ : หมายความว่าไงอ่ะ!?'

     'kik-ky : ขอคำตอบเดี๋ยวนี้!'

     'Aris_Arisara : เอ่อ ใจเย็นๆนะทุกคน' ฉันรีบพิมตอบไปก่อนที่ยัยพวกนี้จะเข้าใจผิด แต่ถ้าจะให้อธิบายกับ ยัยพวกนี้อย่างละเอียดก็คงจะไม่ไหว คือเรื่องมันยาวแล้วฉันคงจะพิมอย่างมือหงิก

     'เยลลี่สีชมพู : ถ้างั้นแกก็รีบอธิบายซะสิ ฉันใจร้อน!'

     'Aris_Arisara : ฉันค่อยไปเล่าให้ฟังที่โรงเรียนได้มั้ยอ่ะ คือเรื่องมันยาวมากกกกก' ฉันพิมโดยเน้นก.ไก่ หลายๆตัว

     'หมวยเล็ก : แต่พวกฉันอยากรู้ตอนนี้หนิ :('

     'Kik-ky : ใช่ บอกเลยไม่ได้หรือไง นี่มันเรื่องระดับชาติเลยนะนั่น!' อะไรจะเวอร์ปานนั้น -_-*

     'Aris_Arisara : แต่มันยาวมากอ่ะ ฉันพิมไม่ไหวจริงๆ'

     'เยลลี่สีชมพู : โอเค เอางั้นก็ได้ ถ้าเหตุผลฟังไม่ขึ้นฉันเอาเธอตายแน่!' ยัยนี่ก็มาโหดตลอด 

     ฉันกดปิดแอพไลน์ พร้อมกันถอนหายใจเฮือกใหญ่ อยากรู้จังว่าคนที่แอบถ่ายคือใครแล้วเขาต้องการอะไร

     ตึ้ง!~

     ทีนี้เป็นแจ้งเตือนเฟชบุ๊คล่ะ  -_-* 

     'Sunny Sattrawut ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อนกับคุณ'

     หืมม รู้สึกชีวิตฉันจะพัวพันอยู่แต่กับคนที่ชื่อซันซะเหลือเกินนะ ฉันกดเข้าไปดูหน้าไทม์ไลน์ของคนที่มาขอเป็นเพื่อน ก็พบว่าเป็นซันจริงๆ ซันที่เป็นหลานผู้อำนวยการโรงเรียน ซันที่เป็นคนช่วยฉันตอนที่ฉันโดนขอไลน์ ซันนั่นแหละ ซันคนนั้นแหละ เขามาขอฉันเป็นเพื่อนในเฟชบุ๊คด้วยล่ะ ว่าแต่เขารู้ชื่อเฟชบุ๊คของฉันได้ไงหว่า ฉันกดรับเพื่อนเขาอย่างไม่คิดอะไรก่อนจะเข้าไปส่องหน้าไทม์ไลน์ของเขา กดดูรูปเขาไปๆมาๆอย่างเพลิด เพลิน ดูไปก็ยิ้มไป 

     ตึ้ง!~ 

     'Sunny Sattrawut ได้ส่งข้อความถึงคุณ'

     โอ๊ะ! เขาทักฉันมาด้วยล่ะ ฉันตกใจและตื่นเต้นไปราวๆเกือบหนึ่งนาที ก่อนจะทำใจแล้วกดเข้าไปดูที่กล่องการสนทนา

     'Sunny Sattrawut : ทักๆๆๆ :)' หืมมม ทักมาได้เหมือนคนที่เพิ่งหัดเล่นเฟชบุ๊คใหม่เลยอ่ะ -_-^ ฉันขำไปแปปนึงก่อนจะพิมตอบกลับเขาไปอย่างกวนประสาท

     'Aris Aris : ค่ะ นี่ใครเหรอคะ?' ฮ่าๆๆๆ แกล้งจำไม่ได้ซะเลย 

     'Sunny Sattrawut : นี่เธอจำฉันไม่ได้จริงๆเหรอ?'

     'Aris Aris : จำไม่ได้อ่ะค่ะ ใครเหรอคะ?'

     'Sunny Sattrawut : ซันไง ที่เราเจอกันที่สถานีรถไฟฟ้าไง จำไม่ได้เหรอ?'

     'Aris Aris : หืม? ขอนึกแปปนะ' ฉันกวนประสาทเขาไปอีกรอบ แล้วแกล้งเงียบไปประมาณหลายนาที เขาเลยส่งข้อความมาอีกรอบ

     'Sunny Sattrawut : ไง จำได้หรือยัง?'

     'Aris Aris : อ้อ! จำได้แล้วล่ะ :)'

     'Sunny Sattrawut : ทำไมขี้ลืมจัง เราเพิ่งเจอกันไปเมื่อสักพักนี้เองนะ -_-*'

     'Aris Aris : ขอโทษที ว่าแต่ทักฉันมามีอะไรเหรอ?'

     'Sunny Sattrawut : ถ้าไม่มีธุระทักไปไม่ได้หรือไง?'

     'Aris Aris : อ๋อเปล่า ปกติไม่ค่อยมีคนทักมาเลยสงสัยอ่ะ'

     'Sunny Sattrawut : ก็มีเรื่องอยากจะคุยด้วยนั่นแหละเลยทักไป' เรื่องอะไรหว่าาา?

     'Aris Aris : เรื่องอะไรเหรอ?' ฉันรีบพิมตอบกลับไป ซันอ่านแต่เงียบไปประมาณห้านาที ฉันกำลังจะพิมไปหาเขาอีกที เขาก็ตอบกลับมาก่อน

     'Sunny Sattrawut : เพื่อนฉันที่ชื่อวิน มันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธออ่ะ ฉันให้มันทักไปหาเธอเองมันก็ไม่ทักแล้วบอกว่าค่อยไปคุยกับเธอพรุ่งนี้ที่โรงเรียน'

     เพื่อนซันที่ชื่อวินเหรอ อ้อ! คนที่ช่วยพยุงฉันขึ้นมาจากกองหนังสือนั่นเอง ว่าแต่ วินมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันอ่ะ สงสัยแปป? -_-*

     'Aris Aris : เรื่องอะไร แล้วทำไมต้องคุยกับฉันอ่ะ?'

     'Sunny Sattrawut : ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไอ้วินมันบอกว่าเป็นเรื่องสำคัญคุยในนี้ไม่ได้'

     'Aris Aris : โอเค ฉันจะรอฟังแล้วกัน'

     'Sunny Sattrawut : อ่าฮะ งั้น Goodnight นะ :)'

     'Aris Aris : อื้ม Goidnight' ฉันพิมตอบซันไป เขาอ่านในทันทีและออฟไลน์ไป ฉันยังคงจ้องบทสนทนา  ระหว่างฉันกับซันแล้วนั่งอมยิ้มอย่างปลาบปลื้มใจอยู่คนเดียว กับอีแค่เขาบอกฝันดีนี่มันน่าใจเต้นแรงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย.. ว่าแต่ แคปเก็บเอาไว้ดูเล่นๆดีกว่า -///-

     แต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าวินมีอะไรจะคุยกับฉัน ซันบอกว่าเป้นเรื่องสำคัญมากยิ่งทำให้ฉันอยากรู้เข้าไปใหญ่.. เอาเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ได้รู้เองแหละ ฉันคิดกับตัวเองในใจก่อนจะปิดไฟห้องนอนแล้วนอนหลับโดยที่มี หน้านายซันวนเวียนไปวนเวียนมา กว่าจะหลับได้เล่นเอาซะแย่เลย -///-

     @ โรงเรียนอักษรสวรรค์

     ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/4

     07.30 น. 

     ฉันมาโรงเรียนตามปกติด้วยชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนที่เพิ่งส่งไปที่บ้านเมื่อตอนเย็นทุกคนในบ้านดูตื่นตาตื่นใจกับชุดนักเรียนชุดใหม่ของฉันเป็นอย่างมาก ฉันเดินดิ่งๆมาที่ห้องเรียนแล้วก็เจอพวกเยลลี่นั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่ที่โต๊ะของเยลลี่ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนแล้วโบกมือทักทายพอพวกเยลลี่เห็นฉันก็รีบฉุดกระชากลากถูฉันไปนั่งรวมกลุ่มกับพวกเยลลี่ ยัยพวกนั้นแย่งกันถามฉันอย่างเอาเป็นเอาตายเกี่ยวกับเรื่องรูปที่เยลลี่ส่งมาให้แชทกลุ่มไลน์ ฉันอธิบายไปตามความเป็นจริงเริ่มตั้งแต่ตอนที่แยกกับเยลลี่บนสถานีรถไฟฟ้าไปถึงตอนที่เจอพวกนายซันที่ร้านหนังสือและตอนที่ฉันเกิดอุบัติเหตุแล้วพวกนายซันมาช่วย จากนั้นก็ตอนที่พวกนายซันอาสาเดินไปรอรถไฟฟ้าเป็นฉัน แล้วก็จบที่มีเด็กผู้ชายโรงเรียนอื่นมาขอไลน์ฉันแล้วนายซันเข้ามาดึงฉันออก หลังจากที่ฟังกันจบพวกเยลลี่ก็พยักหน้าหงึกหงักราวกับเข้าใจ แต่เยลลี่ก็ถามขึ้นมา

     "แล้วทำไมซันต้องไปดึงเธอออกมาจากเด็กผู้ชายที่มาขอไลน์เธอด้วยอ่ะ?"

     "ซันบอกว่าเห็นฉันทำสีหน้าไม่ชอบใจเลยดึงฉันออกมา แต่ฉันก็ไม่ชอบใจจริงๆนั่นแหละ" ฉันตอบไปตามความเป็นจริง

     "อ๋อ อย่างนี้นี่เอง" ออย(พอจะจำชื่อเพื่อนในกลุ่มได้บ้างแล้วล่ะ) บอกแล้วพยักหน้าเข้าใจ

     "แต่เหมือนซันจะหึงเธอมากเลยนะนั่น ดูจากสีหน้าในรูปแล้ว" มัดหมี่พูด

     "คงไม่มีอะไรหรอก ..ว่าแต่เยลลี่เธอไปเอารูปนั้นมาจากไหนอ่ะ?" ออยหันไปถามเยลลี่ที่เอาแต่นั่งเงียบ

     "มีคนส่งมาให้ในเฟชบุ๊คอ่ะ" เยลลี่ตอบนั่นทำให้ฉันสงสัยเป็นอย่างมากเลยถามออกไป

     "แล้วคนนั้นคือใคร ใช่คนที่แอบถ่ายหรือเปล่า?"

     เยลลี่มองหน้าฉันแล้วเงียบไปแปปนึงก่อนจะตอบ

     "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ เพราะไม่มีรูปอะไรในเฟชบุ๊คเลยแล้วก็ชื่อเฟชบุ๊คก็ไม่ใช่ชื่อจริงด้วย" เยลลี่บอกพร้อมกับเปิดแชทในเฟชบุ๊คของคนที่ส่งรูปมาให้เยลลี่ที่ชื่อเฟชบุ๊คของคนนั้นตอนนี้ขึ้นว่า ผู้ใช้เฟชบุ๊ค นั่นก็หมายความว่าคนนั้นบล็อคเฟชบุ๊คของเยลลี่ไปแล้ว

     "คงเป็นพวกแฟนคลับของซันล่ะมั้ง ก็เยลลี่ก็เป็นแฟนคลับของซันด้วยนี่นา" หมวยเล็กพูดแซวเยลลี่ที่ตอนนี้กำลังทำตาขวางใส่หมวยเล็ก จนหมวยเล็กต้องก้มหน้าหนีเลยทีเดียว เยลลี่เป็นแฟนคลับของซันเหรอเนี่ยเพิ่งรู้ฉันก็อยากจะถามเยลลี่เหมือนกันแต่ก็กลัวเยลลี่จะโกรธเลยเก็บความสงสัยเอาไว้เงียบๆ

     "เออนี่.."

     "อริส! มีคนมาหา" ออยที่เห็นเพื่อนในกลุ่มอึกอักไม่พูดกันเลยเอ่ยจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็มีคนตะโกนมาจากหน้าห้องขัดการสนทนาของออยซะก่อน

     ฉันเดินไปหน้าห้องตามเสียงเรียกก่อนจะพบว่าคนที่ยืนรอฉันอยู่ที่หน้าห้องคือวิน ฉันมองหน้าเขาที่เอาแต่ยืนจ้องฉันไม่ยอมพูดอะไร ฉันเลยเป็นฝ่ายเอ่ยถาม

     "นายมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ?"

     วินยังคงจ้องฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาเงียบไปแปปนึงก่อนจะพูด

     "จำเมื่อวานที่เราเจอกันได้มั้ย?" 

     "อะ อืม จำได้สิ ..มีอะไรงั้นเหรอ?"

     "หลังจากที่เจอเธอตอนนั้นฉันก็รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก" วินตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย

      "เอ่อ แปลกยังไง?" ตอนนี้รอบบริเวณฉันกับวินที่ยืนคุยกันอยู่หน้าห้องเริ่มมีคนห้อมล้อมอยู่เกือบสิบคน หนึ่งในนั้นคือผู้หญิงที่อยู่ห้องเดียวกับฉันที่ชอบทำหน้าไม่พอใจใส่ฉันกำลังจ้องมาที่ฉันกับวินตาเขม็ง

      "ฉันเอาแต่คิดถึงหน้าเธอ มันกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก ฉันรู้สึกอยากเจอหน้าเธออีกครั้งและอีกครั้ง"

      "หือ?"

      วินหยุดพูดแล้วจ้องมาที่แววตาของฉัน ทำเอาฉันรู้สึกตกใจ นี่เขากำลังจะพูดอะไรกับฉันเนี่ย 

      "ฉันคิดว่า ..ฉันตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกับเธอแล้วล่ะ"

      หะ หะ หะ หาาาา! O_o หมายความว่า..

      "ฉันชอบเธอ! เป็นแฟนกับฉันนะ!"

      วินสารภาพรักกับฉันต่อหน้าคนนับสิบที่มายืนมุงกันราวกับว่าจะรอเป็นสักขีพยานระหว่างฉันกับวิน บางคนก็เอาแต่กรี๊ดๆๆๆๆ บางคนก็เป่าปากแซว บางคนก็ตะโกนว่าคบกัน! คบกัน! คบกัน! บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็กำลังอัดวีดีโอ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันชุลมุนและอึดอัดมากกกกกกกก! วินที่ยืนหน้าแดงก่ำเห็นว่าฉันเงียบไม่ตอบอะไรจึงเอ่ยถาม

     "เอ่อ เธอคิดยังไงกับฉันเหรอ จะคบกับฉันมั้ย?"

     คบเหรอ? ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรเลยน่ะสิ ถึงแม้เขาจะหล่อปานเทพบุตร ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายคนแรกที่กล้าสารภาพรักกับฉันต่อหน้าคบนับสิบโดยไม่อายอะไรแต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด คงเป็นเพราะฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาตั้งแต่แรก ฉันเงียบไปสักนึงก่อนจะพูดเสียงเบาๆอย่างรู้สึกผิด

     "ขอโทษนะวิน ฉันคงคบกับนายไม่ได้หรอก เพราะว่าฉัน.. ไม่ได้.. คิดอะไรกับนายเลย ..ขอโทษนะ" 

     พูดจบฉันก็แหวกวงผู้อยากรู้อยากเห็นออกมาแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องเรียน บางคนก็โห่ร้องอย่างเสีย ดาย บางคนก็ซุบซิบนินทากันดังระงม พวกเยลลี่รีบลุกมาดูอาการของฉันแล้วช่วยกันพูดปลอบใจ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รู้สึกเจ็บตรงไหนแม้แต่นิดเดียว -_-^