You're my mine

8.0

เขียนโดย Juimaruko

วันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 17.09 น.

  6 ตอน
  0 วิจารณ์
  7,949 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 เมษายน พ.ศ. 2559 18.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ยินดีที่ได้รู้จัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     @ โรงเรียนอักษรสวรรค์ 
      ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/4
      จ้อกแจ้กๆๆๆๆๆๆ
      @#฿%&*&@&#*฿
      เสียงพูดคุยของบรรดาลิงๆดังจ้อกแจ้กมาจากภายในห้องเรียน เด็กๆทั้งหลายแย่งกันพูดคุยราวกับไม่ได้คุยกันมานานมาก 
      "เอ้า! เงียบกันได้แล้ว" เสียงดังกัมปนาถของอาจารย์ที่อยู่หน้าห้องตะโกนเข้ามาทำให้ลิงๆทั้งหลายถึงกับต้องจบการสนทนากันในทันใด
      "นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ" หัวหน้าห้องกล่าวนำนักเรียนในห้อง 
      "สวัสดีค่ะ/ครับ คุณครู"
      "เอาล่ะ วันนี้ครูมีข่าวดีมาบอก" อาจารย์สุดสวยพูดก่อนจะยิ้มใจดีให้กับนักเรียน
      "ข่าวดีอะไรเหรอครับครู" เด็กชายที่นั่งอยู่ท้ายห้องยกมือขึ้นถาม
      "วันนี้ห้องเราจะมีเด็กนักเรียนเข้ามาใหม่หนึ่งคนจ้ะ" อาจารย์พูด
       "เห ครูคะ เรียนมาจะสองอาทิตย์แล้วเพิ่งจะมีเด็กเข้ามาใหม่เหรอคะ" เด็กคนนึงถามอย่างสงสัย
        "ใช่จ้ะ เห็นว่าเพิ่งย้ายมาจากโรงเรียนเอกชน กว่าจะทำเรื่องย้ายเสร็จเลยเสียเวลาไปมาก" อาจารย์พูดก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือ แล้วพูดต่อ "ตอนนี้คงกำลังรายงานตัวกับผู้อำนวยการอยู่น่าจะเสร็จแล้วสิ"
         "ครูคะขออนุญาตค่ะ" เสียงใสๆดังมาจากหน้าห้องเรียกให้อาจารย์ที่ยืนอยู่หันไปมองก่อนจะพูด
         "โอ๊ะ มาพอดีเลย.. เข้ามาเลยจ้ะ ^^" 
         ร่างบางก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องความสวยใสของเธอทำเอานักเรียนคนอื่นๆจ้องกันอย่างตะลึง เรือนผมสีน้ำตาลเฮเซลมัดรวบเป็นหางม้าตัดกับผิวสีขาวใสอย่างมาก ใบหน้าเรียวได้รูปบวกกับดวงตาสีเดียวกับสีผมรู้ได้ในทันทีว่าไม่ใช่คนไทยแท้แน่นอนและจมูกที่โด่งรั้นรับกับริมฝีปากสีชมพูเรียวเล็กน่าจุ๊บ เรือนร่างที่น่าอิจฉาถูกสวมทับด้วยยูนิฟอร์มที่แตกต่างไปจากนักเรียนคนอื่นๆคือกระโปรงลายสกอตสีน้ำตาลดำกับเสื้อเชิ้ตและเนคไทสีเดียวกับกระโปรงซึ่งนักเรียนคนอื่นๆสวมยูนิฟอร์มที่เป็นสูทและกระโปรงสีน้ำเงินกับเนคไทสีแดงนั่นทำให้ผู้เป็นเด็กใหม่ดูเด่นขึ้นมาอย่างทันตาเห็น
      "อะแฮ่ม รับชมกันพอหรือยังจ๊ะ" อาจารย์พูดขึ้นมาทำให้นักเรียนที่ตกอยู่ในภวังค์มีสติกับมาเหมือนเดิม อาจารย์เหลือบมองไปทั่วห้องก่อนจะพูดต่อ "เอาล่ะจ้ะ สุดสวยแนะนำตัวกับเพื่อนสิ ^^"
        "เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนางสาวอริสรา ประเสริฐวิริยะกุล ชื่อเล่นอริส ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ" ร่างบางกล่าวเสียงใสก่อนจะพูดต่อ "กว่าจะทำเรื่องย้ายอะไรเสร็จเลยทำให้มาเรียนช้ากว่าเพื่อนๆ ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะ"
        "น่ารักโว้ยยยย" เสียงแซวห้าวๆดังมาจากท้ายห้องตามมาด้วยเสียงของคนอื่นๆที่ทั้งชม ทั้งแซว ทั้งนินทา
        "น่ารักเนอะแก ขาวอย่างกับกระดาษแน่ะ~" 
        "ลูกครึ่งแน่เลยอ่ะ จมูกโด๊งโด่ง อิจฉาอ่ะแก๊"
        "นี่แกว่าที่ยัยนี่ย้ายมาจากโรงเรียนอื่นเพราะอะไร อยากรู้จัง"
        "อยากรู้ก็ถามสิแก"
        "จะดีเหรอ ถ้าฉันถามแล้วโดนเกลียดล่ะ"
        "ไม่หรอกมั้ง เรื่องแค่นี้~" 
        "เอาล่ะๆ ในเมื่อเพื่อนแนะนำตัวเสร็จแล้ว ก็ควรให้เพื่อนไปหาที่นั่งได้แล้วนะคะ" อาจารย์พูดตัดบทวิพากษ์ วิจารณ์ต่างๆนาๆ แล้วมองไปรอบห้องเพื่อหาที่นั่งให้เด็กนักเรียนคนใหม่ ก่อนที่สายตาจะหยุดไปที่หนุ่มผมดำที่ฟุบหลับอยู่กับโต๊ะ อาจารย์ขมวดคิ้วและตะโกนเรียกหนุ่มผมดำคนนั้น
         "นายณริท!" ทันทีที่อาจารย์ตะโกนออกไปเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างหน้าก็หันไปสะกิดผู้ที่ถูกเอ่ยชื่อ เขาเงยหน้าใสๆขึ้นมาก่อนจะเกาหัวพร้อมทำหน้างงงวย อาจารย์เห็นและพูดต่อ "ณริท! นี่มันใช่เวลามานอนมั้ย เพื่อนใหม่แนะนำตัวอยู่เนี่ย เสียมารยาทมากเลยนะเรา!"
         "..ขอโทษคร้าบบบบ~" ผู้ที่ถูกโดนด่าตอบเสียงกะล่อนอย่างไม่รู้สึกผิด อาจารย์ส่ายหน้าอย่างระอาแล้วหันไปบอกนักเรียนคนใหม่
         "ส่วนเธอ ตอนนี้ทั้งห้องมีที่ว่างอยู่แค่สองที่คือข้างนายณริท กับโต๊ะมุมนู้น" อาจารย์ชี้ไปอีกหนึ่งที่นั่นคือที่ข้างถังขยะ เด็กใหม่ทำหน้าแหยก่อนจะเดินไปที่โต๊ะข้างนายขี้เซาอย่างไม่มีทางเลือก
         "เด็กใหม่เหรอเธออ่ะ?" นายขี้เซาหันมาถามเด็กใหม่ด้วยท่านั่งเท้าคาง พร้อมกับทำหน้าขี้เล่นใส่แล้วพูดต่อ "ฉันชื่อ 'มาร์ค' นะ ยินดีที่ได้รู้จัก ^^" เขาพูดแนะนำแล้วยื่นมือไปทางเด็กใหม่เพื่อเช็คแฮนด์
         "ฉันชื่ออริส ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอตอบแต่ไม่ได้ยื่นมือไปเช็คแฮนด์ด้วย แล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
         จะว่าไปหนุ่มที่นั่งข้างก็หน้าตาดีไม่เบาเลยล่ะ ยิ่งตอนที่เขาหันมายิ้มขี้เล่นใส่นี่ทำเอาอริสเกือบหวั่นไหวจนต้องเบือนหน้าหนีเลยล่ะ ผมสีดำที่ตัดกับใบหน้าขาวๆตี๋ๆ คิ้วดกดำ จมูกโด่งรั้น ทุกสิ่งบนใบหน้าเขามันช่างขัดแย้งกัน จมูกโด่งดั่งกับลูกครึ่งฝรั่ง ใบหน้าขาวๆตาตี่ๆราวกับลูกครึ่งเกาหลี มันคือความขัดแย้งที่ลงตัวมากๆ ตอนยิ้มเนี่ยดูเป็นหนุ่มกะล่อนเอามากๆเลยล่ะ ราวกับว่ายิ้มให้ใครคนนั้นเป็นอันต้องละลายต้องตกหลุมรักเลยทีเดียว

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา